Την Τετάρτη στις 11 το πρωί θα ηχήσουν οι σειρήνες…

Στο πλαίσιο της άσκησης ΤΑΜΣ “ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2013” θα πραγματοποιηθεί δοκιμαστική ενεργοποίηση του συνόλου των σειρήνων συναγερμού Πολιτικής Άμυνας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013, ως ακολούθως:…
Τοπική ώρα 11:00: σήμανση συναγερμού αεροπορικής επίθεσης, για χρονική διάρκεια εξήντα (60) δευτερολέπτων (διακοπτόμενος ήχος διαφορετικής έντασης)

Τοπική ώρα 11:05: σήμανση λήξης συναγερμού, για χρονική διάρκεια εξήντα (60) δευτερολέπτων (συνεχής ήχος σταθερής έντασης)

Γνωστοποιείται στο κοινό ότι η ενεργοποίηση των σειρήνων συναγερμού Πολιτικής Άμυνας έχει καθαρά δοκιμαστικό σκοπό και δεν υπάρχει λόγος σύγχυσης ή ανησυχίας.

Ποιος ήταν όμως ο Παρμενίων;
Ο Παρμενίων (περίπου 400 π.Χ. – 330 π.Χ.) ήταν στρατηγός της Μακεδονίας, ένας από τους σημαντικότερους συνεργάτες του Φιλίππου Β’ και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συμμετείχε σε πολλές μάχες συμβάλλοντας στην εξάπλωση του Μακεδονικού Κράτους, και στην εκστρατεία του Αλέξανδρου για την κατάκτηση της Περσίας.

Στην στρατιωτική πορεία του όμως με τον Αλέξανδρο έμεινε στην ιστορία για τις λανθασμένες συμβουλές του!

Την άνοιξη του 334 π.Χ. ο Αλέξανδρος αποβιβάστηκε με 35.000 περίπου στρατιώτες στην Ασία και ο Παρμενίων τον συνάντησε στην Τρωάδα. Μαζί κατευθύνθηκαν στο Γρανικό ποταμό, όπου έγινε η πρώτη μεγάλη σύγκρουση της εκστρατείας στην Ασία. Όταν έφτασαν κοντά στο στρατό των Περσών για αναγνώριση ο Παρμενίων συνέστησε στον Αλέξανδρο να περιμένουν την επόμενη μέρα για να επιτεθούν γιατί οι άνδρες ήταν κατάκοποι.

Ο Αλέξανδρος όμως αποφάσισε να επιτεθεί για να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι ο ήλιος ήταν στα μάτια των Περσών και το ότι είχαν τοποθετήσει το ιππικό ως αμυντικό όπλο. Η μάχη έληξε με νίκη των Ελλήνων συμμάχων. Μετά από αυτή τη μάχη ο Αλέξανδρος κινήθηκε προς το νότο και κυρίευσε τις Σάρδεις. Από εκεί συνέχισε προς το νότο, ενώ ο Παρμενίων προς τα ανατολικά, και το εσωτερικό της Μικράς Ασίας όπου κυρίευσε το Γόρδιο. Εκεί ξανασυναντήθηκαν με τον Αλέξανδρο τον χειμώνα του 334/333 π.Χ..

Πριν τη μάχη της Ισσού ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά μετά από ένα μπάνιο στον ποταμό Κύδνο. Ο γιατρός του, Φίλιππος ο Ακαρνάνας παρασκεύασε ένα φάρμακο για να τον θεραπεύσει. Ο Παρμενίων όμως του έστειλε ένα γράμμα με το οποίο τον προειδοποιούσε για πληροφορίες που είχε ότι ο γιατρός του ήταν πληρωμένος από τους Πέρσες για να τον δηλητηριάσει.

