-Όταν μεγαλώσεις δεν χρειάζεσαι πολλά πράγματα, μόνο λεφτά
–Τι θα πάρετε?
-Δυο σουβλάκια απ’ολα
-Θέλετε κατι να πιείτε?
-φτιάχνεις και Μπαφο ρε αλάνι;
-Η άλλη λεει τρωει για μεσημέρι μονο μαρούλι, εγώ το μαρούλι το εχω για να ακουμπάω πάνω τις μπριζόλες κ τα λουκάνικα.
–Περιμενω το παιδι σου Μήτσο μ ….
-Γιατι μαρη που εχει παει….
-Ρώτησε η μάνα μου αν αδυνάτισε,και απαντήσαμε όλοι δυνατά,ΝΑΙ,γιατί φαίνεται κιόλας,ότι δεν ξέρει κανείς από μας να μαγειρεύει.
-Και στα Φίτζι να την πας κάτι θα βρει να γκρινιάξει. Α κοιτα τι ωραία δελφίνια. Γιατί δεν σχηματίζουν το όνομα μου όταν κολυμπούν? Ε?
-Πάτησα καυτή άμμο και νομίζω πως μέσα στις κραυγές μου πρέπει να είπα 2-3 παροιμίες στα Κινέζικα
-Θα μου στειλει καμια μερα η Χατζηβασιλειου πακετο απο τη χαμενη μου θεια Βαρδινογιαννη και θα πανε στραφι τοσα χρονια σκληρου διαβασματος
-Μερικά φρύδια μου θυμίζουν κάτι απόπειρες μου στο δημοτικό να ζωγραφίσω γλάρους.
-Γκομενα που ζηλεύει, ψάχνει το προφίλ σου πιο βαθιά και απ’οσο έσκαψαν οι νάνοι στην Μορια….