Repco Brabham BT26, 1968-69 (εικόνα πάνω)
Ήταν οι τελευταίες ημέρες του η F1 πειραματιζόταν με ανυψωμένα πτερύγια, εκ των οποίων, η Lotus ήταν στην πρώτη γραμμή. Ξεκίνησε τον προηγούμενο χρόνο στο Ρουέν, όταν ο Jackie Oliver συνετρίβη με τη Lotus του. Τα πτερύγια είχαν καλές επιδόσεις στις δοκιμές, αλλά δεν είχαν ληφθεί υπόψη και τα άλλα αυτοκίνητα. Ενώ τα πτερύγια παρείχαν επιπλέον κάθετη δύναμη στον καθαρό αέρα, η αναταραχή που δημιουργούνταν από άλλο αυτοκίνητο στερούσε μέρος αυτή της δύναμης και η επακόλουθη ανισορροπία έθεσε το αυτοκίνητο του Oliver εκτός ελέγχου. Οι μηχανικοί ανταποκρίθηκαν στο πρόβλημα με την τοποθέτηση των πτερυγίων σε δοκούς, τα οποία μεγάλων και μεγάλωναν σε μέγεθος με κωμικό αποτέλεσμα.
March 711, 1971
Υπήρχαν περιπτώσεις, που οι λύσεις σε αεροδυναμικά προβλήματα οδηγούσαν σε τεχνικά αποτελεσματικά, αλλά οπτικά παράξενα, σχέδια. Το March 711 ήταν ένα κλασικό μονοθέσιο, που έφερε όμως μια υπερβολική πτέρυγα στο ρύγχος. Του δόθηκε το παρατσούκλι “ιπτάμενος δίσκος”. Ο δίσκος ήταν βραχύβιος, αλλά το αυτοκίνητο αποδείχτηκε επιτυχές: ο Ronnie Peterson ήρθε δεύτερος στο πρωτάθλημα των οδηγών το 1971, αν και δεν κέρδισε ποτέ αγώνα.
Eifelland Type 21, 1972
Το αυτοκίνητο που σχεδίασε ο Luigi Colani είχε κάμποσες καμπύλες, συμπεριλαμβανομένης μιας μονοκόμματης πίσω πτέρυγας που έβγαινε πίσω από το κεφάλι του οδηγού. Αλλά το μάτι του καθενός έπεφτε σε έναν καθρέφτη που ήταν τοποθετημένος πάνω σε ένα κολονάκι ακριβώς μπροστά από τον οδηγό. Εν μέσω απογοητευτικών αποτελεσμάτων στις δοκιμές, όταν το Eifelland μπήκε στο grid για τον πρώτο αγώνα της σεζόν, η μονοκόμματη εμπρός πτέρυγα διαλύθηκε, για να αντικατασταθεί σύντομα από έναν “δίσκο” σαν του March 711. Όμως, ο καθρέφτης παρέμεινε στη θέση του. Το Eifelland συμμετείχε σε 8 από τους 12 αγώνες και τελικά έτρεξε μόνο σε 6.
Ligier JS5, 1976
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως φόρο τιμής για τα Στρουμφάκια. Αυτό που έμοιαζε με το καπέλο των Στρουμφ ήταν μια υπερυψωμένη είσοδο εξαερισμού. Η προσπάθεια της Ligier ήταν βραχύβια και από τον πέμπτο αγώνα της σεζόν, ο εξαερισμός είχε τροποποιηθεί προς τα κάτω.
Brabham BT46B, 1978
Ο υπερμεγέθης ανεμιστήρας στο πίσω μέρος έφερνε αέρα κάτω από το μονοθέσιο και έτσι το μονοθέσιο έπιανε απίστευτες ταχύτητες. Αλλά, όπως έλεγαν οι αντίπαλοι, ο ανεμιστήρας απορροφούσε βότσαλα από την πίστα και στη συνέχεια τα έριχνε σαν πολυβόλο.
Ensign N179, 1979
Ο τεράστιος ανεμιστήρα μπορεί να ήταν κάτι το περίεργα, αλλά ήταν καλή ιδέα. Το ψυγείο όμως -τα τρία πάνελ- στο μπροστινό μέρος του Ensign Ν179 έμοιαζε σαν σκάλα στο μπροστινό μέρος του μονοθέσιου.
Bonus 1: Surtees TS19, 1976
Η εμφάνιση του μονοθέσιου συγκλόνισε τους Βρετανούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς οι οποίοι αρνήθηκαν να το δείξουν, από φόβο μη και προσέβαλλαν τις ευαισθησίες του κόσμου. Ενώ περιγράφονταν ως “όμορφο”, το BBC το θεωρούσε ακατάλληλο για δημόσια προβολή. Το πρόβλημα του ήταν ο χορηγός, η Durex.
Bonus 2: Tyrrell P34
Το Tyrrell P34, γνωστός ως το “εξάτροχο”, ήταν ένα μονοθέσιο του F1 που σχεδιάστηκε από τον Derek Gardner, επικεφαλής σχεδιαστή της Tyrrell. Το όχημα χρησιμοποιούσε τέσσερις ειδικούς τροχούς των 10 ιντσών στο μπροστινό μέρος και δύο απλούς στο πίσω μέρος. Μαζί με την Brabham BT46B, το εξάτροχο Tyrrell ήταν μία από τις πιο ριζοσπαστικές καινοτομίες που μπήκαν στην F1. Το Ρ34 άρχισε να αγωνίζεται το 1976.
από: the guardian ΠΗΓΗ