Υπάρχουν εξωγήινες μορφές κάτω από τη θάλασσα; Θεάσεις και στην Ελλάδα

Η ανακάλυψη μίας μυστηριώδους υποβρύχιας δομής στο Μαλιμπού της Καλιφόρνιας το 2014, που μπορεί να αποτελεί και το Άγιο Δισκοπότηρο των ερευνητών USO (Άγνωστα Υποβρύχια Αντικείμενα), αλλά και η καταγραφή ενός ήχου από τα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού το καλοκαίρι του 1997 από την αμερικανική Εθνική Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ), και ο οποίος ήχος δεν ταυτίζεται με κανένα γνωστό ηχητικό αποτύπωμα, έχει οδηγήσει μερικούς θεωρητικούς να θέσουν το ερώτημα κατά πόσον εξωγήινες μορφές ζωής θα μπορούσαν ήδη να ζουν στη γη.

Κάνουν λόγο για υποβρύχιες βάσεις εξελιγμένης τεχνολογίας, ακόμα και για ολόκληρους πολιτισμούς που αναπτύσσονται κάτω από το νερό και φιλοξενούν άγνωστα όντα και αντικείμενα.

Υποβρύχια δομή στο Μαλιμπού

Μάλιστα στο 22ο συνέδριο UFO που πραγματοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2013 στις Η.Π.Α., ο Paul Stonehill, γεννημένος στην πρώην Σοβιετική Ένωση και πολύ καλός γνώστης των UFO/USO της Ρωσίας και της πρώην ΕΣΣΔ, αναφέρθηκε σε σοβιετικούς δύτες το 1982, όταν στη λίμνη Βαϊκάλη είχαν βρεθεί δίπλα σε υποβρύχια ανθρωποειδή με ασημί στολές, σε βάθος 50 μέτρων, τα οποία εργάζονταν για να ανακτήσουν «κάτι», και μάλιστα χωρίς να φορούν αναπνευστικές συσκευές!

Πρωτοπόρος όμως στο θέμα των USO ήταν ίσως ο Ivan T. Sanderson που έφερε το θέμα για πρώτη φορά στην επιφάνεια, με την μελέτη του “Invisible Residents” το 1970. Στο βιβλίο του αυτό περιγράφει δεκάδες περιστατικά από όλο τον κόσμο, ακόμη και από παλαιότερες εποχές.

Σύμφωνα με την θεωρία του Sanderson οι υποβρύχιες βάσεις των εξωγήινων βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία των θαλασσών του πλανήτη μας, τα οποία ονομάζει «δίνες». Αυτές οι «δίνες» βρίσκονται μέσα σε νοητά τρίγωνα επάνω στο χάρτη της γης, ορίζουν τις περιοχές με τις συχνότερες εμφανίσεις USO ή και θεάσεις μυστηριωδών θαλάσσιων πλασμάτων, με τις περισσότερες εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών, καθώς επίσης και με την εκδήλωση παράξενων ενεργειακών, μαγνητικών ή βαρυτικών φαινομένων ή και ατμοσφαιρικών ανωμαλιών. Αυτές οι ανωμαλίες συνολικά παρουσιάζονται σε 12 περιοχές της γης από τις οποίες οι 5 είναι βόρεια του 36ο παραλλήλου, άλλες 5 νότια του 36ο παραλλήλου και από τις άλλες δύο η μία στο Βόρειο Πόλο και η άλλη στο Νότιο Πόλο.

Από τα βάθη των αιώνων έως και σήμερα
Κοιτάζοντας πίσω στα αρχαία χρόνια συναντάμε παραδόσεις από όλο των κόσμο όχι μόνο για άγνωστα υποβρύχια αντικείμενα αλλά και για ανθρωπόμορφες οντότητες που αναδύονται από την θάλασσα. Αναφορές από παραδόσεις της Μεσοποταμίας κάνουν λόγο για οντότητες που αναδύονταν από την θάλασσα με λέπια σε όλο το σώμα τους τα οποία μπορούσαν να ζήσουν και στο νερό και στην ξηρά.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται, ο Οάννες, αλλιώς Ωάννης στην εξελληνισμένη του απόδοση, εμφανίστηκε ξαφνικά, αναδυόμενος από τη θάλασσα, στην περιοχή της αρχαίας Χαλδαίας πριν από επτά χιλιάδες χρόνια περίπου. Η μορφή του φάνταζε αλλόκοτη καθώς ήταν κάτι ανάμεσα σε ψάρι και άνθρωπο, δεν τρεφόταν, και τις νύχτες τις περνούσε μέσα στη θάλασσα. Κανένας δεν γνώριζε κάτι για την καταγωγή του, ενώ ήταν κάτοχος μιας βαθιάς σοφίας αλλά και πολλών πρακτικών γνώσεων που μεταβίβασε στους ανθρώπους εκείνης της εποχής.

