Σεισμοί, τυφώνες, πλημμύρες, τροχαία δυστυχήματα, πυρκαγιές, πτώσεις αεροπλάνων είναι μερικές μόνο από τις τραγωδίες που δυστυχεί να ζει ο κόσμος, με τα ζοφερά αυτά περιστατικά να προκαλούν πόνο, θλίψη και τραγικές απώλειες.
Και είναι στα χέρια της ανθρωπότητας να διδαχτεί από τις τραγωδίες και να κάνει ό,τι μπορεί για να μην ξαναζήσει ποτέ τέτοιες σκοτεινές καταστάσεις.
Με αυτά υπόψη, ας δούμε μια σειρά από ιδιαίτερες τραγωδίες που ξέσπασαν σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, φέρνοντας όλεθρο και καταστροφή στην ανθρώπινη επικράτεια…
Η τίγρης της Champawat και η λεοπάρδαλη της Panar
Το αιλουροειδές της Champawat ήταν μια θηλυκή βασιλική τίγρης της Βεγγάλης που ευθυνόταν για τον θάνατο περισσότερων από 400 ανθρώπων στο Νεπάλ και τις γειτονικές επαρχίες της Ινδίας κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Ήταν τόσο ατρόμητη που κατέβαινε στους οικισμούς ψάχνοντας για ανθρώπινη λεία, ενώ δεν δίσταζε μέχρι και σε σπίτια να εισβάλει!
Κάποια στιγμή στήθηκε γιγαντιαία επιχείρηση για την εξολόθρευσή της, όταν το νέο της θύμα ήταν ένα 16χρονο κορίτσι. Ακόμα και σήμερα, το τσιμεντένιο μνημείο στην πόλη Champawat σηματοδοτεί το μέρος που βρήκε τον θάνατο η μεγάλη γάτα. Την ίδια περίπου εποχή, μια λεοπάρδαλη τρομοκρατούσε τους κατοίκους των επαρχιών της Βόρειας Ινδίας, αυτή τη φορά αρσενική.
Η λεοπάρδαλη είχε διεκδικήσει βαρύτατο φόρο σε ανθρώπινο αίμα, με τις ανεπιβεβαίωτες πηγές να μιλούν ακόμα και για 400 θύματα. Το ζώο βύθισε στη θλίψη και τον πανικό τους κατοίκους αναρίθμητων οικισμών, που κλείστηκαν στα σπίτια τους φοβούμενοι για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Και ήταν και πάλι ο θρυλικός κυνηγός και συγγραφέας Jim Corbett που εξόντωσε και αυτό το ανθρωποφάγο θηρίο, όπως και την τίγρη της Champawat, απαλλάσσοντας τους Ινδούς από τα φονικότερα ζώα που είχαν δει ποτέ…
Η υπόθεση της αποστολής Dyatlov
Ήταν στα τέλη Ιανουαρίου 1959 όταν μια ομάδα πεπειραμένων σκιέρ και πεζοπόρων οργάνωσαν αποστολή στα βόρεια Ουράλια, κοντά στη ρωσική πόλη Αικατερίνμπουργκ. Αρχηγός ήταν ο Igor Dyatlov και ο σκοπός της αποστολής ήταν να φτάσει η ομάδα στο βουνό Otorten. Όλα πήγαιναν καλά για τα 9 μέλη μέχρι που χάθηκαν και παρέκκλιναν εντελώς από την προκαθορισμένη πορεία.
Ο Dyatlov το κατάλαβε ωστόσο γρήγορα και έστησε ένα πρόχειρο καταφύγιο για την ομάδα, ώστε να ξεκουραστούν και να βρουν τον δρόμο την επόμενη μέρα. Κι εδώ χάνονται τα ίχνη τους και η υπόθεση περιπλέκεται. Η ομάδα όφειλε να στείλει ένα τηλεγράφημα την επόμενη μέρα και όταν το μήνυμα δεν ήρθε, οργανώθηκε τεράστια διασωστική αποστολή, η οποία βρήκε τις σορούς των 9 αντρών διασκορπισμένες μάλιστα σε μια μεγάλη ακτίνα. Υπήρχαν ίχνη ότι η ομάδα εγκατέλειψε τις σκηνές της μέσα στο κατασκόταδο και θεωρήθηκε τότε πως οι θάνατοι είχαν προκληθεί από υποθερμία.
