Η μνήμη σου δε σε εγκαταλείπει ούτε και είναι αδύναμη.
Όσο κι αν φοβάσαι πως έτσι είναι, η αλήθεια βρίσκεται αλλού και ήρθε η ώρα να πάψεις να ανησυχείς.
Βλέπεις… το πρόβλημα δεν είναι πως έχει αρχίσει να αλλάζει το μυαλό σου και να ξεχνά. Ούτε υστερείς σε ικανότητα να θυμάσαι. Εκείνο που συμβαίνει ξεκίνησε να συμβαίνει πολλά χρόνια πριν δίχως να το αντιληφθείς.
Πώς άλλωστε να αντιληφθείς κάτι που δεν έχεις ιδέα πως συμβαίνει;
Όλα ξεκίνησαν όταν πήγες σχολείο. Εκεί κάπου, κάπως, με κάποιον τρόπο σου έμαθαν να μαθαίνεις με λάθος τρόπο. Σου άλλαξαν εκείνα που ήξερες να κάνεις ενστικτωδώς για να μαθαίνεις και να θυμάσαι τα πάντα με ευκολία.
Το πρώτο ήταν πως άρχισες να χάνεις την συγκέντρωσή σου. Το μυαλό σου έμαθε να τρέχει σε χίλιες δυο μεριές, να ανησυχεί, να αγχώνεται.
Αυτό από μόνο του ήταν ικανό να κάνει όλη τη ζημιά μα δεν έγινε μόνον αυτό.
Έμαθες πως όλοι πρέπει να μαθαίνουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Πως η πολλή φαντασία και τα όνειρα δεν ανήκουν στον κόσμο των μεγάλων και πως δε μπορείς να κινείσαι και να παίζεις στο μάθημα.
Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος.
Πώς να μάθεις αποδοτικά δίχως φαντασία; Πώς να θυμάσαι αν δεν έχεις δικαίωμα να χρησιμοποιείς όλες σου τις αισθήσεις για να μάθεις;
Το μυαλό δεν είναι προγραμματισμένο να μαθαίνει με ξύλινο και βαρετό τρόπο. Η ίδια μας η βιολογία απαιτεί χρώμα, κίνηση, μουσική και παιχνίδι.
Υπάρχει κάτι που είναι πολύ πιθανό να μη γνωρίζεις. Αυτό το κάτι λέγεται πολυ-αισθητηριακή μάθηση και είναι έμφυτη σε όλους. Έχει να κάνει με το πώς είναι δομημένος ο εγκέφαλος κάθε ανθρώπου και μπορεί να αλλάξει όλη σου τη ζωή.
Τι σημαίνει πολυ-αισθητηριακή μάθηση;
Σημαίνει πως είμαστε φτιαγμένοι να μαθαίνουμε με όλες μας τις αισθήσεις.
Δεν ανήκουν όλοι στον ίδιο μαθησιακό τύπο. Άλλος είναι ακουστικός τύπος, άλλος οπτικός, άλλος μαθαίνει κάνοντας πράξη όσα έχει να μάθει.
Δεν αρκεί όμως να ξέρεις σε ποιον από αυτούς τους τύπους ανήκεις˙ δεν έχει νόημα. Εκείνο που έχει νόημα είναι να βρεις τον τρόπο να συγκρατείς εκείνα που μαθαίνεις κατά 90% χωρίς περιττό κόπο και υπερβολική προσπάθεια.
Ρωτάς πώς είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο;
Ακριβώς επειδή ανήκεις σε έναν από αυτούς τους μαθησιακούς τύπους μόνο κατά ένα ποσοστό μεγαλύτερο από ότι στους άλλους. Αν αρχίσεις να βάζεις στο παιχνίδι όλες τις αισθήσεις και ξεπεράσεις εκείνα που δάσκαλοι και καθηγητές σου έμαθαν να θεωρείς ταμπού και να αποφεύγεις, θα δεις πως δεν υπάρχεις κάτι που να μη μπορείς να μάθεις και να συγκρατήσεις.
Το κλειδί σε όλα αυτά είναι η φαντασία.
Βλέπεις, το μυαλό είναι αδύνατον να ξεχωρίσει ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία. Αν, για παράδειγμα, τώρα φανταστείς πως δαγκώνεις ένα λεμόνι, το σώμα σου θα αντιδράσει σαν να το δάγκωνες πραγματικά.
Δε θα αναλωθούμε εξηγώντας το γιατί. Μια δοκιμή μονάχα θα σε πείσει.
