Όλα όσα μας έχουν διδάξει σχετικά με την προέλευσή μας είναι ένα ψέμα

Μια ομάδα αρχαιολόγων το ανέλυσε και προσδιόρισε την εποχή που δημιουργήθηκε. Ο βράχος που περιέβαλλε το σφυρί χρονολογήθηκε πως ήταν πάνω από 400 εκατομμυρίων χρόνων. Το ίδιο το σφυρί αποδείχθηκε να είναι περισσότερο από 500 εκατομμυρίων ετών. Επιπλέον, ένα τμήμα της ξύλινη λαβή είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται σε άνθρακα.

Είναι σήμερα αποδεκτό από την επιστήμη και τη γεωλογία ότι ο άνθρακας είναι ένα υποπροϊόν της αποσύνθεσης της βλάστησης. Η βλάστηση θάβεται με το πέρασμα του χρόνου και καλύπτεται με ιζήματα. Αυτό ιζήματα γίνονται αρχικά απολιθώματα και τελικά μετατρέπονται σε βράχους. Αυτή η φυσική διαδικασία σχηματισμού άνθρακα διαρκεί έως και 400 εκατομμύρια χρόνια για να επιτευχθεί.

Οτιδήποτε βρίσκεται μέσα σε κομμάτια του άνθρακα ή σε φλέβα άνθρακα κατά τη διάρκεια της εξόρυξης, έπρεπε να έχουν τοποθετηθεί ή έχει πέσει μέσα στη βλάστηση πριν αυτή θαφτεί μέσα στα ιζήματα.

Το 1944, ως ένα δεκάχρονο αγόρι, ο Newton Anderson, έριξε ένα κομμάτι κάρβουνο στο υπόγειο του και έσπασε στα δύο, καθώς χτύπησε το πάτωμα. Αυτό που ανακάλυψε μέσα αψηφά κάθε εξήγηση που βασίζεται στην τρέχουσα επιστημονική ορθοδοξία.

Στο εσωτερικό του άνθρακα ήταν μία χειροποίητη καμπάνα από κράμα ορείχαλκου με μια κλακέτα σιδήρου και γλυπτή λαβή.

Όταν διεξήχθη η απαιτούμενη ανάλυση ανακαλύφθηκε ότι η καμπάνα έγινε από ένα ασυνήθιστο μείγμα μετάλλων, διαφορετικό από οποιαδήποτε γνωστή σύγχρονη παραγωγή κραμάτων (συμπεριλαμβανομένου του χαλκού, ψευδαργύρου, κασσιτέρου, το αρσενικό, το ιώδιο, και σελήνιο).

Η φλέβα μεταλλεύματος από όπου αυτή η μάζα άνθρακα εξορύχτηκε εκτιμάται ότι πρέπει να ήταν 300 εκατομμύρια χρόνια παλιά!

Αυτές οι αξιοσημείωτες ανακαλύψεις αν και παράξενες, δεν είναι μοναδικές ή ακόμα και ασυνήθιστες. Υπάρχουν κυριολεκτικά χιλιάδες από αυτές που μαζεύουν σκόνη, κλειδωμένες μακριά από τον δημόσιο έλεγχο στα θησαυροφυλάκια των μουσείων σε όλο τον κόσμο.

Υπάρχουν πολλά άλλα ασυνήθιστα ευρήματα συμπεριλαμβανομένων των εξής:

Η εφημερίδα Ιλινόις Times, στις 11 Ιουνίου, 1891, αναφέρει πως η κυρία S.W. Culp βρήκε μία κυκλική χρυσή αλυσίδα οκτώ καρατίων, περίπου 10 ίντσες μακριά, η οποία ήταν ενσωματωμένη σε ένα κομμάτι άνθρακα το οποίο έσπασε. Η αλυσίδα αυτή χαρακτηρίζεται ως «αντίκα» και«ιδιόρρυθμης κατασκευής.”

Σε ένα μουσείο στο Glen Rose, του Τέξας, εκτίθεται ένα δοχείο από χυτοσίδηρο το οποίο φέρεται να βρέθηκαν σε ένα μεγάλο κομμάτι άνθρακα το 1912 από έναν εργαζόμενο τροφοδοσίας κάρβουνου μέσα στον κλίβανο ενός πυρηνικού σταθμού. Όταν έσπασε το κάρβουνο ο εργαζόμενος είπε ότι το δοχείο έπεσε έξω, αφήνοντας το αποτύπωμά της στο κάρβουνο.

