ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ;

Ένα προαιώνιο ερώτημα που εξακολουθεί όμως να απασχολεί πάντα τους ανθρώπους χωρίς να δίνεται μία σαφής απάντηση, καθώς σύμφωνα με τις αντιλήψεις της καθιερωμένης επιστήμης δεν υπάρχουν αποδείξεις.
Η εκπληκτική περίπτωση της «Σάντι Ντέβι»
Διάσημοι επιστήμονες όπως οι Καμίγ Φλαμαριόν και Σερ Γουίλιαμ Κρουζ, οι οποίοι αφού μελέτησαν με κάθε λεπτομέρεια ψυχικά φαινόμενα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο
Σήμερα ένας κλάδος της Ψυχολογίας και Παραψυχολογίας ερευνά και επεξηγεί με επιστημονική μεθοδολογία όλα εκείνα τα ψυχικά φαινόμενα για τα οποία οι άλλες επιστήμες δεν έχουν κατορθώσει να δώσουν ικανοποιητικές εξηγήσεις και οι οποίες άλλοτε τα αγνόησαν τελείως και άλλοτε τα αμφισβήτησαν.
Χαρακτηριστική και αξιοσημείωτη είναι η ακμή της Παραψυχολογίας στην άλλοτε Σοβιετική Ένωση, στην οποία συνέτεινε πολύ η εργασία των λογίων Βαλωτίνη και Κίρλιαν, καθώς πρώτοι μελέτησαν και απέδειξαν μέσω της φωτογράφησης τη δυνατότητα του ενεργειακού ψυχικού πεδίου που εκπέμπει κάθε ζωντανός οργανισμός.
Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της φωτογράφησης Κίρλιαν ήταν η εμφάνιση στη φωτογραφία ενός μέλους που έλειπε από το σώμα ενός ανάπηρου που φωτογραφήθηκε, γεγονός που αποδεικνύει την ύπαρξη του Αστρικού σώματος.

Η παραψυχολογία έχει ένα πολύ πλούσιο πεδίο ερευνών. Μεταξύ των φαινομένων που ερευνά συστηματικά σε διάφορα επιστημονικά εργαστήρια είναι τα φαινόμενα: τηλεπάθειας, ψυχοκίνησης, ενόρασης, υλοποίησης, εξωσωματικής κατάστασης, φαντασμάτων, διαμεσότητας, μετενσαρκώσεως κ.λπ.