Οι νεκροψίες όμως έδειξαν ότι οι 4 πεζοπόροι είχαν χάσει τη ζωή τους από μια δύναμη που δεν θα μπορούσε να έχει προκληθεί από ανθρώπινο παράγοντα: τα τραύματα στο στέρνο και το κεφάλι τους ισοδυναμούσαν με τροχαίο δυστύχημα και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα! Άλλα πτώματα φορούσαν τα ίδια ρούχα, σε ένα έλειπε η γλώσσα, την ίδια στιγμή που υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενέργειας εντοπίστηκαν στα ρούχα τους. Καθώς βέβαια ήταν η εποχή του Ψυχρού Πολέμου, οι Σοβιετικοί κράτησαν το περιστατικό επτασφράγιστο μυστικό, με την ιατροδικαστική έκθεση να καταλήγει πράγματι ότι αιτία θανάτου ήταν μια «άγνωστη καταναγκαστική δύναμη»…
Η διαρροή μελάσας στη Βοστόνη
Εδώ ο θάνατος είχε γλυκιά γεύση. Η μελάσα, το πυκνόρρευστο, σκουρόχρωμο και γλυκό υγρό που δημιουργείται κατά την κρυσταλλοποίηση της ζάχαρης, έσπειρε τον όλεθρο στη Βοστόνη στις 15 Ιανουαρίου 1919. Μια τεράστια δεξαμενή από χυτοσίδηρο, που έφερε κάπου 2,5 εκατομμύρια γαλόνια του παχύρρευστου υγρού, ανετράπη από το φορτηγό καθοδόν για τα αποστακτήρια της βιομηχανικής περιοχής της πόλης, δημιουργώντας ένα κύμα μελάσας άνευ προηγουμένου!
Η έκρηξη του φορτηγού δημιούργησε ένα τσουνάμι μελάσας, η οποία έπνιξε τους δρόμους της πόλης, γκρέμισε κτίρια και «κατάπιε» τα πάντα στο γλυκό και φονικό της πέρασμα. Οι πάνω όροφοι των κτιρίων πλημμύρησαν, 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, όπως και πολλά άλογα, και οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 150. Ο καθαρισμός της πόλης κράτησε εβδομάδες και οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 87.000 εργατοώρες δουλειάς για να απαλλαγεί η Βοστόνη από την κολλώδη ουσία. Ακόμα και σήμερα, κατά τις καυτές καλοκαιρινές μέρες, οι κάτοικοι της Βοστόνης διαμαρτύρονται για την πνιχτή οσμή της μελάσας στον αέρα…
Η σύγκρουση αεροπλάνων στον αέρα
Στις 12 Νοεμβρίου 1996, η πτήση SVA763 αναχώρησε από το Νέο Δελχί της Ινδίας με κατεύθυνση τη Σαουδική Αραβία. Την ίδια στιγμή, η πτήση 1907 των αερογραμμών του Καζακστάν προσέγγιζε τον διεθνή αερολιμένα της ινδικής πρωτεύουσας. Κι έτσι 8 περίπου λεπτά μετά την απογείωση της πτήσης SVA763, που κινούνταν στα 14.000 πόδια, η πτήση 1907 άρχισε να κατεβαίνει στα 15.000 πόδια με τη σύγκρουση να είναι αναπόφευκτη: τα δύο αεροσκάφη συγκρούστηκαν μετωπικά και καταστράφηκαν στον αέρα σχεδόν ολοσχερώς.
Οι 349 επιβάτες και των δύο αερογραμμών σκοτώθηκαν επιτόπου σε αυτό που έμελλε να μετατραπεί στη χειρότερη σύγκρουση αεροπλάνων στον αέρα. Τόσο ο πύργος ελέγχου όσο και ο κυβερνήτης της μικρότερης πτήσης 1907 ενοχοποιήθηκαν για την αεροπορική τραγωδία, η οποία οδήγησε σε υιοθέτηση αυστηρότερων πτητικών πρωτοκόλλων στην Ινδία…
Η πυρκαγιά σε κέντρο διασκέδασης
Στις 20 Φεβρουαρίου 2003, το hard rock συγκρότημα Great White ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί στο κλαμπ Station Nightclub του Rhode Island. Όταν έκλεισαν οι πόρτες και ξεκίνησε η συναυλία, τις μουσικές της μπάντας συνόδευαν φωτορυθμικά σόου με λέιζερ αλλά και πυροτεχνήματα φυσικά. Σύντομα η αίθουσα γέμισε με καπνούς και το πανικόβλητο πλήθος των 400 και πλέον ανθρώπων όρμησε προς τις εξόδους κινδύνου, μπλοκάροντας τις στενότατες πόρτες.
