Το μυστικό ταξίδι του Μ.Αλεξάνδρου

Ο Αλέξανδρος τού Φιλίππου, από πατέρα ήταν Ηρακλείδης καταγόμενος από τόν Κάρανο, απόγονο τού Τήμενου, ο οποίος ήταν… ο ιδρυτής τής δυναστείας τών Μακεδόνων, πού μέ Αργείους εγκαταστάθηκε στό χώρο τής Πιερίας-Ημαθίας από τά πανάρχαια χρόνια. Αιακίδης από μητέρα , καταγόμενος από τόν Νεοπτόλεμο……, γιός τού Αχιλλέως , γιού τού Πηλέως , γιού τού Αιακού. Καί ο Αιακός, κατά τή μυθολογία. ήταν γιός τού Δία καί τής Αίγινας καί μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυ ήταν οι τρείς κριτές τών ψυχών στόν Άδη. Στήν ”Ανάβαση” τού Αρριανού, ο Αλέξανδρος πολλές φορές επικαλείται τήν καταγωγή του από τόν Ηρακλή, τό γενάρχη τών Μακεδόνων. Οπως διαρκής καί ισόβια ήταν η λατρεία του γιά τόν πρόγονό του, Αχιλλέα.Ο Φίλιππος γνώρισε τήν Ολυμπιάδα, κόρη τού βασιλιά τών Μολοσσών τής Ηπείρου, στή Σαμοθράκη, κατά τήν επίσκεψή τους εκεί, γιά νά μυηθούν στά Καβείρεια Μυστήρια, τό 357 π.χ.
“Λέγεται Φίλιππος έν Σαμοθράκη τή Ολυμπιάδι συμμυηθείς”.. Η νεαρή νύφη ήταν ιέρεια τών Ορφικών Μυστηρίων καί μυημένη στή λατρεία τού Διονύσου, μέ περισσότερο ζήλο από τίς άλλες γυναίκες, ”μάλλον ετέρων ζηλώσασα τάς κατοχάς” όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, καί ”παρουσίαζε στίς συναθροίσεις μεγάλα ήρεμα φίδια , τά οποία ξεπροβάλλοντας από τόν κισσό καί τά καλάθια τών μυστηρικών τελετών καί τυλιγόμενα στούς θύρσους καί τά στεφάνια τών γυναικών, καταφόβιζαν τούς άνδρες“.

Πρίν από τή νύχτα τού γάμου της η Ολυμπιάδα, αισθάνθηκε ότι, αφού ακούστηκε βροντή, έπεσε κεραυνός πάνω στήν κοιλιά της, κι από τό χτύπημα προκλήθηκε μεγάλη φωτιά, κί έπειτα, αφού διασπάστηκε σέ φλόγες πρός όλες τίς κατευθύνσεις, έσβησε.Κι ο Φίλιππος ύστερα από μέρες μετά τό γάμο, είδε όνειρο ότι έβαλε ο ίδιος σφραγίδα στήν κοιλιά τής συζύγου του. Η παράσταση τής σφραγίδας, όπως νόμιζε, απεικόνιζε λιοντάρι, γράφει ο Πλούταρχος.

Λένε, συνεχίζει ο Πλούταρχος, πώς μετά τό όραμα ο Φίλιππος έστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κί έφερε χρησμό από τό θεό , πού τού έδινε εντολή νά κάνει θυσίες στόν Αμμωνα καί νά τόν σέβεται αυτόν περισσότερο απ`όλους τούς θεούς.

”Αμμωνι θύειν καί σέβεσθαι μάλιστα τούτον τόν θεόν“.Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τόν Ιούλιο τού 356 π.χ, κατά τόν μήνα Εκατο μβαιώνα γιά τό Αττικό μηνολόγιο καί ”Λώο” γιά τό Μακεδονικό μηνολόγιο. Τρία σημαντικά γεγονότα συνέβησαν κατά τήν ημέρα τής γεννήσεώς του. Πυρπολήθηκε ο ναός τής Αρτέμιδος στήν Εφεσο, πού ήταν ένα από τά
επτά θαύματα τού κόσμου, από τόν Ηρόστρατο. Νικήθηκαν οί Ιλλυριοί από τόν στρατηγό Παρμενίωνα. Τά άλογα τού Φιλίππου πήραν τήν πρώτη νίκη στούς Ολυμπιακούς αγώνες.Τήν ανατροφή τού Αλέξανδρου τή φρόντιζαν τροφοί , παιδαγωγοί καί δάσκαλοι τούς οποίους επέβλεπε ο Λεωνίδας, άνδρας αυστηρός στό ήθος καί συγγενής τής Ολυμπιάδος, πού αποκαλούνταν απ` τούς άλλους, τροφός τού Αλέξανδρου καί καθηγητής, γιά τό αξίωμα καί τή συγγένεια.