Ο Berossus ιερέας της Βαβυλωνίας γράφει για τον Adapa, τον άνθρωπο-ψάρι που μετέδωσε σοφία και γνώση στον άνθρωπο. Στις 11 Οκτωβρίου του 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος, σύμφωνα με όσα γράφονται στο ημερολόγιο του, βρισκόταν με το πλοίο του σε ένα από τα βαθύτερα σημεία του Ατλαντικού, στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων, όταν εντόπισε περίεργα φώτα να ανάβουν κάτω από το νερό. Ακολούθως, ένα μεγάλο σκάφος σε σχήμα δίσκου αναδύθηκε στην επιφάνεια και χάθηκε στον νυχτερινό ουρανό.

Οι σημειώσεις του Κολόμβου και η απολογία κατά την Ιερά Εξέταση αναφέρουν πολλά περίεργα περιστατικά μεταξύ των οποίων και η θέαση ενός σμήνους πουλιών, το οποίο περιγράφεται σαν μια βαριά μάζα, βάρους 120 τόνων, που ταξίδευε πάνω από τον Ωκεανό. Στο Popol Vuh (Χρονικά της Κοινότητας, των Ινδιάνων), την πιο πλούσια μυθολογική και ιστορική πηγή του Νέου Κόσμου, διαβάζουμε: «…την πέμπτη μέρα εμφανίστηκαν ξανά πάνω στο νερό και έγιναν αντιληπτοί από τους ανθρώπους. Έμοιαζαν με ανθρώπους-ψάρια».

Το 1879 ο καπετάνιος J.E. Pringle του H.M.S. Vulture σημείωσε στο ημερολόγιο του την έκπληξη και τον τρόμο που ένιωσε όταν αντίκρισε στο βυθό της θάλασσας δυο γιγάντιους, φωτεινούς, περιστρεφόμενους τροχούς! Στις 20 Αυγούστου του 1904, η εφημερίδα Philadelphia Inquirer παρουσίασε ένα άρθρο περιγράφοντας την περιπέτεια του βρετανικού φορτηγού πλοίου Mohican. Ενώ εκτελούσε ένα δρομολόγιο ρουτίνας, ο καπετάνιος και το πλήρωμα είδαν ένα φωτεινό αντικείμενο να αναδύεται μέσα από τη θάλασσα και να αιωρείται πάνω από αυτήν.

Στη συνέχεια από το φωτεινό αντικείμενο εκπορεύτηκε ένα φωσφορίζων σύννεφο που κύκλωσε το πλοίο. Το φαινόμενο κράτησε για λίγη ώρα κι έπειτα το σύννεφο ξεκόλλησε από το πλοίο και επέστρεψε στο μυστηριώδες αντικείμενο το οποίο πέταξε μακριά.

Η νεότερη ιστορία του φαινομένου
Ας έρθουμε όμως στην νεότερη ιστορία του φαινομένου και σε αναφορές που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως. Στα τέλη του 1969, και κατά την διάρκεια μιας άσκησης του πολεμικού ναυτικού των Η.Π.Α. με την κωδική ονομασία Deep Freeze 69, και η οποία σχετιζόταν με επιχειρήσεις διάσχισης πάγων στην Ανταρκτική, οι κυβερνήτες των πολεμικών σκαφών ανέφεραν τη θέαση ενός USO με απίστευτες δυνατότητες.

Το αντικείμενο με μήκος 100 πόδια (33 μέτρα), ξεπετάχτηκε με μεγάλη ταχύτητα από το βυθό σπάζοντας τον αρκετά παχύ και συμπαγή πάγο μπροστά από την αμερικανική πομπή κι έπειτα χάθηκε πετώντας με τρομαχτική ταχύτητα προς τον ουρανό. Ένα παρόμοιο περιστατικό θα λάβει χώρα μερικά χρόνια αργότερα. Ο Ρώσος UFOλόγος Vladimir Ajaja, αναφέρει ένα περιστατικό από το χειμώνα του 1976, όπου άνδρες του σοβιετικού στρατού βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα UFO που αρχικά κινούνταν κάτω από τον πάγο, κι έπειτα ξεπετάχτηκε μπροστά τους, σπάζοντας με έναν ιδιαίτερα θεαματικό τρόπο τον πάγο για να πετάξει στον ουρανό.

