Αποτελείται από κείμενα τα οποία αρχικά αναφέρονται στην δημιουργία του κόσμου και σε θέματα αναφορικά γύρω από αυτόν και στην συνέχεια αναφέρονται σε γεγονότα που επηρέασαν τον λαό των Εβραίων και για το πως κατέκτησαν την περιοχή στην οποία σήμερα βρίσκεται το κράτος τους.
Ως σύγγραφεας της αναφέρεται ο Μωυσής ο οποίος έγραψε και τα πρώτα 5 κύρια βιβλία που ονομάζονται συνοπτικά ως Πεντάτευχος και μεταφράστηκε από 72 ραβίνους ( κατά σύμπτωση τόσοι είναι και βασιλείς των Νεφελίμ ) ,από τα Εβραικά στα Ελληνικά , οι οποίοι έκαναν ταυτόχρονα και την μεγάλη παράφραση βασικών σημείων των κειμένων όπως η παράλειψη ή η αλλαγή των όρων Νεφελίμ και Ελοχίμ για να κρύψουν την ύπαρξη αυτών των όντων από τον κόσμο.
Είναι όμως η Παλαιά Διαθήκη κείμενο που γράφτηκε από τον Μωυσή πράγματι ή μήπως αποτελεί κείμενο το οποίο και δεν γράφτηκε τότε αλλά και είναι ελληνικής προελεύσεως και συγκεκριμένα του Ερμή Τρισμέγιστου ;
Και εαν αυτό ισχύει τότε γιατί ο Θεοδόσιος δεν όρισε ως βιβλία τα οποία πρέπει να διαβάζονται , αυτά που έχουμε από Ερμή και τις Σίβυλλες ;
Αυτά θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Παπαδούδης για την Αθέατη γνώση.
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν κάνοντας πρώτα αναφορά στον … Μέγα Θεοδόσιο .
Επρόκειτο για ένα άτομο Εβραικής καταγωγής προερχόμενο από την Ισπανία που όταν έγινε αυτοκράτορας στην προσπάθειά του να μην αφήσει τον Χριστιανισμό να πάρει τα ελληνικά κείμενα που αναφέρονται στον Χριστό , στην Παναγία και σε άλλα θέματα απαγόρευσε το να διαβάζονται τέτοιου είδους βιβλία αλλά και να θανατώνεται όποιος το κάνει.
Μάλιστα τέτοιο ήταν το μίσος που έτρεφε για τον Ελληνικό πληθυσμό της περιοχής που με εντολή του και με αφορμή την θανάτωση ενός ανθρώπου από Έλληνες της Θεσσαλονίκης έδωσε εντολή και σκοτώθηκε πλήθος 17.000 ανθρώπων στον Ιππόδρομο της πόλης.
Στην σύνοδο της Λαοδικείας που συγκάλεσε ο ίδιος , αποφασίστηκαν επίσης τα βιβλία που θα αποτελούσαν την Παλαιά Διαθήκη.
Αυτά είναι σύμφωνα με το κείμενο της συνόδου.
α’ Γένεσις κόσμου
β’ Ἔξοδος ἐξ Αἰγύπτου
γ’ Λευϊτικὸν
δ’ Ἀριθμοί
ε’ Δευτερονόμιον
ς’ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ
ζ’ Κριταί, Ῥούθ· η’ Ἐσθήρ
θ’ Βασιλειῶν πρώτη καὶ δευτέρα·
ι’ Βασιλειῶν τρίτη καὶ τετάρτη·
ια’ Παραλειπομένων πρῶτον καὶ δεύτερον·
ιβ’ Ἔσδρας πρῶτον καὶ δεύτερον·
ιγ’ Βίβλος Ψαλμῶν ρν’·
ιδ’ Παροιμίαι Σολομῶντος·
ιε’ Ἐκκλησιαστής·
ις’ Ἆσμα ᾀσμάτων·
ιζ’ Ἰώβ·
ιη’ Δωδεκαπρόφητον·
ιθ’ Ἡσαΐας·
κ’ Ἱερεμίας καὶ Βαρούχ, Θρῆνοι καὶ ἐπιστολαί·
κα’ Ἰεζεκιήλ·
κβ’ Δανιήλ.
Όπως βλέπετε αυτά τα βιβλία προτιμήθηκαν ως αυτά που έπρεπε να αποτελούν μέρος των επίσημων Γραφών της Εκκλησίας , τα οποία όμως όπως έχουμε ήδη πει σε παλαιότερο άρθρο, ουσιαστικά υμνούν τις σφαγές των Ελλήνων από τους Εβραίους και όχι μόνο, και δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του Γιαχβέ.
