Η εξέλιξη αυτή συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι μοιράζονται τις ιδέες, τους πόρους αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, μέσω του Διαδικτύου.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την παιδεία μας;
Η Παιδεία, χρόνια ολόκληρα, θεωρείται κάθετη και …
καθόλου προσαρμοστική όσον αφορά τις αλλαγές.
Πενήντα χρόνια πριν, τα σχολεία είχαν μεμονωμένα θρανία, ένα μαυροπίνακα στο μπροστινό μέρος της αίθουσας και έναν δάσκαλο που διαχειριζόταν τα μαθήματα και τα διαγωνίσματα σύμφωνα με τις εξειδικευμένες ανάγκες των αντικειμένων του κάθε μαθήματος.
Σήμερα, τα σχολεία έχουν θρανία άνετα να καθίσουν δύο άτομα, διαδραστικούς πίνακες (λέμε τώρα!) αντί για τον κλασσικό μαυροπίνακα και έναν δάσκαλο που διαχειρίζεται τα μαθήματα και τα διαγωνίσματα σύμφωνα με τις εξειδικευμένες ανάγκες των αντικειμένων του εκάστοτε μαθήματος.
Τι έχει αλλάξει;
Παρά το γεγονός ότι ορισμένα σχολεία προσαρμόζονται στις αλλαγές της τεχνολογίας με πιο αργούς ρυθμούς από ό,τι κάποια άλλα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να κάνουν άλματα και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που προσφέρει ο Ανοιχτός Κώδικας, έτσι ώστε να αλλάξει η εκπαίδευση και να πάρει μια διαφορετική μορφή από αυτήν που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε.
Θα βρεθούμε μπροστά σε ευχάριστες εκπλήξεις τη στιγμή που θα σπάσει το πάλε ποτέ γραφειοκρατικό μας σύστημα.
Η αλήθεια είναι πως η μάθηση είναι συνεχής και συλλογική και οι τάξεις θα πρέπει να φροντίσουν για αυτό.
Παραθέτω μια λίστα επιθυμιών, που την παρούσα στιγμή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ευχολόγιο:
Οι αίθουσες διδασκαλίας θα λειτουργούν χωρίς την χρήση χαρτιού
Οι αίθουσες διδασκαλίας θα φροντίζουν για μια πιο εξατομικευμένη-συνεργατική διδασκαλία με βάση τα πάθη ενός μαθητή
Η επικοινωνία θα βελτιωθεί κατά κόρον
Νέοι χώροι μάθησης θα εμφανιστούν
Και ορίστε και ο τρόπος για να συμβεί κάτι τέτοιο, χάρη στη νοοτροπία του Ανοιχτού Κώδικα:
Οι αίθουσες διδασκαλίας θα είναι χωρίς χαρτί:
Οι μαθητές δεν θα είναι πλέον υποχρεωμένοι να βαδίζουν με δυσκολία μέσω των στριμωγμένων θρανίων έχοντας να διαχειριστούν ένα πλήθος από τετράδια, φακέλους, χαρτιά, στυλό και μολύβια.
Εκτός από τις θετικές επιπτώσεις που αυτές οι αλλαγές θα έχουν στο περιβάλλον μας, θα σημαίνουν επίσης ότι οι μαθητές θα έχουν στη διάθεσή τους ηλεκτρονικούς φακέλους και φορητούς υπολογιστές και αντί για στυλό και μολύβια θα έχουν ένα πληκτρολόγιο και ένα ποντίκι.
Οι μαθητές και οι καθηγητές θα μπορούν να κάνουν χρήση των Wikis προκειμένου να μοιραστούν τα σχέδια μαθήματος και να έχουν κάθε δυνατή βοήθεια στο σπίτι από σπουδαία βοηθήματα.
Και όλα αυτά θα είναι δωρεάν και Ελεύθερα!
Οι αίθουσες διδασκαλίας θα φροντίσουν για πιο εξατομικευμένη διδασκαλία με βάση τα πάθη ενός μαθητή:
Το κάθε άτομο δεν θα μαθαίνει τα ίδια ακριβώς πράγματα με κάποιο άλλο άτομο. Ευτυχώς, υπάρχει η τεχνολογία που θα βοηθήσει με τη διαφοροποιημένη μάθηση.
