M. Τετάρτη 7 Απριλίου 1999, η ΑΕΚ βρίσκεται στη Σερβία και το Βελιγράδι προκειμένου να δώσει φιλικό αγώνα με την Παρτίζαν. Μικρή λεπτομέρεια, η γειτονική χώρα είναι σε εμπόλεμη κατάσταση! Η Ένωση γράφει μια ακόμα χρυσή σελίδα στην τεράστια ιστορία της
Σαν σήμερα, ακριβώς πριν από δεκαεννια χρόνια, η διοίκηση της ΑΕΚ με εμπνευστή της ιδέας τον Δημήτρη Μελισσανίδη, βρέθηκε στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι, προκειμένου να δώσει μήνυμα ειρήνης, μήνυμα αγάπης, μήνυμα ελπίδας προς κάθε κατεύθυνση.
Οι Σέρβοι υποδέχτηκαν την αποστολή του δικεφάλου, από την πρώτη στιγμή που πέρασε τα σύνορα, με ψωμί και αλάτι όπως είναι το γιουγκοσλαβικό έθιμο. Στο βομβαρδισμένο Νόβισαντ, έκαναν το ίδιο, ανεμίζοντας τις Ελληνικές σημαίες μαζί με τις Σέρβικες.
Η συναδέλφωση της Ελλάδας με την Γιουγκοσλαβία, σε αυτές τι δύσκολες στιγμές του γειτονικού λαού, ήταν πλέον γεγονός. Την αποστολή του δικεφάλου συνόδεψε και αντιπροσωπεία, που αποτελούνταν από εκπροσώπους κομμάτων, όπως οι Γλέζος και Κατσιφάρας.
Η αποστολή έγινε δεκτή από τον Πρόεδρο της Σερβίας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς, ο οποίος εξέφρασε τη συγκίνησή του και τις ευχαριστίες του, ενώ ευχήθηκε να τελειώσει γρήγορα το κακό που βρήκε τον Σέρβικο λαό.
Αντί – πολεμικό συλλαλητήριο
Σε έναν αγώνα-αντιπολεμικό συλλαλητήριο, εν καιρώ πολέμου, η ΑΕΚ αντιμετώπισε την πρωταθλήτρια Παρτιζάν, μπροστά σε περίπου 15000 φιλάθλους και των δύο ομάδων, παρότι είχαν πουληθεί και τα 40000 εισιτήρια που είχαν βγει προς πώληση.
Ο λόγος που ο κόσμος ήταν λιγότερος, ήταν τα καύσιμα, καθώς υπήρχε έλλειψη και οι μεταφορές ήταν πολύ δύσκολες. Αξίζει να σημειωθεί, πως ήταν η πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, που κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν ακούστηκαν σειρήνες.
Για την ιστορία ο αγώνας είχε διάρκεια μόλις μία ώρα, καθώς στο 61ο λεπτό οι Γιουγκοσλάβοι, οι οποίοι βρίσκονταν στις εξέδρες, μπήκαν στο γήπεδο κρατώντας στα χέρια ελληνικές και σερβικές σημαίες, φωνάζοντας “Ελλάς, Ελλάς” και “ΑΕΚ, ΑΕΚ” αγκάλιαζαν και φιλούσαν τους ποδοσφαιριστές της Ένωσης, ενώ μέσα στον αγωνιστικό χώρο μπήκαν και οι Έλληνες φίλαθλοι.
Το παιχνίδι έληξε ισόπαλο 1-1, με σκόρερ τους Κέζμαν στο 13ο λεπτό και Ζουμπούλη στο 26ο. Στο ημίχρονο η ελληνική αντιπροσωπεία, φύτεψε συμβολικά μια ελιά από την Αρχαία Ολυμπία στο κέντρο του γηπέδου, ενώ οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στα αποδυτήρια, έδωσαν κόκκινα αυγά, τσουρέκια και λαμπάδες στους συναδέλφους τους.