Κοντά του, στόν τυπικό ρόλο τού παιδαγωγού, ο Λυσίμαχος, Ακαρνάνας στήν καταγωγή. Αργότερα ο Φίλιππος, κρίνοντας σωστά ότι η εκπαίδευση τού γιού του δέν έπρεπε νά περιοριστεί στήν προσπάθεια τών δασκάλων τής μουσικής καί τών εγκυκλίων μαθημάτων ( γραμματική, ποιητική, ρητορική, φιλοσοφία, μαθηματικά καί τέχνη ), αλλά θεωρώντας την έργο πιό μεγάλης σπουδαιότητας – ”ως μείζονος ούσαν πραγματείας” – έφερε κοντά του τόν Αριστοτέλη. ” Τών φιλοσόφων τόν ενδοξότατον καί λογιώτατον “..

Ο Αριστοτέλης από τά Στάγειρα, μαθητής τού Πλάτωνα, καθόρισε ώς τόπο γιά τή διαμονή καί τίς σπουδές τού Αλέξανδρου, τό ιερό τών νυμφών κοντά στή Μίεζα.

Ο νεαρός ήταν φιλομαθής , είχε φυσική κλίση στή λογοτεχνία καί αγαπούσε τό διάβασμα. Από τότε κουβαλούσε πάντα μαζί του τήν ”Ιλιάδα” σέ πολυτελέστατο κιβώτιο. Διδάχθηκε τήν Ηθική καί τήν Πολιτική επιστήμη αλλά καί τήν Ιατρική, ”δοκεί δε μοι καί τό φιλιατρείν Αλεξάνδρω”, όχι μόνο στή θεωρία. Βοηθούσε τούς φίλους του όταν αρρώσταιναν κι έγραφε συνταγές γιά θεραπεία καί δίαιτα. Τό σπουδαιότερο όμως όλων, είναι τό γεγονός ότι ο Αλέξανδρος διδάχθηκε από τόν μεγάλο Δάσκαλό του, τίς ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ καί ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ διδασκαλίες, ” απορρήτων καί βαθυτέρων διδασκαλιών”, πού οί άνδρες τίς απο καλούσαν ακροαματικές καί εποπτικές, καί δέν τίς διέδιδαν στούς πολλούς.Αργότερα, από τήν Ασία, όταν έμαθε ότι ο Αριστοτέλης έβγαλε σέ βιβλία κάποιους λόγους σχετικούς μέ αυτές, σέ επιστολή του πρός τόν Δάσκαλο, γράφει : ” Ο Αλέξανδρος εύχεται στόν Αριστοτέλη νά ευτυχεί. Δέν έκαμες καλά πού εξέδωσες τούς ακροαματικούς λόγους “.” Ούκ ορθώς εποίησας εκδούς τούς ακροαματικούς τών λόγων “… Ο Αριστοτέλης απολογείται γιά κείνους τούς λόγους ότι άλλοι είχαν εκδοθεί

ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ.

”Γιατί στ` αλήθεια η πραγματεία” Μετά τά Φυσικά ”πού δέν έχει τίποτα χρήσιμο γιά διδασκαλία καί μάθηση, γράφτηκε μονάχα σάν υπόδειγμα γιά τούς μορφωμένους“.

Αυτή καί μόνο η φράση, κάνει τόν αναγνώστη ή τόν μελετητή τού σήμερα, νά αισθάνεται τουλάχιστον άβολα…Τό καλοκαίρι τού 338 π.χ, ο Αλέξανδρος καί οί συνομήλικοί του αποφοίτησαν.

Τήν άνοιξη τού 334 τά μακεδονικά στρατεύματα καθώς καί τά στρατεύματα τής ενδοχώρας συγκεντρώθηκαν στήν Αμφαξίτιδα. Στήν Αμφίπολη συνάντησαν τίς δυνάμεις τού Παρμενίωνα.

Τό σύνολο τού μάχιμου στρατού ανερχόταν σέ 5.100 ιππείς καί 32.000 πεζούς.
Η διάβαση τού Ελλησπόντου καί η πρώτη νίκη ήταν κοντά….

Οπως λέει ο Ερατοσθένης, η Ολυμπιάδα όταν ξεπροβόδισε τόν Αλέξανδρο
στήν εκστρατεία, είπε σ` αυτόν μονάχα τό μυστικό τής γεννήσεώς του καί
τού παρήγγειλε νά έχει φρόνημα άξιο τής καταγωγής του.

