Ποιοι κατοικούν στην Κούφια Γη;

Η Γη πέρα από τους πόλους.Η πτήση εξερεύνησης πάνω από το Βόρειο Πόλο (Η κοίλη Γη, το μυστικό μου ημερολόγιο) Πρέπει να γράψω αυτό το ημερολόγιο με μυστικότητα και αφάνεια. Αφορά την Αρκτική μου πτήση από 19/2 του 1947.-του Ναύαρχου Byrd

Έρχεται μια στιγμή που η ορθολογικότητα των ανδρών ωχριά και πρέπει κανείς να αποδεχθεί το αναπόφευκτο της αλήθειας. Δεν είμαι σε θέση να αποκαλύψω τα ακόλουθα έγγραφα σε αυτό το γράψιμο….ίσως ποτέ δεν πρέπει να δουν το φως του δημόσιου ελέγχου αλλά πρέπει να κάνω το καθήκον μου εδώ ώστε όλοι να το διαβάσουν μία ημέρα. Σε έναν κόσμο της απληστίας και της εκμετάλλευσης ορισμένων κατά της ανθρωπότητας δεν μπορεί πλέον να κατασταλεί η αλήθεια.

Αρχείο καταγραφής πτήσης: Βάση Αρκτικής 19/02/1947
06:00 ώρες – όλες οι προετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί για την πτήση μας προς βορρά και είμαστε αερομεταφερόμενοι με γεμάτη δεξαμενή καυσίμου σε 0610 ώρες
06:20 ώρες – το μίγμα καυσίμου για την δεξιά μηχανή δείχνει πολύ πλούσιο, η προσαρμογή έγινε και ο κινητήρας λειτουργεί ομαλά
07:30 ώρες – Έλεγχος ραδιοεπικοινωνίας με την κατασκήνωση της βάσης. Όλα είναι καλά και τα ραδιοφωνικά σήματα φυσιολογικά
07:40 ώρες – μικρή διαρροή πετρελαίου στη δεξιά μηχανή, η ένδειξη πίεσης λαδιού δείχνει φυσιολογική όμως
08:00 ώρες – ελαφρές αναταράξεις σημειώνονται από την ανατολική κατεύθυνση σε υψόμετρο 2321 μέτρα, διόρθωση 1700 πόδια χωρίς περαιτέρω αναταράξεις αλλά με ούριο άνεμο να αυξάνεται, μικρή προσαρμογή στους χειρισμούς ελέγχου, το αεροσκάφος αποδίδει πολύ καλά τώρα

08:15 ώρες – Έλεγχος ασυρμάτου με βάση, η κατάσταση φυσιολογική
08:30 ώρες – αναταράξεις ξανά, αύξηση υψομέτρου 2900 μέτρα, ομαλές συνθήκες πτήσης και πάλι
09:10 ώρες – χιόνια και πάγοι από κάτω, σημείωση κίτρινου περιβάλλοντος φύσης, διασπορά σε γραμμικό σχέδιο. Αλλαγή πορείας προς εξέταση αυτού του προτύπου χρώματος , σημείωση κοκκινωπό ή μωβ επίσης. 2 πλήρεις κύκλοι στην περιοχή και επιστροφή στην εκχωρημένη πορεία πυξίδας. Θέση ελέγχου στην βάση και μετάδοση πληροφοριών σχετικά με χρωματισμούς στον πάγο και στο χιόνι.

09:10 ώρες – μαγνητικές πυξίδες και γυροσκόπια περιστρέφονται κάνοντας ταλάντωση , δεν είμαστε σε θέση να κρατήσουμε τον έλεγχο των οργάνων. Χρησιμοποιούμε την ηλιακή πυξίδα και όλα φαίνονται καλά. Οι έλεγχοι είναι φαινομενικά αργοί στην ανταπόκριση και έχουν μία ένδειξη υποτονικότητας αλλά δεν υπάρχει ίχνος πάγου.
09:15 ώρες – στο βάθος φαίνονται βουνά
09:49 ώρες – πτήση 29 λεπτών από την πρώτη παρατήρηση των βουνών, δεν είναι ψευδαίσθηση. Πρόκειται για βουνά και αποτελούνται από ένα μικρό εύρος που δεν έχω δει ποτέ πριν.
09:55 ώρες – υψόμετρο 2950 μέτρα, αντιμετωπίζουμε πάλι ισχυρές αναταράξεις

