Τα Μυστηριακά ονόματα των Αθανάτων του Ολύμπου

Ο Όλυμπος = το ιερό όρος της Ελλάδας και του Αρχαίου Κόσμου.

Ετυμολογία:
Όλυμπος = Ολόλαμπος, κατοικία των Θεών. Ουράνιος χώρος ή θόλος αξεπέραστης ομορφιάς. Τον Όλυμπο ονομάζουν ακόμη
Αιγλήεντα ( = φωτεινός, λαμπερός), Πολυδειρά ( = πολυχάρανδρο ), Αιπύδα ( τραχύ, απότομο, ψιλό ) , Γέρο – Όλυμπο ( = Ιερό Όλυμπο ).
Οι Θεοί του Ολύμπου ήσαν… σύμβολα και όχι είδωλα. Οι πρώτοι Θεοί, δημιουργήθηκαν από την εξέταση του αχανούς σύμπαντος.

Η αναζήτηση της κοσμογονίας, στηρίχθηκε σε δύο βασικές και απόλυτα λογικές σκέψεις:

α) Ο υλικός κόσμος: Γη, Ουρανός, Σύμπαν, δεν μπορεί να
προυπήρχε. Η δημιουργία του δεν έγινε από το μηδέν, ούτε χωρίς γεννήτορα.

β) Ο γεννήτορας της Ζωής και του Σύμπαντος: Πρέπει να είναι Ών, με ανώτερη και ανεξάντλητη μυστηριακή δύναμη, που επέβαλε παγκόσμια αρμονία και κυβερνά με Σοφία.

Και κατέληξαν: Το Ανώτερο Όν είναι το Πυρ – Φως = Ήλιος που ονόμασαν Θεό – Φαέθωνα και με τα άλλα στοιχεία της φύσης, αέρα – νερό – χώμα συνθέτουν όλες τις υλικές και πνευματικές υπάρξεις.

Ας δούμε τώρα την συμβολική σημασία των Θεών…

Δίας – Ζευς = = δύναμις, αρμονία ( αρχική αιτία των πραγμάτων ).

Ποσειδών = ισορροπία των υγρών στοιχείων, για να υπάρχει ζωή.

Απόλλων = θερμότητα για την επιβίωση του ανθρώπου και της φύσης. ( Ήλιος, Φως , Θεός του Φωτός ).΄

Ηφαιστος = τέχνη, διαμόρφωση και εξευγενισμός των στοιχείων του κόσμου.

Άρης = ανδρική και πατριαρχική κηδεμονία.( θεός του πολέμου).

Έρμής = γνώση και σοφία για να ολοκληρωθεί ο νους του ανθρώπου. Αγγελιοφόρος των πνευματικών θεικών βουλών, αλλά και της διακίνησης του εμπορικού πλούτου και θεός του εμπορίου.

Ήρα = υποσυνείδηση , σύζυγος του Δία για να διατηρείται η αρμονία και η πληρότητα. Θεά των γυναικών και της οικογένειας.

Δήμητρα = θεά της γεωργίας, η μεγαλύτερη μητέρα που αγκαλιάζει το παιδί της και δεν μπορεί να το αποχωριστεί.

Εστία = θεά της οικίας, της ζεστασιάς του σπιτιού, η ζεστή φλόγα που ολόγυρά της συγκεντρώνεται η οικογένεια.

Αθηνά = υπερσυνείδηση, θεά της γνώσης και της σοφίας. Αλεξίκακη, ειρηνική, ηθικότατη, παρθένα.

Άρτεμις = θεά της αξιοπρέπειας. Προστάτης των ζώων απο τις επιβουλές των μνησίκακων ανθρώπων, αλλά και του κυνηγιού.

Αφροδίτη = θεά της γονιμότητας και της ομορφιάς. Ενώνει αρμονικά το θηλυκό με το αρσενικό και διαιωνίζει το είδος του.

Οι Θεοί των Ελλήνων είναι εγκόσμιοι και όχι »εξωγήινοι», είναι δυνατοί, χαμογελαστοί, ωραίοι και προπαντός << άνθρωποι >>.

Η ταυτόχρονη και απανταχού παρουσία του θείου είναι βαθειά ριζωμένη στην ψυχή του Έλληνα που βλέπει την ουσία του παντού, χωρίς ωστόσο να τη φοβάται. Οι θεοί είναι γεννήτορές του και φίλοι του, είναι οι ελπίδες και τα ιδανικά του προς τα οποία τείνει να εξομοιωθεί. Δεν είναι άναρχοι και άμετροι, αλλά υπόκεινται στον Νόμο, του οποίου τα μέτρα κατά τον Ηράκλειτο << κανείς δεν μπορεί να υπερβεί >>.