Οι αποστολές των δύο ομαδων:
Παρτιζάν (Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν
ΑΕΚ (Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλους), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
Ποδόσφαιρο στα χαρακώματα
Φυσικά η κίνηση της ΑΕΚ δεν θα πέρναγε απαρατήρητη από καμία χώρα και κανένα μέσο ενημέρωσης. Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα εκείνης της εποχής, από την μεγαλύτερη ισπανική εφημερίδα Marca: “Απίστευτο, μια Ελληνική ομάδα πήγε να παίξει ποδόσφαιρο στα χαρακώματα”.
Η γερμανική Bild ανέφερε: “Η ΑΕΚ πήγε να παίξει εναντίον της Παρτιζάν, με το σύνθημα έξω ο πόλεμος από τη Γιουγκοσλαβία”, ενώ η ιταλική Gazzetta: “Παιχνίδι-παρένθεση στον πόλεμο με ειρηνευτικό χαρακτήρα”
Η εφημερίδα “Sport” της Γιουγκοσλαβίας ανέφερε: “Αδέλφια με αδέλφια, κόντρα στον πόλεμο”, ενώ η “Sportski Zurnal” είχε τίτλο: “Ανάσανε η ειρήνη”.
“Η ΑΕΚ αξίζει το Νόμπελ ειρήνης”
Για την πρωτοβουλία της ΑΕΚ μίλησαν αρκετοί αθλητές και άνθρωποι του αθλητισμού, αλλά και πολιτικοί που εξέφρασαν την συγκίνηση τους και την συμπαράσταση στον λαό της Γιουγκοσλαβίας.
Ντράγκαν Σάκοτα: “Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση όταν είδα τους συμπατριώτες μου να φωνάζουν συνθήματα ευγνωμοσύνης προς τον ελληνικό λαό και την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αξίζει το Νόμπελ ειρήνης”.
Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς: “Με κάνατε υπερήφανο για ακόμα μια φορά που φόρεσα τη φανέλα της ΑΕΚ”.
Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς (προπονητής τότε της Παρτιζάν): “Είμαι πολύ συγκινημένος. Οι Έλληνες είναι φίλοι μας, αλλά από σήμερα είναι αδέλφια μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που έκανε η ΑΕΚ”.
Ιλια Ίβιτς (ποδοσφαιριστής τότε του Ολυμπιακού): “Ήθελα και εγώ να πάω στο Βελιγράδι, αλλά δεν μπορούσα λόγω υποχρεώσεων. Μπράβο στην ΑΕΚ για αυτή την ειρηνική της αποστολή. Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και οι άνθρωποι της σκέφτονται σωστά”.
Λευτέρης Παπαδόπουλος (ποιητής-δημοσιογράφος): “Η ΑΕΚ έχει παράδοση σε τέτοιους αγώνες. Οι Σέρβοι περνούν δύσκολες ώρες και οι “ενωσίτες” έχουν επιπλέον λόγους να τους καταλαβαίνουν και να νιώθουν αλληλεγγύη. Η ΑΕΚ δημιουργήθηκε από πρόσφυγες”.
Γιώργος Κατσιφάρας: “Πρόκειται για μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της ΑΕΚ. Ενα παράδειγμα από την Αρχαία Ελλάδα”.
Μανώλης Γλέζος: “Μετά το 40′-41′, πρώτη φορά οι Έλληνες ομόθυμα στο πλευρό ενός λαού. Έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ”.
Δημήτρης Μελισσανίδης: “Είμαι συγκινημένος. Αυτά που ζω είναι δύσκολο να περιγραφούν με ακρίβεια. Ολη η Γιουγκοσλαβία άνοιξε την αγκαλιά της και μας υποδέχθηκε με τη φράση “Είσαστε αδέλφια μας”. Εκλαιγαν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Μου έκαναν εντύπωση τα παιδιά. Βγήκαν από τα καταφύγια και ήρθαν στο γήπεδο. Μας ζητούσαν σημαίες της ΑΕΚ, μας έσφιγγαν τα χέρια, έκλαιγαν, μας έλεγαν ότι έγιναν οπαδοί της ΑΕΚ. Σίγουρα η ΑΕΚ έδωσε την ψυχή της, ένωσε τους χτύπους της καρδιάς της με τους δοκιμαζόμενους φίλους μας Γιουγκοσλάβους. Ηταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε”.
Use Facebook to Comment on this Post