Τό ταξίδι πρός τήν Ανατολή άρχισε !
……………………
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ.Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Αττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M.Aλέξανδρος , ένας ιδιοφυής.

Μέρος Β` : ΧΡΗΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΒΑ

Eπιστολή του αδελφού Γιώργου Γάκη

Τ ό 331 π.Χ. η κατάκτηση τής Αιγύπτου έχει ολοκληρωθεί, καί ο Αλέξανδρος
ξεκινά γιά ένα ταξίδι τό οποίο έχει προαποφασισθεί καί σχεδιαστεί από κοινού
μέ τήν Ολυμπιάδα, από χρόνια.

Τόν Μάρτιο τού ίδιου έτους ταξιδεύει γιά τήν Αμμωνιάδα (όαση Σίβα) όπου βρίσκεται τό ιερό τού Αμμωνος Διός.

Ο Ναός τού Αμμωνος είχε ιδρυθεί από τούς Αρκάδες οί οποίοι στό απώτατο παρελθόν υπό τήν καθοδήγηση τού Ηρακλή, είχαν εκστρατεύσει στήν Αφρική καί πρός τόν Ατλαντικό.

Τό ιερό, γράφει ο Ηρόδοτος, ”είναι απομίμησις τού ιερού τών Θηβών”, τό οποίο επίσης ίδρυσε ο Ηρακλής, όπως καί τήν Αιγυπτιακή Θήβα.

Γιά τόν Αλέξανδρο, ο Αμμων Ζεύς ήταν ένας Έλληνας θεός πού είχε ήδη ένα ναό στήν Αφυτι τής Χαλκιδικής, καί τόν λάτρευαν στή Δωδώνη.

Τόν γύρω από τό ναό χώρο τής οάσεως είχαν ιδρύσει καί αποικήσει Σάμιοι τής Αισχριωνιής Φυλής καί ”οι μετανάστες αυτοί στά βάθη τής ερήμου εδημιούργησαν τόν ακραίο σταθμό τής αποικιακής πρός νότο διασποράς τού Ελληνισμού“.

Ιδιαίτερης προσοχής πρέπει νά τύχει, η αναφορά τήν οποία κάνει ο αείμνηστος Ι. Φουράκης, βαθύς μελετητής καί γνώστης τής ιστορίας καί προϊστορίας, στό βιβλίο του ”Μείξις – Ανακύκλησις“.

Ο βασιλεύς, τών πελασγικής καταγωγής Ασσυρίων, Νίνος, σχεδίαζε εκστρατεία πρός τήν Ινδική καί προγραμμάτιζε επίσκεψη στό ιερό τού Αμμωνος γιά νά ζητήσει ”χρησμό καί ευλογία“.

Ταξίδι πού πραγματοποίησε μέσα στήν απέραντη έρημο, η σύζυγός του Σεμίραμις μετά τόν θάνατο τού Νίνου καί τήν ανάρρησί της στό θρόνο.

Προσκύνημα τό οποίο πραγματοποίησε καί ο Περσέας μέ τόν Ηρακλή.

Τό ταξίδι ήταν ένα τεράστιο τόλμημα , λόγω τών δυσκολιών καί τών κινδύνων.

Η έλλειψη νερού στή βαθιά κι ατέλειωτη άμμο, καί ο τρομερός νοτιάς πού σήκωνε μεγάλες ανεμοθύελλες καθιστούσαν τό εγχείρημα άκρως επικίνδυνο.

Μιά τέτοια ανεμοθύελλα είχε καταπιεί στήν έρημο 50.000 στρατιώτες τού βασιλιά Καμβύση.

Όλα αυτά σχεδόν όλοι τά συνεκτιμούσαν, γράφει ο Πλούταρχος, αλλά ήταν δύσκολο νά αποτρέψουν τόν Αλέξανδρο από ο,τι είχε αποφασίσει.

”…χαλεπόν δ`ήν Αλέξανδρον αποτρέψαι πρός οτιούν ωρμημένον“…

Γιατί καί η τύχη, υποχωρώντας στήν επιρροή του, ισχυροποιούσε τή γνώμη του.

”Η τε γάρ τύχη ταίς επιβολαίς υπείκουσα τήν γνώμην ισχυράν εποίει“…

Μέχρι τό Παραιτόνιο προχωρούσε παραθαλάσσια μέσω μιάς περιοχής πού ήταν έρημη, αλλά όχι άνυδρη, διανύοντας μέχρι εκεί περίπου χίλια εξακόσια στάδια.

Από εκεί κατευθύνθηκε στή μεσόγειο περιοχή, όπου βρισκόταν το μαντείο τού Αμμωνα.