Λόγω του ότι δεν ήθελε το κατεστημένο της εποχής να διαβάζονται οι ελληνικές γραφές , προτίμησε αυτά ο Θεοδόσιος αντί για κείμενα των Σιβυλλών για παράδειγμα που αναφέρονται με ξεκάθαρα λόγια για τον ερχομό του Χριστού και για τον ένα Θεό , τα οποία κείμενα τα έκρυψαν και έπεισε τον κόσμο ότι δεν πρέπει να διαβάζονται.
Η σύγχρονη μετάφραση των 72, δεν είναι η πραγματική, αλλά παραποιημένη από το ιερατείο του Θεοδόσιου, με εντολές της Μαύρης Αδελφότητας των Νεφελίμ να εξαφανιστεί οποιαδήποτε ελληνική γραφή.
Για τον λόγο αυτό, απέκρυψε τα πολύ σημαντικά κείμενα του Ερμή καθώς όχι μόνο αυτός λέει πράγματα ίσως και περισσότερα από τους Σιβυλλικούς χρησμούς , αλλά έπρεπε να κρατηθούν μυστικά , καθώς όπως ο Μανέθωνας και ο Στοβαίος αναφέρουν, ο Μωυσής αντέγραψε τμήματα από τα βιβλία του Ερμή και όταν αυτά εξαφανίστηκαν, έμειναν ως πρωτότυπα κείμενα αυτά ενώ στην πραγματικότητα η Παλαιά Διαθήκη στο αρχικό τμήμα της αποτελεί αντιγραφή από τον Ερμή.
Τέλος , υπάρχουν πολλά κείμενα που σημειώνουν ότι δεν πρέπει να διαβάζεται η ορισμένη από τον Θεοδόσιο Παλαιά Διαθήκη καθώς οδηγεί στην απώλεια αλλά η Καινή Διαθήκη κι αυτό δηλώνεται από τον Απόστολο Παύλο , ο οποίος συγκεκριμένα στην Πρός Γαλάτας επιστολή αναφέρει τα εξής.
Όπως θα δείτε και μόνοι σας ο Απόστολος Παύλος προτρέπει να μην ασχολούμαστε τόσο με την Παλαιά Διαθήκη που οδηγεί στην απώλεια αλλά να ακολουθούμε τον δρόμο πρός την πύλη της ζωής που δείχνει ο Χριστός και η Καινή Διαθήκη.
Γι αυτόν τον λόγο σας παραθέτω το κείμενο από την Πρός Γαλάτας επιστολή όπου αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής.
Ως δούλη αναφέρει την Παλαιά Διαθήκη και ελεύθερη την Καινή Διαθήκη.
21 Λέγετέ μου, όσοι θέλετε να είστε κάτω από το νόμο, το νόμο δεν ακούτε;
22 Γιατί είναι γραμμένο ότι ο Αβραάμ είχε δύο γιους, έναν από τη δούλη και έναν από την ελεύθερη.
23 Αλλά αφενός ο γιος από τη δούλη έχει γεννηθεί κατά σάρκα, αφετέρου ο γιος από την ελεύθερη μέσω υπόσχεσης.
24 Τα οποία είναι αλληγορικά. γιατί αυτές είναι δύο διαθήκες: αφενός η μία προήλθε από το όρος Σινά και γεννά για δουλεία, η οποία είναι η Άγαρ.
25 Και το Άγαρ είναι το όρος Σινά στην Αραβία. και αντιστοιχεί στην τωρινή Ιερουσαλήμ, γιατί είναι δούλη μαζί με τα τέκνα της.
26 Αφετέρου η άνω Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη, που είναι μητέρα μας.
27 Γιατί είναι γραμμένο: Να ευφρανθείς, στείρα που δε γεννάς! Ξέσπασε με χαρά και φώναξε δυνατά, εσύ που δεν έχεις ωδίνες! Γιατί πιο πολλά είναι τα παιδιά της εγκαταλειμμένης από όσα είχε αυτή που έχει τον άντρα.
28 Εσείς όμως, αδελφοί, είστε τέκνα υπόσχεσης καθώς ο Ισαάκ.
29 Αλλά όπως ακριβώς τότε, εκείνος που γεννήθηκε κατά σάρκα καταδίωκε εκείνον που γεννήθηκε κατά Πνεύμα, έτσι και τώρα.
30 Αλλά τι λέει η Γραφή; Βγάλε έξω τη δούλη και το γιο της. Γιατί δε θα κληρονομήσει ο γιος της δούλης μαζί με το γιο της ελεύθερης.
31 Γι’ αυτό, αδελφοί, δεν είμαστε παιδιά της δούλης, αλλά της ελεύθερης.