Ωστόσο, μια άλλη έκθεση που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Epoch Times έλεγε πως ένας αγρότης στο Κολοράντο το 1800 έσπασε ένα κομμάτι κάρβουνου, το οποίο είχε εξορυχτεί από μία φλέβα περίπου 300 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, και ανακάλυψε μια «περίεργη δακτυλήθρα σιδήρου».

Ο κύβος του Σάλτσμπουργκ είναι ένα ακόμη αρχαίο παζλ το οποίο βρέθηκε από έναν εργαζόμενο που ονομαζόταν Reidl, σε ένα αυστριακή χυτήριο το 1885. Όπως κι οι άλλοι, αυτός ο άνθρωπος έσπασε ένα κομμάτι κάρβουνου και βρήκε ένα μεταλλικό κύβο ενσωματωμένα μέσα. Πρόσφατη ανάλυση καθόρισε πως το αντικείμενο ήταν από σφυρήλατο σίδερο και προφανώς χειροποίητο. Ο άνθρακας βρέθηκε πως ήταν εκατομμυρίων ετών.

Ο κατάλογος αυτών των στοιχείων είναι μεγάλος.

Καλώς ήλθατε στον κόσμο των Ooparts, ή αλλιώς τον αντικειμένων που βρέθηκαν σε λάθος μέρος.

Τα εκτός τόπου αντικείμενα (Ooparts) ονομάζονται έτσι επειδή η συμβατική επιστημονική σοφία (σχήμα οξύμωρο, αν ποτέ υπήρξε) δηλώνει ότι αυτά τα έργα δεν πρέπει να υπάρχουν με βάση αυτήν την περίοδο αποδεκτές πεποιθήσεις σχετικά με την προέλευση και την ιστορία μας. Αυτές οι ανακαλύψεις είναι «εκτός τόπου» στο ορθόδοξο χρονοδιάγραμμα της ανθρώπινης ιστορίας.

Οι συνήθεις μέθοδοι της κομφορμιστικής επιστημονικής κοινότητα, όταν έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιες ανωμαλίες είναι να προσπαθήσει να απομυθοποιήσει την αναφερόμενη ηλικία τους, ή ίσως να προσπαθήσει να δυσφημίσει την πηγή της έκθεσης ή ακόμα και τον δημοσιογράφο. Αν η προσέγγιση αυτή αποτύχει, τότε συνήθως τα ευρήματα εξορίζονται στα σκιερά θησαυροφυλάκια των μουσείων και των αποθηκών, ώστε κανείς να μην τα δει ποτέ ξανά.

Αν ένα τέτοιο ασυνήθιστο αντικείμενο αναφερόταν μία φορά, τότε ίσως κάποιος θα μπορούσε να συγχωρεθεί που αποδέχθηκε την άποψη η οποία υιοθετήθηκε από την επικρατούσα τάση της επιστημονικής και αρχαιολογικής κοινότητας, ότι δηλαδή πρόκειται για φάρσες ή εσφαλμένες ιστορίες.

Μερικές φορές μια ειλικρινής αρχαιολόγος θα προσπαθήσει να αποκαλύψει στο κοινό την πραγματική ηλικία και την προέλευση αυτών των ανώμαλων αντικειμένων. Θα αμφισβητήσει τις αποδεκτές πεποιθήσεις της κυρίαρχης τάσης των συναδέλφων του. Συνήθως αυτοί ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι η καριέρα τους τελειώνει πολύ απότομα.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία απλά αποδέχεται αυτά που διδάσκονται στο σχολείο και πανεπιστήμιο χωρίς καμία ερώτηση. Ετσι έχει σχεδιαστεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Δεν ενθαρρύνει την ατομικότητα και την πρωτοτυπία. Είναι ένα σύστημα βασισμένο στις καθιερωμένες πεποιθήσεις και σε δόγματα.

Αν κάποιος απαιτεί αποδεικτικά στοιχεία αυτής της «κυρίαρχης» νοοτροπίας, δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ μακριά παρά να ρίξει μια ματιά στην σφαίρα της ψυχιατρικής. Η σύγχρονη ψυχιατρική προσπαθεί να δαιμονοποιήσει και να κηρύξει ψυχικά άρρωστους όποιους αποκλίνουν από αυτό που θεωρείται ως ο κανόνας.

