Στις 27 Αυγούστου 1923 στα υπό χάραξη σύνορα Ελλάδας – Αλβανίας μια ομάδα τριών Ιταλών αξιωματικών, ο οδηγός τους και ο διερμηνέας τους βρέθηκαν νεκροί κοντά στην Κακαβιά, εντός
ελληνικού εδάφους. Οι αξιωματικοί ήταν ο στρατηγός Τελίνι, ο ταγματάρχης Κόρτι και ο λοχαγός Μπονατσίνι.
Δύο ημέρες αργότερα η κυβέρνηση Μουσολίνι έθεσε στην Ελλάδα, την οποία θεώρησε υπεύθυνη, πέντε κλιμακούμενης βαρύτητας όρους. Οι όροι ήσαν:
– Απόδοση τιμών τις σορούς των νεκρών και στην ιταλική σημαία
– Επίσημη συγνώμη προς την Ιταλία από την Ελλάδα
– Τέλεση μνημόσυνου για τους νεκρούς παρουσία όλων των μελών της ελληνικής κυβέρνησης
– Συμμετοχή του Ιταλού στρατιωτικού ακολούθου στις ανακρίσεις
– Καταδίκη σε θάνατο των ενόχων
– Αποζημίωση με το τεράστιο για την εποχή ποσό των 50 εκ. λιρετών
Η Ελλάδα δέχτηκε τους τρεις πρώτους όρους αλλά ο Μουσολίνι δεν ικανοποιήθηκε, παρά τις διαβεβαιώσεις της Αθήνας ότι οι δράστες δεν ήταν Έλληνες αλλά Αλβανοί ληστές.
Στις 31 Αυγούστου 1923 τρία θωρηκτά, δύο βαρέα και δύο ελαφρά καταδρομικά και άλλα σκάφη του ιταλικού ναυτικού εμφανίστηκαν ενώπιον του λιμένα της Κέρκυρας. Ο Ιταλός επικεφαλής της μοίρας απέστειλε σήμα στον νομάρχη του νησιού να παραδώσει την Κέρκυρα! Όταν ο νομάρχης αρνήθηκε τα ιταλικά πολεμικά άνοιξαν πυρ σκοτώνοντας 15 και τραυματίζοντας 35 πολίτες. Κατόπιν ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν, χωρίς αντίσταση, το νησί.
Την ίδια ημέρα οι πρέσβεις Βρετανίας, Γαλλίας, Ιαπωνίας και Ιταλίας που επέβλεπαν το ζήτημα της χάραξης των συνόρων, απαίτησαν από την Αθήνα την άμεση ανακάλυψη των ενόχων. Η λεγόμενη Πρεσβευτική Διάσκεψη, χάρη στην διπλωματική αβελτηρία των τότε Ελλήνων κυβερνώντων, ανέλαβε πρωτεύοντα ρόλο, θέτοντας σε δεύτερο ρόλο την Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) τον πρόγονο του ΟΗΕ, η οποία πάντως επίσης απογοήτευσε.
Η Ελλάδα έτσι για μια δολοφονία που δεν ήταν καν αποδεδειγμένο ότι την διέπραξαν πολίτες της όχι μόνο βρέθηκε κατηγορούμενη αλλά υπέστη την στυγνή παραβίαση του διεθνούς δικαίου, μια ανοικτή πολεμική ενέργεια από μέρους της Ιταλίας, αναμένοντας δικαιοσύνη από το διεθνές δίκαιο, όπως κάνει και τώρα με την Τουρκία περίπου…
Στις 8 Σεπτεμβρίου η Πρεσβευτική Διάσκεψη, στην οποία μετείχε και η Ιταλία (!) πίεσε την Ελλάδα να δεχτεί τους ιταλικούς όρους και να καταβάλει τα 50 εκ. λιρέτες, παρά το γεγονός ότι οι τρεις πρέσβεις αποδέχτηκαν το γεγονός ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΕΥΘΥΝΗ για την δολοφονία των Ιταλών. Αγνοήθηκε ακόμα και η κατάθεση ενός Αλβανού λήσταρχου που έλεγε ότι οι αλβανικές αρχές του είχαν ζητήσει να δολοφονήσει τους Ιταλούς.
Η Ελλάδα είχε καταθέσει, ως εγγύηση, το ποσό στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και φυσικά τα χρήματα δεσμευτήκαν υπέρ της Ιταλίας, που όμως ζήτησε και αποζημίωση για τα έξοδα κατοχής της Κέρκυρας! Επρόκειτο για τον απόλυτο εξευτελισμό κάθε έννοιας δικαίου, αλλά και για τον απόλυτο εξευτελισμό της Ελλάδας. Η Ελλάδα πάντως δεν προσέφυγε στο Δικαστήριο της Χάγης, παρά τις εισηγήσεις διπλωματών. Όσον αφορά την ΚτΕ, στην οποία η Ελλάδα είχε προσφύγει, άφησε το ζήτημα στην Πρεσβευτική Διάσκεψη…
Τελικά η Ελλάδα υποχώρησε σε όλους τους ιταλικούς όρους και οι Ιταλοί αποχώρησαν από την Κέρκυρα στις 27 Σεπτεμβρίου 1923. Ήταν μια τεράστια διπλωματική νίκη του φασίστα Μουσολίνι ο οποίος καταρράκωσε ήδη εν τη γενέσει, το κύρος της ΚτΕ, ταπείνωσε βάναυσα την Ελλάδα και έθεσε τις παρακαταθήκες για τις μελλοντικές του διεκδικήσεις που ήταν όμως και διεκδικήσεις των δημοκρατικών ιταλικών κυβερνήσεων έναντι της Ελλάδας καθώς οι δύο χώρες δρούσαν στον αυτό ζωτικό χώρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δολοφόνοι δεν βρέθηκαν ποτέ.
Παντελής Καρύκας
slpress Labels Αποκαλύψεις, Άρθρα Loading… Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Article Source – ksipnistere.com
Περί “διεθνούς δικαίου”: H Ιταλία βομβαρδίζει & αρπάζει την Κέρκυρα…