Στα τέλη του 1978 νότια της Αγκόνα, στην Αδριατική, ένας μεγάλος αριθμός αντικειμένων αναδυόταν απ’το βυθό για να χαθεί στον ουρανό. Η περιοχή του Σαν Μπενεντέτο ντελ Τρόντο παρουσίασε μια δραστηριότητα USO μοναδική σε πυκνότητα εμφανίσεων και αριθμούς μαρτύρων. Απ’τη θάλασσα, υψώνονταν σκάφη μέσα σε πράσινο φως, σηκώνοντας μεγάλα κύματα. Η θάλασσα σε αυτό το σημείο δεν ξεπερνά τα 20-30 μέτρα βάθος. Τον Αύγουστο του 1965 κατά την διάρκεια ταξιδιού στην Κόκκινη Θάλασσα το πλήρωμα του ατμόπλοιου Raduga παρατήρησε μια φλογερή σφαίρα να αναδύεται και να αιωρείται, φωτίζοντας την επιφάνεια του νερού.

Η σφαίρα είχε διάμετρο 60 μέτρα. Στο κανάλι της Σάντα Καταλίνα, το οποίο χωρίζει την ηπειρωτική Καλιφόρνια από το νησί Καταλίνα και έχει βάθος ίσο με το ύψος του Έβερεστ, έχει καταγραφεί μεγάλος αριθμός άγνωστων αντικειμένων που μπαινοβγαίνουν στο νερό. Βάση των παρατηρήσεων του ερευνητή Preston Dennett, το 1992 εκατοντάδες αντικείμενα άγνωστης προέλευσης εντοπίστηκαν γύρω από τα βουνά της Σάντα Μόνικα, εκ των οποίων πολλά φαίνονται να έχουν μόλις βγει από την θάλασσα.

Καταγραφές ΑΤΙΑ στις ελληνικές θάλασσες

Με το πρώτο καταιγισμό αναφορών για άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα στον ελλαδικό ουρανό στη μέση της δεκαετίας του 1940, υπήρξαν παράλληλα και κάποιες καταγραφές που αναφέρονταν σε παράξενα αντικείμενα που «βουτούσαν» στην θάλασσα και χάνονταν, φώτα από το βυθό της θάλασσας που γίνονταν ορατά από πιλότους αεροσκαφών, αλλά και συντριβές ιπτάμενων αντικειμένων σε θαλάσσιες περιοχές χωρίς ποτέ να βρεθούν συντρίμμια.

Στην Μυτιλήνη στις 18 Ιουλίου 1968, θα σημειωθεί μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις, όταν έντεκα συνολικά σκάφη, θα «χτενίσουν» επί δύο ώρες την θαλάσσια περιοχή Νεαπόλεως, για να ανεύρουν ένα αεροπλάνο το οποίο…δεν έπεσε ποτέ! Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, τα παιδιά και ο δάσκαλος μιας κατασκήνωσης της περιοχής, εντόπισαν τις πρωινές ώρες, ένα αεροσκάφος το οποίο αφού έχασε ύψος έπεσε στην θαλάσσια περιοχή Νεαπόλεως.

Κανένα, όμως σήμα κινδύνου δεν έλαβε ο πύργος ελέγχου του αεροδρομίου, που βρισκόταν πλησίον της περιοχής, ενώ οι έρευνες υπήρξαν άκαρπες. Σύμφωνα με τις εικασίες, αφού επίσημο πόρισμα δεν υπήρξε, ο δάσκαλος με τα παιδιά υπήρξαν θύματα μαζικής οφθαλμαπάτης! Τον Ιούλιο του 1972, το Αρχηγείο Ναυτικού θα ανακοινώσει ύστερα από αναφορές πολιτών, ότι «..στίς 16 Ιουλίου και ώραν 11.30 αναφέρθη ότι επέπλεεν αντικείμενο μήκους 2,5 μέτρων περίπου, που έμοιαζε με τορπίλλην στην θαλάσσια περιοχήν του Σαρωνικού Κόλπου δυτικά των βραχωνισήδων Πετροκάραβο..»

