Πως να σταματήσετε τη διαρροή της ενέργειάς σας

Όποιος γνωρίζει να δημιουργεί ηθελημένα μέσα του, έστω και την παραμικρή εξύψωση του Είναι, μπορεί να μετακινήσει βουνά, και στον εξωτερικό κόσμο θα φαίνεται σαν ένας γίγαντας.

Επεμβαίνοντας στις ψυχικές μας καταστάσεις, στην ποιότητα των σκέψεων μας, στους τρόπους διαίσθησης, στα αρνητικά συναισθήματα, υποσιτίζοντας μερικά και τροφοδοτώντας άλλα, όχι μόνο τροποποιούμε τη στάση μας, άρα τη σχέση μας με τα γεγονότα που έρχονται από τον έξω κόσμο, δηλαδή τον τρόπο που αντιδρούμε, αλλά και την ίδια τη φύση των συμβάντων που επακολουθούν μέρα με τη μέρα.

Η πρώτη εργασία που καλούμαστε να εκτελέσουμε είναι: η αυτοπαρατήρηση, η παρατήρηση των σκέψεων μας και των καταστάσεων του Είναι. Μια προσεκτική μελέτη του εαυτού μας, των δικών μας σκέψεων, των συναισθημάτων, της συμπεριφοράς που έχουμε και των αντιδράσεων μας, του τρόπου με τον οποίο εκλαμβάνουμε τα περιστατικά, θα μας επέτρεπε να ανακαλύψουμε ότι ο καθημερινός άνθρωπος σκέφτεται κι αισθάνεται αρνητικά.

Μόνο φαινομενικά ο άνθρωπος εύχεται το καλό του, την ευημερία, την υγεία. Εάν μπορούσε να παρατηρήσει και να γνωρίσει τον εαυτό του θα άκουγε μέσα του, αντιθέτως, τη συνεχή απαγγελία μιας αρνητικής ωδής, σαν μια προσευχή της συμφοράς γεμάτη ανησυχίες και άρρωστες εικόνες, την αναμονή τρομερών γεγονότων, πιθανών και απίθανων.

Αλλά πώς γίνεται να επέμβεις στις εσωτερικές καταστάσεις, στις προσωπικές ψυχικές διαθέσεις, συναισθήματα και τρόπους σκέψης; Αρκεί να σκεφτεί κανείς τη δυσκολία να εξέλθει απλά κάποιος από μια κατάσταση κακής διάθεσης.

Η φυσική ενέργεια που μπορεί να μετακινήσει ένα βουνό δεν μπορεί να αλλάξει μια σκέψη και ακόμα λιγότερο ένα συναίσθημα.

Η δύναμη για να καθοδηγήσεις μια σκέψη ή για να ελέγξεις ένα συναίσθημα παράγεται από μια πιο υψηλή ενέργεια. Για να συσσωρεύσεις αυτή την ειδική ενέργεια πρέπει να κλείσεις όλες τις διαρροές του καταστρώματος, τα χιλιάδες ποταμάκια από τα οποία, σαν σουρωτήρι, χάνουμε ενέργεια και αφορούν κυρίως στην εξωτερίκευση αρνητικών συναισθημάτων και λανθασμένων εσωτερικών διαθέσεων. Εάν ένα γεγονός συμβεί εξωτερικά και δεν το συνδυάσω με τις καταστάσεις του Είναι μου που το δημιούργησαν, έχω χάσει μια σημαντική ευκαιρία.

Αν παρατηρήσουμε με προσοχή, πολλά γεγονότα της ζωής μας επαναλαμβάνονται και θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τη φύση τους με μεγαλύτερη σαφήνεια, αν διακρίναμε την αντιστοιχία τους με συγκεκριμένες αταστάσεις του Είναι. Παραδείγματος χάρη, μια πληθώρα σκέψεων ονομάζεται ‘έχω αργήσει’.

Το ‘έχω αργήσει’ μου προκαλεί μια διάθεση αγωνίας. Η ευφυΐα είναι να ξέρω ότι εκείνες οι εξωτερικές συνθήκες αντιστοιχούν σε μια εσωτερική κατάσταση που δεν δημιουργήθηκε εκείνη τη στιγμή. Υπάρχει ένα μέρος του Είναι μου που με συνδέει με εκείνα τα γεγονότα. Για να τα διαγράψω από τη ζωή μου δεν υπάρχει άλλη λύση από την αλλαγή της εσωτερικής κατάστασης που εγώ ονομάζω αγωνία, φόβο, ανησυχία, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από μια αρρώστια του Είναι, μια σφαλερότητα.

Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, εκείνο το είδος γεγονότων θα επαναλαμβάνεται στη ζωή μου όσο επικρατούν εσωτερικά οι ψυχολογικές καταστάσεις που το προκάλεσαν. Εκείνα τα γεγονότα, εάν βρούμε τη δύναμη να τα συνδέσουμε με τις ψυχικές καταστάσεις που τα γέννησαν, στην πραγματικότητα είναι συμπτώματα που αναγγέλλουν μια θεραπεία.

Το να τα ‘δούμε’, να προσηλωθούμε στις ψυχολογικές μας καταστάσεις, σημαίνει ότι στρέφουμε το βέλος προς τους εαυτούς μας, αναποδογυρίζουμε τη διαδικασία και από το συμβάν ανατρέχουμε στην ψυχική κατάσταση. Εκεί βρίσκεται το σημείο πρόσβασης στην κατανόηση, και η χειροπιαστή δυνατότητα για να μεταμορφωθεί η ζωή μας.

Το να συγχωρούμε τον εαυτό μας, να τον δικαιολογούμε, να ενοχοποιούμε ένα εξωτερικό γεγονός χωρίς να έχουμε εντοπίσει την αιτία σε κάποιο σφάλμα του Είναι μας, στις ψυχικές μας καταστάσεις, στον τρόπο σκέψης μας, διαίσθησης, αντίδρασης, σημαίνει ότι δεν έχουμε καταλάβει· και δεν έχουμε καταλάβει σημαίνει ότι εκείνο το γεγονός, με κάποιο τρόπο θα επαναληφθεί ξανά και ξανά.

Οι περιστάσεις θ’ αλλάξουν, τα γεγονότα θα παρουσιάζονται με διαφορετικές μάσκες κι εμείς θα συνεχίσουμε να ενοχοποιούμε τις εξωτερικές περιστάσεις και τα γεγονότα, χάνοντας την ευκαιρία να απελευθερωθούμε μια για πάντα από αυτά.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Stefano D’Anna “Η Σχολή Των Θεών” – Εκδόσεις Ελφιλ