Οι λεγόμενοι «επαγγελματίες της ψυχικής υγείας‘ έχουν εφεύρει ακόμη μια νέα ψυχική διαταραχή που ονομάζεται αντιπολιτευτική προκλητική αναταραχή, ή ODD.

Η πρόσφατα αυτή επινοημένη κατάσταση αναφέρεται στην τελευταία λίστα του Διαγωνιστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών, ή DSM, η οποία αποκαλεί τους ανθρώπους που δεν συμφωνούν με ό, τι οι υπεύθυνοι δηλώνουν ότι είναι φυσιολογικό, ως διανοητικά παράφρονες.

Αλλά ας συνεχίσουμε.

Στη μία πλευρά του γηπέδου έχουμε τις δαρβινιστές και τη θεωρία της εξέλιξης τους, προσπαθώντας να αποδείξει την εξαιρετικά λανθασμένη άποψη που έχουμε πως κάπως εξελιχθήκαμε σε ιδιαίτερα ευφυή και αισθανόμενα όντα από μια αρχέγονη άμορφη μάζα, που ως εκ θαύματος έφερε στη ζωή μία ηλεκτρική καταιγίδα πριν από δισεκατομμύρια χρόνια πριν. (Ίσως ένα από τους οπαδούς αυτής της θεωρίας θα μπορούσε να μας εξηγήσει πως εξελίχθηκε η «συνείδηση»).

Από την άλλη πλευρά έχουμε τους δημιουργιστές με την πεποίθηση ότι κάποιο αόρατο, παντοδύναμο ον που ζει στα σύννεφα, κούνησε το μαγικό ραβδί του, περίπου 7.000 χρόνια πριν και δημιούργησε τη γη και τα πάντα σε αυτή. Και πάλι οι οπαδοί αυτής της εξίσου λανθασμένης θεωρίας βασίζονται σε τίποτα περισσότερο από ένα βιβλίο που ονομάζεται Αγία Γραφή ως «απόδειξη» αυτής της θεωρία.

Κανείς δεν θα μπορούσε να βρει δύο πιο αντίθετες πεποιθήσεις ακόμα και προσπαθούσε, και τα δύο στρατόπεδα τηρούν τις πεποιθήσεις τους αχόρταγα, και με ακλόνητη θέρμη. Όμως, κανένα από αυτά δεν βασίζεται σε κάποιου είδους πραγματικά ή ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία.

Η πραγματικότητα είναι ότι η προέλευση της ανθρώπινης φυλής είναι ένα αίνιγμα. Κανείς, οπουδήποτε, στην πραγματικότητα δεν ξέρει πόσο χρονών είναι η ανθρωπότητα ή το πώς και από πού προήλθε. Είναι ένα πλήρες μυστήριο. Ωστόσο, από τη γέννηση κάποιος κατηχείται σε μία από τις δύο παραπάνω ομάδες, χωρίς ερωτήσεις ή εναλλακτικές απόψεις να επιτρέπονται.

Το πρόβλημα που έχει η κυρίαρχη τάση με τα Ooparts είναι ότι αμφισβητούν κάθε εδραιωμένη πεποίθηση που υπάρχει σχετικά με το παρελθόν μας.

Φαίνεται ότι όπου κοιτάμε, βλέπουμε πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής ορθοδοξίας σήμερα. Η επιστημονική κοινότητα δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει ή να παραδεχθεί ότι αυτά τα έργα είναι αυθεντικά. Για να γίνει αυτό θα ήταν να παραδεχθεί ότι είναι εντελώς λάθος για την προέλευσή μας, και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει όλα τα βιβλία που χρησιμοποιούνται τόσα χρόνια για να κατηχήσουν εμάς και τα παιδιά μας.

Η ανακάλυψη των Ooparts εκμηδενίζει πλήρως την (συγκριτικά πρόσφατη) θεωρία της εξέλιξης. Αν, όπως αυτή η υπόθεση θέλει να πιστέψουμε, οι σύγχρονοι άνθρωποι εξελίχθηκαν μόλις 200.000 χρόνια πριν (ή περίπου), ας αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσαν να εξηγηθούν τα τεχνητά αντικείμενα που βρέθηκαν σε υποστρώματα και τα οποία προέρχονται από εκατομμύρια χρόνια πριν;

Εναλλακτικά, οι υπέρμαχοι του δημιουργισμού έχουν ένα πολύ γραφικό τρόπο στην «αναγνώριση» της ύπαρξη των Ooparts, και παραδόξως, πραγματικά πιστεύουν ότι τα Ooparts τεκμηριώνουν την κοσμοθεωρία τους.

