άνδρες, των οποίων ο δείκτης είναι μακρύτερος από τον παράμεσο, έχουν ένα τρίτο (33%) λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν την ασθένεια σε σχέση με όσους έχουν μακρύτερο παράμεσο έναντι του δείκτη.
Συγκρίνοντας τα χέρια 1.500 ασθενών με προστάτη με τα χέρια 3.000 υγιών ανδρών, διαπίστωσαν ότι σε περισσότερους από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο επικρατούσε το ίδιο πρότυπο: μικρότερος δείκτης σε σχέση με τον παράμεσο.
«Το σχετικό μήκος των δαχτύλων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν ένα απλό τεστ για τον κίνδυνο από καρκίνο του προστάτη, ιδίως στους άνδρες κάτω των 60 ετών», σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι πιστεύουν ότι η ανακάλυψή τους σχετίζεται με το επίπεδο της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης. Το τεστ αυτό θα μπορούσε να συνυπολογιστεί με άλλους παράγοντες, όπως το οικογενειακό ιστορικό ή ο έλεγχος του γενετικού υλικού, για να εντοπιστούν εκείνοι οι άνδρες που κρίνεται ότι πρέπει να κάνουν περαιτέρω διαγνωστικούς ελέγχους και θεραπεία.
Η αναλογία δείκτη-παράμεσου καθορίζεται ήδη από την περίοδο της εγκυμοσύνης και εξαρτάται από το επίπεδο των ορμονών στις οποίες εκτίθεται το έμβρυο μέσα στην μήτρα. Η έκθεση σε λιγότερη τεστοστερόνη (που σημαίνει μεγάλο δείκτη σε σχέση με τον παράμεσο στα χέρια του ενήλικου) βοηθά στην προστασία από τον καρκίνο του προστάτη αργότερα στη ζωή. Το φαινόμενο πιστεύεται ότι συμβαίνει, επειδή συγκεκριμένα γονίδια, που επηρεάζονται από την τεστοστερόνη, όπως τα HOXA και HOXD, ελέγχουν το μήκος των δακτύλων και την ανάπτυξη των αναπαραγωγικών οργάνων.
Προηγούμενες έρευνες έχουν συνδέσει το συγκριτικό μήκος των δαχτύλων (άρα το επίπεδο της τεστοστερόνης) με την επιθετικότητα, τη γονιμότητα, την ικανότητα στα σπορ, την ανάληψη κινδύνων,την αυτοπεποίθηση,τον χρόνο αντίδρασης στα ερεθίσματα κ.α.