ΕΤΙΚΕΤΕΣ: ΑΝΑΛΥΣΗ
Το να θεωρεί ο κ. Τσίπρας πως οι αγορές τον εμπιστεύονται ή, ακόμη περισσότερο, ότι εγκρίνουν τις πολιτικές επιλογές του, επειδή πήγε καλά η έκδοση του 10ετούς, συνιστά βελτίωση σε σχέση με την εποχή που πίστευε πως μπορεί να τις κάνει να χορεύουν.
Η έκδοση 10ετούς είχε συμβολική αξία για όλες τις χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια. Ο δανεισμός από τις αγορές με τίτλους μεγάλης διάρκειας συμβόλιζε την οριστική απεξάρτησή τους από τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ, την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών τους με τις δικές τους δυνάμεις. Υπό αυτή την έννοια, και η χθεσινή έκδοση του ελληνικού 10ετούς έχει τη συμβολική αξία της. Μπορεί να μην είναι πλήρης επάνοδος στις αγορές, αφού πήραμε επιμήκυνση των δανείων, περίοδο χάριτος και χρηματοδότηση για να καλύψουμε πλήρως τις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους για μερικά χρόνια, αλλά εν πάση περιπτώσει, αφού κατέστη ορόσημο για τους άλλους, είναι και για εμάς.
Ετσι εξηγείται η σπουδή κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης να διεκδικήσουν το σύνολο ή μέρος της αξίας αυτής. H έκδοση «…είναι ένα σημάδι καθοριστικό ότι γυρίζουμε σελίδα, ότι βγαίνουμε από την περίοδο της κρίσης, αλλά και ένα σημάδι ελπίδας και προοπτικής ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα», είπε ο πρωθυπουργός. Οι αγορές «…προεξοφλούν την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα», τουίταρε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Προφανώς στην πολιτική οι συμβολισμοί έχουν μεγάλη αξία, αλλά στα ομόλογα όχι. Τα βασικά στοιχεία μιας ομολογιακής έκδοσης είναι το ποσό που δανείστηκες και το επιτόκιο, το κόστος δανεισμού, η απόδοση. Ε, στη χθεσινή έκδοση δεν τινάξαμε την μπάνκα στον αέρα. Αντλήσαμε 2,5 δισ. ευρώ, ένα σχετικά μικρό ποσό. Κάτω από 2 δισ. δεν θα είχε ούτε καν συμβολική αξία. Και περιοριστήκαμε σε αυτά όχι γιατί δεν χρειαζόμαστε περισσότερα, αλλά γιατί αν ήταν μεγαλύτερη η έκδοση, δεν θα υπήρχαν μακροπρόθεσμοι επενδυτές να την απορροφήσουν. Θα αποκτούσαν περισσότερα ομόλογα τα hedge funds, κεφάλαια με βραχυπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα, τα οποία πωλούν εύκολα, προκαλώντας άνοδο των αποδόσεων. Οπως συνέβη πέρυσι τον Φεβρουάριο με το 7ετές.
Επίσης, δεν δανειστήκαμε μόνο λίγα, αλλά και ακριβά. Δύο φορές και πλέον ακριβότερα από την Πορτογαλία. Οι επενδυτές δεν είναι συλλέκτες: «Ας αγοράσω το πρώτο 10ετές που βγάζει η Ελλάδα μετά την έξοδο από τα μνημόνια, να το βάλω δίπλα στης Κύπρου, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας για να είναι πλήρης η συλλογή». Σκέφτονται πιο πεζά: «Πόσες πιθανότητες έχω να πάρω πίσω τα λεφτά μου αν δανείσω την Ιρλανδία; Πολλές, επειδή είναι Ιρλανδία. Πόσες αν δανείσω την Ελλάδα; Λιγότερες, επειδή είναι Ελλάδα. Την πρώτη θα τη χρεώσω με 0,8%, τη δεύτερη με 3,9%».
Βέβαια, αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα είπαν χθες οι πολιτικοί αρχηγοί, μπορεί να σκέφτονται και ως εξής: «Ποιοι είναι ο σημερινός και ο αυριανός πρωθυπουργός της Πορτογαλίας; Ο Αντόνιο Λουίς Σάντος ντα Κόστα και ο Ρούι Ρίο. Ποιοι είναι στην Ελλάδα; Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στην πρώτη θα δώσω επιτόκιο 1,28% και στη δεύτερη 3,9%».
Αν έτσι σκέφτονται οι επενδυτές, δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο να διεκδικούν οι πολιτικοί αρχηγοί τη δόξα της χθεσινής έκδοσης. Θα δικαιολογούσα τον έντονο προβληματισμό τους, το άγχος τους, την αγωνία τους να μειώσουν το κόστος δανεισμού της χώρας. Και κυρίως θα ήμουν ευγνώμων, για λογαριασμό των παιδιών μου που θα πληρώσουν τα μακροχρόνια ομόλογα, αν μου αποκάλυπταν πώς θα το κάνουν.
ΈντυπηΠηγή άρθρου – kathimerini.gr