Ένα αυθεντικό περιστατικό μετενσάρκωσης είναι η εκπληκτική περίπτωση της Σάντι Ντέβι η οποία συνέβη στο Δελχί και για το οποίο έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον η ίδια κυβέρνηση των Ινδιών. Η Σάντι Ντέβι γεννήθηκε στο Δελχί. Τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής της φαινόταν ένα κοριτσάκι όπως και όλα τα υπόλοιπα, ζωηρό, χαρούμενο, όταν έγινε τριών ετών, δηλαδή μόλις μπορούσε να μιλάει καθαρά και να εκφράζει τις σκέψεις της άρχισε να μιλάει με πολύ σοβαρότητα για κάποιο φανταστικό σύζυγο και τα παιδιά της.
Επειδή όσο περνούσαν οι μήνες αυτή η έμμονη ιδέα όπως χαρακτηρίστηκε από τους γονείς της γινόταν όλο και πιο ζωηρή και επειδή δεν ενδιαφερόταν για πράγματα της ηλικίας της, οι γονείς της άρχισαν να ανησυχούν. Μία, μέρα μεταξύ σοβαρού και αστείου τη ρώτησαν ποιος είναι αυτός ο σύζυγος.
… Η μικρή δε δίστασε να απαντήσει: «Λέγεται Κέντερναθ και μένει στη Μούτρα, σε ένα κίτρινο σπίτι με μεγάλες αψιδωτές πόρτες και καγκελωτά παράθυρα, στη μέση μιας αυλής γεμάτης γιασεμιά. Μαζί του μένουν τα παιδιά μας».
Οι γονείς σκέφτηκαν ότι η μικρή τρελάθηκε και την οδήγησαν στο οικογενειακό γιατρό τους. Ο γιατρός με τη σειρά του τη θεώρησε φαντασιόπληκτη. Όμως η μικρή είχε πολύ ξεκάθαρες αναμνήσεις όπως: «λεγόμουν Λούτζι και πέθανα εδώ και μερικά χρόνια στη γέννα του τελευταίου μου παιδιού …η εγκυμοσύνη μου ήταν από την αρχή δύσκολη, όταν έφτασε η ώρα του τοκετού, το μωρό παρουσιάστηκε με τα πόδια αντί με το κεφάλι, εκείνο σώθηκε, εγώ πέθανα».
Από αυτό το σημείο άρχισαν οι απορίες για τη μικρή Σάντι. Πως μπορούσε να ξέρει τις ψυχολογικές λεπτομέρειες ενός δύσκολου τοκετού που το παιδί έρχεται με ισχιακή προβολή. Μέσα στα επόμενα χρόνια οι γονείς της Σάντι την πήγαιναν από γιατρό σε γιατρό
…Όταν έγινε οκτώ ετών ένας θείος αποφάσισε να ερευνήσει αν τα λεγόμενα της είχαν κάποια δόση αλήθειας…
Όταν ο Κέντερνάθ πληροφορήθηκε αυτήν την ιστορία και επειδή ο ίδιος δε μπορούσε να πάει στο Δελχί για να δει από κοντά τη μικρή έστειλε ένα συγγενή του.
Όταν έγινε η συνάντηση, η Σάντι τον αναγνώρισε αμέσως ως τον ξάδερφο του συζύγου της και τον ρώτησε μάλιστα να της πει τα νέα που είχε από τον Κέντρεναθ και τα παιδιά. Μετά από αυτό ακολούθησε η συνάντηση πλέον και με τον Κέντερναθ και έναν γιό, που όταν η Σάντι τον είδε προσπαθούσε όπως μία μητέρα να τον πάρει στην αγκαλιά της… Όσο για τον σύζυγο η Σάντι του φέρθηκε με το σεβασμό που ταιριάζει σε μία υποταγμένη σύζυγο, όταν ήταν παρόντες ξένοι, αλλά τον αποκαλούσε και με χαϊδευτικά ονόματα τα οποία όπως αποδείχθηκε αργότερα μόνο αυτός και η Λούτζι ήξεραν.
Ενώ ο Κέντερναθ και ο γιός του επέστεψαν συγκινημένοι στο σπίτι τους με τα όσα είχαν συμβεί η είδηση γι αυτό το παράδοξο γεγονός έφτασε στα αυτιά του προέδρου του Πανινδικού δημοσιογραφικού συλλόγου και μέλους της Ινδικής βουλής, ο οποίος στη συνέχεια σε συνεργασία και με άλλους δημοσιογράφους αλλά και επιστήμονες ήθελαν να ερευνήσουν αν η μικρή επρόκειτο για απάτη ή είχε κάποια ιδιαίτερη ικανότητα να γνωρίζει προσωπικές λεπτομέρειες τρίτων ή ήταν μετενσάρκωση της Λούτζυ.
Έτσι η Σάντι με τους γονείς της και δημοσιογράφους επήγαν στη Μούτρα και την άφησαν χωρίς υποδείξεις να βρει μόνη της το σπίτι του Κεντερνάθ όπου έλεγε ότι εκεί είχε ζήσει και πεθάνει.
Εκεί όχι μόνο αναγνώρισε το σπίτι παρόλο ότι είχε αλλάξει χρώμα, είχε γίνει λευκό, επιπλέον άρχισε να μιλάει την τοπική διάλεκτο, αναγνώρισε και συγγενείς του άντρα της. Όταν μπήκε στο σπίτι φώναξε με τα ονόματα τους τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της, δεν αναγνώρισε το μικρότερο του οποίου η γέννηση είχε κοστίσει τη ζωή της Λούτζη. Στη συνέχεια πήγε στο σπίτι της μητέρας της, μίας ηλικιωμένης κυρίας η οποία με όλα αυτά ήταν υπερβολικά συγκινημένη και ταυτόχρονα τρομοκρατημένη…
Η προαναφερόμενη υπόθεση δείχνει μία ολοκληρωμένη περίπτωση μετενσάρκωσης. Για τη μικρή Σάντι όλη αυτή η ιστορία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Δεν ήταν δυνατόν να αναλάβει την ευθύνη μίας μητέρας τριών παιδιών μεγαλύτερων από αυτήν σε ηλικία Κάποια στιγμή λοιπόν, κατάλαβε ότι το παρελθόν όσο αγαπητό και αν της ήταν δε μπορούσε να μετατραπεί σε παρόν. Έτσι σταδιακά και με πολύ πικρία έβγαλε από το μυαλό της την προηγούμενη οικογένεια της προκειμένου να φτιάξει μία καινούρια ζωή.
Όταν η Σάντι ήταν 32 ετών και εργαζόταν ως υπάλληλος στο Νέο Δελχί ασχολήθηκε ξανά ο παγκόσμιος τύπος με την περίπτωση της αλλά η ίδια αρνήθηκε να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο της ζωής της το οποίο θεωρούσε οριστικά κλεισμένο.
Ωστόσο ο Ινδός καθηγητής Ίνδρα Σεν του Ποντισέρι κρατά στα χέρια του όλα τα σχετικά ντοκουμέντα αυτής της σπάνιας περίπτωσης άριστα τεκμηριωμένης στα χρονικά των ψυχικών φαινομένων.
Ωστόσο, έγιναν πολλές προσπάθειες να δοθεί εξήγηση αυτού του περιστατικού με τη γνώση και τα μέσα της ορθόδοξης επιστήμης, αλλά όλες απέτυχαν.