Οι δημιουργιστές απλά αγνοούν εντελώς τις καθιερωμένες μεθόδους χρονολόγησης, και θεωρούν κάθε αναγνωρισμένη αρχαιολογική και γεωλογική διαδικασία άκυρη. Αν μπορούσαν θα μας έκαναν όλους να πιστεύουμε πως η φλέβα άνθρακα, τα πετρώματα, τα απολιθώματα, τα μέταλλα, οι πολύτιμοι λίθοι πολύτιμους λίθους και κάθε άλλο στοιχείο προκατακλυσμιαίο, πήρε μόνο μερικές χιλιάδες χρόνια για να σχηματιστεί.

Χωρίς αμφιβολία, θα υπάρχουν αναγνώστες που, παρομοίως με τους προβλέψιμους συντηρητικούς αρχαιολόγους, και κατά πάσα πιθανότητα κάτι που θα οφείλεται στο σύστημα της πίστης τους, θα απορρίψουν επίσης τα προαναφερθέντα Ooparts ως φάρσες ή πλαστογραφήσεις. Ίσως θα ήθελαν να εξετάσουν και να προσφέρει μια εξήγηση για το επόμενο.

Είναι κοινώς αποδεκτή η πεποίθηση ότι δεν συνυπήρχαν οι άνθρωποι και οι δεινόσαυροι. Σύμφωνα με τη συμβατική ακαδημαϊκή κοινότητα, οι δεινόσαυροι περιπλανιόταν στη γη μεταξύ 65 και 225 εκατομμύρια χρόνια πριν, ενώ τα παλαιότερα όρθια ανθρωποειδή δίποδα, οι λεγόμενοι homo erectus, εμφανίστηκαν μόνο περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Ωστόσο, το 1968 ένας παλαιοντολόγος που ονομάζεται Stan Taylor ξεκίνησε ανασκαφές απολιθωμένων ίχνη δεινοσαύρων που είχαν ανακαλυφθεί στην κοίτη του ποταμού Paluxy κοντά στο Glen Rose, του Τέξας. Το τι έφερε στο φως σόκαρε και άφησε άναυδη την επιστημονική κοινότητα. Παράλληλα με τα αποτυπώματα δεινοσαύρων, ακριβώς στα ίδια απολιθωμένα στρώματα, ήταν καλά διατηρημένα ανθρώπινα αποτυπώματα.

Η άμεση αντίδραση των εξελικτικών, των αρχαιολόγων και των επιστημόνων γενικότερα, ήταν να καταρρίψουν το εύρημα ως φάρσα. «Θα ήταν σκαλισμένα στο βράχο από φαρσέρ» ή «Δεν είναι ανθρώπινα αποτυπώματα, αλλά περισσότερο πατημασιές δεινοσαύρων που έχουν διαβρωθεί έτσι ώστε να τα βλέπουμε για ανθρώπινα» ήταν τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν.

Ωστόσο, η συλλογιστική τους γραμμή δεν μπορεί να εξηγήσει την ερώτηση του γιατί μόνο τα ανθρώπινα αποτυπώματα έχουν διαβρωθεί και όχι και τα αποτυπώματα των δεινοσαύρων με τα 3 δάκτυλα; Επιπλέον, πρέπει κανείς να εξετάσει, εάν τα ανθρώπινα αποτυπώματα είχαν λαξευτεί ως φάρσα, πώς οι φαρσέρς κατάφεραν να χαράξει ανθρώπινες πατημασιές που συνεχίστηκε κάτω από βράχο που αργότερα αφαιρέθηκε από την πλευρά της κοίτης του ποταμού;

Από την αρχική ανακάλυψη, εκατοντάδες περισσότερα ανθρώπινα αποτυπώματα έχουν ανακαλυφθεί και έχουν έλθει στο φως, τόσο στην πόλη Paluxy και σε πολλά άλλα μέρη σε όλο τον κόσμο. Είτε αυτοί οι φαρσέρς είχαν απεριόριστο χρόνο και τον προϋπολογισμό – ή κάποιος λέει βλακείες!

