Ο φίλος σε λατρεύει και όταν λείπει…

Γράφει η Ειρήνη Μανουσαρίδου
Οι φίλοι είναι μία απ’ τις μεγαλύτερες ευλογίες της ζωής σου. Είναι τα αδέρφια που επέλεξες να έχεις, αυτοί με τους οποίους μοιράζεσαι χαρές…
και λύπες. Είναι τα άτομα που εμπιστεύεσαι όσο κανείς και με τα οποία επέλεξες να ζήσεις μαζί τους αυτό, που λέγεται ζωή. Θα είσαι πάντα εκεί γι’ αυτούς, θα είναι κι αυτοί πάντα εκεί για σένα –ή μήπως όχι;

Γενικά, θα υπάρξουν κάποιες άσχημες φάσεις απ’ τις οποίες θα περάσεις μ’ όλους σου τους φίλους. Μία απ’ αυτές είναι ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή, όπου ο φίλος σου δε θα είναι εκεί για σένα. Είτε θα θες να χαρεί με τη χαρά σου είτε να λυπηθεί με τον πόνο σου, ο φίλος σου θα είναι απών, κι αυτό όχι επειδή ζηλεύει, ούτε επειδή δε θέλει να είναι δίπλα σου. Απλώς, επειδή δε θα μπορεί. Θες επειδή θα έχει τις μαύρες του; Επειδή θα θέλει να μείνει λίγο μόνος του, μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα, ακόμη κι από σένα; Ας είναι.

Μη βιαστείς λοιπόν να βγάλεις συμπεράσματα, να τον διαγράψεις απ’ τη ζωή σου μα κυρίως, μη βιαστείς να κρίνεις το φίλο σου. Είμαστε όλοι άνθρωποι, ίσοι, με τα ψυχολογικά μας, τις παραξενιές μας και τα ζόρια μας. Όσο αθεράπευτα κι αν αγαπάμε κάποιον κι όσο κι αν θα θέλουμε να είμαστε δίπλα του, πάντα θα έρθει μια στιγμή στην οποία θα κυριαρχήσει το ένστικτο επιβίωσης και θα βάλουμε εμάς πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα. Γιατί το έχουμε πραγματικά ανάγκη και γιατί, όπως λέει και μια γνωστή μάρκα καλλυντικών: γιατί μας αξίζει.

Η συμπεριφορά λοιπόν που έχει το φιλαράκι σου δε δηλώνει, ούτε ότι πια δε σε αγαπάει ούτε ότι δε σε νοιάζεται. Ακόμη και τώρα, που έχει εξαφανιστεί, συνεχίζει να σε λατρεύει και να σε νοιάζεται όσο λίγους. Συνεχίζουν να ισχύουν όλοι οι άγραφοι νόμοι που υπάρχουν μέσα σε μια φιλία και δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα: ακόμη και την υπόσχεση που σου έδωσε κάποτε ότι αν πετύχει την πρώην σου σχέση στο δρόμο θα μπει φυλακή, μέχρι και τώρα, το εννοεί.

Συνεπώς, όταν ο φίλος σου κάνει το πολυπόθητο comeback μετά από λίγες ώρες ή και μέρες, αντί να γυρίσεις το θέμα σε σένα και να πεις ότι από εσένα εξαφανίστηκε, εσένα αγνόησε, σε σένα γύρισε την πλάτη όταν τον χρειαζόσουν και εσένα έκανε να ανησυχήσεις τρομερά για το αν είναι καλά ή όχι, προτίμησε να κάνεις δύο απλά βήματα: πρώτα, πάρε το φίλο σου μία μεγάλη και σφιχτή αγκαλιά και δεύτερον, βγάλε το σκασμό κι άσε να σου πει όλα όσα έχει να σου πει.

Στάσου στο ύψος σου κι άκου το φίλο σου και δε θα χάσεις. Είναι πολύ σημαντικό μία τέτοια στιγμή να δείξεις ότι αυτή τη φορά είσαι εκεί γι’ αυτόν, για να τον ακούσεις και να τον στηρίξεις, κι όχι για να τον κρίνεις και να του κρατάς μούτρα.

Όποιος κι αν είναι λοιπόν ο λόγος για τον οποίο ο φίλος σου είχε απομακρυνθεί από εσένα κι από όλους γενικότερα, προτίμησε να τον στηρίξεις παρά να τον ρίξεις. Ακόμη και για γκομενάκι να ήταν, ακόμη και να έκανε μια γνωριμία κι απ’ τον ενθουσιασμό του να εξαφανίστηκε, προτίμησε να αρκεστείς σε λίγο γέλιο, μια σφαλιάρα, ίσως κι ένα «άντε γαμήσου ρε μαλάκα κι ανησύχησα» και άφησέ το εκεί.

Γιατί μην ξεχνάς πως κι εσύ έχεις περάσει από ανάλογη φάση. Όταν χώρισες με τον Κωστάκη ή με το Μαράκι, θυμήσου: εσύ έτρεχες πίσω απ’ τους φίλους σου, ή εκείνοι έτρεχαν πίσω απ’ τον κώλο σου, προσπαθώντας να σε πείσουν για το αυτονόητο –ότι δηλαδή ουδείς αναντικατάστατος κι είναι κρίμα να κάτσεις άλλο ένα βράδυ μέσα; Σωστά. Τότε, ήσουν εσύ αυτός που εξαφανίστηκε κι οι φίλοι σου αυτοί που έκαναν τα πάντα για να σε συνεφέρουν.

Και να ‘σαι σίγουρος πως ενώ εσύ τότε δεν έβλεπες τίποτα παρά το χωρισμό σου, θα είχαν κι εκείνοι τα δικά τους προβλήματα. Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, ήταν εκεί για σένα. Είσαι υποχρεωμένος λοιπόν να μπεις για λίγο στη θέση τους, πόσο μάλλον όταν είναι κάτι το οποίο κι εσύ έχεις ζήσει.

Κι αν ακόμη είσαι απ’ αυτούς που δεν ταυτίζονται, καθώς εσύ ακόμη κι όταν γνωρίζεις κάποιον συνεχίζεις να είσαι εκεί για τους φίλους σου και να μην τους παρατάς, σκέψου αυτό: δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και δεν αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο. Αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του δε λένε; Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να κάνεις. Γιατί μην ξεχνάς πως κανείς δεν είναι τέλειος κι αυτό δεν πάει μόνο για τους φίλους σου, μα και για σένα. Έτσι, όπως κι εκείνοι σε δέχονται και σε αγαπάνε με τα κουσούρια σου, καλό θα ήταν να κάνεις κι εσύ το ίδιο.

Όσα στραβά λοιπόν και να συμβούν σε μια φιλία, όσες αναποδιές κι όσοι τσακωμοί, το πιο δυνατό συναίσθημα είναι η αγάπη μεταξύ των μελών της. Μην επιτρέψεις λοιπόν σε μια αδυναμία της στιγμής, σ’ ένα οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα να επισκιάσει την αγάπη που υπάρχει ανάμεσα σε δύο, πέντε, δέκα φιλαράκια.