Με έκταση είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα σε μήκος και δέκα τρία σε πλάτος, η λίμνη απλωνόταν στα βαθύτερα σημεία του λεκανοπεδίου που σχηματίζουν τα βουνά των μυστηρίων: Ελικώνας, Πτώο, Σφίγγιο, Χλωμό και οι απολήξεις του Παρνασσού.
Με τον Βοιωτικό Κηφισό και τους υδάτινους όγκους που κατέβαιναν από τα γύρω βουνά να την εμπλουτίζουν και να αυξομειώνουν το βάθος της, ήταν για τους κατοίκους της γύρω περιοχής πηγή ζωής, αλλά ταυτόχρονα και πηγή ιδιαίτερων παραδόσεων, ανεξήγητων φαινομένων μα και καταστάσεων που κάλυπταν με δέος, φόβο, και άκρατη φαντασία για το μυστήριο, αυτή την συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση.
Μπορεί να χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας (1834–1931) για την πλήρη καθυπόταξη και αποξήρανση της λίμνης, τίποτα όμως δεν στάθηκε ικανό να κλονίσει τις μνήμες για τα όσα περίεργα συνέβαιναν.
Δίπλα στις όχθες του Κηφισού δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν νοιώσει το αίμα τους να παγώνει στη θέα όμορφων γυναικών που χόρευαν και τραγουδούσαν, αλλά εξαφανίζονταν μόλις κάποιος πλησίαζε για να αντικρίσει από κοντά την αιθερική τους φύση.
Και μπορεί ορισμένοι να έσπευδαν να χλευάσουν αυτούς που τα έζησαν, ήταν όμως οι ίδιοι που αναθεωρούσαν την χλεύη τους έχοντας απέναντί τους συνανθρώπους, συγχωριανούς και φίλους με χαμένα τα λογικά τους.
Και μπορεί να ήταν πολλοί ακόμα αυτοί που εξακολουθούσαν να αμφιβάλουν, ήταν όμως όλοι τους παρόντες, τρομαγμένοι μάρτυρες στον υπόκωφο θόρυβο, στο ανεξήγητο μουγκρητό, στους βρυχηθμούς που έρχονταν από τη μεριά της λίμνης απροειδοποίητα, λες και κάτι ήθελε να δονήσει μαζί με τους τοίχους των σπιτιών τους και τις τρομαγμένες τους καρδιές.
Τα όσα φτάνουν σήμερα στη γνώση μας για το μυστηριώδες πλάσμα της λίμνης της Κωπαίδας στηρίζονται τόσο σε παλιά συγγράμματα όσο και σε συζητήσεις με κατοίκους της περιοχής, μεγάλης ηλικίας, που σαν ζωντανές βιβλιοθήκες γνώσης έρχονται να μεταφέρουν στη μνήμη της σύγχρονης γενιάς, όλα όσα αυτοί αλλά και οι πρόγονοί τους είχαν ζήσει.
Όλα εκείνα τα περίεργα που συνέβαιναν αλλά και εξακολουθούν να συμβαίνουν…
ΠΗΓΗ