Η εγκατάσταση κάηκε ολοσχερώς μέσα σε 6 λεπτά της ώρας, φέρνοντας καταστροφή στους θαμώνες: 100 άνθρωποι πέθαναν από τη φωτιά και το ποδοπάτημα, 230 τραυματίστηκαν και μόνο 132 κατάφεραν να βγουν από το πύρινο κολαστήριο σώοι και αβλαβείς. Μια από τις χειρότερες πύρινες τραγωδίες που έζησε ποτέ ο κόσμος μας τα τελευταία χρόνια πυροδότησε την υιοθέτηση πλήθους προστατευτικών και ασφαλιστικών μέτρων στις ΗΠΑ: ακόμα και το Άγαλμα της Ελευθερίας έκλεισε για μπόλικες βδομάδες ώστε να φτιαχτούν έξοδοι κινδύνου…
Η δηλητηρίαση των σιτηρών
Τον Σεπτέμβριο του 1971, κάπου 90.000 τόνοι αμερικανικού κριθαριού και μεξικάνικου σταριού στάλθηκαν στην ιρακινή πόλη Μπάρσα. Τα σιτηρά προορίζονταν για σπορά και όχι για κατανάλωση, γι’ αυτό και είχαν υποστεί αντιμυκητική επεξεργασία. Για τον λόγο αυτό, τα σιτηρά είχαν αποκτήσει ροζ απόχρωση και τα σακιά το έγραφαν ρητά ότι οι σπόροι ήταν δηλητηριώδεις, αν και οι προειδοποιήσεις ήταν γραμμένες στα αγγλικά και τα ισπανικά.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, μια μεγάλη ποσότητα που φυλασσόταν στις αποθήκες του ιρακινού λιμανιού «απαλλοτριώθηκε» από τους επιτήδειους και έφτασε έτσι στις τοπικές λαϊκές αγορές. Σχεδόν αμέσως, χιλιάδες άνθρωποι αρρώστησαν από δηλητηρίαση υδραργύρου, κατακλύζοντας τα τοπικά νοσοκομεία και τις ανθρωπιστικές αποστολές που στήθηκαν τάχιστα για να συμβάλουν στην καταστροφή.
Οι ιρακινοί αξιωματούχοι κράτησαν όμως την υπόθεση μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των Δυτικών και ήταν δαιμόνιος αμερικανός ρεπόρτερ που έκανε την αποκάλυψη. Παρά το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της χώρας δεν έδωσαν τίποτα στη δημοσιότητα, γιατροί και μέλη ανθρωπιστικών αποστολών έκαναν λόγο για τουλάχιστον 500 νεκρούς…
Η έκρηξη σε αμερικανικό σχολείο
Καταμεσής της δεκαετίας του 1930 και της οικονομικής ύφεσης που μάστιζε τις ΗΠΑ, ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου ανακαλύφθηκε στο Τέξας, κάνοντας αυτή τη γωνιά της Βόρειας Αμερικής μια από τις πλέον χρυσοφόρες της χώρας. Κι έτσι ένα τεράστιο σχολικό συγκρότημα στήθηκε στην πόλη του New London για να στεγάσει τα παιδιά των εργατών, διαθέτοντας 72 θερμαντικά σώματα που δούλευαν με φυσικό αέριο. Υπήρχε όμως διαρροή του άοσμου και άχρωμου αερίου, την οποία κανείς δεν κατάλαβε, αφήνοντας το φυσικό αέριο να κατακλύσει το κτίριο μέχρι τα θεμέλιά του.
Κι έτσι στις 18 Μαρτίου 1937, όταν ο επιστάτης άναψε ένα σπίρτο στο υπόγειο, η σπίθα έκανε ολόκληρο το σχολικό συγκρότημα να τιναχθεί στον αέρα. Από τα συντρίμμια ανασύρθηκαν κάπου 500 παιδιά και δάσκαλοι νεκροί, σε αυτό που παραμένει η χειρότερη σχολική τραγωδία στην ιστορία των ΗΠΑ. Ήταν το γεγονός που ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα για το φυσικό αέριο, προσθέτοντας πια θειόλες, ώστε η δυνατή οσμή τους να κάνει τον εντοπισμό των διαρροών ευκολότερο…
Η τραγωδία της λίμνης Nyos
Η Nyos είναι μια υδάτινη μάζα που έχει συγκεντρωθεί φυσικά πάνω στον ενεργό κρατήρα του βορειοδυτικού Καμερούν. Η λίμνη αποτελείται από φρέσκο νερό, που καλύπτει τις ηφαιστειακές διεξόδους, και όταν το ηφαίστειο βρυχάται, το νερό μετατρέπεται σε εξαιρετικά τοξικό μείγμα, αν και η μετατροπή γίνεται συνήθως σταδιακά, με την προοδευτική απελευθέρωση στην ατμόσφαιρα των βλαβερών αερίων να είναι συνήθως ακίνδυνη.