10:00 ώρες – περνάμε πάνω από το μικρό βουνό και εξακολουθούμε να προχωράμε προς το βορρά όσο περισσότερο μπορεί να εξακριβωθεί. Πέρα από την οροσειρά φαίνεται μία κοιλάδα με ένα μικρό ποτάμι ή ρυάκι που διασχίζει το κεντρικό τμήμα. Δεν πρέπει να υπάρχει πράσινη κοιλάδα κάτω. Κάτι είναι σίγουρα λάθος και αφύσικο εδώ. Θα έπρεπε να είμαστε πάνω από χιόνι και πάγους. Προς την άλλη μεριά υπάρχουν μεγάλα δάση στις πλαγιές του βουνού. Τα όργανα πλοήγησής μας εξακολουθούν να περιστρέφονται, το γυροσκόπιο ταλαντεύεται μπρος και πίσω.

10:05 ώρες – αλλάζω το υψόμετρο στα 1400 πόδια και εκτελώ μία απότομη αριστερή στροφή για να εξετάσω καλύτερα την κοιλάδα από κάτω. Είναι πράσινη με βρύα ή ένα σφιχτό είδος χόρτου. Το φως εδώ δείχνει διαφορετικό. Δεν μπορώ να δω τον ήλιο πια. Κάνουμε μία άλλη αριστερή στροφή και εντοπίζουμε να φαίνεται κάποιο είδος ζώου από κάτω μας. Φαίνεται ελέφαντας. ΌΧΙ! Μοιάζει περισσότερο σαν ένα μαμούθ! Αυτό είναι απίστευτο! Ωστόσο εκεί είναι! Μείωση υψομέτρου στα 1000 πόδια και παίρνω κυάλια για να εξετάσω καλύτερα το ζώο. Επιβεβαιώνεται! Είναι σίγουρα μαμούθ! Αναφέρετέ το στην βάση.

10:30 ώρες – συναντούμε πράσινους λόφους. Ο δείκτης εξωτερικής θερμοκρασίας διαβάζει 74 βαθμούς Κελσίου! Συνεχίζουμε την διαδρομή μας. Τα όργανα πλοήγησης έχουν φυσιολογικές ενδείξεις. Είμαι μπερδεμένος από όσα έκαναν πριν. Προσπάθεια για επικοινωνία με τη βάση. Ο ασύρματος δεν λειτουργεί.

11:30 ώρες – η εξοχή από κάτω είναι πιο επίπεδη και κανονική (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη). Μπροστά παρατηρούμε μία πόλη! Αυτό είναι αδύνατο! Το αεροσκάφος φαίνεται ελαφρύ και παραδόξως αυξάνει ύψος! Οι έλεγχοι δεν ανταποκρίνονται! Θεέ μου! Από τα δεξιά φτερά του σκάφους υπάρχει ένας περίεργος τύπος αεροσκάφους. Κλείνουν με ταχύς ρυθμούς παράλληλα! Είναι σχήματος δίσκου και έχουν μία λάμψη πάνω τους. Είναι αρκετά κοντά τώρα για να δούμε τα σημάδια πάνω τους. Είναι ένα είδος σβάστικας! Αυτό είναι φανταστικό. Πού είμαστε! Τι έχει συμβεί. Προσπαθώ να πάρω τον έλεγχο, δεν ανταποκρίνεται τίποτα. Είμαστε παγιδευμένοι σε ένα αόρατο σχοινί!

11:35 ώρες – από τον ασύρματό μας βγαίνει μία φωνή κατευθείαν στα αγγλικά με μία μικρή σκανδιναβική ή γερμανική προφορά! Το μήνυμα είναι: «Καλώς ορίσατε ναύαρχε στον τομέα μας. Θα σας προσγειώσουμε σε ακριβώς 7 λεπτά. Χαλαρώστε ναύαρχε , είστε σε καλά χέρια». Διαπιστώνω πως οι μηχανές του αεροπλάνου μας έχουν σταματήσει να λειτουργούν! Το αεροσκάφος είναι κάτω από κάποιον περίεργο έλεγχο και τώρα πραγματοποιεί στροφή. Οι χειρισμοί είναι άχρηστοι.

11:40 ώρες – ένα άλλο ραδιοφωνικό μήνυμα ελήφθη. Έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία προσγείωσης και σε στιγμές το αεροπλάνο τρέμει ελαφρά και αρχίζει κάθοδο αμέσως σαν να έχει πιαστεί σε κάποιο μεγάλο αόρατο ανελκυστήρα. Η καθοδική κίνηση είναι αμελητέα και αγγίζουμε το έδαφος με ένα μικρό τράνταγμα!

