ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Εκπλήσσει το απύθμενο συριζαϊκό θράσος, l αλλά σημαντικότερο είναι να αναρωτιόμαστε l τι είν’ αυτό που του επιτρέπει να εκδηλώνεται έτσι ανερυθρίαστα; l «Είναι η αυτάρεσκη αμορφωσιά των αποδεκτών του, ανόητε» l ακούω μέσα μου τον βαρύθυμο συναξαριστή. l Αν κάθε στάλα θράσους έτσουζε τοσοδά έστω το σαρκίο μας, l τότε θα το σκεφτόταν πολύ το θρασίμι πριν το ξανακάνει. l Αλλά αυτός έχει πια ξετραχειλιστεί l – δεν καταλαβαίνει ούτε πότε γίνεται γελοίος. l Να κατηγορεί δηλαδή ο Τσίπρας άλλους για λαϊκισμό. l Ποιος, ο Πάπας του εν Ελλάδι. l Ο λαβών λάσπην και ποιήσας εξ αυτής μέγαρα. l Μαξιμιαρά και άλλα. l
Αυτή την κοινωνική αφασία εκμεταλλεύεται πολλαπλώς. l Αν ένιωθε ότι η «μάζα» τσινάει, δεν θα τολμούσε λ.χ. να εκστομίζει φράσεις σαν την «απεύθυνση πλατιού καλέσματος». l Πόσοι αναγούλιασαν, στραβομουτσούνιασαν, χαμογέλασαν έστω; l Γιατί το ζήτημα δεν είναι μια αξιοθρήνητη φράση. l Είναι που θεωρούν ότι αυτή η άθλια, η σαφρακιασμένη αριστερή «γλώσσα» λειτουργεί. l Οτι «συγκινεί» έναν κόσμο. l Οτι δίνει μήνυμα, στίγμα. l Το χειρότερο είναι ότι έχουν δίκιο. l
Είναι δυσαναπλήρωτος ο όρος «προοδευτικός»; l Καθότι, πια, ακαριαία σημαίνων; l Συμμεριζόμουν αυτόν τον προβληματισμό μερικών αναγνωστών και πριν ακόμα γράψω όσα έγραψα πρόσφατα για την «πιο καταρρακωμένη λέξη». l Ο καθείς και τα όπλα του όμως. l Η γλώσσα πλουσιότατη και η ουσία ευρίσκει. l Οταν υπάρχει ουσία βέβαια. l Αννα Διαμαντοπούλου: l «Η αναγνώριση μιας πολιτικής ως “προοδευτικής” στη χειμαζόμενη χώρα μας είναι πολύ απαιτητική l και δεν κατακτάται με αφηρημένες αναφορές του συρμού σε “προοδευτικά πρόσημα” και αντιδεξιές κενολογίες». l
Μια ζωή προσφοράς στον άνθρωπο ήταν η ζωή του ταγμένου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη. l Σαν ένα στερνό «χαίρε», διαλέγω μικρό απόσπασμα από συνέντευξη που μου έδωσε το 2005 για το περιοδικό «Passport», τότε, της κυριακάτικης «Κ». l «-Σας αφήνει η δουλειά περιθώρια ουσιαστικής επαφής με τους λαούς που γνωρίζετε;» l «-Εμένα, όπου πάω, γίνεται αυτόματα η επαφή μου με τους ανθρώπους. Εχω μια τέτοια ικανότητα. Ακούω, καταλαβαίνω, μυρίζω – κι αυτό τους λύνει μαζί μου. Δεν είμαι του αγγλοσαξωνικού στιλ, ξέρεις, “ναι μεν, ωραία μέρη, αλλά οι άνθρωποι είναι για τα μπάζα”. Δεν μου πάει το ταξίδι για τουρισμό. Θέλω ν’ ανακατευτώ, να δω, να μάθω, να μπω. Το επιβάλλει η δουλειά, άλλωστε. Στις περιοχές που πάω, πρέπει να μείνω σε χωριατόσπιτο, να φάω και να κοιμηθώ μαζί τους, δεν γίνεται αλλιώς. Και αισθάνομαι πολύ τυχερός που μπορώ να κάνω αυτό το πράγμα στη ζωή μου. Νομίζω ότι με ζηλεύει πολύς κόσμος». l Κι εγώ επίσης Γιάννη Μπεχράκη. l Αξιώθηκες μια ζωή με νόημα. l
Ακούγοντας τους συριζαίους l -από τον Τσίπρα ως τον Κυρίτση κι από τη Σία ως την Τασία- l βλέπεις με ποιο κύριο «επιχείρημα» πάνε στις εκλογές: l «Να ορθώσουμε φραγμό στη Δεξιά». l Ο Μπαμπούλας της Δεξιάς δηλαδή l – εγγαστρίμυθοι του Αντρέα κι εδώ. l Συριζοπενία Αντρέα κατεργάζεται. l
Υπάρχει κι άλλο «επιχείρημα» κατά της Επαράτου: l Η καταδίκη βουλευτή της Ν.Δ. για πληρωμένη ασέλγεια με 15ετή. l Οι περισσότεροι συριζαίοι αποφεύγουν, είν’ αλήθεια, να το αναγάγουν σε «επιχείρημα» l – πλην του Μαξίμου βεβαίως, αλλά και δύο απροσδοκήτως συνευρεθέντων στους κατακίτρινους από χαμαιλούλουδα μπαξέδες: l Του «διανοούμενου» Ξυδάκη και της αγγουρομαζώχτρας Μεγαλοοικονόμου. l Ο ένας γράφοντας στα «Νέα» και η άλλη παραληρούσα κατά Καλλιάνου σε τηλεπαράθυρο. l Η γλώσσα του μεν «φανερά παρ’ ημίν» και με «όρους βιοπολιτικούς» ενώπιον «ρεβάνς των πεπτωκότων βαρώνων και (…) των βασάλων», l της δε, χύμα και με τη σέσουλα του μπακάλη. l Στον πυρήνα, όμως, όμοιος ομοίω. l Το σελοφάν διαφέρει.
ΈντυπηΠηγή άρθρου – kathimerini.gr