Ραμόνα ή Ιωάννα; Ο Στέλιος Κουδουνάρης απαντά!

Eίναι ένας σχεδιαστής που άφηνε το έργο του να μιλήσει για εκείνον, μέχρι που η εκπομπή “My Style Rocks” τον έβαλε καθημερινά σε χιλιάδες…
σπίτια. Η ΓΥΝΑΙΚΑ προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το στυλ του και, βέβαια, τον ρωτάει τη γνώμη του για τις παίκτριες που ξεχώρισε το κοινό.

Βλέπει τη μόδα ως τέχνη, ενώ αν δεν ήταν σχεδιαστής θα ήταν δηµοσιογράφος ή curator. Έχει άποψη την οποία στηρίζει, επιδιώκει να είναι µόνος του και του αρέσει η ησυχία, ειδικά όταν σχεδιάζει. Ο Στέλιος Κουδουνάρης είναι ένας άνθρωπος που, αν µη τι άλλο, έχει καλή σχέση µε τον εαυτό του. Τους τελευταίους μήνες, η καθημερινή τηλεοπτική παρουσία του στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ τον σύστησε σε ένα μεγάλο κοινό και, βέβαια, τον έφερε σε αλληλεπίδραση με τις διαγωνιζόμενες μιας εκπομπής στην οποίο το προσωπικό στυλ είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ή μήπως όχι;

–Τι είναι στυλ;

Η προσωπικότητα και οι τρόποι. Για παράδειγµα, ο τρόπος που µιλάς ή τσαλακώνεις ένα χαρτί είναι στοιχεία που µου δίνουν περισσότερες πληροφορίες από τα ρούχα σου. Στην εκποµπή, προσπάθησα να διαχωρίσω τι µου άρεσε και τι ήταν αυτό που ταίριαζα στα συγκεκριµένα κορίτσια. Τίποτα δεν πρέπει να «σε φοράει».

–Τι αίσθηση σου άφησε συνολικά το “My Style Rocks”;

Η αίσθηση που μου άφησε είναι σίγουρα ευχάριστη. Υπήρξαν πολλές όμορφες στιγμές, που σίγουρα υπερισχύουν κάποιων άλλων οι οποίες δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες, λόγω των έντονων χαρακτήρων ορισμένων από τις παίκτριες. Κάποιες φορές η συμπεριφορά τους περνούσε στο πλαίσιο της αγένειας, κάτι που μπορεί εύκολα να με εκνευρίσει. Κρατάω την όμορφη διαδρομή και το ότι γνώρισα τόσες διαφορετικές προσωπικότητες, που υπό άλλες συνθήκες δεν είχα ποτέ συναναστραφεί.

–Πώς σου φάνηκε η τελική δυάδα;

Η Ραμόνα και η Ιωάννα είναι δύο κορίτσια πολύ διαφορετικά, τόσο μεταξύ τους όσο και σε σχέση με τις άλλες παίκτριες. Δύο δυνατές προσωπικότητες, που κέρδισαν την καρδιά του κοινού με τη μοναδικότητα του χαρακτήρα τους, κι όχι με πρώτο γνώμονα τις ενδυματολογικές τους επιλογές – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν βρέθηκαν επάξια σε αυτή τη θέση. Όπως άλλωστε έχω αναφέρει πολλές φορές, στυλ δεν είναι μόνο το τι φοράς αλλά το πώς υποστηρίζεις τις επιλογές σου σε σχέση με την προσωπικότητά σου.

–Ναι, αλλά δεν υπάρχει «αντικειµενικά ωραίο»;

Όχι. Εγώ µπορώ να σου µιλήσω µε κανόνες, αλλά το αν κάτι σου πηγαίνει ή ταιριάζει µε την ώρα είναι διαφορετικό. Ποιος ορίζει τελικά τι είναι καλαίσθητο και τι όχι; Όταν µπεις στη διαδικασία να εξηγήσεις και να αναλύσεις το γιατί κάτι δεν σου αρέσει, αρχίζεις να βλέπεις και ωραία στοιχεία σ’ αυτό.