11:45 ώρες – κάνω μία βιαστική τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο πτήσης. Αρκετοί άνδρες πλησιάζουν με τα πόδια προς το αεροσκάφος μας. Είναι ψηλοί με ξανθιά μαλλιά. Στο βάθος βρίσκεται μία μεγάλη αστραφτερή πόλη που πάλλεται με τις αποχρώσεις των χρωμάτων του ουρανίου τόξου. Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί τώρα αλλά δεν βλέπω κανένα σημάδι από όπλα σε όσους πλησιάζουν. Ακούω τώρα μία φωνή να με διατάζει με το όνομά μου να ανοίξω την πόρτα του φορτίου. Υπακούω.

Ο ναύαρχος Byrd συνεχίζει:

Πόλος της Γης από δορυφόρο, έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε πάντα με σύννεφα..
Από αυτό το σημείο γράφω όλα τα ακόλουθα γεγονότα από τη μνήμη. Αψηφούν κάθε φαντασία και φαίνονται όλα τρελά εάν δεν είχαν συμβεί. Ο ασυρματιστής και εγώ φύγαμε από το σκάφος με έναν πολύ φιλόξενο τρόπο. Επιβιβαστήκαμε στη συνέχεια σε μία μικρή πλατφόρμα με μεταφορά δίχως τροχούς. Μας πήγε προς την λαμπερή πόλη με μεγάλη ταχύτητα.

Καθώς πλησιάζουμε , η πόλη φαίνεται να είναι φτιαγμένη από ένα κρυσταλλικό υλικό. Σύντομα φτάνουμε σε ένα μεγάλο κτίριο που είναι ένα είδος που δεν έχω ξαναδεί. Μας προσφέρεται κάποιο είδος ζεστού ροφήματος που τη γεύση του δεν είχα ξαναδοκιμάσει ποτέ. Είναι νόστιμο. Μετά από περίπου δέκα λεπτά, δύο από τους θαυμαστούς οικοδεσπότες μας εμφανίζονται να μας ανακοινώσουν πως πρέπει να τους συνοδεύσω.

Δεν έχω άλλη επιλογή από το να ακολουθήσω. Αφήνω τον ασυρματιστή μου πίσω και περπατάμε σε μικρή απόσταση μπαίνοντας σε κάτι που μοιάζει με ανελκυστήρα. Κατηφορίζουμε προς τα κάτω για μερικές στιγμές, το μηχανήμα σταματάει και η πόρτα σηκώνεται αθόρυβα. Έπειτα προχωρούμε σε έναν μακρύ διάδρομο που φωτίζεται από ένα φως τριανταφυλλί που φαίνεται να προέρχεται από τους ίδιους τους τοίχους! Ένας από τους 2 προτάσσει να σταματήσουμε μπροστά από μία μεγάλη πόρτα. Πάνω στην πόρτα υπάρχει μία επιγραφή που δεν μπορώ να διαβάσω. Η μεγάλη πόρτα γλυστρά αθόρυβα και εισέρχομαι. «Μην έχετε κανένα φόβο ναύαρχε, είστε σε ακρόαση με τον αφέντη…» περπατώ μέσα και τα μάτια μου προσαρμόζονται στον όμορφο χρωματισμό που φαίνεται να γεμίζει τον χώρο. Τότε αρχίζω να βλέπω το περιβάλλον μου.

Το τι αντίκρυσαν τα μάτια μου είναι πράγματι το ομορφότερο θέαμα από όλη την ύπαρξή μου. Είναι πράγματι πολύ όμορφο και θαυμαστό να το περιγράψω. Δεν νομίζω πως υπάρχει ανθρώπινος όρος που μπορεί να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Οι σκέψεις μου διακόπτονται με εγκάρδιο τρόπο από μία ζεστή πλούσια μελωδική φωνή. «σας καλωσορίζω στην περιοχή μας , ναύαρχε».

Βλέπω έναν άνθρωπο με εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά και με τα σημάδια ετών στο πρόσωπό του. Κάθεται σε ένα μακρύ τραπέζι. Μου κάνει νόημα να καθίσω σε μία από τις καρέκλες. Αφού είμαι καθισμένος , σταυρώνει τα δάχτυλά του και γελά. Μιλάει σιγά και πάλι και μεταφέρει το εξής «έχουμε αφήσει να εισέλθετε εδώ επειδή είστε ευγενής και γνωστός στον κόσμο της επιφάνειας , ναύαρχε» , απαντάω κάτω από την αναπνοή μου «Ναι!». Ο αφέντης απαντά με ένα χαμόγελο, «είστε στον τομέα της Arianni, στον εσωτερικό κόσμο της Γης. Δεν πρέπει να καθυστερήσει η αποστολή σας και θα σας συνοδεύσουμε με ασφάλεια στην επιφάνεια και για μία απόσταση πιο πέρα. Αλλά τώρα ναύαρχε, θα σας πω γιατί έχετε κληθεί εδώ».