”Κατά τή φάση αυτής τής πορείας η βοήθεια πού προσφέρθηκε στίς δυσκολίες
του από τό θεό έγινε περισσότερο πιστευτή από τούς μεταγενέστερους χρησμούς. Αρχικά , πολύ νερό καί συνεχείς βροχές από τό Δία τούς απάλλαξαν από τόν κίνδυνο τής δίψας, καί σβήνοντας τήν ξηρασία τής άμμου, πού έγινε υγρή καί συμπιέστηκε από μόνη της, έκαναν τόν αέρα πιό αναπνεύσιμο καί καθαρό. Έπειτα, ενώ είχαν σβήσει τα σημάδια πού υπήρχαν γιά τούς οδηγούς, καί περιπλανιόταν ο στρατός καί χάθηκαν μεταξύ τους λόγω άγνοιας, εμφανίστηκαν κάποια κοράκια καί τούς έδειχναν τήν κατεύθυνση τού δρόμου, πετώντας καί κατευθυνόμενα μπροστά όταν τά ακολουθούσαν καί περιμένοντάς τους άμα καθυστερούσαν κι έμεναν πίσω καί τό πιό παράξενο απ` όλα όπως αναφέρει ο Καλλισθένης, καλώντας μέ τούς κρωγμούς τή νύχτα αυτούς πού περιπλανιόνταν καί κράζοντας, τούς έβαζαν στό σωστό δρόμο”, περιγράφει παραστατικά τήν πορεία ο Πλούταρχος.

Κι ο Αρριανός ομολογεί, ”ότι κάποια θεϊκή δύναμη τόν βοήθησε, αυτό μπορώ νά τό επιβεβαιώσω καθώς καί η λογική σκέψη συμφωνεί μέ αυτό“.

”Καί ότι μέν θείον τί ξυνεπέλαβεν αυτώ έχω ισχυρίσασθαι, ότι καί τό εικός ταύτη έχει… Έφτασαν στήν όαση Σίβα, ή οποία όπως καί η Σαμοθράκη, ”ευρίσκονται όχι μόνο επί τού κέντρου τού τεσσαρακοστού δευτέρου παραλλήλου, αλλά καί είς τήν αυτήν ακριβώς συντεταγμένην ακτίνα τού 25ου ανατολικού μεσημβρινού”, σημειώνει ο Φουράκης.

”Η περιοχή, στήν οποία βρίσκεται τό ιερό τού Αμμωνα, απ` όλες τίς πλευρές τριγύρω είναι ερημική, πάρα πολύ αμμώδης καί χωρίς καθόλου νερό. Τό ιερό, ενώ καταλαμβάνει μικρή έκταση στό κέντρο (γιατί η πλευρά τού ιερού πού έχει τό μεγαλύτερο πλάτος είναι περίπου σαράντα στάδια) είναι γεμάτο από ήμερα δέντρα, από ελιές καί φοίνικες, καί ο μόνος χώρος πού διαθέτει νερό από τίς γύρω περιοχές. Από αυτό αναβλύζει μία πηγή, πού δέν μοιάζει καθόλου μέ τίς υπόλοιπες πηγές πού αναβλύζουν από τή γή. Γιατί τό νερό της τό μεσημέρι είναι παγωμένο γι` αυτόν πού τό πίνει, καί ακόμα περισσότερο παγωμένο γιά όποιον τό αγγίξει όταν ο ήλιος τείνει πρός τή δύση, γίνεται λίγο πιό ζεστό, καί από τό βράδυ μέχρι τά μεσάνυχτα ακόμα πιό ζεστό, τά μεσάνυχτα μάλιστα είναι πολύ πιό ζεστό απ` ό,τι προηγουμένως, ενώ από τά μεσάνυχτα αρχίζει σταδιακά νά κρυώνει, καί τό ξημέρωμα είναι πιά ψυχρό, ενώ τό μεσημέρι ακόμη πιό ψυχρό“. (ΑΡΡΙΑΝΟΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV).

