Τι κρύβεται στη Σελήνη μύθοι και αποδείξεις

Μια πολύ παλιά Σουδανική παράδοση της φυλής Σιλλούκ αναφέρει: «Τον παλιό καιρό οι άνθρωποι ανέβαιναν στο φεγγάρι από κάποιο ανηφορικό δρόμο αλλά μετά κουράστηκαν και δεν μπορούσαν ν’ ανέβουν».
Τα Ινδικά χειρόγραφα αναφέρουν ότι «οι Έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της σελήνης και των συμμάχων της.»
Οι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη. Ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς». Αυτά αναφέρει ο Ξενοφάνης για τον δάσκαλο του. Αυτά που έλεγε ο Σωκράτης τα υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι.
Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, και μας λέει: «Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και καιοικεκαι από θεϊκούς κατοίκους.» Τις πληροφορίες αυτές μας τις δίνουν Πλούταρχος και Διογένης ο Λαέρτιος.
Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη και επιμένει στο θέμα των κατοίκων της σελήνης, ότι είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη.
Οι Τελχίνες της Ρόδου και οι Κάβειροι της Σαμοθράκης εξαφανίστηκαν μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Αρη. Η άποψη μου είναι ότι επέστρεψαν στις βάσεις τους στην Σελήνη και τον Αρη αντίστοιχα, βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης.
Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν τον Β. και Ν. Πόλο.
Ο Διόνυσος και ο Ηρακλής πήγαν στην Σελήνη και ο Ίδμων όπως αναφέρει ο Νονός ταξίδεψε στην Σελήνη με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη και δίνει ακριβέστατες πληροφορίες για την αθέατη πλευρά της σελήνης κάτι, που πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.
Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. Στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» αν και το χαρακτηρίζει παραμύθι, εν τούτοις δίνει πληροφορίες επιστημονικά απόλυτα ακριβείς, οι οποίες επαληθεύτηκαν στην εποχή μας. Τις πληροφορίες αυτές εάν δεν υπήρχαν ανάλογες εμπειρίες, ήταν αδύνατον να τις φαντασθεί άνθρωπος.
«Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόννχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για το φεγγάρι). Μπήκε μέσα σ’ ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που ο άνθρωπος ακόμη δεν το έχει φτιάξει γιατί με αυτό έβλεπε και τους ανθρώπους στην γη). Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.»
Περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα (τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακρυά) περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα “κεραίες”. Ο στρατός αυτός ήταν του Φαέθοντα και επειδή ήταν άνθρωποι σαν εμάς και η θερμοκρασία της σελήνης μεγάλη γι αυτό φορούσαν τις διαστημικές στολές.
Περιγράφει ταξίδια στ’ άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων. Επισκέφθηκε τα νησιά των Μακάρων (Σείριος) και δεν ήθελε να φύγει αφού σε λίγα χρόνια θα γύρναγε πίσω.
Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου όπου έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα και νίκησαν οι Σείριοι. Όπως φαίνεται ο Λουκιανός διάβασε κάποιο χειρόγραφο που έγραφε για όλα αυτά και επειδή του φαινόταν εξωφρενικά τα αποκάλεσε παραμύθι τα έγραψε και τα ονόμασε αληθινή ιστορία.
Η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, η Αρτεμη, χρημάτισε βασίλισσα της σελήνης. Ο Πυθαγόρας, γιος του Απόλλωνα κατά μία παράδοση, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικείται από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους της γης. Ο Πυθαγόρας αφηγείται επίσης ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα αστρόπλοια των θεών που κατοικούσαν στο φεγγάρι και με τα όντα αυτά είχε δημιουργήσει φιλία, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερηαπό της γης όπως και είναι.
Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι όπως άκουσε από μαρτυρίες πολλές φορές, ο Πυθαγόρας μπορούσε την ίδια στιγμή να βρίσκεται σε δύο διαφορετικό μέρη – ιδιότητα που έχει μόνο το ηλεκτρόνιο του ατόμου – και έκανε ταξίδια στον Άδη ακολουθώντας την διαδρομή του Προμηθέα. Ο Πυθαγόρας μπορούσε να αιωρείται και να γίνεται αόρατος ή να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Τον δίδαξε ο Απόλλωνας όπως τον Αρισταία και τον ιερέα του ‘Αβαρι.
