Πάρα πολύ γνωστά δημόσια άτομα υπήρξαν μέλη της, και υπό την καθοδήγηση της ιδεολογίας αυτής έλαβαν ιδιαίτερα σημαντικές αποφάσεις (όχι μόνο για την χώρα τους), ιδιαίτερα αιματηρές και βλαβερές για τους λαούς που κυβερνούσαν, και οι πράξεις τους διαμόρφωσαν σημαντικά τον κόσμο τον οποίο ζούμε σήμερα (μερικά γνωστά μέλη της ήταν οι Ουάσινγκτον και Τρούμαν στις ΗΠΑ, οι αρχηγοί των Γάλλων Επαναστατών κατά την Γαλλική Επανάσταση, όπως ο Λαφαγιέτ και ο Δαντών, υπεύθυνοι πρώτα για την πτώση του βασιλιά και μετά για την αιματηρή περίοδο της Τρομοκρατίας στην χώρα αυτή, ο Κερένσκυ στην Ρωσία, οι Νεόττουρκοι και Κεμάλ Αττατούρκ με τις γενοκτονίες τους στην Τουρκία, Ο Δημήτρης Γούναρης στην Ελλάδα, και πολλοί άλλοι).
Όμως παρά την γνώση των ατόμων αυτών και την συμμετοχή τους σε σημαντικά και βίαια ιστορικά, στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα, είναι ελάχιστα γνωστό πως η ίδρυση και ύπαρξη των Τεκτονικών (Μασονικών) Στοών, ευνόησε ιδιαίτερα την επεκτατική εμπορική- οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική πολιτική της Αγγλίας.
Ως γνωστόν η πρώτη επίσημη Τεκτονική Στοά ιδρύθηκε το 1717 στην Αγγλία, και επεκτάθηκε γοργά πρώτα ιδρύοντας παραρτήματα σε άλλες πόλεις της χώρας και μετά σε άλλες χώρες. Σημαντικά μέλη Τεκτονικών Στοών υπήρξαν και άνθρωποι που υπήρξαν μαχητές για την ανεξαρτησία των χωρών τους από ξένο ζυγό (με πιο γνωστούς τους απελευθερωτές της Λατινικής Αμερικής από την Ισπανική κατοχή, Σιμόν Μπολιβάρ και Σαν Μαρτίν).
Οι Στοές αυτές εκείνη την εποχή (18ος-19ος αιώνας) υποστήριζαν έντονα μία απελευθερωτική ιδεολογία, κατά ξένων ή και εντόπιων δυναστών, ενώ παράλληλα οι λαοί θα έπρεπε να εξοντώσουν με βάση την ιδεολογία αυτή και τις ανώτερες (ξενόφερτες και μη) τάξεις που τους καταπίεζαν.
Αυτή η ιδεολογία ευνοούσε σημαντικά την Αγγλική πολιτική εκείνη την εποχή (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα ιδρυτικά μέλη της πρώτης Μασονικής Στοάς στην Αγγλία συμπεριλαμβανόταν ανώτεροι ευγενείς και αριστοκράτες, αλλά και πλούσιοι έμποροι, δηλαδή τα άτομα που απάρτιζαν την ανώτερη άρχουσα τάξη της κοινωνίας αυτής, για αυτό τον λόγο πολλοί λένε ότι ο Τεκτονισμός είναι δημιούργημα της Αγγλίας με σκοπό να επηρεάζει την πολιτική των χωρών με ευνοϊκό τρόπο για τους Βρετανούς, και παράλληλα να «ψαρεύει» πρόθυμους πράκτορες για την εξυπηρέτηση των Αγγλικών συμφερόντων στις χώρες αυτές).