”Ω` ΠΑΙ` ΔΙΟ`Σ“

”Κί όταν πέρασε τήν έρημο καί έφτασε στόν ιερό τόπο, ο προφήτης τού Αμμωνα τού ευχήθηκε νά είναι καλά εκ μέρους τού θεού, όπως έκ μέρους τού πατέρα“.”…ώς από πατρός προσείπεν“.”Κι αυτός (ο Αλέξανδρος) ρώτησε άν τού είχε ξεφύγει κάποιος από τούς δολοφόνους τού πατέρα του. Κι όταν ο προφήτης τού συνέστησε νά μιλάει μέ ευσέβεια – γιατί ο πατέρας του δέν ήταν θνητός – (”ού γάρ είναι πατέρα θνητόν αυτώ”) ρώτησε αλλάζοντας άν είχε τιμωρήσει όλους τούς δολοφόνους τού Φιλίππου ‘έπειτα ρώτησε γιά τήν εξουσία, άν δηλαδή έχει καθορίσει γι` αυτόν νά γίνει κυρίαρχος όλων τών ανθρώπων. Κι όταν ο θεός χρησμοδότησε ότι καί αυτό τό καθόρισε και ότι ο Φίλλιππος βρήκε πλήρη δικαίωση, πρόσφερε στό θεό λαμπρά αφιερώματα καί χρήματα στούς ιερείς. Αυτά γράφουν οι περισσότεροι σχετικά μέ τούς χρησμούς”. (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, Αλέξανδρος-Καίσαρ ).

”Ο ίδιος όμως ο Αλέξανδρος σέ επιστολή πρός τή μητέρα του γράφει ότι τού δόθηκαν ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ, ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟ Σ` ΕΚΕΙΝΗ“

”…γεγονέναι τινάς αυτώ μαντείας απορρήτους, άς αυτός επανελθών φράσει πρός μόνην εκείνην…” (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ)

Αυτά έγραψε πρός τή μητέρα του, Ιέρεια Ολυμπιάδα, η οποία ήταν γόνος καί τού βασιλέ ως τών Χαόνων Ελένου, ο οποίος ”κατέχει τόν ομιλούντα λίθον, τόν οποίον τού εδώρισε ο Απόλλων“.

Ο Απόλλων γιά τούς Ελληνες είναι ο Ήλιος Σείριος, ο οποίος είναι ο μέγιστος τού αστερισμού τού Κυνός. (Σημ. Ο αναγνώστης μπορεί νά αναζητήσει παλαιότερη αναφορά στόν Ελενο, στήν τριλογία ”ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΑΙΔΑΛΟΣ ΑΣΤΡΩΝ”).

Δύο χρόνια μετά τό θανατό του στή Βαβυλώνα, 10 Ιουνίου τού 323 π.Χ., ο Πτολεμαίος, ο τελευταίος επιζών από τούς επιγόνους του, ο οποίος τόν είχε συνοδεύσει καί στήν όαση, θά ενταφιάσει τό ταριχευμένο σώμα του στή Σίβα.

Μετά τήν ολοκλήρωση τής τριλογίας, θά κάνουμε ειδική αναφορά στή ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ αρχαιολόγο κυρία Λιάνα Σουβαλτζή, τήν συγκλονιστική ανακάλυψή της, καί τήν ΠΕΡΙΠΕ ΤΕΙΑ της.

Γ. Γάκης.
…………………………..
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ – ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ. Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις (Αττικά).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι (Αλέξανδρος – Καίσαρ).
Ν.G.L. HAMMOND : M. Aλέξανδρος, ένας ιδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι. ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β. – ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ. : AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ

Μέρος Γ` : ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ – ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΣΘΕ ΕΤΟΙΜΟΙ

Επιστολή από τον αδελφό Γ. Γάκη

Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι τού 327 π.Χ. καί ο Αλέξανδρος εγκατέλειψε τή Βακτρία, καί διαμέσου τού περάσμα τος τού Shibar, διέσχισε τό Ινδοκούς. Μέ πορεία δίχως ιδιαίτερα προβλήματα έφτασε στό σημερινό Begram. Βάδισε κατά μήκος τού ποταμού Κωφή να (Καμπούλ), κι έπειτα σέ δύο παρατάξεις βάδισε κατά μήκος τού σημερινού δρόμου μεταξύ Καμπούλ καί Τζαλαλαμπάντ.

Μετά από σκληρές μάχες, κι αφού υπέταξε τούς Ασπασιανούς, τούς Γουραίους καί τούς Ασσακηνούς, έφτασε στήν πόλη Νύσα (βορειοανατολικά τού σημερινού Τζαλαλαμπάντ, στά σύνορα Αφγανιστάν καί Πακιστάν).

Η πόλις ήταν κατά τήν παράδοση Ελληνική, πού τήν είχε χτίσει αιώνες πρίν ο Διόνυσος κατά τήν εκστρατεία του στήν Ινδία.

”Διόνυσον δέ κτίσαι τήν Νύσαν, επεί τε Ινδούς εχειρώσατο” (Αρριανός Ε,1).

Αυτά τά αναφέρει ο άρχοντας τής πόλης Ακουφις, καί τού επιδεικνύει κατάφυτους μέ αμπέλια τόπους πού δέν υπήρχαν πουθενά αλλού στήν ευρύτερη περιοχή, όπως καί κισσό.

