Τι είναι τα “τσάκρα” και γιατί πρέπει να τα “ανοίγουμε”;

Πανάρχαιες δοξασίες της Ινδίας ορίζουν ότι το να ανοίγουμε τα τσάκρα…
οδηγεί στην αρμονία του σώματος και του πνεύματος. Είναι μύθος ή πραγματικότητα; Τι εκπροσωπούν πραγματικά τα τσάκρα;

Μπορούν να επηρεάσουν το σώμα μας, το πνεύμα μας ή ακόμη και την ψυχή μας κάνοντας ορισμένα μέρη του σώματος να πάλλονται;

Μεταφρασμένο από τα σανσκριτικά «τσάκρα» σημαίνει «ρόδα». Ένα τσάκρα είναι μία περιοχή στο σώμα που συνδέεται με την ενέργεια της ζωής. Υπάρχουν επτά τσάκρα στο σώμα – το καθένα είναι μία διεπαφή για τη ροή της ενέργειας της ζωής. Ένα τσάκρα ζωογονεί ένα φυσικό σώμα και σχετίζεται με τις αλληλεπιδράσεις μίας σωματικής, ψυχικής φύσεως. Τα επτά κύρια τσάκρα περιγράφονται ότι υπάρχουν σε μία ανιούσα στήλη από τη βάση της σπονδυλικής στήλης προς το κεφάλι. Τα τσάκρα συνήθως συνδέονται με ένα συγκεκριμένο χρώμα. Κάθε τσάκρα συνδέεται επίσης με κάποιο μέρος της συνείδησης.

Τα επτά τσάκρα έχουν το καθένα έναν διαφορετικό ρόλο που επηρεάζει άμεσα στην φυσιολογία μας, το νευρικό μας σύστημα, την συμπεριφορά μας και τα συναισθήματά μας. Αναπαριστώνται από τις νότες της μουσικής και από τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Για να κυκλοφορήσει σωστά η ενέργεια και για να ζούμε αρμονικά, θα πρέπει τα τσάκρα να είναι ανοιχτά και σε τέλεια συνέργεια.

Τα επτά τσάκρα
το τσάκρα «ρίζα» εκπροσωπεί το αίσθημα να είμαστε σωματικά ενταγμένοι στο περιβάλλον μας το «ιερό» τσάκρα εκπροσωπεί την σεξουαλικότητα και το αίσθημα το τσάκρα «αφαλός» μαρτυρά τη θέση μας σε μια ομάδα το τσάκρα της «καρδιάς» αφορά την αγάπη, την καλωσύνη και την τρυφερότητα το τσάκρα του «λαιμού» αφορά την λεκτική επικοινωνία και έκφραση το τσάκρα του «τρίτου ματιού» αφορά την ευφυία το τσάκρα της «κορόνας» εκφράζει την ανθρώπινη σοφία. Για μια τέλεια αρμονία, θα πρέπει το καθένα από αυτά τα τσάκρα να λειτουργεί στον καλύτερο βαθμό.

Γιατί ανοίγουμε τα τσάκρα Από την ώρα που γεννιόμαστε ζούμε σε επικοινωνία με το περιβάλλον μας και αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι του. Τα τσάκρα μας είναι εντελώς ανοιχτά και μας δίνουν ένα αίσθημα αρμονίας. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, εξαιτίας φόβων, πόνων, απειλών, άγχους, το σώμα και το πνεύμα έχουν τάση να κλείνονται, να εσωτερικεύουν τα πάντα και να κόβουν τη σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον ενώ ταυτόχρονα απομονώνουν το σώμα από το πνεύμα. Ανοίγοντας τα τσάκρα επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αποκαταστήσουμε την ισορροπία, να σπάσουμε τα εμπόδια και να ξαναβρούμε το αίσθημα ευτυχίας και ηρεμίας που σχεδόν έχουμε ξεχάσει.