Εκείνο που θέλω να αναλύσουμε όμως, είναι το πώςθα μπορέσεις να αξιοποιήσεις αυτή τη δεξιότητα, εκείνη της φαντασίας, ώστε να μάθεις πώς να θυμάσαι τα πάντα κατά βούλησιν.
Η φαντασία σου είναι το κλειδί, λοιπόν και θέλεις να την έχεις πάντα σε ετοιμότητα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τα ονόματα που ποτέ σου δε θυμάσαι.
Στόχος μας είναι από εδώ και πέρα να τα θυμάσαι όλα.
Έχεις στη διάθεσή σου 6 δευτερόλεπτα κάθε φορά ώστε να καταχωρίσεις την εκάστοτε πληροφορία στη μακροπρόθεσμή σου μνήμη. Το τι θα κάνεις σε αυτά τα 6 δευτερόλεπτα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Εκείνο που πρέπει να έχεις πάντα στον νου είναι το να εμπλέξεις την οπτική με την ακουστική και την κιναισθητική μνήμη.
Ας πούμε πως γνωρίζεις την Κατερίνα και θέλεις να θυμάσαι το όνομά της, γιατί είναι συνεργάτιδα της εταιρείας σου και, όσο να πεις, είναι σημαντικό το να θυμάσαι τα ονόματα των άλλων. Επικοινωνείς έτσι πόσο τους εκτιμάς και τους σέβεσαι. (Σε κανέναν δεν αρέσει να μη θυμούνται το όνομά του…)
Γνωρίζεστε λοιπόν, δίνετε τα χέρια και έχεις 6’’ για να κάνεις την καταχώριση του ονόματός της στο μυαλό σου.
Έχω κάποιες ερωτήσεις για να σε βοηθήσω…
Ποιον/ ποια σου θυμίζει η Κατερίνα;
Ποιο χαρακτηριστικό της σου αρέσει περισσότερο;
Έχει κάτι ξεχωριστό το πρόσωπό της;
Υπάρχει κάποια συνoνόματη γνωστή σου;
Αν ναι, βάλ’τες να κάνουν κάτι μαζί. (Να χορέψουν, να παίξουν αμπάριζα ή κουτσό, να τραγουδήσουν μαζί καραόκε κτλ. Κάτι ευφάνταστο. Όσο πιο ακραίο τόσο το καλύτερο.)
Εναλλακτικά διάλεξε κάτι που αρέσει στη γνωστή σου να κάνει και βάλε την καινούρια γνωριμία να κάνει το ίδιο.
Για παράδειγμα, γνώρισα πρόσφατα την κυρία Κάλλη. Μου θύμισε μια άλλη Κάλλη που γνωρίζω και της αρέσει να σηκώνει βάρη. Έβαλα λοιπόν την κυρία Κάλλη που είναι πάνω από 60 ετών να κάνει deadlifts (άρσεις θανάτου με μπάρα) στο γυμναστήριο… (Ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλά είναι πολύ αποτελεσματικό και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το όνομά της.)
Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Άσε τη φαντασία και τις αισθήσεις σου ελεύθερες. Μπορείς ακόμα και να συνδέσεις τη νέα γνωριμία με κάποια μυρωδιά.
Εκείνο που θα μείνει θα είναι το όνομα και η αίσθηση ικανοποίησης του ότι δεν ξεχνάς.
Η φαντασία λοιπόν είναι το κλειδί. Η φαντασία και η συγκέντρωση όταν πρώτα έχεις αποφασίσει να θυμάσαι.
Δε φταίει το φτωχό σου το μυαλό. Εκείνο που του έλειψε στα τόσα χρόνια είναι η εξάσκηση. Εξάσκηση στο να συγκεντρώνεται, να φαντάζεται ανενόχλητο και να γίνεται δημιουργικό.
Μπορεί τώρα να σκέφτεσαι πως δε θα τα καταφέρεις. Έχε όμως πάντα στο μυαλό πως τίποτα δε γίνεται δίχως προσπάθεια και συνέπεια. Η μνήμη είναι και αυτή μια δεξιότητα που χτίζεται με τον καιρό.
Αν τώρα δυσκολεύεσαι, πίστεψέ με, σε έναν μήνα από τώρα θα έχεις δει μεγάλη διαφορά και τότε μάλλον θα’ρθει η ώρα που θα με θυμηθείς…
Γράφει η Φύλλις Γαβριηλίδου
Συγγραφέας | Σύμβουλος Μνήμης & Γνωστικών Λειτουργιών