Ο Χαϊρεντίν (όνομα που σημαίνει Δώρο Θεού) Μπαρμπαρόσα ή Κοκκινογέννης γεννήθηκε στον Παλαιόκηπο Γέρας στη Λέσβο. Το πραγματικό του όνομα είναι Γιακούπογλου Χιζίρ. Ο πατέρας του ήταν σπαχής ονόματι Γιακούπ και η μητέρα του ελληνίδα χριστιανή από τη Λέσβο, ονόματι Κατερίνα. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι και ο πατέρας του ήταν Έλληνας Γενίτσαρος και καταγόταν από τα Γιαννιτσά. Είχε κι ένα αδελφό τον Αρούτζ.
Ο Μπαρμπαρόσα θεωρείται ο κατεξοχήν οργανωτής του οθωμανικού στόλου, στον οποίο κατείχε τον βαθμό του ναυάρχου. Αργότερα έγινε σουλτάνος του Αλγερίου και τελικά Μπεϊλέρ Μπέης (Αρχιμπέης) του Αιγαίου, ένα από τα μεγαλύτερα οθωμανικά αξιώματα.
Κατά τη διάρκεια των κατακτητικών και αρπακτικών επιδρομών του ο Μπαρμπαρόσα έστειλε τους Τούρκους και αλγερινούς πειρατές του ενάντια πολλών νησιών του Αιγαίου, ειδικά στις Κυκλάδες καθώς και στα Κύθηρα, στην περιοχή του Τσιρίγου.
Αυτό που επακολούθησε ήταν η ερήμωση του νησιού. Λέγεται ότι σκοτώθηκαν 7.000 άμαχοι και οι υπόλοιποι πουλήθηκαν ως σκλάβοι, ενώ εκείνοι που κατόρθωσαν να διαφύγουν, κρύφτηκαν στα βουνά ή πέρασαν στην Πελοπόννησο. Ακόμα και σήμερα στην πρωτεύουσα του νησιού τον Άγιο Δημήτριο, γνωστή ως Παλαιοχώρα είναι διακριτά τα ίχνη της ερήμωσης από εκείνη την πειρατική λαίλαπα.
Ο Μπαρμπαρόσα ήταν έξυπνο, φωτεινό μυαλό με τάσεις παρωδίας και είχε εντυπωσιακό τρόπο ομιλίας. Καλός στην στρατηγική, ιδιαίτερα στη ναυτική δράση και αγαπούσε τους υφισταμένους του, φρόντιζε δε να τους εκπαιδεύει καλά.
Κάποτε είχε πει για το μαθητή του Τουργκούτ ότι «ο Turgut είναι καλύτερος από μένα». Πολλοί από τους μαθητές του έγιναν Διοικητές ναυτικών μονάδων αργότερα. Είχε το χάρισμα να λέει ανέκδοτα. Σωματικά, ο Μπαρμπαρόσα είχε σκούρα όψη, μέσο ύψος και ήταν ευτραφής. Τα μαλλιά, γένια, φρυδιών και των βλεφαρίδων ήταν πλούσια, αρκετά κόκκινα και τα φρύδια του ενωμένα.
Η κόρη του καπετάνιου Τουργκούτ, Ρέις ,ήταν παντρεμένη με τον γιο του. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές μπορούμε να υποθέσουμε πως ήταν παντρεμένος, αλλά δεν υπάρχει καμία πηγή αναφέροντας τα πραγματικά στοιχεία. Μιλούσε πέντε κύριες γλώσσες της Μεσογείου, την ελληνική, την αραβική, την ισπανική, την ιταλική και τη γαλλική. Αγαπούσε τη μουσική.
Από τους δύο αδελφούς Μπαρμπαρόσα ο μεγαλύτερος, ο Αρούτζ, ήταν ο ο πρώτος που ακολούθησε τον δρόμο της πειρατείας, υπογράφοντας σε μια κουρσάρικη γαλέρα που είχε ως βάση του το νησί, κρησφύγετο για τους Έλληνες και Μουσουλμάνους πειρατές.
Αιχμαλωτίστηκε από τους Ιππότες της Ρόδου και υποχρεώθηκε να υπηρετεί ως σκλάβος, μέχρις ότου τον αγόρασε ένας Αιγύπτιος εμίρης. Τα αδέλφια ξανάσμιξαν στην Αλεξάνδρεια και με τη βοήθεια του εμίρη αποδείχθηκαν επιτυχημένοι επιδρομείς.
