Είναι χαμογελαστή και πολύ φιλόξενη. Προσφέρει τσάι με τζίντζερ και λεμόνι και οι κινήσεις της είναι απαλές, σχεδόν αέρινες, σαν να χορεύει! Κάθε κίνησή της υποδηλώνει την “ψαγμένη” φύση της. Δεν προσποιείται. Είναι αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Και φυσικά η ερώτηση πώς προέκυψε η λατρεία της για τον Παντελή Παντελίδη ο οποίος υπηρέτησε ένα τελείως διαφορετικό είδος από την κλασική μουσική που η ίδια υπηρετεί, είναι αναπόφευκτη.
«Μα η μουσική είναι μία. Τι σημασία έχει;» λέει σχεδόν αφοπλίζοντας τον συνομιλητή της.
«Άλλωστε δεν τραγουδάω μόνο κλασικά» προσθέτει και συνεχίζει: «Μου άρεσε πάρα πολύ ο Παντελίδης από την πρώτη στιγμή που άκουσα τραγούδι του. Μου άρεσε που αυτό το παιδί ήταν αυτοδημιούργητο. Που ξεκίνησε από το διαδίκτυο και έγινε διάσημος.
«Σαν μουσικός είναι ένα ταλαντουχο παιδί αδιαμφισβήτητα. Και λέω «είναι» γιατί το έργο κάποιου όταν μένει, είναι σαν να είναι παρών». Επιμένουμε στην ερώτηση. Πώς μία σοπράνο που τραγουδάει άριες και καλείται να φέρει σε πέρας ένα ιδιαίτερα απαιτητικό είδος μουσικής που απαιτεί και θεατρικότητα πάνω στη σκηνή, μπορεί να τραγουδάει “Τα σχοινιά” του Παντελίδη με το ίδιο πάθος.
Και απαντάει εξίσου αφοπλιστικά: «Δεν είναι απαγορευτικό. Το συγκεκριμένο τραγούδι, ο στίχος «Μένω εδώ», με έκανε να ταυτιστώ απόλυτα με αυτό που έλεγε το τραγούδι:
«Για φαντάσου, διπλό κρεβάτι που ‘χει μόνο τη μεριά σου…» Με αγγίζει αυτός ο στίχος. Δεν θα ήθελα να το ζήσω ποτέ. Και βέβαια και το «Μένω εδώ, γιατί τα όνειρα τα έκανα μαζί σου». Πολύ συναισθηματικά το είπα. Σαν γυναίκα. Τα έχω ακούσει όλα τα τραγούδια του Παντελίδη. Δεν έχω απορρίψει τίποτα. Μερικά μάλιστα μου αρέσουν πολύ».
Και για του λόγου το αληθές, δείτε παρακάτω το τραγούδι όπως το ερμήνευσε τον Νοέμβριο του 2016, καλεσμένη στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου όπου αποθεώθηκε από τους παρευρισκόμενους -μεταξύ των οποίων και καλοί φίλοι του αξέχαστου Παντελή- αλλά και το τηλεοπτικό κοινό που παρακολούθησε το “Στην υγειά μας ρε παιδιά”…
https://youtu.be/riFHYyEtDk0