Οι θεϊκοί κάτοικοι της σελήνης είναι πιο ψηλοί από τους κατοίκους της γης, ξανθοί και πολύ όμορφοι. Όλες οι γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική είναι δοτές γνώσεις που πήρε από τους ουράνιους με τους οποίους είχε συνεχή επαφή. Το 1950 σε ναό των Μαγιάς στο Μεξικό βρέθηκε χάρτης της αθέατης πλευράς της σελήνης, ο οποίος αποδείχτηκε απόλυτα ακριβής συγκρινόμενος με τους πρόσφατους που έφεραν τα διαστημόπλοια. Η πρώτη χαρτογράφηση της αθέατης πλευράς της σελήνης από τον άνθρωπο έγινε την 7.10.1959, επομένως ο παλαιός χάρτης βρέθηκε στην γη ή από επίσκεψη γήινων στο φεγγάρι ή από επίσκεψη εξωγήινων στην γη.
Η σελνη σύμφωνα πάντα με τα Σανσκριτικά κείμενα και την Ινδουϊστική θρησκεία, σε κάποια απώτατη εποχή δεν υπήρχε σαν δορυφόρος της γης. Αργότερα η γη είχε τρεις δορυφόρους. Την εποχή που η γη δεν είχε δορυφόρους, οι άνθρωποι είχαν ανάστημα ύψους 1.20-1.50 μέτρων. Όταν είχε τρεις δορυφόρους τότε οι άνθρωποι είχαν ανάστημα 2.50-12.00 μέτρα και τέλος με ένα δορυφόρο έχουν το ύψος του σημερινού ανθρώπου 1.60-2.00 μέτρα, λόγω βαρύτητας (g=9.81m/sec2).

Πηγή
<< ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ >> ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ
diodos

Η σελήνη σαν ουράνιο σώμα ασκεί σημαντική επίδραση σε όλες τις εκδηλώσεις της γης, παλίρροιες, βαρυτικά και ελκτικά φαινόμενα, αυξομείωση του ηλεκτρικού δυναμικού, αύξηση δένδρων, αναστάτωση οργανισμών, κρίσεις αιμοραγιών και έντονος επηρεασμός αθλητών και μοναχικών ανθρώπων.
Το 1957 ο Χ. Σ. Τζόουνς, διευθυντής του αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς, απέκλειε με επιστημονικά επιχειρήματα την περίπτωση να πατήσει ο άνθρωπος το πόδι του στο φεγγάρι διότι δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεφύγει από την έλξη της γης. Διαψεύσθηκε πανηγυρικά μετά από 12 χρόνια. Στην επιστήμη δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο.
Την εκδοχή της δημιουργίας γης-σελήνης ταυτόχρονα πρέπει να την αποκλείσουμε γιατί η πυκνότητα της γης είναι 5,5 και της σελήνης 3,3. Η ηλικία των πετρωμάτων που έφεραν οι αποστολές του «Απόλλωνα» από την σελήνη παρουσιάζουν ηλικία που κυμαίνεται από 7 – 20 δισεκατομμύρια χρόνια ενώ της γης είναι 4,5 και του ηλιακού συστήματος 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Στο Αγγλικό Γεωλογικό Εργαστήριο ο Μ. Μορώ διαπίστωσε ότι μια σεληνιακή πέτρα εκμηδένιζε την βαρύτητα. Η σελήνη είναι ένας άγνωστος επισκέπτης ταξιδευτής του διαστήματος. Τα πετρώματα της επιφανείας της σελήνης είναι θόριο, ζιρκόνιο, τιτάνιο, χρώμιο, πυρίτιο, αλουμίνιο, σίδηρος, μαγνήσιο και ασβέστιο. Βρέθηκαν δε με τέτοιο τρόπο διατεταγμένα και σε τόσο μεγάλες ποσότητες, σαν να τοποθετήθηκαν από κάποιον που ήθελε να εξασφαλίσει προστασία από κοσμικές ακτινοβολίες και πτώση μετεωριτών. Η γεωχημική σύσταση των πετρωμάτων δεν μοιάζει με αυτή της γης, ενώ τα πετρώματα πυροξενομαγγανίτη, σιδηροψευδοβρουκίτη και τιτανιούχου πικοτίτη είναι άγνωστα στην γη, πράγμα που φανερώνει ότι γη-σελήνη δεν έχουν γεωλογική συγγένεια. Αν η σελήνη είχε αποσπασθεί από την γη όπως υποστηρίζει Μία εκδοχή, θα πρέπει να είχε την αυτή χημική σύσταση και την αυτή πυκνότητα και έστω υπόγεια νερά, αλλά η σελήνη δεν φαίνεται να είχε ποτέ νερό. Το να αιχμαλωτίστηκε η σελήνη από τη γη πρέπει να απόκλεισθεί, γιατί αντίκειται στους νόμους τπς ουράνιας μηχανικής. Λόγω των τεραστίων τριβών η σελήνη θα αναφλεγόταν.
