Οι υπό των μυστών ασκούμενες ενέργειες, οι οποίες προσλαμβάνουν την έννοια της αρετής, πρέπει ομοίως να γίνονται με την βούλησή τους, ουδέποτε να έχουν ως αποτέλεσμα εκδηλώσεις αντίθετες εκείνων οι οποίες δεν θα εξυπηρετούν τον φυσικό και πνευματικό τους σκοπό.
Πράξεις των μυστών, οι οποίες θα έχουν ως αποτέλεσμα εκδηλώσεις αντίθετες εκείνων οι οποίες εξυπηρετούν τον φυσικό και πνευματικό σκοπό του μύστου, είναι πράξεις αρνητικές, αρνητικές δε πράξεις καμιά αξία δεν προσδίδουν στους μύστες, αλλά αντίθετα τους χαρακτηρίζουν ως ασυνείδητα βαδίζοντες προς εκπλήρωση των καθηκόντων τους και ως εκ τούτου αρνητικά ενεργούντες προς την διανοητική και ηθική τους πρόοδο.
Πράξεις αρετής είναι οι γινόμενες κατ’ ελεύθερη βούληση, όταν δεν αντιτίθενται στην ελεύθερη βούληση των άλλων, όταν δεν παρεμποδίζουν την ελεύθερη διανόηση και αυτοδιάθεση των άλλων και δεν παραβιάζουν τους ηθικούς νόμους οι οποίοι διακανονίζουν τις κοινωνικές σχέσεις τών εν γένει υπερτέρων πνευματικών του ανθρώπου πνευματικών όντων, ακόμα δε και εκείνων των κοινωνικών ανθρωπίνων όντων.
Εάν οι ηθικοί νόμοι των ανθρωπίνων κοινωνιών δεν βασίζονται επί των προτύπων φυσικών νόμων, αλλά αντίθετα έχουν θεσπισθεί, οι μύστες είναι υποχρεωμένοι να μη δέχονται κατά συνείδηση αυτούς. Εν τούτοις πρέπει να τους σέβονται, για να μη διασπώνται οι σχέσεις τους προς τα άλλα κοινωνικά άτομα. Η ευθύνη για την θέσπιση των νόμων αυτών βαρύνει την κοινωνική βούληση των ανθρώπων. Εάν δεν επιδοκιμάζουν οι μύστες κατά συνείδηση την θέσπιση των νόμων αυτών, απεκδύονται κάθε ευθύνης.
Το γεγονός αυτής της κατά συνείδηση αποδοκιμασίας τους υποχρεώνει να διδάσκουν και διαφωτίζουν τους ομοίους τους και καταδεικνύουν την σφαλερή κοινωνική βούληση, προς βελτίωση αυτής και εκδήλωση ικανής πραγματικής γνώσης, η οποία θα συντελέσει στην θέσπιση πραγματικών ηθικών νόμων οι οποίοι θα διακανονίζουν τις σχέσεις των κοινωνικών ατόμων προς αρμονική συλλειτουργία τους και δι’ αυτής προς εκπλήρωση του κοινωνικού τους σκοπού.
Πρέπει κατά συνείδηση να διδάσκουν την έννοια της αρμονικής τους σχέσεως γιατί δι’ αυτής μόνον ανελίσσονται οι ψυχικές τους δυνάμεις και φθάνουν στον σχηματισμό της αληθούς γνώσης και δι’ αυτής στις ψυχικές τους μεταμορφώσεις.
Οι μύστες πρέπει να διδάσκουν τους ομοίους τους την αξία την οποία έχει η οργανική τους φύση, γιατί δι’ αυτής μόνον οι ψυχές προάγονται και ότι οι οργανικές τους φύσεις δεν πρέπει να αποστερούνται κανενός μέσου ικανού να δημιουργήσει πρόοδο προς αυτές, διότι το αντίθετο θα τους εκτοπίζει της πραγματικής φυσιολογικής ενέργειας σε βαθμό ώστε να αδρανούν οι ψυχικές τους δυνάμεις και ως εκ τούτου να μην επιτελείται πραγματική σ’ αυτές πρόοδος.
Το έργο των μυστών όταν κατά συνείδηση τελείται, όχι μόνον προσδίδει διανοητική σ’ αυτούς ικανότητα, αλλά και ηθική έξαρση η οποία αναβιβάζει τις σκέψεις τους στις πραγματικές αλήθειες της πνευματικής φύσεως, οι οποίες αποκαλύπτουν τα μέσα της πνευματικής τους ανόδου στις πνευματικές τάξεις οι οποίες δημιουργούν την πνευματική ευτυχία και την ήρεμη ζωή, ακόμα δε και την αυτοκυριαρχία επί των αιθέριων κόσμων, δια της οποίας δεσπόζουν επί πάντων των άλλων κατωτέρας εξελικτικής καταστάσεως κόσμων.
Το πνεύμα είναι προορισμένο εκ της θείας δημιουργίας, όταν φθάσει στην πραγματική αυτού δυναμική κατάσταση όχι μόνον να συνεχίσει το έργο της δημιουργίας στις υπέρτερες του ανθρώπου πνευματικές φύσεις, αλλά και να γίνεται ο ρυθμιστής των σχέσεων των κατωτέρων αυτού φύσεων στις σχέσεις τους για να εξελίσσονται ακωλύτως οι ψυχές οι οποίες με το να ενεργούν στις φύσεις αυτές εξελίσσονται κατά θετική αναγωγή των δυνάμεών τους.
Και ήδη κατά τρόπο κατανοητό προς κάθε ανθρώπινη διάνοια θα καθορίσουμε τις πράξεις αρετής ώστε με βάση αυτόν (τον καθορισμό) να γνωρίζουν οι άνθρωποι ποίες πράξεις τους είναι πράγματι πράξεις αρετής.
Πράξεις αρετής είναι εκείνες που φέρουν χαρακτήρα φυσικό. Κάθε πράξη υπαγορευόμενη από τις λειτουργίες της φύσεως των όντων και από τις λειτουργίες της φύσεως του περιβάλλοντός τους και τελούμενες υπό του ανθρώπου είναι πράξεις αρετής.
Το να αγαπά ο άνθρωπος τους ομοίους του και να ενδιαφέρεται υπέρ της προόδου αυτών, το να αναγνωρίζει τα φυσικά δικαιώματα της ζωής των και της διανοητικής και ηθικής τους προόδου είναι αυτό εκπλήρωση του καθήκοντός του, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του είναι πράξη αρετής.
Εξέθεσα δι’ αδρών γραμμών όχι μόνον τον σκοπό αλλά και τα στοιχεία τα οποία απαιτούνται όπως οι μυούμενοι στις Αλήθειες της Φύσεως οικοδομήσουν τις ηθικές αρχές εκείνες oι οποίες θα τους επιτρέψουν την διανοητική τους ανύψωση και τη διάπλαση του ηθικού χαρακτήρος των κατά σύστημα ικανό να εγγυηθεί την ψυχική τους μεταμόρφωση. Το ανθρώπινο πνεύμα, όπως ελέχθη, είναι προορισμένο εκ της Θείας Δημιουργίας να ανέλθει σε υψηλότερες του ανθρωπίνου κόσμου πνευματικές κοινωνίες. Διά να ανέλθει όμως σε αυτές, πρέπει πρώτον να προσανατολισθεί προς τους ηθικούς νόμους τους.
Σπυρίδων Νάγος – Απόσπασμα από το “Αλήθεια Ελευθερία Γνώση”
schizas.com