«Επτά ζωές έχουν οι γάτες και ατέλειωτες ο… Ολυμπιακός», είναι το σχόλιο ισπανικής ιστοσελίδας για την, μία ακόμα, από τις αμέτρητες ανατροπές που έχει κάνει την τελευταία πενταετία αυτή η ομάδα στην Ευρωλίγκα. Έγραφα προχθές πως μπορεί βαθμολογικά αυτά τα παιχνίδια να μη σημαίνουν πολλά, αλλά στην περίπτωση που τα κερδίζεις «χτίζεις» χαρακτήρα, όμως ομολογώ πως ιδανικότερο σενάριο δε θα μπορούσε να διαδραματιστεί στο παρκέ του «Αμπντί Ιπεκτσί». Γιατί, δεν είναι μόνο το -11 και το -7, τέσσερα και ένα λεπτό πριν το τέλος αντίστοιχα, που μετατράπηκε σε ένα μεγαλοπρεπές «διπλό» στην παράταση. Σε τέτοια μας έχει συνηθίσει ο Ολυμπιακός.
Περισσότερό είναι ο τρόπος και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν, που σε συνδυασμό με την «πείνα» για νίκη της γεμάτης και ποιοτικής Εφές, κάνει αυτή τη νίκη πολύ σημαντική και ίσως, σημαδιακή ενόψει της συνέχειας της σεζόν. Ο Ολυμπιακός έχασε από νωρίς τον Γιάνγκ με τραυματισμό που αρχικά σόκαρε τους πάντες, είχε τον Σπανούλη σε κάκιστη βραδιά και γενικότερα καθόλου ρυθμό στο δεύτερο ημίχρονο. Κι όμως, νίκησε. Και το έκανε έχοντας στην πεντάδα στα τελευταία εννέα λεπτά συμπεριλαμβανομένης και της παράτασης, πολλούς από τους παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι. Το έκανε με τον φυσικό του ηγέτη καθηλωμένο στον πάγκο σε όλα τα τελευταία λεπτά για πρώτη ίσως φορά στην καριέρα του στον Ολυμπιακό. Το έκανε με τον Χάκετ, τον Στρόμπερι, τον Αθηναίου και κυρίως με τον συγκλονιστικό σε άμυνα και επίθεση Ιωάννη Παπαπέτρου. Όλοι τους, κέρδισαν όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου, φωνάζοντας πως μπορούν πλέον άνετα να μπουν στον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Ασφαλώς και η ανατροπή δεν θα είχε γίνει αν νωρίτερα ο ανυπέρβλητος, Γιώργος Πρίντεζης δεν είχε χορέψει… πεντοζάλη την ακριβοπληρωμένη φροντ λάιν της Εφές. Μία νίκη-χρυσάφι για τους νέους, που πλέον δείχνουν να έχουν κατανοήσει που βρίσκονται, τον ρόλο τους, τις δυνατότητές τους. Ναι, ο Ολυμπιακός έκανε δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό, όμως έχει αντιδράσει και έχει διαχειριστεί την όλη ιστορία υποδειγματικά. Σαν πολύ μεγάλη ομάδα που είναι, δουλεύει μεθοδικά χωρίς να επηρεάζεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ήθελε δύο-τρεις αλλαγές παικτών και ισάριθμες προσθήκες και συνεχίζει. Ξέρει πως πέραν ενός προβαδίσματος για την πρωτιά του ομίλου, δεν έχει καταφέρει τίποτε. Η Ευρωλίγκα αρχίζει τον Γενάρη, όμως «διπλά» ανάλογα με το χθεσινό στην Κωνσταντινούπολη, χαράσσουν… πορείες.
Μπολιάζουν με πίστη και διαμορφώνουν νοοτροπίες. Κοινώς, εντάσσουν τους καινούργιους στο DNA του «αρνούμαι» να χάσω και τα «δίνω όλα μέχρι το τέλος». Πέρασαν χρόνια, παίκτες, προπονητές, αλλά αυτή η επιμονή ακόμα και όταν όλα πάνε… στραβά και η αντίδραση όταν άπαντες έχουν τον Ολυμπιακό… τελειωμένο, ζει και βασιλεύει. Και στο «Αμπντί Ιπεκτσί», άλλη ομάδα θα είχε παραδοθεί. Όχι όμως ο Ολυμπιακός…
Υ.Γ.: Κάτι παραπάνω από συγκινητικός ο Οθέλο Χάντερ, ο οποίος έπαιξε περισσότερο απ’ ότι είχε υπολογιστεί λόγω του τραυματισμού του Γιάνγκ. Σα να μην είχε πάθει ποτέ διάστρεμμα… Καθοριστικός στην παράταση ο Λοτζέσκι.
Υ.Γ.1: Η ικανότητα του Γιάννη Σφαιρόπουλου να παίρνει απ’ όλους τους παίκτες κάτι και να δημιουργεί τις απαιτούμενες καταστάσεις στο παρκέ ώστε να καλύπτεται ακόμα και το διαφαινόμενο “κενό” στο “4”, του δίνει έναν ακόμα από τους πολλούς πόντους που έχει κερδίσει στην «ερυθρόλευκη» θητεία του…
Υ.Γ.2 Υπομονή, ακόμα είναι νωρίς…
Πηγη sportfm
Use Facebook to Comment on this Post