Στη συνέχεια κάποιος πρέπει να εξετάσει ένα άλλο εύρημα που ανακαλύφθηκε σε ηλικίας 100 εκατομμυρίων ετών ασβεστόλιθο. Πρόκειται για ένα απολιθωμένο ανθρώπινο δάχτυλο που βρέθηκε μαζί με ένα δόντι παιδιού και ανθρώπινα μαλλιά. Αυτό το δάκτυλο έχει υποβληθεί σε πολυάριθμες επιστημονικές δοκιμές και αναλύσεις.

Υπάρχει όμως και μια άλλη ανακάλυψη των τελευταίων δεκαετιών.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, οι ανθρακωρύχοι κοντά στην μικρή πόλη του Ottosdal στη Δυτική Transvaal, στη Νότια Αφρική, έχουν να ανασύρουν εκατοντάδες μυστηριώδεις μεταλλικές σφαίρες. Αυτές οι σφαίρες είναι μεταξύ 25 και 100 mm σε διάμετρο, και μερικές έχουν χαραγμένους πάνω τους τρεις παράλληλους αύλακες γύρω τους.. Δύο τύποι σφαιρών έχουν βρεθεί. Ο ένας αποτελείται από ένα στερεό γαλαζωπό μέταλλο με κηλίδες λευκού, ο άλλους είναι κούφιος και γεμάτος με μία σπογγώδη λευκή ουσία.

Αυτές οι σφαίρες είναι σύμφωνα με πληροφορίες έχουν τόσο λεπτή ισορροπία που ακόμα και με τη σύγχρονη τεχνολογία, θα πρέπει να δημιουργηθούν σε ένα περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας για την επιτευχθούν αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτά τα αντικείμενα έχουν γίνει γνωστά ως σφαίρες Klerksdorp.

Γεωλόγοι προσπάθησαν να καταρρίψουν αυτά τα αντικείμενα ως φυσικούς σχηματισμούς ή συμπήξεις λειμωνίτη. Αδυνατούν να εξηγήσουν επαρκώς το πώς έγιναν αυτοί οι σχηματισμοί φυσικά με τα αυλάκια γύρω από τα κέντρα τους να βρίσκονται σε τέλεια ευθεία και απόσταση μεταξύ τους.

Ίσως ο πραγματικός λόγος για μια τέτοια απόπειρα ένθερμης απομυθοποίησης από την επιστημονική κοινότητα, είναι ότι ο βράχος στον οποίο οι σφαίρες αυτές βρέθηκαν είναι Προκάμβριας – και χρονολογείται στα 2,8 δισ. έτη!

Είτε κάποιος θέλει να αποδεχθεί αυτά τα εκτός τόπου αντικείμενα ως γνήσια ή όχι, έγκειται στις προσωπικές του πεποιθήσεις.

Οι εξελικτικοί αρνούνται να τα αποδεχθούν γιατί αν το έκαναν θα σήμαινε την εκ νέου αξιολόγηση ολόκληρου του συστήματος της πίστης τους. Είναι διατεθειμένοι να δημιουργήσουν φανταστικές ιστορίες στην προσπάθειά τους να καταρρίψουν αυτές τις ανακαλύψεις. Αν αυτό αποτύχει, τότε θα προσποιηθούν ότι δεν υπάρχουν, και στη συνέχεια θα τα κρύψουν μακριά – για πάντα.

Οι δημιουργιστές από την άλλη πλευρά θα τα αποδεχθούν πρόθυμα ως κάποιο περίεργο είδος της απόδειξης ότι το σύμπαν είναι μόνο περίπου 7.000 ετών, και θα αγνοήσει εντελώς τα αποδεικτικά στοιχεία, από οποιαδήποτε πηγή, που θα υποστηρίζουν το αντίθετο. Συνεχίζουν να προσκολλώνται σε ένα μεσαιωνικό σύστημα πεποιθήσεων που βασίζεται καθαρά στην τυφλή πίστη.

Ό, τι έχουμε διδαχθεί στα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας για την προέλευση και την ιστορία μας, βασίζεται στην κερδοσκοπία και την υπόθεση. Δεν υπάρχει μια ενιαία αποδείξιμη πραγματικότητα εκεί έξω που απαντά πειστικά στο ερώτημα από πού προερχόμαστε».