Ο Αλέξανδρος όμως, πίνοντας το φάρμακο που του έδωσε ο Φίλιππος, απέδειξε ότι ο Παρμενίων είχε κάνει λάθος. Στη μάχη της Ισσού, το καλοκαίρι του 333 π.Χ., ο Παρμενίων ήταν διοικητής της αριστερής πλευράς του στρατεύματος στην οποία ήταν ενταγμένο το Θεσσαλικό ιππικό που έδωσε μεγάλο αγώνα. Μετά τη νικηφόρα έκβαση και αυτής της μάχης και μάλιστα με αρχηγό των Περσών το βασιλιά τους, Δαρείο Γ’ Κοδομανό, που τράπηκε σε φυγή, ο Παρμενίων κατευθύνθηκε στη Δαμασκό όπου κατάσχεσε το εκεί περσικό θησαυροφυλάκιο καθώς και την αλληλογραφία του Δαρείου με τους Έλληνες που ακόμη δρούσαν κατά των Μακεδόνων στην κυρίως Ελλάδα.

Το 332 π.Χ. ο στρατός κυρίευσε, μετά από πολιορκία, την Τύρο και τη Γάζα και έφτασε στην Αίγυπτο όπου ο Αλέξανδρος έγινε δεκτός από τους Αιγυπτίους σαν ελευθερωτής. Εκεί, ο μικρότερος γιος του Παρμενίωνα, ο Έκτορας πνίγηκε κολυμπώντας στο Νείλο.

Το 331 π.Χ., ο Ελληνικός στρατός συναντήθηκε και πάλι με τον Περσικό για την τελευταία και την πιο σκληρή αναμέτρησή τους στα Γαυγάμηλα, κοντά στην πόλη Ερμπίλ, στο σημερινό Ιράκ. Εκεί και πάλι στο πολεμικό συμβούλιο που έγινε πριν τη μάχη ο Παρμενίων υποστήριξε ότι δεν έπρεπε να επιτεθούν αμέσως πριν ξεκουραστούν οι στρατιώτες και γίνει αναγνώριση του εδάφους, καθώς σίγουρα οι Πέρσες θα είχαν διαμορφώσει κατάλληλα το πεδίο της μάχης με παγίδες και εμπόδια, τα οποία σίγουρα θα ήταν επιζήμια για το στράτευμα και για την έκβαση της μάχης αν τα ανακάλυπταν την ώρα της μάχης. Αυτή τη φορά ο Αλέξανδρος άκουσε τον Παρμενίωνα και περίμενε.

Τη νύχτα πριν τη μάχη ο Παρμενίων πρότεινε στον Αλέξανδρο κάνουν νυχτερινή αιφνιδιαστική επίθεση στο στρατόπεδο των Περσών, αλλά ο Αλέξανδρος αρνήθηκε. Στην μάχη των Γαυγαμήλων ο Παρμενίων ήταν διοικητής της αριστερής πτέρυγας του στρατεύματος. Όμως απέτυχε να συγχρονισθεί με την κίνηση του υπόλοιπου στρατού, και το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να αντέξει ενάντια στις επιθέσεις του Περσικού ιππικού. Σε αυτή την μάχη ήταν περίπου 70 ετών.

Τον επόμενο χρόνο, τοποθετήθηκε από τον Αλέξανδρο διοικητής του στρατού που θα έμενε στα Εκβάτανα, θερινή κατοικία των Περσών βασιλέων. Όταν τον ίδιο χρόνο ο Αλέξανδρος έκανε εκστρατεία στα ανατολικά αυτής της πόλης και κοντά στις νότιες και ανατολικές ακτές της Κασπίας και στη συνέχεια καταδιώκοντας το Δαρείο -επιχείρηση στην οποία σκοτώθηκε ο δεύτερος γιος του Παρμενίωνα, Νικάνωρ- ο Παρμενίων κατευθύνθηκε δυτικά αυτής της πόλης κοντά στις δυτικές ακτές της Κασπίας, φτάνοντας στις παρυφές του Καυκάσου. Αυτή ήταν και η τελευταία στρατιωτική επιχείρηση στην οποία πήρε μέρος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε αντιδράσει σφοδρά στην πυρπόληση της Περσέπολης η οποία είχε διαταχθεί από τον Αλέξανδρο λίγους μήνες πριν. (wikipedia)