Ερευνητική ομάδα του πολιτειακού πανεπιστημίου του Μίσιγκαν των ΗΠΑ ανακάλυψε ένα βακτήριο που επιβιώνει υπό συνθήκες υπερυψηλής τοξικότητας για να δημιουργήσει χρυσό 24 καρατίων.
Η διαδικασία αυτή, γνωστή και ως μικροβιακή αλχημεία, σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούν να μεταλλάξουν μια ουσία μηδενικής αξίας σε πολύτιμο μέταλλο.
Ο επικεφαλής της ομάδας Καζέμ Κασεφί, καθηγητής μικροβιολογίας και μοριακής γενετικής, μαζί με τον Άνταμ Μπράουν, καθηγητή «ηλεκτρονικής τέχνης», ανακάλυψαν ότι το βακτήριο Cupriavidus metallidurans αναπτύσσεται σε τεράστιες συγκεντρώσεις χλωριδίου χρυσού -ή υγρού χρυσού, μια τοξική χημική ουσία που συναντάται στη φύση.
Οι ερευνητές όπως αναφέρει το econews.gr υποστηρίζουν πως το βακτήριο είναι 25 φορές ανθεκτικότερο από τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Η έρευνά τους συνδυάζεται με μια εικαστική εγκατάσταση που φέρει τον τίτλο «Το μεγάλο έργο του Λάτρη του Μετάλλου» όπου βιοτεχνολογία, τέχνη και αλχημεία λειτουργούν από κοινού για τη μετατροπή υγρού χρυσού σε χρυσάφι 24 καρατίων.
Το γλυπτό περιέχει ένα κινητό εργαστήριο, έναν γυάλινο βιοαντιδραστήρα και το βακτήριο το οποίο παράγει χρυσό μπροστά στα βλέμματα του κοινού.
Ο Μπράουν και ο Κασέφι τάισαν επί μια εβδομάδα το βακτήριο με τεράστιες ποσότητες υγρού χρυσού και αυτό μετέτρεψε τις τοξίνες σε καθαρό χρυσάφι.
«Αυτή είναι η νέα αλχημεία, κάθε στάδιο του σχεδίου αποτελεί συνδυασμό μεταξύ μικροβιολογίας και αλχημείας» λέει ο Μπράουν και προσθέτει πως «η επιστήμη προσπαθεί να εξηγήσει τον κόσμο των φαινομένων. Ως καλλιτέχνης προσπαθώ να δημιουργήσω ένα φαινόμενο. Η τέχνη έχει την ικανότητα να προωθήσει την επιστημονική έρευνα».
Η διενέργεια της διαδικασίας σε μεγαλύτερη κλίμακα θα ήταν μια πολύ ακριβή υπόθεση, έτσι ο Μπράουν καλεί τους θεατές να αντιμετωπίσουν το έργο του ως τροφή για σκέψη πάνω στα ζητήματα «της απληστίας, της οικονομίας και του περιβαλλοντικού αντίκτυπου και να εστιάσουν στα ηθικά διλήμματα που εγείρει η επιστήμη και η μηχανική της φύσης».
«Η τέχνη διερωτάται για τον αντίκτυπο της επιστήμης στον κόσμο. «Το μεγάλο έργο του Λάτρη του Μετάλλου«» μιλάει απευθείας για τις επιστημονικές προκαταλήψεις την ώρα που διαμορφώνει και οδηγεί τη βιολογία σε συνάρτηση με τη βούληση στην μεταβιολογική εποχή», λέει ο καλλιτέχνης.
Το έργο ίσως αποκτά ιδιαίτερη σημασία την ώρα που χιλιάδες τόνοι του πολύτιμου μετάλλου καταλήγουν σε χωματερές ηλεκτρονικών συσκευών και οι περιβαλλοντικά επιβαρυντικές εξορύξεις χρυσού προκαλούν αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες στη χώρα μας και αλλού.