Αυτό συνέβαινε διότι με την υποστήριξη ή υποκίνηση απελευθερωτικών και κοινωνικών κινημάτων σε αντίπαλες για την Αγγλία χώρες (π.χ. στις αμερικανικές αποικίες της Ισπανίας με πρωταγωνιστές τους Σιμόν Μπολιβάρ και Σαν Μαρτίν που προαναφέρθηκαν, οι οποίοι έγιναν μέλη των Στοών στην Ευρώπη, προκειμένου να εξασφαλίσουν οικονομική, πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη για τους απελευθερωτικούς τους αγώνες), οι χώρες αυτές αποδυναμωνόταν αφού ήταν αναγκασμένες να επικεντρωθούν στην καταστολή τους, να διαθέσουν στις αποικίες τους σημαντικές ποσότητες χρημάτων, πόρων και ανθρώπινου (στρατιωτικού και πολιτικού) δυναμικού, μην δυνάμενες να το χρησιμοποιήσουν αλλού, ενώ με την επικράτηση των επαναστατών και την εξουδετέρωση των φιλο-ισπανικών άρχουσων τάξεων (ή της πάντα εχθρικής για την Αγγλία Γαλλικής ανώτερης αριστοκρατικής τάξης, καθώς και της βασιλικής οικογένειας και του καθολικισμού) στις χώρες αυτές, δημιουργούταν νέες εμπορικές αγορές προς επέκταση του Αγγλικού εμπορίου άνευ ντόπιων ανταγωνιστών και πιθανώς νέους εμπορικούς εταίρους και πολιτικούς ή στρατιωτικούς συμμάχους (και με την αφελή προπαγανδιστική ιδέα από κάποιους αμαθείς ντόπιους για την «φιλία» της Αγγλίας προς τους λαούς της περιοχής και για την «υποστήριξη» της δημοκρατίας από αυτούς).
Παράλληλα οι αντίπαλοι τους αποδυναμωνόταν στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά, αφού πέρα από τις ανθρώπινες και υλικές απώλειες τους στους πολέμους αυτούς, έχαναν και τεράστια εδάφη, με μεγάλους πληθυσμούς (ελεύθερους, σκλάβους ή μιγάδες), και ορυκτούς πόρους (χρυσό, διαμάντια, φυτείες, σκλάβοι, εμπορικές οδοί και λιμάνια) που αφαιρούμενοι από αυτούς, αποδυνάμωναν συνεχώς και σε τεράστιο βαθμό την οικονομική και πολιτική τους ισχύ.
Αντίθετα οι Άγγλοι, λόγω δεσμών με την ηγεσία των επαναστατών-ελευθερωτών, τα δάνεια που τους είχαν χορηγήσει με παράλογους τόκους (που έβαζαν ενέχυρα πλουτοπαραγωγικά στοιχεία των περιοχών αυτών σε περίπτωση δυνατότητας μη εξόφλησης τους), καθώς και λόγω της φτώχειας των νέων χωρών, και της «ευγνωμοσύνης» τους για την αγγλική βοήθεια, κατάφερναν να εξασφαλίσουν τα καλύτερα συμβόλαια εξόρυξης και αξιοποίησης των νέων εμπορικών λιμανιών (και των εμπορικών οδών) και εκμίσθωσης και εκμετάλλευσης όλων των υπαρχόντων ορυκτών πόρων των περιοχών αυτών (παρόμοια πορεία στην περιοχή ακολούθησαν και οι ΗΠΑ που διαδέχθηκαν τους Βρετανούς στην ηγεμονία της Λατινικής Αμερικής). Σε ορισμένες δε περιπτώσεις τις απελευθερωμένες χώρες τις «απελευθέρωσαν» διπλά, καταλαμβάνοντας τις οι ίδιοι και κάνοντας τες αποικίες τους δείχνοντας έτσι πόσο στην πραγματικότητα κόπτοταν για την ελευθερία, την δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία των χωρών αυτών.
Την ίδια ακριβώς πολιτική ακολούθησαν οι Βρετανοί και σε άλλες περιοχές, όπως στην Βραζιλία που υποστήριξαν την ανεξαρτησία των ντόπιων από τους Πορτογάλους, ή και πιο γνωστά στα απελευθερωτικά κινήματα στα Βαλκάνια όλον τον 19ο αιώνα, με πιο προεξάρχον της χώρας μας το 1821 (είναι χαρακτηριστικές οι τρομερές ομοιότητες του «αγγλικού φιλελληνισμού» και των επαχθών και ληστρικών τοκογλυφικών «δανείων της ανεξαρτησίας» των Άγγλων προς την χώρα μας, με τις αντίστοιχες στις χώρες της Λατινικής Αμερικής).
