Το αστέρι των Pink Floyd – ένας εξέχων υποστηρικτής της εκστρατείας μποϊκοτάζ, απόσυρσης επενδύσεων και κυρώσεων (BDS) εναντίον του Ισραήλ από την ίδρυσή του πριν από 10 χρόνια – είπε ότι η εμπειρία του να βλέπει τον εαυτό του συνεχώς να επισημαίνεται ως Ναζί και αντισημίτης είχε φοβίσει τους ανθρώπους σε σιωπή.
”Η μόνη απάντηση στο BDS είναι ότι είναι αντι-σημιτικό”, είπε ο Γουότερς στην Independent, στην πρώτη μεγάλη Βρετανική του συνέντευξη σχετικά με τη δέσμευσή του στον Ισραηλινό ακτιβισμό. “Το ξέρω αυτό επειδή έχω κατηγορηθεί ότι είμαι Ναζιστής και αντισημίτης τα τελευταία 10 χρόνια.
“Η βιομηχανία μου ήταν ιδιαίτερα δύστροπη ακόμη και στο να υψώσει μια φωνή [εναντίον του Ισραήλ]. Είμαι εγώ και ο Elvis Costello, ο Brian Eno, οι Manic Street Preachers, ένας ή δύο ακόμη, αλλά δεν υπάρχει κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου ζω. Έχω μιλήσει με πολλούς από αυτούς, και χέζονται πάνω τους απ’το φόβο (αυτό είπε, κυριολεκτικά).
“Εάν πουν κάτι δημόσια δεν θα έχουν πλέον καριέρα. Θα καταστραφούν. Ελπίζω να ενθαρρύνω ορισμένους από αυτούς να σταματήσουν να είναι φοβισμένοι και να σηκωθούν και να προσμετρηθούν, γιατί τους χρειαζόμαστε. Τους χρειαζόμαστε απεγνωσμένα σε αυτή τη συζήτηση με τον ίδιο τρόπο που χρειαζόμασταν μουσικούς να ενταχθούν διαδηλωτές για το Βιετνάμ.”
Ο Γουότερς παρομοίασε την Ισραηλινή μεταχείριση των Παλαιστινίων με το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. “Ο τρόπος που το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική αντιμετώπισε τον μαύρο πληθυσμό της, προσποιούμενοι ότι είχαν κάποιο είδος αυτονομίας, ήταν ένα ψέμα”, είπε.
“Ακριβώς όπως είναι ένα ψέμα τώρα ότι υπάρχει πιθανότητα κάτω από το σημερινό στάτους κβο οι Παλαιστίνιοι να επιτύχουν αυτοδιάθεση και να καταφέρουν, τουλάχιστον, ένα κράτος δικαίου όπου μπορούν να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να αρχίσουν τις δικές τους βιομηχανίες. Είναι ένας αρχαίος, λαμπρός, καλλιτεχνικός και πολύ ανθρώπινος πολιτισμός που καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μας.”
Ένα ταξίδι στο Ισραήλ το 2006, όπου ο Γουότερς είχε προγραμματίσει να παίξει μια συναυλία στο Τελ Αβίβ και το τέλος του Ευρωπαϊκού σκέλους του Dark Side of the Moon Live Tour, άλλαξε την άποψή του για τη Μέση Ανατολή.
Αφότου μίλησε με Παλαιστίνιους καλλιτέχνες, καθώς και Ισραηλινούς αντικυβερνητικούς διαδηλωτές, οι οποίοι τον κάλεσαν να χρησιμοποιήσει τη συναυλία ως πλατφόρμα για να μιλήσει ενάντια στην Ισραηλινή εξωτερική πολιτική, μεταπήδησε τη συναυλία από το Hayarkon Park στο Neve Shalom, ένα Αραβοισραηλινό ειρηνικό χωριό . Αλλά καθώς τα εισιτήρια είχαν ήδη πουληθεί, το κοινό ήταν ακόμα εντελώς Εβραιο-Ισραηλινό.
Ο Γουότερς είπε: ”Ήταν πολύ παράξενο να παίζεις σε ένα εντελώς ξεχωριστό κοινό, επειδή δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι εκεί. Υπήρχαν μόνο 60.000 Εβραίοι Ισραηλινοί, που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο φιλόξενοι, όμορφοι και πιστοί στους Pink Floyd. Παρ ‘όλα αυτά, άφησε ένα δυσάρεστο συναίσθημα. “
Ταξίδεψε γύρω από τις πόλεις της Τζενίν, στη Ραμάλα και Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης, βλέποντας πώς ήταν διαχωρισμένες οι δύο κοινότητες – και επισκέφθηκε επίσης το τείχος ασφαλείας που χωρίζει το Ισραήλ από τα κατεχόμενα εδάφη γράφοντας ένα υπογεγραμμένο μήνυμα από το “Another Brick in the Wall”, το οποίο λέει: «δεν χρειαζόμαστε κανέναν έλεγχο της σκέψης».