Η Nyos είναι μάλιστα μία από τις τρεις μόλις γνωστές λίμνες που διαθέτουν ενεργό μάγμα στον πυθμένα τους, το οποίο απελευθερώνει συχνά-πυκνά διοξείδιο του άνθρακα. Εντελώς αναπάντεχα λοιπόν, στις 21 Αυγούστου 1986, κάπου 1,6 εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα απελευθερώθηκαν μεμιάς από τη λίμνη, με το φονικά τοξικό νέφος να απλώνεται στην κοιλάδα και να σπέρνει τον όλεθρο στους γύρω οικισμούς. Τα πάντα σε μια ακτίνα 20 χιλιομέτρων από τη λίμνη αφανίστηκαν, κάπου 1.700 άνθρωποι και 3.500 ζώα συνάντησαν τον θάνατο με μορφή ασφυξίας.
Αυτή ήταν μάλιστα η πρώτη και η μόνη γνωστή ασφυξία μαζικής κλίμακας που προκλήθηκε από φυσικό φαινόμενο. Ως αποτέλεσμα, οι επιστήμονες αποφάσισαν να εγκαταστήσουν σωληνώσεις στον πυθμένα της λίμνης για τη σταδιακή απελευθέρωση ακίνδυνων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα…
Η έκρηξη του όρους Pelee
Τα γεγονότα που αποτελούν τη χειρότερη ηφαιστειακή έκρηξη του 20ού αιώνα είναι μοναδικά από κάθε άποψη. Το ηφαίστειο Pelee επιβλέπει την πόλη του Saint-Pierre της Μαρτινίκας, του γνωστού νησιού της Καραϊβικής Θάλασσας. Ήταν το 1902 λοιπόν όταν οι κάτοικοι άρχισαν να παρατηρούν τα πρώτα δείγματα ηφαιστειακής δραστηριότητας: βροχή τέφρας στην πόλη, μικροσεισμοί, γενικευμένη οσμή θείου κ.λπ.
Η δραστηριότητα ανάγκασε μάλιστα τα ζώα που κατοικούσαν στο βουνό να κατέβουν στην πόλη, με εκατοντάδες φίδια να κατακλύζουν την πόλη σε ένα τοπίο βιβλικής καταστροφής: τα μεγάλα ερπετά τρομοκράτησαν την πόλη και σκότωσαν τουλάχιστον 50 ανθρώπους και πολλά περισσότερα ζωντανά, σε ένα γεγονός πρωτοφανές στα ανθρώπινα χρονικά!
Κι αυτό δυστυχώς ήταν μόνο η αρχή της τραγωδίας των κατοίκων, καθώς λίγους μήνες μετά το ηφαίστειο εξερράγη τελικά, στέλνοντας στον άλλο κόσμο τουλάχιστον 30.000 ψυχές. Μόλις 2 άνθρωποι επιβίωσαν από την καταστροφή: ένας τρόφιμος των φυλακών και ένας ερημίτης που ζούσε απομονωμένος στην άλλη άκρη του νησιού. Αυτή ήταν πράγματι η φονικότερη έκρηξη ηφαιστείου των νεότερων χρόνων…
Η διαρροή χημικών της Μποπάλ
Η πρωτεύουσα της ινδικής επαρχίας Madhya Pradesh φιλοξενεί το εργοστάσιο φυτοφαρμάκων Union Carbide, οι εγκαταστάσεις του οποίου στη δεκαετία του 1980 ήταν το λιγότερο απαράδεκτες σε όρους μέτρων προφύλαξης. Το απόγευμα λοιπόν της 3ης Δεκεμβρίου 1984, μια μεγάλη ποσότητα νερού εισχώρησε στη δεξαμενή που περιείχε 42 τόνους ισοκυανικού μεθυλίου, απαραίτητου συστατικού των εν λόγω φυτοφαρμάκων.
Η χημική αντίδραση εκτόξευσε τη θερμοκρασία της δεξαμενής στους 200 βαθμούς Κελσίου, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες τοξικών αερίων στην πόλη. Οι κάτοικοι βίωσαν οξύ κάψιμο στους πνεύμονες και πέθαιναν από ασφυξία λίγο αργότερα. Ο πανικός που δημιουργήθηκε έκανε τους ανθρώπους να ποδοπατούνται στους δρόμους, στέλνοντας τον αριθμό των νεκρών στα ζοφερά ουράνια: περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι εκτέθηκαν στα τοξικά χημικά, με 10.000 από αυτούς να βρίσκουν τον θάνατο μέσα σε 72 ώρες από το συμβάν.
Έκτοτε, άλλες 25.000 έφυγαν από τον κόσμο από διάφορες παθήσεις που προκλήθηκαν από την εισπνοή του θανατηφόρου νέφους. Η χειρότερη βιομηχανική τραγωδία που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης οδήγησε την ινδική κυβέρνηση στη νομοθέτηση αυστηρότερων μέτρων προστασίας…