Επίσης, παρουσιάζει τις βασικές προτεραιότητες για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων με ιδιαίτερη προσέγγιση στον Στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Ρώσου ΑΝΥΠΑΜ, που παραχωρήθηκε στον ανταποκριτή του ΜΕGA στην Μόσχα, Θ.Αυγερινό.
Ο Ανατόλι Αντόνοφ είναι ο Νο 2, ο «διπλωμάτης» του ρωσικού υπουργείου Άμυνας. Από την αρχή κιόλας της συνέντευξης έδειξε τη θετική του διάθεση προς τη χώρα μας, μια διάθεση, που μοιράζεται βέβαια κι ο τελευταίος σχεδόν Ρώσος πολίτης.
«Η Ελλάδα δεν είναι για μένα μια οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν είναι ούτε ο Καναδάς, ούτε οι ΗΠΑ, η Ελλάδα είναι Ελλάδα, γι’ αυτό και πραγματικά μου προκαλεί θλίψη, που η Ελλάδα στέκεται στη σειρά με τις ΝΑΤΟϊκές χώρες/ Δεν είναι δική μας ευθύνη, που η ελληνική πολιτική ηγεσία αποφάσισε να στοιχηθεί με τα κράτη του ΝΑΤΟ. Τί χρειάζονταν οι κυρώσεις στην Ελλάδα; Τί θα κερδίσει από αυτές;».
Κάπως έτσι αρχίσαμε τη συνομιλία μας στο υπουργείο Άμυνας, που δεν θα μπορούσε να αποφύγει το θέμα των κυρώσεων, παρά το γεγονός ότι επέμενε πως δεν είναι δική του αρμοδιότητα:
«Με την Ελλάδα έχουμε παλαιότατες φιλικές σχέσεις και δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι Ρώσοι έχουν κάποια προβλήματα με τους Έλληνες. Είμαστε πάντοτε υπέρ της ανάπτυξης των ελληνορωσικών σχέσεων. Σχετικά πρόσφατα επισκέφθηκε την Ελλάδα ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σοϊγκού. Εξετάσαμε ζητήματα ανάπτυξης της αμυντικής-τεχνικής μας συνεργασίας και των στρατιωτικών μας σχέσεων.
Αλλά δεν είναι δική μας ευθύνη, που η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας αποφάσισε να στοιχηθεί με τα κράτη του ΝΑΤΟ, να κηρύξει μποϊκοτάζ και να ενταχθεί στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Θα ήθελα πραγματικά να ρωτήσω τους αναγνώστες σας: Σε τί χρειάζονταν οι κυρώσεις αυτές στην Ελλάδα; Τί θα κερδίσει από αυτές η χώρα σας; Μου φαίνεται ότι αυτές οι κυρώσεις οδηγούν στο πουθενά και δεν θα προσφέρουν τίποτε στην επίλυση του προβλήματος.
Συχνά δεν καταλαβαίνω τί συμβαίνει, τί κάνουν οι ΝΑΤΟϊκοί, μαζί τους και η Ελλάδα, συγχωρείστε με. Κάθε εβδομάδα επιβάλλονται κάποιες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν κατανοώ πλέον γιατί; Ό,τι και να πούμε μας λένε το ίδιο; Πρέπει να έχετε θέση ίδια, όπως του ΝΑΤΟ. Εάν δεν υποστηρίξετε τη θέση αυτή, θα εισπράξετε κυρώσεις. Αν κάνετε ένα βήμα αριστερά ή δεξιά, κυρώσεις.
Δεν καταλαβαίνουν ότι έρχεται μια στιγμή, που θα μας είναι εντελώς αδιάφορο όποιες κυρώσεις κι αν ισχύουν ως προς τη Ρωσία και ότι οι ΝΑΤΟϊκές χώρες, πράγμα, που σημαίνει και η Ελλάδα, οδηγούν την κατάσταση σε αδιέξοδο, από το οποίο μετά θα είναι πολύ δύσκολο να βγούμε;
Υπολογίζω πολύ σε χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης των σχέσεων με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς και επιτέλους θα πουν τη δική τους άποψη στις Βρυξέλλες και δεν θα επιτρέψουν στις Βρυξέλλες να υπαγορεύουν την πολιτική τους σε ανεξάρτητα κράτη, όπως είναι και η Ελλάδα».
Ρωτήσαμε ειδικότερα τον κ. Αντόνοφ, αν η συμπόρευση της Ρωσίας με την Τουρκία θα μπορούσε να σημάνει κάποιες αλλαγές στη ρωσική πολιτική, πχ στο Κυπριακό. Μας απάντησε και πάλι ότι δεν καθορίζει αυτός την εξωτερική πολιτική της χώρας, που είναι προτεραιότητα του προέδρου και του υπουργείου Εξωτερικών, όμως δεν απέφυγε να τοποθετηθεί:
«Δεν μπορώ καν να διανοηθώ ότι θα επανεξετάσουμε με κάποιο τρόπο τις φιλικές μας σχέσεις με την Ελλάδα. Την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, που θίξατε, θα την υποστηρίξουμε και προωθήσουμε όχι εις βάρος, ούτε σε αντίθεση με τα συμφέροντα της φιλικής και αδελφικής προς εμάς Ελλάδας.