Οι κρατήρες της σελήνης δεν είναι ηφαιστειογενείς, αλλά προέρχονται από πτώση μετεωριτών. Ηφαιστειακά η σελήνη είναι νεκρή εδώ και 3 δισεκατομμύρια χρόνια, γεγονός ανεξήγητο σε συσχετισμό με τη γη. Οι κρατήρες έχουν μεγαλύτερο πλάτος, 150 χιλιόμετρα και βάθος μέχρι έξη χιλιόμετρα, φαινόμενο που δημιουργεί απορίες, τι υπάρχει μετά το βάθος αυτό. Ο φλοιός της σελήνης έχει πάχος μόλις 40 χιλιόμετρα και θα έπρεπε να είχε ενεργά ηφαίστεια εάν η κατάσταση του εσωτερικού ήταν διάπυρη. Εάν κρίνουμε από την ηλικία της θα έπρεπε να έχει ψυχθεί τελείως σε συνάρτηση με τις διαστάσεις της και ο φλοιός της θα έπρεπε να ισούται με την ακτίνα της. Τα 40 χιλιόμετρα του φλοιού της επιβεβαιώνουν ότι είναι τεχνητό περίβλημα και όχι φυσικό αποτέλεσμα λόγω ψύξεως της αρχικής πυρακτωμένης μάζας.
Με απλές μαθηματικές σκέψεις, αν κρίνουμε από την διάμετρο των κρατήρων, την ταχύτητα των μετεωριτών και την πυκνότητα της σελήνης, θα έπρεπε οι κρατήρες της σελήνης να είχαν βάθος ίσο με το πάχος του φλοιού ενώ έχουν μόνο 6 χιλιόμετρα, που σημαίνει ότι κάποιο πανίσχυρο υλικό εμποδίζει την παραπέρα εισχώρηση των μετεωριτών και επομένως η επιφανειακή διάταξη των πετρωμάτων δεν είναι τυχαία. Η σελήνη σαν ουράνιο σώμα χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες «Αστρική Ανωμαλία», γιατί η απόσταση της από την γη είναι πολύ μεγάλη για δορυφόρο. Είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Ο φωτεινός της δίσκος είναι ίσος με αυτόν του ηλίου, η τροχιά της κυκλική, περίεργο φαινόμενο για δορυφόρο, ενώ το φαινόμενο των εκλείψεων είναι το μοναδικό φαινόμενο στο ηλιακό μας σύστημα.
Ο ήλιος έλκει την σελήνη με διπλασία δύναμη απ’ ότι η γη και θα έπρεπε λογικά να την αποσπάσει. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει αλλά και κατά τρόπο μυστήριο η τροχιά διορθώνεται όταν υπάρχουν αποκκλίσεις, σαν κάποιο κοσμικό χέρι να επεμβαίνει όταν απαιτείται. Με βάση τις παραπάνω ιδιαιτερότητες ο Αυστριακός καθηγητής Χόμπιργκερ είπε: Η σελήνη είναι επισκέπτης του διαστήματος. Οι Ρώσοι καθηγητές Μιχαήλ Μπάζιν και Αλεξάντερ Σερ-μπακώφ της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και αυτοί με βάοη όλα τα παράδοξα της σελήνης είπαν: Υπάρχουν στοιχείο που πείθουν ότι η σελήνη είναι κούφια και έργο νοημόνων όνιων που κατοικούν στο εσωτερικό της. Είναι διαστημόπλοιο που κατασκευάστηκε να ταξιδεύει στο διάστημα για εκατομμύρια χρόνια. Ποιοίτο έφτιαξαν και από που έρχεται δεν γνωρίζουε.
