μπορούσε να ήταν πραγματικό. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τις αισθηματικές ταινίες (αν κι αυτές κατέχουν τα πρωτεία, μια και όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε κάτι κινηματογραφικό στον έρωτα), αλλά με όσες μας εντυπωσιάζουν πραγματικά και μας προκαλούν ρίγος, ανεξαρτήτως είδους.
Πως θα σου φαίνονταν, αν μάθαινες ότι πίσω από τις ιστορίες που έχεις δει στην μεγάλη οθόνη, βρίσκονται μερικά αληθινά περιστατικά; Κάποιες είναι δυσάρεστες, ενώ άλλες μας γεμίζουν με ελπίδα πως υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω. Σίγουρα, λοιπόν, το να ξέρεις ότι ο έρωτας της ζωής σου μπορεί τυχαία να σου χτυπήσει την πόρτα είναι ελπιδοφόρο. Δεν ξέρω βέβαια πως είναι να ξέρεις ότι εκεί έξω μπορεί να υπάρχει ένας σχιζοφρενής δολοφόνος… Αντιφατικά τα συναισθήματα κι ανάμεικτες οι συγκινήσεις.
Psycho
Ο χαρακτήρας του Norman Bates έχει αποτελέσει απότοκο της έμπνευσης που προκάλεσε στον Χίτσκοκ ο Ed Gein. Ο λεγόμενος Butcher του Plainfield ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος που αναστάτωσε το Wisconcsin.
Το Ημερολόγιο
Μη λιποθυμήσεις, όσο συγκινητικό κι αν σου φανεί, αλλά ναι, η ταινία του Nicholas Sparks έχει βασιστεί εν μέρει στην ιστορία των παππούδων της γυναίκας του.
Κάθε φορά, Πρώτη φορά
Μία από τις πιο χαριτωμένες ταινίες του Adam Sandler έχει βασιστεί στην ιστορία της Michelle Philpots, μιας γυναίκας που έπαθε δύο ατυχήματα με διαφορά 5 χρόνων, με αποτέλεσμα να χάσει την βραχυπρόθεσμη μνήμη της.
Η Λάμψη
Δεν θα σου πούμε πως υπάρχουν φαντάσματα, ωστόσο, ο ίδιος ο Stephen King έχει παραδεχτεί πως η ιστορία έχει βασιστεί στο Stanley Hotel του Estes Park. Ο ίδιος και η γυναίκα του είχαν ακούσει ιστορίες γι’ αυτό το ξενοδοχείο, και παρόλα αυτά αποφάσισαν να μείνουν στο περίφημο «Δωμάτιο 217». Όπως ανέφερε ο King, όλο το βράδυ άκουγε περίεργους ήχους και είχε εφιάλτες. Και κάπως έτσι εμπνεύστηκε την «Λάμψη», που έγινε πετυχημένο βιβλίο και ταινία.