Καθημερινά κέρδιζε “τα προς το ζην” χρησιμοποιώντας τη μικρή βαρκούλα του με την οποία μετέφερε τους κατοίκους του νησιού από το ένα λιμανάκι στο άλλο.
Πονόψυχος όμως καθώς ήταν δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα από εκείνους που ήταν πολύ φτωχοί.
Κάποια μέρα η θεά Αφροδίτη έμαθε για εκείνον και θέλησε να δοκιμάσει την καλοσύνη του.
Πήρε λοιπόν τη μορφή γριάς, ντύθηκε με κουρέλια, και παρουσιάστηκε μπροστά του ζητώντας του να τη μεταφέρει κάπου με τη βάρκα του.
Εκείνος πρόθυμος την πήγε εκεί που του ζήτησε χωρίς όμως να δεχθεί τα χρήματα της.
Τότε η θεά που ξαναπήρε την κανονική της μορφή τον επαίνεσε για την απέραντη καλοσύνη του και του έκανε ένα πολύτιμο δώρο: από γέρο τον ξανάκανε νέο και τόσο όμορφο ώστε να τον ποθούν όλες οι γυναίκες του νησιού.
Ακόμα και η ίδια η Σαπφώ, λέει ο μύθος, τον ερωτεύθηκε τόσο παράφορα ώστε όταν εκείνος την εγκατάλειψε η ποιήτρια απελπισμένη γκρεμίστηκε από έναν απόκρημνο βράχο στη θάλασσα.
Τραγικό τέλος όμως επιφύλασσε η μοίρα και για τον ίδιο τον Φάωνα αφού ύστερα από καιρό έπεφτε νεκρός από τα χέρια συμπατριωτών του εξαιτίας του φθόνου που είχε προκαλέσει η απαράμιλλη ομορφιά του.