Με τις παραπάνω απόψεις συμφωνούν και ο αστρονόμος της ΝΑΣΑ Μακ Ντόναλντ και ο Αγγλος συνάδελφος του Γουέλκινς. Με την αποστολή «Απόλλων 11 και 12» εγκατέστησαν υπερευαίσθητους σεισμογράφους στη «θάλασσα της Γαλήνης» και στη «θάλασσα των Καταιγίδων» αντίστοιχα, προκειμένου να μελετήσουν σεισμικά φαινόμενα της σελήνης. Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 12» επέστρεψε στο διαστημόπλοιο την άφησαν να πέσει στην επιφάνεια της σελήνης σε απόσταση 65 χιλιομέτρων μακρυά από τον σεισμογράφο και προς κατάπληξη όλων παρουσιάστηκε ένα μη αναμενόμενο φαινόμενο: Οι παλμικές δονήσεις της σύγκρουσης που μεταδιδόταν με την απίστευτη ταχύτητα των 10 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, αυξήθηκαν προοδευτικά, έφθασαν σε μια μέγιστη τιμή και μετά έσβησαν. Η ταχύτητα του ήχου στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 1240 μέτρα το δευτερόλεπτο. Το φαινόμενο κράτησε μία ώρα και θύμιζε χτύπους καμπάνας. Οι χτύποι στην καμπάνα θα διαρκούσαν λιγότερο από μισή ώρα.

Πηγή
<< ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ >> ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ
diodos

Η αποστολή του «Απόλλων 13» με μικρή ποσότητα εκρηκτικών που πυροδότησε προκάλεσε αρμονικές δονήσεις που κράτησαν 3ω30′, και η ΝΑΣΑ αρκέστηκε να πει: Κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της σελήνης για να έχουμε αντήν την αρμονικότητο με την οποία μπορούμε να συντονίσουμε το ρολόγια μας. Η αποστολή του «Απόλλων 14» προκάλεσε και αυτή δονήσεις και η ΝΑΣΑ είπε: Οι πιθανότητες να είναι κούφια η σελήνη είναι πολύ μεγάλες. Εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που προκάλεσαν οι άνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σε βάθος 800 χιλιομέτρων που δεν ξεπέρασαν την «βαθμίδα 2» της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν απόλυτα αρμονικές, φαινόμενο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι η σελήνη είναι κούφια και ενδέχεται να είναι κατοικημένη. Οι δονήσεις αυτές επαναλαμβάνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια φορά τον μήνα και με την ίδια ένταση πάντα.
Οι «Τάϊμς» της Ν. Υόρκης έγραφαν τον Απρίλιο του 1976 ότι ο ένας από τους πέντε σεισμογράφους που τοποθέτησε ο «Απόλλων 14» εργάστηκε κανονικά μέχρι τον Μάρτιο του 1975 και κατόπιν σίγησε. Το περίεργο είναι ότι μετά από ένα μήνα σιγής λειτούργησε ξανά και κανονικά. Επίσης ένα άλλο μηχάνημα που είχε σιγήσει για 4 ολόκληρα χρόνια λόγω υπερβολικής ζέστης της σεληνιακής επιφάνειας, άρχισε και αυτό να λειτουργεί κανονικά για πρώτη φορά μαζί με το προηγούμενο αν και δεν ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Ο «Απόλλων 16» κατά την διάρκεια του ταξιδιού του προς την σελήνη έχασε ξαφνικά τον αυτόματο έλεγχο της πορείας χωρίς εξήγηση και χωρίς εξήγηση τον επανεύρε ξαφνικά. Στο εσωτερικό του κρατήρα «Ρέητζερ» το διαστημόπλοιο «Ρέητζερ 7» τράβηξε από απόσταση 5 χιλιομέτρων μια φωτογραφία, λίγο πριν πέσει στη σελήνη. Η φωτογραφία παρουσίαζε μια σειρά από παράξενα αντικείμενα που η ΝΑΣΑ τα χαρακτήρισε πέτρες, ενώ διάφοροι ερευνητές μίλησαν για ΑΤΙΑ. Τον Φεβρουάριο του 1973 το Σοβιετικό «Λούγχοντ 2» σιην θάλασσα της Γαλήνης βρήκε μια μεταλλική πλάκα μήκους ενός μέτρου ασυνήθους στιλπνότητας και πολύ μικρής ηλικίας.