Πρέπει πλέον να ξεφύγουμε από τα στενά όρια της μάθησης ως «ομίλου» και να επενδύσουμε σε ένα σχολικό σύστημα όπου η τεχνολογία μάθησης θα βασίζεται στην εξατομικευμένη-συνεργατική νοοτροπία.
Πέραν τούτου, ο μαθητής θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να ανακαλύψει τα δικά του πάθη και τα ταλέντα του και το κυριότερο, να συνεργάζεται με άλλους για αυτά τα πάθη.
Ο Bianca Χιουζ είναι ένας Άγγλος καθηγητής που έχει δημιουργήσει ένα ανατεθέν έργο (μια εργασία) όπου οι μαθητές διαμορφώνουν το ψηφιακό τους αποτύπωμα με το να δημιουργούν και να γράφουν σε προσωπικά blogs (ιστολόγια) που επικεντρώνονται σε αυτούς τους ίδιους. Το εν λόγω έργο του Άγγλου καθηγητή είναι γνωστό ως Passion-Driven Blogging. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να συνδεθούν με άλλους στον ψηφιακό χώρο που ενδιαφέρονται για το συμφέρον τους και να επιζητούν τη συνεργασία και το διαμερισμό ιδεών. Ίσως, μάλιστα, μ’ αυτόν τον τρόπο ξεφύγουν σιγά-σιγά από τις συμβατικές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, καθώς η συζήτηση και η συνομιλία θα βασίζεται σε πραγματικές δημοσιεύσεις.
Η επικοινωνία θα βελτιωθεί κατά κόρον:
Οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί θα μπορέσουν να συνεργαστούν καθώς θα υπάρχει καταιγισμός ιδεών και συνεχής ανατροφοδότηση.
Φανταστείτε εάν ο έλεγχος του μαθητή δεν είναι απλά ένα κομμάτι χαρτί όπου πάνω του έχουν εκτυπωθεί κάποιοι βαθμοί, αλλά ένα διαδικτυακό έγγραφο που οι εκπαιδευτικοί θα είναι σε θέση να μοιραστούν με τους γονείς και τους μαθητές και θα υπάρχει η δυνατότητα ανατροφοδότησης / πληροφόρησης καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Για να μην αναφέρουμε και το γεγονός ότι οι γονείς θα είναι σε θέση να κατανοήσουν πλήρως πάνω σε τι δούλευε το παιδί τους στο σχολείο, με το πάτημα μόνον ενός κουμπιού. Ο δε δάσκαλος, θα αποτελέσει πολύτιμη πηγή πληροφοριών, αφού δεν θα χρειάζεται παρά μονάχα ένα κλικ.
Νέοι χώροι μάθησης θα εμφανιστούν:
Με την ανάπτυξη των κινητών συσκευών όπως smartphones και tablets οι μαθητές και οι καθηγητές θα είναι ουσιαστικά σε θέση να μαθαίνουν μαζί˙ οποτεδήποτε και οπουδήποτε.
Οι αίθουσες διδασκαλίας, σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να προωθήσουν τη συνεργατική μάθηση -και όχι ένα στατικό εργαστήριο υπολογιστών. Οι μαθητές θα έχουν την ελευθερία της ασύρματης επικοινωνίας και την ευελιξία του χώρου εργασίας που θα προωθήσει την αλληλεπίδραση και την άνεση και θα ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα και την υποστήριξη της μάθησης σε ισότιμη βάση (peer-to-peer).
Οι τάξεις του μέλλοντος θα είναι εξοπλισμένες με τεχνολογία που υποστηρίζει τον Ανοιχτό Κώδικα και του οποίου οι αρχές είναι η διαφάνεια, η ελευθερία της επιλογής, η συνεργασία και η ποικιλομορφία.
Ήδη για την κατασκευή ιστοσελίδων για σχολεία έχει χρησιμοποιηθεί λογισμικό ανοικτού κώδικα όπως το wordpress , το joomla και άλλα, web designers χρησιμοποιούν πλέον εργαλεία ανοικτού λογισμικού ενώ αντίστοιχα εργαλεία θα βρείτε ακόμα και στο radio streaming για δημιουργία ραδιοφωνικού σταθμού στο διαδίκτυο
[Βασισμένο σε άρθρο της Sarah Fudin, από το opensource.com]