«το ενδιαφέρον μας αρχίζει αμέσως μετά την έκρηξη των πρώτων ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στην Ιαπωνία. Εκείνη την ανησυχητική στιγμή στείλαμε τις ιπτάμενες μηχανές μας στην επιφάνεια για να εξερευνήσει τι είχε κάνει η φυλή σας. Αυτό φυσικά είναι περασμένη ιστορία αλλά πρέπει να συνεχίσω. Βλέπετε ποτέ δεν είχαμε παρέμβει σε πολέμους της φυλής σας, στη βαρβαρότητα αλλά τώρα πρέπει γιατί έχετε μάθει να παρεμβαίνετε σε μία συγκεκριμένη δύναμη που δεν προορίζεται για τον άνθρωπο, την ατομική. Απεσταλμένοι μας έχουν ήδη αφήσει μηνύματα στις κυβερνήσεις σας σε όλο τον κόσμο αλλά δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Τώρα έχετε επιλεγεί να είστε μάρτυρας της ύπαρξης του κόσμου μας.

«βλέπετε , η κουλτούρα και η επιστήμη μας είναι πολλές χιλιάδες χρόνια μπροστά από τη φυλή σας, ναύαρχε.» Διέκοψα «αλλά γιατί έχει να κάνει αυτό με μένα κύριε;» τα μάτια του εισχώρησαν βαθιά μέσα στο μυαλό μου και έπειτα από κάποια σκέψη μου απάντησε «η φυλή σου έχει φτάσει σε έναν δρόμο δίχως γυρισμό, αφού υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που θα καταστρέψουν τον κόσμο σας(σσ Εβραίοι?) παρά να εγκαταλείψουν την εξουσία όπως την ξέρουν..» Κούνησα το κεφάλι μου και ο δάσκαλος συνέχισε «Το 1945 και μετά προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τη φυλή σας αλλά οι προσπάθειές μας αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα και τα σκάφη μας δέχθηκαν επίθεση. Ναι ακόμα καταδιώκονται με κακία και εχθρότητα από τα μαχητικά σας.

Έτσι τώρα μπορώ να σου πω πως μαίνεται μία θύελλα στον κόσμο σας, μία σκοτεινή λαίλαπα που δε θα εξαντληθεί για χρόνια. Δεν θα υπάρξει καμία απάντηση στα χέρια σας , δεν υπάρχει ασφάλεια στην επιστήμη σας. Θα κρατήσει μέχρι κάθε άνθος της κουλτούρας σας καταπατηθεί και όλα τα ανθρώπινα πράγματα έχουν αποσταθεροποιηθεί σε ένα τεράστιο χάος. Ο πρόσφατος πόλεμός σας ήταν μόνο ένα προοίμιο για το τι θα συμβεί στη φυλή σας. Εμείς εδώ το βλέπουμε πιο καθαρά κάθε ώρα που περνάει. Λες να κάνω λάθος;»

«Όχι», απάντησα. «Αυτό συνέβη μία φορά πριν, οι σκοτεινές εποχές ήρθαν και διήρκεσαν για περισσότερα από 500 χρόνια». «Ναι παιδί μου» απάντησε ο δάσκαλος. «οι σκοτεινές εποχές θα έρθουν για τη φυλή σου και θα καλύψουν τη Γη σαν πέπλο αλλά πιστεύω πως κάποια από τη φυλή σας θα ζήσει μέσα από την καταιγίδα, πέρα από αυτό, δεν μπορώ να πω. Βλέπουμε σε μεγάλη απόσταση έναν νέο κόσμο από τα ερείπια του αγώνα σας, αναζητώντας τους χαμένους και θρυλικούς θησαυρούς και θα είναι εδώ παιδί μου, ασφαλείς στην διατήρησή μας. Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα έρθουμε στο προσκήνιο και θα βοηθήσουμε να επαναφέρετε τον πολιτισμό σας.»