ΣΙτην ίδια αυτή θάλασσα παρατηρήθηκαν πυραμίδες στην ίδια ακριβώς διάταξη με τις πυραμίδες της Αιγύπτου όπως υποστηρίζει ο Ρώσος επιστήμονας Αλεξάντερ Αβράμωφ. Γιατί η ΝΑΣΑ προσελήνωσε πολλές από τις αποστολές της στην θάλασσα της Γαλήνης; Μήπως κάποιο μυστικό τπν υποχρέωσε σε αυτή την απόφαση; Τα διαστημόπλοια «Λούνα 9» και «Όρμπιτερ 2» φωτογράφησαν οκτώ ορελίσκους όμοιους με αυτούς της Κλεοπάτρας στην Αίγυπτο, ύψους ουρανοξύστη. Σε φωτογραφίες που πάρθηκαν από διαστημόπλοια και χαρακτηρίστηκαν απόρρητες, φαινόταν ένας φωτεινός συμμετρικός σταυρός. Εμφανίστηκε ξαφνικά και ξαφνικά χάθηκε. Παρακάτο παραθέτουμε διάφορες αστρονομικές παρατηρήσεις που κατά καιρούς κατέγραψαν διάφορα περίεργα φαινόμενα στην επιφάνεια της σελήνης.

11.3.1587: Οι αστρονόμοι της εποχής παρατηρούν με γυμνό μάτι ένα λαμπρό αστέρι πάνω στο φεγγάρι ανάμεσα στα δύο άκρα του ηλιακού μηνίσκου.
12.11.1671: Παρατηρείται στην επιφάνεια της σελήνης ένα λευκό σύννεφο αν και η σελήνη δεν έχει σύννεφα.
1783 & 1784: Παρατηρούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα κινούμενα φώτα στην σεληνιακή επιφάνεια.
1794: Ένα περίεργο αντικείμενο πετούσε πάνω από την σελήνη.
7.9.1800: Οι Γάλλοι αστρονόμοι παρατηρούν κατά την διάρκεια μιας έκλειψης σειρά από κινούμενα φώτα που αλλάζουν συνεχώς σχηματισμούς και αφού ευθυγραμμίστηκαν εξαφανίστηκαν.
4/5/6/7.2.1821, α/6.5.1821, 11.7.1821, 28/29.11.1821:
Στις παραπάνω ημερομηνίες και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 1821 οι αστρονόμοι παρατηρούν πλήθος από ανεξήγητα φώτα να κινούνται στην επιφάνεια της σελήνης και μετά από ορισμέ-μους σχηματισμούς που πήραν εξαφανίστηκαν.
22.1.1825, 12.4.1826, 7.3.1826, 22.12.1835: Σε όλες τις παραπλεύρως ημερομηνίες παρατηρήθηκε μεγάλη δραστηριότητα φωτεινών αντικειμένων με σημείο αναφοράς γύρω και μέσα στην «θάλασσα των Κρίσεων».
Αρχές 1860. 10.6.1866, 7.5.1867, Όλο το 1869: Καθ’ όλη τη διάρκεια του 1860 παρατηρείται μεγάλη δραστηριότητα φω-ιεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης και ιδιαίτερη έξαρση στις παραπάνω ημερομηνίες όπου παρατηρήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν κωνικές κατασκευές μέσα και έξω από τον κρατήρα του Λινέ ο οποίος έχει βάθος 360 μέτρα και διάμετρο 10 χιλιόμετρα. Οι αστρονόμοι έμειναν άφωνοι όταν πέντε χρόνια αργότερα διαπίστωσαν ότι ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί.