Mπροστά του τώρα υψώνεται η ύψιστη πρόκληση : η ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ.”Ο βράχος αυτός -γράφει ο Αρριανός- είναι ένα σημαντικό πράγμα σ` αυτόν τόν τόπο, καί υπάρχει σχετικά μ` αυτόν παράδοση ότι ούτε ο Ηρακλής, ο γιός τού Δία, δέν μπόρεσε νά τόν κατακτήσει.” …ουδέ Ηρακλεί τώ Διός αλωτόν γενέσθαι τήν πέτραν“.

”Η περιφέρεια μέν τού βράχου λέγουν ότι είναι 200 στάδια (23.000 μέτρα), τό δέ ύψος αυτού, στό μέρος πού είναι τό πιό χαμηλό του σημείο, είναι έντεκα στάδια (1.265 μέτρα), ενώ γιά τήν ανάβαση σ` αυτόν υπήρχε ένα μόνο στενό πέρασμα χειροποίητο καί κακοτράχαλο υπήρχε μάλιστα στήν άκρη τού βράχου νερό καί αρκετό καί καθαρό, γιατί ανάβλυζε εκεί μιά πηγή, ώστε νά ρέει απ` αυτήν, επιπλέον υπήρχε εκεί καί δάσος καί γόνιμη περιοχή, ώστε, όταν καλλιεργηθεί, νά φτάσει γιά τή διατροφή χιλίων ανθρώπων. (Αρριανός ΧΧVII)

Σύμφωνα με τον Αρριανό (Αλεξάνδρου Ανάβασις), η Άορνος Πέτρα βρίσκεται μεταξύ του Γουραίου ποταμού και της κοιλάδας του Ινδού ποταμού. Ο Γουραίος ποταμός βρίσκεται μεταξύ του Ιμάου όρους (σημερινά δυτικά Ιμαλάια στο βόρειο Πακιστάν) και Σουάστη ποταμού (σημερινός Σουάτ (Swat), στο Β.Δ. Πακιστάν), ο οποίος βρίσκεται μετά τον Υδάσπη ποταμό (σημερινός Γχελούμ (Jhelum), της περιοχής Πουντζάμπ (Punjab) στο Β.Α. Πακιστάν).

Από μελέτες του αρχαιολόγου Aurel Stein (1926) υπολογίζεται ότι η Άορνος Πέτρα σήμερα ονομάζεται Πιρ-Σαρ (Pir-Sar) και βρίσκεται λίγα km δυτικά του Ινδού ποταμού και βόρεια του ποταμού Μπουνέρ (Buner) στο βόρειο Πακιστάν, πολύ κοντά στα σημερινά σύνορα με το Αφγανιστάν.

Η πολιορκία ήταν αιματηρή καί η αντίσταση λυσσαλέα.

Οι πολιορκημένοι –γράφει ο Αρριανός– έμειναν έκθαμβοι μέ τήν απερίγραπτη τόλμη τών Μακεδόνων ”έπρεπε νά πραγματοποιηθεί πάση θυσία” η εκπόρθηση.

Επί επτά ημερόνυκτα έμάχοντο σκληρά οί Ελληνες προκειμένου νά εκπορθήσουν τό ”απόρθητο τούτο φρούριο”.Προκειμένου λοιπόν ο Αλέξανδρος, νά επιτύχει τήν κατάληψη τής Αόρνου Πέτρας δέν δίστασε νά χρησιμοποιή σει ”τό σώμα τών βασιλικών παίδων, τών οποίων η ηλικία δέν ήτο μεγαλυτέρα τών δέκα πέντε ετών καί ούτε ένας από τούς νεαρούς εκείνους ήρωες επέζησε” (ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ).Τήν ΑΟΡΝΟ ΠΕΤΡΑ τήν συνοδεύουν κάποιες πληροφορίες οί οποίες γιά τόν άνθρωπο τής πρώϊμης καί κλασικής αρχαιότητας, τών Ελληνιστικών χρόνων, τής Βυζαντινής περιόδου, ήταν μέρος τών γνώσεών του, κι αυτό λόγω διαφορετικής παιδείας καί κοσμοθεώρησης.

Γιά τόν σημερινό όμως αναγνώστη πιθανότατα νά φανούν ”παράδοξες”, ”εξωφρενικές”, ”αντισυμβατικές”, ”αντιεπιστημονικές” καί ”παράλογες“.