Ό,τι κάνουμε είναι να προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση ακριβώς μέσω των διαύλων, που υπάρχουν, και να πετύχουμε παν το δυνατόν ώστε να εκμηδενιστούν οι πολιτικές και οικονομικές τριβές, που υπάρχουν στην περιοχή μας, ώστε η ανάπτυξη των σχέσεων να γίνεται προς το συμφέρον των λαών όλων των χωρών της περιοχής σας».
Αναφερόμενος στην περιοχή μας ο Α.Αντόνοφ υπογράμμισε ότι ο ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας δραστηριοποιείται στη λεκάνη της περισσότερο από 200 χρόνια:
«Είναι η ιστορία και η περηφάνεια μας. Είναι η βάση της ασφάλειάς μας και οχυρό για την άμυνα της κυριαρχίας μας. O Στόλος της Μαύρης Θάλασσας υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Όταν ακόμη η Κριμαία ήταν υπό ουκρανικό έλεγχο υπήρχαν πολλές δυσκολίες. Οι ουκρανικές Αρχές δημιουργούσαν πολλά προβλήματα στη λειτουργία του, αρχίζοντας ακόμη και από την εξασφάλιση των καυσίμων του.
Σήμερα έχουν αρθεί όλα τα εμπόδια στην ανάπτυξη του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Πρωτίστως γίνεται λόγος για τον εκσυγχρονισμό του, γιατί δεν μπορούμε να στεκόμαστε στο ίδιο σημείο και δεν μπορούμε να διατηρούμε τον ίδιο οπλισμό, που ήταν αποτελεσματικός πριν από 50 χρόνια.
Σήμερα είναι διαφορετική η κατάσταση, εμφανίστηκαν νέα εξοπλιστικά συστήματα και φυσικά πρώτη μας προτεραιότητα ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού και αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων συστημάτων».
Στη λεκάνη της Μ.Θάλασσας αναπτύσσεται η συνεργασία των χωρών, που βρέχονται από αυτήν, χωρίς τη συμμετοχή δυνάμεων εκτός περιοχής και η συνεργασία αυτή είναι πολύ ωφέλιμη, κατά το Ρώσο αναπληρωτή υπουργό Άμυνας.
Όμως «στη Μ.Θάλασσα εμφανίστηκαν σήμερα νέες προκλήσεις και απειλές», οπότε η σημασία αυτής της συνεργασίας αυξάνεται. «Φυσικά και μας ανησυχεί το γεγονός ότι ΝΑΤΟϊκά πλοία όλο και συχνότερα άρχισαν να εμφανίζονται στη λεκάνη της Μ.Θάλασσας. Εννοείται ότι ο Στόλος μας παρακολουθεί τις κινήσεις αυτών των πλοίων, καθώς είναι ο υπερασπιστής της κυριαρχίας των νότιων συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και αυτό δεν αλλάζει».
Μιλώντας για την επανεμφάνιση του ρωσικού Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο ο κ. Αντόνοφ τόνισε:
«Τα πλοία μας στην περιοχή αυτή αποτελούν δύναμη, η οποία αποτρέπει άλλα κράτη από μη δικαιολογημένες κινήσεις. Γνωρίζετε πόσα πολλά έκανε ο πρόεδρος της Ρωσίας για να μην επιτρέψει μια βίαιη εκδοχή ανάπτυξης των γεγονότων στη Συρία.
Μπορείτε να φανταστείτε τί θα ήταν εκεί σήμερα, εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν χτυπήσει αυτό το κράτος; Μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ και η περιοχή αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στην Ελλάδα και εκεί παρατηρείται σήμερα μια υψηλή στρατιωτικο-πολιτική αναταραχή. Πίσω από τα ωραία λόγια και τα ωραία συνθήματα, που διακηρύσσουν οι ΝΑΤΟϊκές χώρες και η Ελλάδα δυστυχώς είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, κρύβονται στην πραγματικότητα όλα αυτά, που υφίστανται οι χώρες της περιοχής, αίμα, διάλυση, φτώχεια.
Δείτε τί συνέβη και τί συμβαίνει με τη Λιβύη, δείτε με το Ιράκ. Και το πιο εκπληκτικό είναι ότι στη μία περίπτωση, για παράδειγμα στη Συρία, οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟϊκές χώρες υποστηρίζουν τις ομάδες των ισλαμιστών ανταρτών, ας τους πούμε έτσι, ενώ στο Ιράκ πολεμούν εναντίον τους.