«Ίσως μέχρι τότε να έχετε μάθει την ματαιότητα του πολέμου και των συγκρούσεων…και μετά από εκείνη την στιγμή ορισμένες από τις κουλτούρες και τις επιστήμες σας θα επιστραφούν στη φυλή σας για να ξεκινήσετε από την αρχή. Εσύ παιδί μου πρέπει να επιστρέψεις στην επιφάνεια με αυτό το μήνυμα» με αυτά τα λόγια κλείνει η συνάντησή μας. Στάθηκα για μία στιγμή όπως σαν ένα όνειρο….αλλά ήξερα πως αυτό ήταν πραγματικότητα και για κάποιο περίεργο λόγο έσκυψα λίγο είτε από σεβασμό ή ταπεινότητα , δεν ξέρω ακριβώς. Ξαφνικά αντιλήφθηκα και πάλι πως οι 2 οικοδεσπότες που με έφεραν εδώ ήταν και πάλι στο πλευρό μου. «Από εδώ ναύαρχε, « έκαναν νεύμα. Γύρισα για άλλη μια φορά πριν την αναχώρηση και κοίταξα τον δάσκαλο. Ένα απαλό χαμόγελο ήταν χαραγμένο στο λεπτό και αρχαίο πρόσωπό του.

«Αντίο παιδί μου», είπε και στη συνέχεια έκανε νόημα με ένα υπέροχο λεπτό χέρι , μία κίνηση ειρήνης και της συνάντησής μας που πραγματικά έληξε.
Γρήγορα, περπατήσαμε πίσω από τη μεγάλη πόρτα του θαλάμου του δωματίου του δασκάλου και μπήκαμε στον ανελκυστήρα. Η πόρτα γλίστρησε σιωπηλά προς τα κάτω και ταυτόχρονα ανεβαίναμε πάνω. Ένας από τους οικοδεσπότες μου μίλησε και πάλι «θα πρέπει τώρα να βιαστούμε ναύαρχε, ο δάσκαλος επιθυμεί να μην καθυστερήσετε άλλο με το χρονοδιάγραμμά σας και θα πρέπει να επιστρέψετε το μήνυμα του για τη φυλή σας». Δεν είπα τίποτα. Όλα αυτά ήταν πέρα από κάθε πίστη και για άλλη μια φορά οι σκέψεις μου διεκόπησαν καθώς σταματήσαμε. Μπήκα στο δωμάτιο και βρέθηκα ξανά με τον ασυρματιστή μου. Είχε μία ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπό του.

Καθώς πλησίασα , είπα «είναι εντάξει Howie, όλα καλά». Οι 2 υπάρξεις μας έκαναν νεύμα προς την αναμονή μεταφοράς, επιβιβαστήκαμε και σύντομα φτάσαμε πίσω στο αεροσκάφος. Οι κινητήρες μπήκαν στο ρελαντί και επιβιβαστήκαμε αμέσως. Η όλη ατμόσφαιρα έμοιαζε φορτισμένη με έναν αέρα του επείγοντος. Αφού έκλεισε η πόρτα του φορτίου, το αεροσκάφος ανυψώθηκε από την αόρατη δύναμη μέχρι που φτάσαμε σε 2700 μέτρα υψόμτερο. Δύο από τα αεροσκάφη ήταν μαζί μας για κάποια απόσταση για καθοδήγηση στον δρόμο της επιστροφής. Πρέπει να δηλώσω εδώ πως ο δείκτης ταχύτητας του αέρα δεν σημείωσε ανάγνωση αλλά κινούμασταν με έναν ταχύτατο ρυθμό

21:50 ώρες – ένα ραδιοφωνικό μήνυμα έρχεται. «Σας αφήνουμε τώρα ναύαρχε. Έχε πλήρη ελευθερία χειρισμών. Παρακολουθήσαμε για μία στιγμή καθώς οι δίσκοι εξαφανίστηκαν στο γαλάζιο του ουρανού.
Το αεροσκάφος ξαφνικά αισθάνθηκε σαν να αλιεύθηκε σε μία απότομη πτώση για μία στιγμή. Ανακτήσαμε γρήγορα τον έλεγχο, δεν μιλήσαμε για κάποιο διάστημα. Κάθε άνθρωπος έχει τις σκέψεις του…
Οι εγγραφές στο αρχείο πτήσεων συνεχίζονται:
22:00 ώρες – είμαστε και πάλι πάνω από τεράστιες εκτάσεις πάγου και χιονιού και περίπου 27 λεπτά από την βάση. Τους μιλάμε, ανταποκρίνονται.
Αναφέρουμε όλες συνθήκες κανονικές…. Η βάση εκφράζει την ανακούφισή της για την επιτυχημένη επικοινωνία.
3:00 ώρες – προσγειωνόμαστε ομαλά στην βάση. Έχω μια αποστολή…….. Τέλος εγγραφών

Use Facebook to Comment on this Post