Γράφει ο Φιλόστρατος : (Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10) : «Άκουσε όμως ότι την κατέλαβε ο Αλέξανδρος και ότι ονομαζόταν `Αορνος όχι γιατί είχε ύψος δεκαπέντε στάδια γιατί τα ιερά πτηνά πετούν πάνω από αυτό το ύψος, αλλά γιατί στην κορυφή της λένε πως υπάρχει ρήγμα που τραβάει τα πτηνά που πετούν από πάνω, κάτι που μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα στον πρόδομο του Παρθενώνος».

Ο Στράβωνας λέει για το ρήγμα που υπήρχε στην κορυφή της Αόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11) : «Είναι σπήλαιο ιερό, το οποίο λέγεται χαρώνιο, ολέθριο που έχει αποφράδα».
”εστί σπήλαιον ιερόν χαρώνιον λεγόμενον, ολέθριον έχον αποφράς“…

ΑΠΟΦΡΑΣ = ΠΥΛΗ, έξοδος κάι είσοδος τού ολέθριου Χάροντος.

”αποφράς είναι η πύλη τήν οποίαν οί Αρχαίοι εθεώρουν ώς είσοδον καί κάθοδον είς τόν Αδην (ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, Γ. Πάπε, Ε. Στεφάνου, Φ. Πασσόβ).

Ο Ι. Φουράκης γράφει ”γιά δίαυλο προωθήσεως καί επαναρροφήσεως αιθερικών ιόντων, προοριζομένων διά τήν ανάπλασην καί βίωσιν τών εκ τού Ταρτάρου επί τής Χθονός ανελθόντων καί ανερχομένων καί ανθρωπομορφοποιούμενων όντων“.

Όμως οί ”παράδοξες” αυτές πληροφορίες, συνδιαζόμενες μέ πληροφορίες πού αποτελούν δομικά συστατικά τής Ελληνικής γραμματείας, φιλοσοφίας και κοσμοθεώρησης, αλλά καί άλλων λαών, γεννούν πολύμορφα καί πολυδιάστατα ερωτήματα :

Ο `Οσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός στις προφητείες του αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έκλεισε τις πύλες των Ινδιών από τις οποίες μέλλει να βγουν 72 βασιλείς με τον λαό τους : «Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγούν τότε από εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους».

(Πλούταρχος, Περί `Ισιδος και Οσίριδος, παράγραφος 356) : «Ο Τυφώνας απέκτησε συνωμότες εβδομήντα δύο άνδρες».

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη διαβάζουμε για τα έθνη Γωγ και Μαγώγ (κεφάλαιον 20, στίχοι 7-9) : «Και όταν συμπληρωθούν τα χίλια χρόνια, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα βγει για να εξαπατήσει τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ. Αυτούς θα συγκεντρώσει στον πόλεμο και ο αριθμός τους θα είναι σαν την άμμο της θάλασσας. Ανέβηκαν στην επιφάνεια της γης και περικύκλωσαν το στράτευμα των αγίων και την πόλη την αγαπημένη. Κατέβηκε όμως φωτιά από τον ουρανό και τους κατέκαψε».

Ο περιηγητής του 6ου αιώνα π.Χ. Σκύλαξ, ο οποίος περιόδευσε στην Ινδία έπειτα από εντολή του βασιλιά των Περσών Δαρείου για να καταγράψει τα έθνη και τις φυλές της, γράφει για τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών) : «Υπήρχαν στα βουνά του Ινδού ποταμού και της κεντρικής Ινδίας, όπου ζούσαν σε σπηλιές και υπόγειες στοές, άνθρωποι που είχαν κεφάλι σκύλου. Και όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, είχαν μία μεγάλη ουρά».

Στους Κυνοκέφαλους αναφέρεται επίσης και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.)

Ο Κάτω Κόσμος είναι τεράστιες κοιλότητες στο εσωτερικό της Γης οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με στοές, ενώ στην επιφάνεια της Γης υπάρχουν στόμια τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της (Πλάτων, Φαίδων) : «Όσο για τις περιοχές στο εσωτερικό της γης, αυτές είναι συνέχεια των κοιλωμάτων της και υπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ όλη τη γη. Άλλες είναι βαθύτερες και πιο ανοιχτές απ’ αυτήν που κατοικούμε εμείς, άλλες πάλι είναι πιο βαθιές, αλλά το χάσμα τους είναι μικρότερο από το χάσμα του δικού μας τόπου, υπάρχουν ωστόσο μερικές που είναι μικρότερες στο βάθος και πιο πλατιές από τον δικό μας τόπο. Όλες αυτές οι περιοχές κάτω από τη γη συγκοινωνούν μεταξύ τους σε πολλά σημεία, με τρύπες άλλοτε στενότερες και άλλοτε φαρδύτερες και βγάζουν κάπου.