Φυσικά όλα αυτά κράτησαν όσο τους συνέφερε το «διαίρει και βασίλευε» στον κόσμο. Όμως μετά τους Α’ και Β’ Παγκόσμιους Πόλεμους και κυρίως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, και αφού οι Γεωπολιτικές συνθήκες στην περιοχή και στον κόσμο είχαν αλλάξει (πτώση αυτοκρατοριών, άνοδος αντίπαλων συνασπισμών-ανατολικός συνασπισμός και ΕΣΣΔ τότε, Ρωσία και Κίνα τώρα-, δημιουργία πολλών νέων χωρών με πολλούς ορυκτούς πόρους και εργατικό δυναμικό), οι προτεραιότητες της Αγγλικής πολιτικής (και των Τεκτονικών υποχειρίων της) άλλαξαν, και αντί για εθνική ανεξαρτησία και εγκαθίδρυση της δημοκρατίας (ένα σύνθημα που δινόταν από τους τέκτονες κάθε χώρας για να κινητοποιήσουν τις μάζες και φυσικά στην πράξη δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, αφού την ουσιαστική εξουσία στις χώρες αυτές τις είχαν οι νέες ανώτερες και φιλο-αγγλικές πολιτικές και οικονομικές τάξεις), τώρα σαν σκοπό είχαν την προώθηση της οικονομικής και πολιτικής ένωσης των διάφορων «δημοκρατικών» χωρών, με σκοπό την κοινή οικονομική ευημερία (ουσιαστικά την απελευθέρωση των συνόρων και την παύση των δασμών για τα αγγλικά-αμερικάνικα προϊόντα), την «προστασία» της δημοκρατίας από εχθρικές χώρες και επικίνδυνες ιδεολογίες, όπως τον φασισμό, τον εθνικισμό, τον κομμουνισμό και τις δικτατορίες (αν και σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι φρόντισαν για την ανάδειξη τους), και την προώθηση του ρητού «η ισχύς εν τη ενώσει» για όλες τις χώρες (για αυτό τον λόγο δημιούργησαν το ΝΑΤΟ-ΕΕ, και χρησιμοποίησαν την στρατηγική και την διπλωματία για τον περιορισμό των ανταγωνιστών τους, όπως θα φανεί στο υπό έκδοση άρθρο μου με τίτλο: «ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΒΙΕΝΝΗΣ ΤΟ 1815, Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΙΑΛΤΑΣ ΤΟ 1945 ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ»), ιδιαίτερα στον 21ο αιώνα
με απώτερο σκοπό την πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και θρησκευτική ένωση (για αυτό προωθούνται από ΗΠΑ-ΕΕ οι οικουμενιστικές συναντήσεις και οι προσπάθειες για ένωση όλων των αιρέσεων και των θρησκειών με την Ορθοδοξία μας, όπως φαίνεται στο υπό παλαιότερο άρθρο μου με τίτλο: «ΠΩΣ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΟΥ 2016 ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΦΕΡΑΡΑΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ») του πλανήτη κάτω από την απόλυτη εξουσία τους.
Και στην περίπτωση που βλέπουν ότι οι πολιτικές τους δεν προχωρούν όπως θέλουν, αλλά συναντούν δυσκολίες στην εφαρμογή τους από λαούς ή χώρες (π.χ. στις μέρες μας η Γερμάνια που θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί πολιτικά από τις ΗΠΑ και να ακολουθήσει μία εθνικιστική και καταπιεστική για την ΕΕ και τις χώρες της πολιτική), τότε προωθούν (οι Βρετανοί πολιτικοί ή η Βρετανίδα Βασίλισσα, οι ΗΠΑ και οι υποστηριζόμενες από αυτούς Στοές) πολιτικές ή πολιτικούς, που στηρίζουν δράσεις που καταφέρουν έντονα πολιτικά και οικονομικά πλήγματα στους ανταγωνιστές τους (όπως έγινε πρόσφατα με το Brexit), ακόμα και με μόνιμη ή προσωρινή ματαίωση των στόχων τους (της TTIP).
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ και οι ελεγχόμενες από αυτές Τεκτονικές Στοές (οι ΗΠΑ έχουν και δικές τους όπως την «Skull and Bones») ακολουθούν διαχρονικά μία πορεία εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δύο παραπάνω χωρών, και ότι υπάρχει μία τεράστια διαπλοκή συμφερόντων ανάμεσα τους, τα οποία δεν θα διστάσουν σε τίποτε προκειμένου να επιτύχουν τους άνομους στόχους τους, και θα χρησιμοποιούν κάθε εύκαιρο πολιτικό, ιδεολογικό και στρατιωτικό μέσο για τον σκοπό αυτό, και μόνο η αφύπνιση και η γενική επαγρύπνηση θα μας βοηθήσουν να αντισταθούμε επιτυχώς στις πολιτικές αυτές απάτες και συνομωσίες, αναγεννώντας τον πολιτισμό και την οικονομία μας, και διαμορφώνοντας παράλληλα ένα καινούργιο, λαμπρό και ελπιδοφόρο μέλλον για την χώρα μας.