–Τι καθορίζει το δικό σου στυλ στη µόδα;

Σίγουρα ένας µινιµαλισµός. Μπορεί η εικόνα να φαίνεται απλή, αλλά αγαπώ τα σύνθετα πατρόν. Κάθε ρούχο έχει ξεκινήσει µε σύνθετη σκέψη και απλοποιείται στην πορεία. Τα ρούχα µου θέλω να κολακεύουν, ακόµη κι εκείνα που απέχουν από το σώµα. Χρησιµοποιώ ανδρόγυνα στοιχεία και στις γυναικείες και στις αντρικές συλλογές.

–Υπάρχει γεωµετρία και αρχιτεκτονική µατιά στις δηµιουργίες σου. Είναι αντίστοιχη η έµπνευσή σου;

Η πηγή έµπνευσης δεν είναι ποτέ συγκεκριµένη. Μπορεί να είναι οτιδήποτε, από µια σιλουέτα µέχρι η αύρα ενός ανθρώπου. Παρατηρώ πολύ – καµιά φορά σκέφτοµαι πως θα ήθελα να είµαι αόρατος για να παρατηρώ τους ανθρώπους. Και συνήθως θέλω να επέµβω σ’ αυτές τις εικόνες. Το είχα από µικρός, έλεγα τη γνώµη µου, είχα άποψη.

–Υπάρχουν κανόνες για να είσαι καλοντυµένος;

Ναι και έχουν να κάνουν µε µήκη, υφές, layers ή συνδυασµούς χρωµάτων, αλλά ακόµη κι αυτοί οι κανόνες είναι για να τους παραβαίνουµε. Σε αυτούς στέκοµαι και προσπαθώ να κρίνω τις εικόνες.

–Υπάρχουν βασικά κοµµάτια που πρέπει να έχουµε στην γκαρνταρόµπα µας;

Τα all times classics: το µικρό µαύρο φόρεµα –δεν είσαι ποτέ λάθος–, µαύρες γόβες, κόκκινο κραγιόν, ένα ανδρικού τύπου σακάκι, λευκό πουκάµισο, ένα cigarette παντελόνι.

–Τι σχεδιάζεις τώρα;

Τη συλλογή Φθινόπωρο/Χειµώνας 2018-2019, που θα παρουσιαστεί στους buyers τον Ιανουάριο, παράγω τις παραγγελίες για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 2018 και ασχολούµαι µε τις λεπτοµέρειες τις επίδειξης, που είναι και η επετειακή για τα 10 χρόνια, η οποία θα γίνει Φεβρουάριο µε Μάρτιο. Στη συλλογή του χειµώνα υπάρχουν ορισµένα µεσαιωνικά στοιχεία δοσµένα µε µοντέρνα διάθεση, όπως το balloon, το κόκκινο, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, το µαύρο…

–Έχεις αρχίσει πάντως να βάζεις χρώµα τα τελευταία χρόνια.

Ναι, προσπαθώ να βάζω περισσότερο στις συλλογές µου, όπως και στη ζωή µου. Τον πρώτο καιρό ήταν µαύρο, λευκό, µπεζ, χακί, στο τσακίρ κέφι, µπλε. Την πρώτη φορά που έβαλα χρώµα στη συλλογή, το καλοκαίρι του 2012, οι πελάτες µου ρωτούσαν: «Αυτό βγαίνει σε µαύρο;»

–Μέχρι σήµερα άφηνες τη δουλειά σου να µιλήσει για σένα. Πώς αποφάσισες να εκτεθείς σε μία καθημερινή εκπομπή και πώς επηρέασε αυτό την καθηµερινότητα και τον ψυχισµό σου;

Όταν µου έγινε η πρόταση, ξαφνιάστηκα. Μετά σκέφτηκα, γιατί όχι; Είχε σχέση µε τη δουλειά µου και δίνει τη δυνατότητα στον κόσµο να µε γνωρίσει ως άτοµο – αυτό ήταν ευχάριστο και ζητούµενο. Ήθελα να το δω σαν εµπειρία και δεν το µετανιώνω. Με προβληµάτιζε το πώς θα διαχειριστώ τον χρόνο και το αν θα αλλοιωθεί η εικόνα µου, γιατί µου πήρε χρόνια να εδραιωθώ στον χώρο, µε πολύ σκληρή δουλειά, ξενύχτι και κόπο.

–Έβγαλες ωραία εικόνα προς τα έξω.