Ο Όμηρος γράφει, ‘‘Πολύ μακριά, στο σημείο όπου κάτω από τη γη υπάρχει το πιο βαθύ βάραθρο’’, αυτό δηλαδή που και ο ίδιος σε άλλα σημεία και πολλοί από τους ποιητές έχουν αποκαλέσει Τάρταρο».

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη γίνεται λόγος γι’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη (κεφάλαιον 5, στίχος 3) : «Και κανείς δεν μπορούσε, ούτε απ’ αυτούς που είναι στον ουρανό, ούτε απ’ αυτούς που είναι στη γη, ούτε απ’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη ν’ ανοίξει το βιβλίο, ούτε να το κοιτάξει»

Εκτός από τον Ηρακλή και τον Θησέα, στον Κάτω Κόσμο κατέβηκε και ο Σουμέριος βασιλιάς Γκίλγκαμες (Το Έπος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα 9, Στήλη 4 και 5) : «Μία λεύγα σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Δύο λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Τρεις λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. «[…] Συνάντησα (ο Αλέξανδρος), επίσης, πολλά έθνη που έτρωγαν σάρκες ανθρώπων και έπιναν το αίμα ζώων και θηρίων σαν νερό. Τους νεκρούς τους δεν τους έθαβαν αλλά τους έτρωγαν. […] τους επιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς από αυτούς και υποδούλωσα την χώρα τους. […] και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. […] μέχρι που οχυρώθηκαν πίσω από τα δύο βουνά που λέγονται Μαζοί του Βορρά και δεν υπάρχει άλλη είσοδος ή έξοδος εκτός από αυτήν ανάμεσα στα δύο βουνά. […] Και μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ώστε να μην έχουν άλλη έξοδο πλην αυτής […]. Και στο σημείο αυτό έκτισα χάλκινες πύλες πλάτους είκοσι δύο πήχεων και ύψους εξήντα, και τις πέρασα μέσα έξω με ασβέστη ώστε να μην μπορούν να τις ανοίξουν ούτε με φωτιά, ούτε με σίδερο, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Γιατί ο ασβέστης σβήνει τη φωτιά και σπάει τα σίδερα. Έξω από αυτές τις φοβερότατες πύλες έκτισα άλλη οικοδομή με σκληρές πέτρες, που καθεμιά τους είχε πλάτος έντεκα πήχες, ύψος είκοσι και μήκος εξήντα. Έτσι λοιπόν ασφάλισα τη νέα αυτή οικοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον οποίο ανέμειξα με μολύβι και την πέρασα με “ασικύτινο”, ώστε τίποτε να μην μπορέσει ποτέ να τις ανοίξει, και τις ονόμασα πύλες της Κασπίας. Εκεί μέσα έκλεισα είκοσι δύο βασιλείς. Τα ονόματα αυτών των εθνών είναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ιμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι» (Ψευδοκαλλισθένης, Αλεξάνδρου Πράξεις).

«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι· θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ· Ω Δίκερως! Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει. Ο Δίκερως εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά. Ο λαός ούτος είπεν αυτώ· Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην. Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε· το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).

Μέ τήν ελπίδα ότι δόθηκαν τά ερεθίσματα γιά τόν προβληματισμό καί τήν διατύπωση ερωτημάτων έστω καί σέ ένα αναγνώστη, θά κλείσω βάζοντας ερωτηματικό στήν κατάφαση τού Εντσο τής Μέλκ : ”Τό παλαιό τριαντάφυλλο υπάρχει μόνο σάν όνομα, κρατάμε γυμνά ονόματα ;“

Γ. Γάκης
…………………………………………….
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ – ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ. Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις (Αττικά).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι (Αλέξανδρος – Καίσαρ).
Ν.G.L. HAMMOND : M. Aλέξανδρος, ένας ιδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι. ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙΣ – ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι. ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β. – ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ. : AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ.
ΣΤΡΑΒΩΝ : ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ
ΜΙΛΟΡΑΝΤ ΠΑΒΙΤΣ : ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ – ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ
ΑΡΘΟΥΡ ΚΑΙΣΛΕΡ : H ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΦΥΛΗ
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ : ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΤΥΑΝΕΑ
ΦΙΡΝΤΟΥΣΙ : ΣΑΧ-ΝΑΜΕ (ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΙΚΑΝΤΑΡ)
ΝΙΖΑΜΙ : ΣΙΚΑΝΤΑΡΜΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΛΑΤΩΝ : ΦΑΙΔΡΟΣ
ΗΣΙΟΔΟΣ : ΘΕΟΓΟΝΙΑ
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ : ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ : ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΚΟΡΑΝΙ
ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ : ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ : ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