Του Κυριάκου Βελισσάριου …
Η μάχη της γειτονιάς, είναι συνήθως η μάχη που κρίνει και την έκβαση του “μεγάλου πολέμου”.
Το έχουμε διαπιστώσει ιστορικά στα πεδία των μαχών, με το αντάρτικο πόλεων, το έχουμε δει και σε επίπεδο πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Στην Ελλάδα, “γειτονιά” είναι ο χώρος της Αυτοδιοίκησης. Εκεί όπου, ιδέες, σκέψεις, προθέσεις, προγράμματα και πρόσωπα, δοκιμάζονται στην πράξη. Καθημερινά και με ένταση.
Πεδίο μάχης είναι η Κεντροδεξιά, και η μελλοντική ηγεσία της. Είτε μιλάμε για τη Νέα Δημοκρατία με τη σημερινή μορφή της, είτε με μια ευρύτερη παράταξη-ομπρέλα, που θα καταφέρει να στεγάσει και όσους απομακρύνθηκαν μετά το 2009, διαπιστώνοντας ότι η ιστορική παράταξη την οποία ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έγινε περισσότερο… ανεκτική απέναντι στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν.
Η συζήτηση φυσικά αφορά το μέλλον, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει από τώρα, αν το μέλλον αυτό θα είναι… μακρινό ή… μεσοπρόθεσμο, όπως περίπου η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Τα δε πρόσωπα, έχουν ήδη ξεχωρίσει.
Από τη γενιά των σαραντάρηδων, ο Κώστας Μπακογάννης και ο Απόστολος Τζιτζικώστας.
Με τις μεταξύ τους ισορροπίες να αλλάζουν διαρκώς. Κάτι που καθιστά ακόμη πιο συναρπαστικό το μέλλον.
Ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας επιχειρεί να καρφιτσώσει στην πολιτική ταυτότητά του την ηχώ της Αυτοδιοίκησης. Δήμαρχος Καρπενησίου, Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, μελλοντικός Δήμαρχος Αθηναίων.
Ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, έσβησε μέσω της αυτοδιοικητικής πορείας, την αδυναμία του να περπατήσει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, και επιδιώκει να διορθώσει το μέλλον που έχασε στην εσωκομματική μάχη του 2015-2016.
Ο Κώστας Μπακογιάννης θέλει να είναι… περισσότερο Μπακογιάννης και λιγότερο Μητσοτάκης. Επενδύει στη φρέσκια εικόνα του. Στην ελάχιστη φθορά του. Στη φυσική κληρονομιά του γητευτή της εθνικής συμφιλίωσης. Δηλαδή, αυτού που έχει ανάγκη η Ελλάδα μετά από 8 χρόνια εθνικού διχασμού και υστερίας των Μνημονίων, με τη θλιβερή διαπίστωση ότι, στον δημόσιο βίο, εκτός από τον… ορίτζιναλ ΣΥΡΙΖΑ, ακούγονται και επικρατούν φωνές “γαλάζιου” και “πράσινου” ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος θέλει να πείσει ότι, μπορεί να ενώσει τους Έλληνες, και να σιγήσει την υστερία των άκρων. Ακόμη και από την παράταξή του.
Ο Απόστολος Τζιτζικώστας επενδύει στο Σκοπιανό. Σε ένα θέμα που αγγίζει το συναίσθημα κάθε Έλληνα, και μπορεί ανέξοδα να φέρει στην αγκαλιά του πληθυντικά κοινά, χωρίς κομματικά στεγανά, σύνορα και περιορισμούς. Σε συνδυασμό με την κατανόηση των λαθών που έκανε στην εσωκομματική μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, και του στέρησαν το προφανές: Να εικονοποιήσει ο ίδιος την αλλαγή γενιάς που είχε ανάγκη η Κεντροδεξιά, αντί να μπλέξει με τζάκια και υβρίδια ασύμβατης ιδεολογίας και συμπεριφοράς.
Οι ιστορικοί του μέλλοντος, έχουν τη διαπιστωμένη θέση ότι, οι μάχες του μέλλοντος κρίνονται… σήμερα. Προτού το παρόν γίνει παρελθόν. Και μια τέτοια μάχη για τη μελλοντική ηγεσία της Κεντροδεξιάς, έχει χαρακτηριστικά μαραθωνίου, όχι αγώνα ταχύτητας.
Φτάνει οι πρωταγωνιστές να κατανοήσουν εγκαίρως το δέος του κινδύνου, να τρέχουν μόνοι και να τερματίσουν… δεύτεροι. Πίσω από τον δικό τους κακό εαυτό.
http://ysterografa.gr Labels Άρθρα Loading… Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Πηγή – ksipnistere.com
Το Σκοπιανό δίνει πόντους στον Τζιτζικώστα για τη… μελλοντική αναμέτρηση (ηγεσίας) με τον Μπακογιάννη