Όλο το 1871: Παρατηρούνται πάνω από 1500 φωτεινά αντικείμενα στην επιφάνεια της σελήνης με συχνότητα εμφανίσεως καθημερινά.
5.2.1877: Στον κρατήρα Εύδοξος φαίνεται για πολλές μέρες μια φωτεινή γραμμή μεγάλου μήκους.
21.3.1877 και 4.5.1877: Το εσωτερικό του κρατήρα Πρόκλος είναι κατάφωτο από πάρα πολλά κινούμενα φώτα.
Όλο το 1879: Το έτος αυτό έχουμε πλήθος εμφανίσεων φωτεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης. Ο κρατήρας του Υνγίνου παρουσίαζε φωτεινότητα σαν να φωτιζόταν από κάποια πηγή φωτός, ενώ έξω από αυτόν φωτεινά αντικείμενα άλλαζαν συνέχεια σχηματισμούς. Στον κρατήρα Φρακαστόριους φάνηκε ένας φωτεινός κύκλος που στην συνέχεια πήρε σχήμα κώνου. Πριν το 1879 δεν υπήρχε καμμιά κωνική κατασκευή ενώ σήμερα οι κωνικές κατασκευές ξεπερνούν τις 1000.
23.1.1880: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν επί αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης σαν να γινόταν σινιάλο.
4,7.1881: Δύο πυραμιδοειδείς φωτεινές προεξοχές παρατηρήθηκαν στον σεληνιακό ορίζοντα.
8.5.1881: Περίπου 1.000 φωτεινές δέσμες φάνηκαν στην «θάλασσα των Κρίσεων». Στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε αργότερα μια γέφυρα η οποία μετά από μερικά χρόνια εξαφανίστηκε.
24.4.1882: Παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων αντικειμένων στον κρατήρα «Αριστοτέλης».
26,3.1882: Στην «θάλασσα των Κρίσεων» παρουσιάζονται αμέτρητα φωτεινά αντικείμενα διαφόρων σχημάτων.
23.11.1887: Μια κοκκινωπή σκιά παρατηρείται στον κρατήρα «Πλάτων».
15.7.1888: Παρατηρήθηκε ξαφνικά ένα φωτεινό στίγμα στην επιφάνεια της σελήνης δέκα φορές φωτεινότερο από αυτήν. Προσεληνώθηκε στις σεληνιακές Άλπεις, παρέμεινε 20′ και μετά χάθηκε. Στο σημείο προσεληνώσεως έμεινε μια περιφέρεια που άλλαζε συνέχεια χρώματα.
10.9.1889: Στον κρατήρα του «Πλίνιου» φάνηκε ένα κυκλικό φως με στίγμα στο κέντρο.
7.11.1891: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν σαν σινιάλο για αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης.
1892, 1896, 1899: Καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών αυτών παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων φώτων στην επιφάνεια της σελήνης.
23.4.1915: Μια φωτεινή ακτίνα παρατηρείται στον κρατήρα «Κλάβιου».
15.1.1915: Επτά φωτεινά αντικείμενα σχημάτιζαν το Ελληνικό γράμμα «Γ» στην επιφάνεια της σελήνης.
10.10.1916: Ένα φωτεινό τρίγωνο παρατηρείται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
Από το 1922 έως το 1980: Έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 200 θόλοι διαμέτρου 250-300 μέτρων που κινούνται και αλλάζουν θέση, πιθανώς επιφανειακές κατασκευές τύπου «Ιγκλού», λυόμενες και προκατασκευασμένες.
14.6.1940: Δυο φωτεινές στήλες παρατηρούνται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
7.4.1944: Παρατηρείται ανεξήγητη λάμψη στην επιφάνεια της σελήνης.
19.10.1945: Τρία έντονα φώτα παρατηρούνται στο τείχος του «Δαρβίνου»
Από το 1950 έως το 1960: Παρατηρήθηκαν κωνικές κατασκευές που πολλαπλασιαζόταν κατά ασυνήθιστο τρόπο αφού το 1865 υπήρχαν δύο, σήμερα υπάρχουν πάνω από 1000.