Ευτυχώς, γιατί θα µπορούσε και να µην είναι έτσι. Ήμουν όπως στην πραγµατικότητα, κανονικός. Στην αρχή ήµουν σφιγµένος και λίγο τροµοκρατηµένος, µην πω τα πράγµατα λάθος, µη χρησιµοποιήσω πολλούς όρους και δεν γίνω κατανοητός, µήπως είµαι βαρετός, µήπως η ξινίλα µου φαίνεται περίεργη – γιατί είµαι και λίγο ξινός στη ζωή µου. Ξύπνησα µια µέρα και σκέφτηκα ότι δεν χρειάζεται να µε απασχολούν όλα αυτά, είµαι αυτός που είµαι και δεν αρέσουµε σε όλους. Αρκεί να είσαι εντάξει µε τον εαυτό σου. Έχει ειπωθεί ότι έπαιξα τον ρόλο του κακού. Δεν έπαιξα ρόλο, ούτε είµαι κακός, έλεγα την άποψή µου και γι’ αυτό µε είχαν επιλέξει. Δεν βγαίνω στον δρόµο και µοιράζω απόψεις. Τα κορίτσια είχαν έρθει σ’ αυτήν την εκποµπή για να κριθούν.

–Σ’ ενδιαφέρει η κριτική;

Στην αρχή είχα το άγχος του πρωτάρη, µε απασχολούσε το τι έλεγαν, τι έγραφαν, αλλά δεν κράτησε πολύ. Ορισµένα από αυτά µε στενοχωρούσαν, αναρωτιόµουν τι δικαίωµα έχω δώσει. Αλλά από τη στιγµή που εκτίθεσαι δίνεις δικαίωµα.

–Φυσικά, υπάρχει αναγνωρισιµότητα…

Αυτό ακριβώς είναι που δεν είχα προβλέψει. Δεν θα σου πω ότι µε ενοχλεί, αλλά µε αποσυντονίζει. Δεν το φανταζόµουν ότι µπορεί να µε σταµατάει και να µου µιλάει ο κόσµος, έναν άνθρωπο που λέει τη γνώµη του σε µια εκποµπή. Με ρωτούν τι να αλλάξουν, ζητάνε να τους βαθµολογήσω, ό,τι µπορείς να φανταστείς… Πάω στο σουπερµάρκετ να πάρω µια χλωρίνη και αντί για 5 λεπτά κάνω 35. Έχει ενδιαφέρον, γιατί έρχεσαι τελικά κοντά µε τον κόσµο. Ο καθένας έχει να σου πει κάτι που µπορεί να µην είχες σκεφτεί.

–Πώς σου φαίνεται η τρέλα των social media, το ότι ο καθένας µπορεί µε έναν τρόπο να κάνει µόδα;

Θυµάµαι ότι δέκα χρόνια νωρίτερα δεν υπήρχε τίποτα. Προσγειώθηκα στην Αθήνα χωρίς να γνωρίζω κανέναν στον χώρο, έστελνα CD της συλλογής που φωτογράφιζα µε φίλους και περίµενα. Έκανα µεγάλη προσπάθεια για να βγει µια φωτογραφία σε ένα περιοδικό και να αρχίσει να φαίνεται η δουλειά µου, πήρε χρόνο. Το ίντερνετ είναι µια πλατφόρµα όπου µπορείς να δείξεις τη δουλειά σου. Είναι όµως και ένας κυκεώνας πληροφορίας χωρίς φίλτρο. Το βλέπω και στη σχολή (σ.σ. είναι καθηγητής στο Fashion Workshop Mod’Art International) µε τους φοιτητές µου. Εµείς στην έρευνα ψάχναµε βιβλία, βγάζαµε φωτογραφίες, αγοράζαµε περιοδικά. Τώρα σε µια εργασία βλέπεις τις δέκα πρώτες φωτογραφίες που εµφανίζονται στο Pinterest. Ρωτάς ποιου καλλιτέχνη είναι αυτός ο πίνακας και δεν ξέρουν, είναι µόνο µια ωραία εικόνα. Αυτό είναι σηµείο τον καιρών. Τα νέα παιδιά δεν εµβαθύνουν, η πληροφορία δεν είναι φιλτραρισµένη και προσφέρεται απλόχερα.

