Ο Σταύρος Θεοδωράκης, δεν έχει πει τίποτα ουσιαστικό για να δικαιολογήσει την απόφασή του να κάνει αισθητή την παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας.
Όμως η απόφαση κάποιων ΜΜΕ είναι πως πρέπει να παρουσιάζεται, μόνιμα αν γίνεται… Τέτοια αγάπη πια! Έτσι, ένα δημοσίευμα που έγραφε γιαυτόν “Να τι παθαίνεις όταν κυκλοφορείς με κράνος” είναι ένα από αυτά που φτιάχνει “προφίλ” για το …. “δικό μας (τους) παιδί”…
Λέει λοιπόν το δημοσίευμα: ” Ο κ. Στ. Θεοδωράκης (του Ποταμιού) άρχισε ως γνωστόν τις επισκέψεις του σε διάφορα υπουργεία, κάνοντας αρχή από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Όχι τυχαία, ξεκίνησε να βλέπει υπουργούς με πρώτο τον συμπατριώτη του Κυρ. Μητσοτάκη. Αλλά ο κ. Θεοδωράκης νόμιζε ότι μπορεί να εισέλθει σ’ ένα υπουργείο (και μάλιστα αυτό της Διοικητικής Μεταρρύθμισης που είναι το πρώτο στην αντιμετώπιση διαδηλώσεων) φορώντας κράνος, καβάλα σε… μοτοσικλέτα αρκετών κυβικών. Και να ’ταν μονάχα αυτό; Ο Σταύρος επιχείρησε να εισέλθει με τη μοτοσικλέτα του από την κεντρική είσοδο του υπουργείου. Οι αστυνομικοί (που είναι αρκετοί απ’ έξω) βλέποντας κάποιον να εισβάλει στο υπουργείο φορώντας μάλιστα κράνος σήμαναν συναγερμό: «Πού πας εσύ;» τον ρώτησε ένας από τους αστυνομικούς κλείνοντάς του την είσοδο. Και δεν του άνοιγε με τίποτα: «Έχω ραντεβού με τον υπουργό» είπε ο κ. Θεοδωράκης, αλλά ο αστυνομικός ήταν ανένδοτος: «Δεν περνάς από εδώ με τίποτα» του έλεγε. Τον συμβούλευσε μάλιστα ότι έπρεπε να παρκάρει τη μοτοσικλέτα του «πιο κάτω», παρά το γεγονός ότι στον περίβολο του υπουργείου υπήρχαν κι άλλα αυτοκίνητα με δεσπόζουσα θέση αυτό του υπουργού. Τι να κάνει ο επικεφαλής του «Ποταμιού» υπάκουσε και έβγαλε από αγανάκτηση το κράνος του. Και εγένετο αμέσως… θαύμα. Ένας από τους κλητήρες τον αναγνώρισε και λέει στον αστυνομικό: «Είναι ο Θεοδωράκης, ο Σταύρος αφήστε τον να μην βρούμε κανένα μπελά» όπερ και εγένετο».
Τι καταλαβαίνετε εσείς με αυτό το δημοσίευμα; Πως ο Σταύρος είναι “δικός μας”. Κινείται με απλά μέσα. Χωρίς φανφάρες από αυτές που κούρασαν τον κόσμο και άλλα τέτοια… Ε;
Ευχόμαστε να είναι έτσι.. Αλλά είναι; Και από πολιτική; Προτάσεις και θέσεις; Να έχει άραγε το… “καλό παιδί” των εκδοτών; Και πότε περιμένει να τις πει;