Το καλύτερό του παιχνίδι με την πράσινη φανέλα έκανε ο Κουτρουμπής, άλλαξε την εικόνα του αγώνα η είσοδος του Λαγού (όταν ήρθε… τρικυμία στο «τριφύλλι» μετά το γκολ της ισοφάρισης από τον Περέιρα. Σκόρερ για τους «πράσινους» και εκ των κορυφαίων οι Καρέλης, Ατζαγκούν.
Στο -6 από τον αποψινό του αντίπαλο ο Παναθηναϊκός, στο -5 από Ολυμπιακό, δείχνει πως έχει τη δυνατότητα (όπως και πέρυσι) να αλλάξει ταχύτητα και να διεκδικήσει περισσότερα από όσα πίστευαν πολλοί στην αρχή της σεζόν. Ζαλίστηκε στην… κορυφή ο ΠΑΟΚ, που αν και παραμένει εκεί, δέχτηκε σημαντικό πλήγμα ουσίας και ψυχολογίας.
Το ματς
Ένα σημαντικό ερώτημα πριν το ματς, η απάντηση του οποίου πιθανότατα να ήταν εκείνη που θα έκρινε το αποτέλεσμα, ήταν πώς θα διαχειρίζονταν οι δύο τεχνικοί τις απουσίες που προέκυψαν. Για τον ΠΑΟΚ, η έλλειψη από του γήπεδο των Ρατς και Μακ σήμανε την ουσιαστική αχρήστευση της αριστερής πλευράς, χωρίς αυτό να είναι υποτιμητικό για Γκολάσα και Σπυρόπουλο που τους αντικατέστησαν. Απλά, η παρουσία των δύο εφέτος αλλά και ο τρόπος που μπορούν να καθορίσουν έναν αγώνα είναι στοιχεία πολύ σημαντικά για τον «Δικέφαλο του Βορρά».
Χωρίς αυτούς τους δύο στη σύνθεσή του, ο ΠΑΟΚ μετατόπισε το παιχνίδι του ένα (ή και παραπάνω) κλικ προς τα δεξιά, από όπου Κίτσιου και Σαλπιγγίδης προσπαθούσαν να ταλαιπωρήσουν τον Νάνο και να… ταΐσουν τον Αθανασιάδη. Ο τελευταίος έμεινε, όμως, «πεινασμένος» εξ αιτίας της εξαιρετικής εμφάνισης του Κουτρουμπή, που «καθάριζε» εύκολα κάθε μπάλα στον αέρα, αφού οι σέντρες αποτέλεσαν το (όχι και τόσο βαρύ) πυροβολικό της επιθετικής δραστηριότητας των γηπεδούχων.
Έτσι, με σχετική άνεση (όπως φανερώνει η μία ευκαιρία μόλις που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ με τον Σαλπιγγίδη) ο Παναθηναϊκός κράτησε πίσω το «μηδέν», προσπαθώντας παράλληλα να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα παικτών όπως ο Καρέλης ή ο Κλωναρίδης μπροστά. Κι εδώ φτάνουμε στη μεγάλη απουσία των «πρασίνων», εκείνη του Μπεργκ που έμεινε στον πάγκο κι έκανε το «τριφύλλι» να μοιάζει ακίνδυνο το μικρό χρονικό διάστημα που είχε την κατοχή της μπάλας. Αν, όμως, στο 7’ η κεφαλιά του Δώνη αντί για τη διαδρομή «Γλύκος-δοκάρι – κεφάλι Κουτρουμπή- άουτ», απλά κατέληγε στα δίχτυα, θα μιλάγαμε για μια άλλη ιστορία…
Ό,τι δεν κατάφερε να κάνει στην αρχή του πρώτου μέρους ο Παναθηναϊκός, το πέτυχε στο δεύτερο με τον Ατζαγκούν που παρέδωσε μαθήματα σε ολόκληρη την άμυνα των Θεσσαλονικέων που απλά παρακολουθούσε την μπάλα από τη σέντρα του Κλωναρίδη, πώς έρχεσαι σε επαφή μαζί της και την έστειλε στο… πλεχτό.
Η κίνηση του Αναστασιάδη να «ξηλώσει» ταυτόχρονα όλη την επιθετική του γραμμή (έξω Κλάους, Σάλπι και μέσα Παπαδόπουλος, Περέιρα) έδειξε τη δυσαρέσκεια αλλά και την πρόθεσή του να αλλάξει τα πράγματα. Δυστυχώς για εκείνον, η δικαίωση ήταν πρόσκαιρη. Οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με το χτύπημα φάουλ του Περέιρα, κέρδισαν σε ψυχολογία κι έδειχναν (με την εξέδρα να σπρώχνει) πως εκείνοι ήταν πιο κοντά σε ένα δεύτερο γκολ. Αυτόν τον ενθουσιασμό των παικτών και του κόσμου ήταν που εκμεταλλεύτηκε τελικά ο Παναθηναϊκός, διαψεύδοντας τους πάντες. Με μια μαγική αντεπίθεση, Μπούι, Ατζαγκούν και Καρέλης άλλαξαν με κινηματογραφική ταχύτητα την μπάλα, έπιασαν ξανά τον ύπνο τους αντιπάλους που πίστευαν πως θα τους… σκότωναν και με το γκολ (ακόμη ένα) του Έλληνα επιθετικού, οι «πράσινοι» πήραν τη νίκη με σκορ 2-1, τη μεγαλύτερή τους φέτος και παράλληλα μια επιτυχία που φανερώνει πως το «τριφύλλι» είναι σε θέση να αλλάξει επίπεδο.