–Στο παρελθόν, οι άνθρωποι που όριζαν το στυλ έβγαιναν µέσα από συγκεκριµένα έντυπα. Τώρα ποιος ορίζει το στυλ, η Chiara Ferragni;

Η συγκεκριµένη νοµίζω δεν έχει υποδειγµατικό στυλ. Ο κόσµος πάντοτε ψάχνει πρότυπα µε τα οποία µπορεί να ταυτιστεί, να δικαιολογήσει τα δικά του λάθη να αποκτήσει άλλοθι. Πιάνω και τον εαυτό µου. Με έχουν ρωτήσει, γιατί έντυσες την τάδε. Συγγνώµη, αλλά ο Givenchy έραψε το ρούχο που δείχνει τώρα στην πασαρέλα του στο νούµερο της Kardashian, για να το φορέσει την ώρα της επίδειξης… Είναι και µια απελευθέρωση, και µε καλόγουστα, φυσικά, παραδείγµατα.

–Μοιάζεις να έχεις µια ηρεµία…

Ναι; Δεν ξέρω… Είµαι Δίδυµος µε Ζυγό.

–Είχα θεωρήσει ότι είσαι Ταύρος, λόγω του λογοτύπου σου…

Είναι το κυπριακό αγρινό, ένα είδος κριαριού που υπάρχει µόνο στην Κύπρο, µια φιγούρα που έχουµε πολύ µέσα µας, χαρακτηριστικό του τόπου. Το σχεδίασε ο Βαρνάβας Φιλίππου, παιδικός φίλος και εξαιρετικός γραφίστας. Όταν σχεδίαζα την πρώτη µου συλλογή, το χέρι µου δηµιουργούσε αυτές τις καµπύλες που έχουν τα κέρατα του αγρινού, και θέλω να δηλώνω την καταγωγή µου. Είµαι περήφανος για τον τόπο µου και µου λείπει.

–Επιστρέφεις;

Ναι, τα Χριστούγεννα και το καλοκαίρι. Η βάση είναι στη Λεµεσό, µε γονείς, αδέρφια, τους παιδικούς φίλους, που είµαστε σαν αδέρφια.

–Βάζεις στόχους;

Μικρούς κάθε φορά. Σχεδίασα την πρώτη µου συλλογή γιατί δεν ήθελα να ορίζει κανείς τη σκέψη µου, επιθυµούσα να φτιάξω ό,τι είχα στο µυαλό µου. Με έναν τρόπο έχω επιλέξει τον δύσκολο δρόµο. Κάνω ελάχιστα ρούχα κατόπιν παραγγελίας, ελάχιστα νυφικά. Η βάση της δουλειάς µου είναι η συλλογή όπως την έχω φανταστεί, στη συνέχεια δειγµατίζεται στους buyers και διανέµεται στις µπουτίκ.

–Και πάει καλά και στο εξωτερικό;

Πολύ καλά. Είναι κάτι που δουλεύω πολλά χρόνια και η βάση είναι γερή. Έχω επιλέξει το προϊόν µου να είναι exclusive. Παρόλο που είναι prêt-a-porter, θέλω να µην υπάρχουν πολλά κοµµάτια σε ένα µέρος. Για να εξελιχθεί η δουλειά σου, πρέπει να ανοιχτείς σε άλλες χώρες. Δεν έχω παράπονο και δεν χρειάζοµαι πολλά, ξέρω να ζω µε λίγα. Είµαι λιτός στην προσωπική µου ζωή.

–Τι επιθυµείς;

Περισσότερο χρόνο, που δυστυχώς δεν αγοράζεται. Θέλω να έχω όσα χρήµατα χρειάζοµαι και ανθρώπους να µε αγαπάνε, τι άλλο;

–Τι σου αρέσει στη ζωή;

Το φαγητό, τα ταξίδια… Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω µόνος, να γυρνάω σε µια πόλη χωρίς πρόγραµµα. Πήγα διακοπές µόνος µου σε νησί και ήταν τέλεια. Το σκεφτόµουν χρόνια και δεν το τολµούσα. Έκλεισα ένα σπίτι αρχικά για δύο µέρες, που έγιναν επτά. Το νησί δεν το είδα, κατέβαινα στην παραλία σε συγκεκριµένη ξαπλώστρα, διάβαζα το βιβλίο µου, πήγαινα για φαγητό, για ποτό. Γενικά, επιδιώκω να είµαι µόνος µου, να µην ακούω τίποτα, µου αρέσει η ησυχία.

–Προφανώς, έχεις καλή σχέση µε τον εαυτό σου.

Πολύ καλή.