7.3.1950: Φωτογραφίζονται κινούμενα φώτα στην επιφάνεια της σελήνης.
18.9.1953: Κάτι σαν νησί υψώθηκε πάνω από την επιφάνεια της σελήνης.
8.9.1955: Δυο λάμψεις παρατηρήθηκαν στην περιοχή του «Ταύρου».
24.5.1955: Μια αστραπή παρατηρείται στον νότιο πόλο της σελήνης.
18.3.1958: Οι Άγγλοι αστρονόμοι Τ. Ο’Νήλ και Χ. Π. Γουέλ-κινς παρατηρούν μια γέφυρα στην επιφάνεια της σελήνης η οποία μετά από μερικές μέρες εξαφανίστηκε.
29.9.1958: Στην επιφάνεια της σελήνης παρατηρούνται φωτεινά γραμμικά σύμβολα σαν γράμματα αλφαβήτου.
3.11.1958: Παρατηρούνται κινούμενα φώτα και απελευθέρωση αερίων στην επιφάνεια της σελήνης, ενώ ένα κόκκινο φως εκινείτο πολύ αργά.
5.11.1959: Φώτα αναβόσβυναν σαν σινιάλο για πολλή ώρα.
17.11.1959: Ένα φωτεινό αντικείμενο αναβόσβυνε στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
13.9.1959: Φωτογραφήθηκαν δυο φωτεινά αντικείμενα που έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης με μεγάλη ταχύτητα ενώ ένα φωτεινό σύννεφο ήταν πάνω από την περιοχή «Λι-τρώφ». Η σελήνη δεν έχει σύννεφα.
Το 1960: Η σκοτεινή πλευρά του κρατήρα «Βιτέλο» φωτιζόταν επί 5′.
Το 1961: Πέντε φωτεινά αντικείμενα αναβόσβυναν και έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης. Με την απομάκρυνση τους παρατηρήθηκε απελευθέρωση αερίων.
Το 1963: Πολλά κόκκινα αντικείμενα κινούνται στην επιφάνεια.
21.6.1964: Μια μαύρη σκιά κινείται στο Ν. ημισφαίριο της σελήνης.
3.7.1965: Για 70′ λεπτά στην περιοχή του «Αριστάρχου» παρατηρούνται φωτεινές αναλαμπές.
6, 7, 8/8/1965: Και τις τρεις μέρες συνέχεια μια ισχυρή ακτίνα εκπέμπεται από την επιφάνεια της σελήνης προς άγνωστη κατεύθυνση.
Μάρτιος 1966: Μεγάλος αριθμός φωτεινών αντικειμένων σε όλη την επιφάνεια.
25.9.1966 & 25.10.1966: Παρατηρείται ασυνήθης αριθμός φωτεινών λάμψεων στον κρατήρα του «Πλάτωνα»» και στην περιοχή «Γκασέντι» για μια ώρα.
4.2.1966: Το Σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» φωτογραφίζει στην «θάλασσα των Καταιγίδων» πυργοειδείς κατασκευές διατεταγμένες σε ευθείες γραμμές.
11.9.1967: Ένα μαύρο σύννεφο με κόκκινο περίγραμμα παρατηρήθηκε στη «θάλασσα της Γαλήνης».
24.12.1968: Ο «Απόλλων 8» περιστρέφεται γύρω από την σελήνη. Οι αστροναύτες είδαν ένα τεράστιο ΑΤΙΑ και το φωτογράφησαν. Είχε επιφάνεια 16 τετραγωνικά χιλιόμετρα (4,000μ. Χ4.000μ,)
22.5.1969: Ο «Απόλλων 10» περιφερόταν γύρω από την σελήνη και η σεληνάκατος πήγαινε για προσελήνωση και ενώ απείχε από το έδαφος 7.200 μέτρα ένα ΑΤΙΑ από την επιφάνεια της σελήνης σηκώθηκε κάθετα και πήγε και την συνάντησε. Οι αστροναύτες το φωτογράφησαν και το κινηματογράφησαν. 16.7.1969: Όταν ο «Απόλλων 11» κατευθυνόταν προς την σελήνη ένα ΑΤΙΑ πήγε τον συνάντησε και τον συνόδευσε μέχρι την σελήνη.