Το 1512 ο Αρούτζ έχασε το ένα του χέρι σε μια προσπάθεια να καταλάβει ένα ισπανικό οχυρό στη βορειοαφρικανική ακτή ενώ νικήθηκε πάλι μετά από δύο χρόνια. Από τότε σημειώθηκε αλλαγή στη δραστηριότητα των δύο αδελφών.
Οι επιθέσεις τους εστιάζονταν όλο και περισσότερο στον Ισπανικό στόλο και τις παράκτιες εγκαταστάσεις του. Όταν ο σουλτάνος του Αλγερίου απέτυχε να ανταποκριθεί κατάλληλα στην ισπανική απειλή το 1516, ο Αρούτζ του επιτέθηκε με μια κουρσαρική δύναμη και αφού τον σκότωσε, αυτοανακηρύχθηκε σουλτάνος.
Το 1518 οι μάχες με τους Ισπανούς εντάθηκαν. Σε μια επίθεση εναντίον των ισπανικών εγκαταστάσεων στο Οράν, ο Αρούτζ δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση και αναγκάστηκε να κλειστεί στην πόλη Τλεμτσέν. Προσπαθώντας να σπάσει τον κλοιό σκοτώθηκε.
Ο Χαΐρεντίν, συμμάχησε με τους Οθωμανούς και ονομάστηκε επίσημα σουλτάνος του Αλγερίου. Συνέχισε της επιθέσεις του ενάντια στα ισπανικά εμπορικά. Το 1535 έχασε την Τυνησία αλλά κατέλαβε τη Μαγιόρκα και τη Νίκαια, νικώντας παράλληλα τον χριστιανικό στόλο που απειλούσε την ανατολική Μεσόγειο.
Κι εδώ είναι η σειρά της Κρήτης που πάρα πολλές φορές έγινε επίκεντρο και στόχος των Πειρατών πόσο μάλλον του πιο φοβερού πειρατή που πέρασε ποτέ από το Κρητικό και Λιβυκό πέλαγος. Το δουλεμπόριο ανθούσε στο νησί πολλές φορές κάτω από την ανοχή των βενετσιάνιωνν αρχών .
Σε μια από τις άγριες επιδρομές των Πειρατών, τέλος Ιουνίου με αρχές Ιουλίου του 1538 ο Μπαρμπαρόσα με όλο του τον στόλο περίπου 80 πλοία αρχίζει τις επιδρομές του στα νησιά του Αιγαίου και βασικά στην Κρήτη. Βρισκόμαστε περίπου στην εποχή του τέταρτου βε νετοτουρκικού πολέμου και ο φοβερός κουρσάρος προσπαθεί να κυριέψει τα Χανιά, το Ρέθυμνο και τον ίδιο τον Χάνδακα.
Το κύριο ενδιαφέρον του στρέφεται εναντίον της Σητείας όπου η φρουρά δεν ήταν τόσο ισχυρή. Καταφέρνει να λεηλατήσει και να καταλάβει το φρούριό της καθώς και πολλά χωριά της περιοχής. Χιλιάδες κρητικοί αιχμάλωτοι πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Μπαρμπαριάς.
Στην ιστορία επίσης έμεινε γνωστή η δράση του στην περίφημη Ναυμαχία της Πρέβεζας στις 25 Σεπτεμβρίου 1538 κατόπιν εντολής του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, και του ενωμένου στόλου του Ιερού Συνασπισμού των χριστιανικών χωρών, η οποία συστήθηκε από τον Πάπα Παύλο Γ΄, υπό τον Γενοβέζο ναύαρχο Αντρέα Ντόρια.
Μέσα σε μόλις δύο ημέρες διαλύει τις παρατάξεις των Βενετών και παπικών πλοίων και αναγκάζει τον Ντόρια να οπισθοχωρήσει. Αποπλέει στην Κωνσταντινούπολη και φέρνει πίσω 18 πλοία με λάφυρα και 7000 αιχμαλώτους. Εγκαθίσταται πλέον στο Μπεσικτάς της Πόλης, όπου σε ηλικία 83 ετών άφησε την τελευταία του πνοή από φυσικά πλέον αίτια στις 4 Ιουλίου 1546.
Ο τάφος του βρίσκεται στο κτήμα του δίπλα στην έπαυλή του στο Μπεσικτάς έτσι ώστε να μπορεί να βλέπει τη θάλασσα…