Αυτή είναι η πολιτική διπλών μέτρων και σταθμών. Ο Στόλος της Ρωσίας στη Μεσόγειο είναι στήριγμα και οχυρό για εκείνες τις χώρες, οι οποίες επιθυμούν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους και να μην επιτρέψουν να γλιστρήσει η κατάσταση σε βαθύτερη κρίση. Ο Στόλος μας είναι σταθεροποιητικός παράγοντας, ο οποίος δεν επιτρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα με δυσμενέστερο σενάριο στην περιοχή».
O Α.Αντόνοφ εξέφρασε την ανησυχία της Μόσχας για τις υποσχέσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ότι θα αυξήσουν την παρουσία ειδικών τους και εξοπλιστικών συστημάτων τους στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις:
«Η Ουκρανία είναι μια αδελφική μας χώρα, συγγενής και φυσικά δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε τί θα συμβεί εκεί και πώς θα αναπτυχθεί η χώρα αυτή. Αλλά όταν προσπαθούν να καταστήσουν τη χώρα αυτή έναν εχθρό της Ρωσίας, αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο. Θεωρώ ότι η προσπάθεια να δοθεί στην Ουκρανία καθεστώς προνομιούχου εταίρου αποτελεί άλλη μια επιδίωξη των Ηνωμένων Πολιτειών, που στοχεύουν να φέρουν σε σύγκρουση τη Ρωσία με την Ουκρανία και να ωθήσουν τα πράγματα σε ανοιχτή ένοπλη σύγκρουση.
Θα κάνουμε το παν ώστε υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις να μην επιτρέψουμε μια τέτοια σύγκρουση. Πέραν αυτού προσεκτικά παρακολουθούμε την εμφάνιση νέων προκλήσεων για την ασφάλεια της Ρωσίας. Οι ένοπλες δυνάμεις μας θα κάνουν κάθε δυνατό ώστε να εξουδετερώσουν αυτές τις νέες προκλήσεις και τις πιθανές απειλές».
Πάντως, παρά το έντονο διπλωματικό και στρατιωτικό παρασκήνιο, η Μόσχα δεν δείχνει διατεθειμένη να τροποποιήσει την πολιτική της για το «εθνικό ζήτημα» της Ουκρανίας, έναντι της ηγεσίας της οποίας έδειξε πολύ καυστικός και απειλητικός:
«Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχουν εκεί ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Δεν έχουμε εκεί ούτε ένα στρατιώτη μας. Σας διαβεβαιώ ότι αν ήταν διαφορετικά, οι καλοθελητές στο δυτικό κόσμο και το Κίεβο θα χρησιμοποιούσαν αυτά τα στοιχεία για να παρουσιάσουν τα ονόματα και φυσικά τα πρόσωπα των στρατιωτών μας δεν θα έφευγαν από τις τηλεοπτικές οθόνες.
Δεν σκοπεύουμε να πολεμήσουμε, αν και γνωρίζω ότι ορισμένοι καλοθελητές κάνουν το παν για να μας παρασύρουν σ’ αυτήν την εμπόλεμη σύρραξη. Από την πλευρά μας θα κάνουμε το παν ώστε αυτό να μη συμβεί.
Παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες αυξάνεται τα περιστατικά με πυρά εναντίον του ρωσικού εδάφους.
Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι κάποιος πυροβολεί με κανόνια εναντίον αμερικανικού εδάφους. Και, μη δώσει ο Θεός, και τραυματιστεί έστω ένας πολίτης των ΗΠΑ.
Τί θα γίνει τότε με τη χώρα εκείνη ή εκείνη την υπεύθυνη οργάνωση και ποια θα είναι η αντίδραση των ΗΠΑ. Μέχρι στιγμής εάν ελέγξετε τα στοιχεία θα δείτε ζημιές, που έχουν προκληθεί σε συνοριακά μας φυλάκια.
Γνωρίζετε ότι σκοτώθηκε ένας πολίτης μας και παρ’ όλ’ αυτά το μόνο, που κάνουμε είναι καλούμε τώρα τις ουκρανικές Αρχές να αναλογιστούν τί κάνουν και να σταματήσουν την αιματοχυσία.
Αυτό είναι το απολύτως απαραίτητο: να υλοποιηθεί το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφάλειας 2166 και να παράσχουμε βοήθεια σ’ εκείνους τους ανθρώπους, γυναίκες, ηλικιωμένους, παιδιά, που υποφέρουν από την πολιτική των Αρχών του Κιέβου.
Γι’ αυτό και η Ρωσία έστειλε το ανθρωπιστικό κονβόι με τρόφιμα για τον πληθυσμό της Α.Ουκρανίας, που υποφέρει. Θα ήθελα όλοι να πειστούν ότι είναι ένα ειρηνικό κονβόι και η θέση μας δεν έχει «δεύτερο πάτο» και μπορεί να αποτελέσει μια μικρή μας συμβολή στην κοινή μας νίκη, η οποία θα είναι η επίλυση του προβλήματος με ειρηνικό τρόπο. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει.
Πιστεύω στη λογική και στην κατανόηση της αναγκαιότητας να σταματήσει αυτή η αδελφοκτόνος σφαγή από την πλευρά του Κιέβου εναντίον του λαού του.