Αφού αναφέρει το θαλάσσιο στίγμα του αντικειμένου, η ανακοίνωση κλείνει, εφιστώντας την προσοχή των ναυτιλλομένων. Καμία άλλη ανακοίνωση δεν θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες από το Αρχηγείο, όπως και καμία απάντηση στο ερώτημα: Γιατί μία τορπίλη μπορεί να «κόβει» βόλτες στο Σαρωνικό Κόλπο;

Την δεκαετία του 1980, θα καταγραφεί η πιο γνωστή ίσως περίπτωση USO στην Ελλάδα, η οποία θα αναφερθεί σε αρκετές εφημερίδες, και θα αναδημοσιευθεί και σε πολλά περιοδικά και βιβλία του ανεξήγητου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες πολιτών, το Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 1984, υπήρξαν ενδείξεις ότι μικρό αεροσκάφος έπεσε στη θάλασσα και βυθίστηκε, στα ανοιχτά του χωριού Μύρτος της Ιεράπετρας στην Κρήτη.

Συγκεκριμένα, όπως έγραψε το φύλλο της εφημερίδας «Τόλμη» του Ηρακλείου, οι λιμενικές αρχές του Λασιθίου βρισκόντουσαν σε κινητοποίηση για να εξακριβώσουν εάν έχουν βάση οι ισχυρισμοί κατοίκων του χωριού Μύρτος Ιεράπετρας, κατά τους οποίους στις 4.20 το απόγευμα είδαν άγνωστο αντικείμενο να πέφτει φλεγόμενο στη θάλασσα, 4 μίλια νοτιοδυτικά του χωριού. Οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι είδαν το αντικείμενο να πέφτει με μεγάλη ταχύτητα και να δημιουργείται τεράστιος πίδακας νερού 50 μέτρων.

Ειδοποιήθηκε ο Λιμενικός Σταθμός Ιεράπετρας και το Λιμεναρχείο Αγίου Νικολάου, ενώ καΐκι από την περιοχή προσπάθησε να πλησιάσει το σημείο όπου βυθίστηκε το άγνωστο αντικείμενο, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε στη θάλασσα. Στον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου του Ηρακλείου δεν γνώριζαν τίποτα για πτήση εκείνη την ώρα, ενώ τίποτα δεν γνώριζε και ο Σταθμός Χωροφυλακής Μύρτου, πέρα από τις πληροφορίες που έδωσαν οι κάτοικοι.

Αναφορές όμως εξακολουθούν να καταφθάνουν μέχρι και σήμερα, σε οργανισμούς και ομάδες έρευνας, με πιο πρόσφατη τη θέαση ενός κατοίκου από τα Πηγάδια Καρπάθου, στις 21 Δεκεμβρίου του 2012, στις 20.55 το βράδυ. Η μαρτυρία έρχεται από το Διεθνή οργανισμό της NUFORC με τίτλο ”Big white shining thing crashed in the Aegean Sea between Karpathos and Rhodes”, και αναδημοσιεύθηκε στη χώρα μας από τη σελίδα UFOs & ALIENS TRUTH (Greek Community), και τον ερευνητή Χάρη Κουτσιαύτη. Σύμφωνα με την μαρτυρία: «Κάποια στιγμή είδα κάτι λευκό και λαμπερό να πετά πάνω από τη πόλη του νησιού (τα Πηγάδια Κάρπαθου).

Κινούταν χαμηλά και σιωπηλά, περίπου στα 1200 με 1500 μέτρα από το έδαφος και είχε το μέγεθος ενός αεροπλάνου. Ήρθε κατευθείαν από τα νοτιοδυτικά και είχε το κλασικό σχήμα ενός μετεωρίτη, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν ένας μετεωρίτης. Ήταν λαμπερό λευκό, ταχύτατο και σε γωνία που πίστευα ότι θα συντριβεί στο ακρωτήριο ακριβώς βόρεια των Πηγαδιών. Όμως πέρασε πάνω από την κορυφή του ακρωτηρίου, και εκεί σε ύψος 500 μέτρων αποκολλήθηκε ένα λαμπερό κόκκινο φως που έπεσε στην ανατολική πλευρά του νησιού.

Το κύριο σώμα συνέχισε τη πορεία του και πρέπει να συνετρίβη στη θάλασσα μεταξύ Κάρπαθου και Ρόδου. Περίμενα να ακούσω κάποιο θόρυβο την στιγμή της συντριβής στο νερό, αλλά δεν ακούστηκε τίποτα. Πάντως, λίγο πριν πέσει το κόκκινο μέρος, το κύριο σώμα φάνηκε να περιστρέφεται κατά 90 μοίρες και να πετάει καθοδικά προς τα πλάγια».

«Για όσους δεν γνωρίζουν Αγγλικά, μπορείτε να πάτε στις Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Μετάφραση: Ελληνικά»