Ο Antonio Reloj, 26 ετών, γεννήθηκε με μια σπάνια μορφή πάθησης που λέγεται ιχθύωση, η οποία κάνει το δέρμα του σκληρό, σπασμένο και να φαίνεται σαν καμένο.
Η μητέρα του τον εγκατέλειψε όταν ήταν 12 ετών, αφήνοντας τον στην γιαγιά του να τον μεγαλώσει στην απομακρυσμένη επαρχία Aklan των Φιλιππίνων.
Η κατάσταση του Antonio χειροτέρευε μέρα με την μέρα με το δέρμα του να γίνεται πιο παχύ και σκληρό, ενώ σταδιακά έχανε και την όρασή του καθώς τα εξανθήματα εξαπλώνονταν και στο πρόσωπό του.
Η ζωή του είναι μια κόλαση, αφού εκτός από τα προβλήματα με την αρρώστια του, οι συντοπίτες τον αντιμετωπίζουν ως ένα «μη ανθρώπινο κακό πνεύμα». Ο Αντόνιο έχει τώρα κάποια ελπίδα αφού η οργάνωση «Καλοί Σαμαρείτες» τον πήγαν στην πρωτεύουσα Μανίλα για θεραπεία.
Ο Antonio, ο οποίος ονειρεύεται να γίνει ηλεκτρολόγος, δήλωσε ότι περνάει τις μέρες του ακούγοντας ραδιόφωνο και να εξασκείτε με ηλεκτρονικά μέσα, σύμφωνα με την Daily Mail.
«Όταν ήμουν παιδί ήμουν ευτυχής που έπαιζα έξω. Οι άνθρωποι τώρα λένε ότι είμαι φάντασμα και δεν βγαίνω από το σπίτι. Ονειρεύομαι να γίνω υγιής πάλι και και να βρω δουλειά, να γίνω ηλεκτρολόγος, αυτό είναι το όνειρό μου», λέει ο 26-χρονος και συνεχίζει «το δέρμα μου πονάει πολύ όταν κινούμαι. Ελπίζω οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι είμαι απλά και εγώ άνθρωπος σαν και αυτούς.»
Ο Antonio, ο οποίος δεν γνώρισε πατέρα, αφού αυτός εγκατέλειψε την μητέρα του πριν ακόμα γεννηθεί, μίλησε στους γιατρούς όταν έφυγε από το χωριό για πρώτη φορά όταν οι «Καλοί Σαμαρείτες» έκαναν γνωστή την περίπτωση του και ο τοπικός εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας τεκμηρίωσε την κατάσταση του.
Οι γιατροί αφού πρώτα διέγνωσαν την σπάνια μορφή ιχθύωσης που πάσχει ο Αντόνιο, στη συνέχεια προσπαθούν να ενυδατώσουν σωστά το δέρμα με μια γέλη από τοπικά βότανα, αν και η εύρεση μιας θεραπείας θεωρείτε απίθανη.
Ο ξάδερφος του 26 χρονου, ο Jesselyn Rebutar μίλησε για την κατάσταση που βιώνει ο Antonio από τους συντοπίτες του, λέγοντας ότι η άγνοια τους κάνει να τον θεωρούν ένα «πλάσμα, φάντασμα ή τέρας».
«Ο Antonio θέλει μόνο να μείνει στο σπίτι και να μην βγαίνει έξω. Είπε ότι οι άνθρωποι τον αποκαλούν φάντασμα και τέρας, είναι πολύ ντροπαλός.
«Πιστεύουν ότι είναι καταραμένος. Με κάνει τόσο λυπηρό. Έχει ένα όμορφο χαμόγελο και είναι ένας άνθρωπος.
«Είμαι ενθουσιασμένος που μπορώ να τον βοηθήσω», εξηγεί ο Jesselyn Rebutar.
«Η ασθένεια του εκδηλώθηκε από τότε που ήταν δύο ή τριών ετών περίπου.
«Καθώς μεγάλωνε η ασθένειά του χειροτέρευε και αυτή.
«Ελπίζω και προσεύχομαι ότι μπορεί μια μέρα να πάει σε σχολείο, να σπουδάσει, να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή και οι άνθρωποι να είναι ευγενικοί μαζί του», καταλήγει ο ξάδερφος του Antonio.