Ο Γουότερς προσχώρησε σύντομα στο κίνημα BDS, προκαλώντας κατακραυγή και καταδίκη επειδή τόλμησε να κάνει αυτό που τόσο λίγοι μουσικοί είναι έτοιμοι να κάνουν. “Είμαι χαρούμενος που το έκανα”, λέει, καθώς οι άνθρωποι στο Ισραηλ “αντιμετωπίζονται πολύ άνισα, ανάλογα με την εθνικότητά τους. Τόσο οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ όσο και οι Βεδουίνοι αντιμετωπίζεται εντελώς διαφορετικά από τους Εβραίους πολίτες. Υπάρχουν 40 με 50 διαφορετικοί νόμοι ανάλογα με το αν είσαι ή δεν είσαι Εβραίος”.
Ο Γουότερς περίμενε την κατακραυγή από τους κριτικούς, αλλά είναι οι κατηγορίες του Ναζί που θεωρεί τις πιο παράλογες, δεδομένου μάλιστα ότι ο πατέρας του, Έρικ Γουότερς του 8ου Royal Fusilliers, πέθανε σε ηλικία 31 ετών πολεμώντας τους Ναζί στο Anzio, στην Ιταλία, στις αρχές του 1944. Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά το όνομά του μνημονεύεται στο νεκροταφείο πολεμικών τάφων στο Monte Cassino.
Ο πόνος του να μην γνωρίσει τον πατέρα του, ο οποίος σκοτώθηκε όταν ο Γουότερς ήταν πέντε μηνών, επηρέασε μερικά από τα πιο διάσημα τραγούδια των Pink Floyd.
“Έχω βετεράνους που έρχονται σε όλες τις παραστάσεις μου και τους συναντάμε στο διάλλειμα. Σε μια συναυλία το 2013, ένας βετεράνος ήρθε σε μένα, πήρε το χέρι μου, δεν το άφηνε και με κοίταξε στα μάτια … δύσκολα μπορώ να σας το πω αυτό τώρα, χωρίς να συγκινηθώ. Είπε: ”Ο πατέρας σου θα ήταν περήφανος για σένα.”
«Ο πατέρας μου πέθανε πολεμώντας τους Ναζί, η μητέρα μου αφιέρωσε τη ζωή της να κάνει ό, τι μπορούσε για να δημιουργήσει έναν πιο ανθρώπινο κόσμο.
”Ρωτάμε ερωτήσεις που δεν έχουν ερωτηθεί τα τελευταία χρόνια, οι οποίες φέρνουν την οργή του Ισραηλινού λόμπι σε ανθρώπους σαν εμένα και όλους τους άλλους που τολμούν να αμφισβητούν και να επικρίνουν.
“[Το Ισραηλινό λόμπι] είναι αποφασισμένο να μην αφήσει αυτήν την συζήτηση να εξελιχθεί σε κάποια που οι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μας κατηγορούν ότι είμαστε Ναζί. Αυτή η ιδέα ότι το BDS είναι το λεπτό άκρο κάποιας είδους Ναζί γενοκτονίας που καταλήγει σε ένα άλλο Ολοκαύτωμα – δεν είναι “.
Ο Nick Mason, ντράμερ των Pink Floyd, έγραψε για τον Γουότερς στην αυτοβιογραφία του: “Όταν βλέπει μια αντιπαράθεση τόσο απαραίτητη έχει τόσο πείσμα στη δέσμευση να κερδίσει που ρίχνει ότι έχει στη συμπλοκή – και ότι έχει μπορεί να είναι αρκετά τρομακτικό.”
Ο εισερχόμενος πρεσβευτής του Ισραήλ στο Ηνωμένο Βασίλειο, Μαρκ Ρεγκέβ, πρώην εκπρόσωπος του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, φαίνεται να είναι ο επόμενος άνθρωπος για τον Γουότερς πάνω σε ”αυτή τη μάχη των λέξεων “.
Είπε: ”Μπορώ να σας πω τι πρόκειται να πει για οποιαδήποτε κατάσταση ο Μαρκ Ρεγκέβ. Πρόκειται να πει: ”Τι θα έκανες αν τα παιδιά σου είχαν σφαγιαστεί από τρομοκράτες; Δεν έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας;” Αυτό είναι το μάντρα.”
Ο Γουότερς σημειώνει αυξανόμενο ακτιβισμό στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ, συχνά από Εβραίους μαθητές, ως λόγο για την αισιοδοξία ότι το στάτους κβο μπορεί να αλλάξει στη διάρκεια της ζωής του. Γράφει συχνά επιστολές προς εκείνους τους σπουδαστές που, όπως είπε, διαδραματίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στο μέλλον του Ισραήλ όπως οι διαδηλωτές κατά του πολέμου του Βιετνάμ έπαιξαν στον επηρεασμό της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1960 και του 1970.
“Κάνει την καρδιά μου να τραγουδά να βλέπω αυτά τα μικρά παιδιά να οργανώνονται και τους χειροκροτώ που σηκώνονται σε ό, τι πιστεύουν στο πρόσωπο μιας τέτοιας τεράστιας αντιπολίτευσης”, είπε.
“Αυτοί είναι γενναίοι νέοι και δεν μπορούν να αγοραστούν. Πιστεύουν στην προσήλωσή τους και την αγάπη για άλλους ανθρώπους. Εμείς δεν πιστεύουμε στο κτίσιμο τοίχων. Είναι τόσο σημαντικό να κατανοήσουμε την ανθρωπότητά μας και να συνεργαστούμε μεταξύ τους για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέρος για τα παιδιά και τα εγγόνια μας”.