19.7.1969: Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 11» προσεληνώθηκε συνοδευόταν από δύο μεγάλα.ΑΤΙΑ τα οποία κινηματογραφήθηκαν από τους αστροναύτες. Τα δύο ΑΤΙΑ φεύγοντας πολλαπλασίασαν τπν φωτεινότητα τους. Αργότερα εμφανίστηκε ένα πολύ μεγάλο ΑΤΙΑ και το συνόδευαν 10 μικρότερα.
Τέλος ο «Απόλλων 17» φωτογράφησε και αυτός δύο ΑΤΙΑ κατά την διαδρομή του προς τπν σελήνη.

Οι κρατήρες Λιναίου-Ευδόξου-Μίστερ έχουν γίνει εστίες συγκεντρώσεων φωτεινών αντικειμένων. Ο κρατήρας του Αριστάρχου είναι ο πιο αινιγματικός και συγκεντρώνει τις πιο πολλές πιθανότητες να υπάρχουν σ’ αυτόν είσοδοι για το εσωτερικό της σελήνης. Ομάδες επιστημόνων που συνεργάστηκαν ανεξάρτητα από την ΝΑΣΑ, υπολογίζουν καταμετρημένες περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων και αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 1000 περιπτώσεις. Κατά την διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος «Απόλλων», η ΝΑΣΑ κατέγραψε πάνω από 2.000 περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων στην επιφάνεια της σελήνης, όπως επίσης παρατήρησε και ένα τεράστιο μαύρο σώμα μήκους 250.000 μέτρων και πλάτους 50.000 μέτρων που πετούσε πάνω από την σελήνη. Ο αστροφυσικός Δρ Μόρις Τζέσαπ του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν λίγο πριν τον αυτοκτονήσουν δήλωσε: Όλα τα φώτα κατευθύνονται από λογικά όντα που εξνπηρετουν κάποια σκοπιμότητα άγνωστη σ’ εμάς. Οι κατασκευές που παρατηρούνται στην επιφάνεια της σελήνης και έχουν εμφανισθεί τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι έργο νοημόνων όντων που έχουν βάση το εσωτερικό της σελήνης. Δεν υπάρχει περίπτωση τα παραπάνω φαινόμενα να είναι οφθαλμαπάτες γιατί οι φωτογραφικοί φακοί δεν παθαίνουν παραισθήσεις και φωτογραφίζουν μόνον υπαρκτά αντικείμενα. Το φεγγάρι δεν είναι νεκρό. Είναι ένα κοσμικό εργαστήριο νοημόνων όντων τους σκοπούς των οποίων γνωρίζουν οι ιθύνοντες των ΗΠΑ και δεν τους αποκαλύπτουν. Εκείνο που δημιουργεί σκέψεις, είναι ο θόρυβος που έχει γίνει για τις αποστολές στη σελήνη. Έγιναν αστρονομικά έξοδα, τοποθετήθηκαν επιστημονικά όργανα στην επιφάνεια της σελήνης και οχήματα έρευνας του δορυφόρου μας. Γιατί όλα αυτά; για μια ανθρώπινη περιέργεια και ματαιοδοξία; Γιατί αυτή η εκνευριστική σιωπή μετά την ολοκλήρωση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων»; Γιατί και οι Ρώσοι σταμάτησαν ξαφνικά τα προγράμματα τους, σε μια στιγμή που το ταξίδι στη σελήνη θα ενίσχυε το γόητρο τους; Το φεγγάρι ξεχάστηκε, παραμένει σιωπηλό για να εμπνέει τους ερωτευμένους και τους ποιητές. Τι συμβαίνει;

Και ξαφνικά χωρίς τίποτε να το δικαιολογεί την 12.12.1996 η ΝΑΣΑ ανακοινώνει στα τηλεοπτικά μέσα
<< Μπορεί να υπάρχει Ζωή στη σελήνη.>>Πηγή
<< ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ >> ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ

diodos