Το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε να καταβάλλει εντόκως ως αποζημίωση το ποσό των 145.800 ευρώ λόγω καταστροφής εμπορευμάτων σε αποθήκη η οποία μετά από έντονη βροχόπτωση πλημμύρισε από όμβρια ύδατα και λάσπη. Το Δημόσιο πλήρωσε το επίμαχο ποσό, καθώς τα αρμόδια όργανα του Δημοσίου παρέλειψαν να καθαρίσουν τα φρεάτια υδροσυλλογής…
Ειδικότερα, εταιρεία σιδηρικών ειδών και εργαλείων είχε συνάψει ασφαλιστήριο συμβόλαιο, το οποίο την κάλυπτε, μεταξύ των άλλων, και για ζημιές προερχόμενες από πλημμύρα, μέχρι του ποσού των 586.940 ευρώ.
Τον Ιούλιο του 2002 σημειώθηκε στην Αθήνα έντονη βροχόπτωση, που είχε ως αποτέλεσμα μεγάλος όγκος βρόχινων νερών αναμεμειγμένων με λάσπες να μπει στο κατάστημα και το υπόγειο της εταιρείας. Η στάθμη του νερού μέσα στο υπόγειο έφτασε τα 60 εκατοστά, με συνέπεια να καταστραφούν εμπορεύματα που ήταν τοποθετημένα πάνω σε παλέτες και μεταλλικά ράφια.
Σύμφωνα με έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Έργων του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών μέχρι την ημέρα της νεροποντής που πλημμύρισε το επίμαχο κατάστημα, δεν είχε ανατεθεί σε εργολάβο ο καθαρισμός και η συντήρηση των φρεατίων υδροσυλλογής και του δικτύου ομβρίων υδάτων περιμετρικά του οικοδομικού τετραγώνου που βρίσκεται εγκατεστημένη η εταιρεία που έπαθε τις ζημιές.
Κατόπιν αυτών η ασφαλιστική εταιρεία κατέβαλε στην εταιρεία σιδηρικών το ποσό των 145.800 ευρώ για τις ζημιές που υπέστη. Παράλληλα, όμως η ασφαλιστική εταιρεία κατέθεσε αγωγή σε βάρος του Δημοσίου, διεκδικώντας το ποσό της αποζημίωσης (145.800 ευρώ) που κατέβαλε στην εταιρεία σιδηρικών που έπαθε την ζημιά.
Στην αγωγή της σε βάρος του Δημοσίου υποστήριξε ότι η πλημμύρα από τα όμβρια ύδατα οφειλόταν σε βαρύτατη αμέλεια των οργάνων του Δημοσίου, τα οποία παρέλειψαν να συντηρήσουν εγκαίρως και να αποκαταστήσουν την αποτελεσματική και κανονική λειτουργία του αποχετευτικού δικτύου, με συνέπεια μεγάλος όγκος βρόχινων υδάτων, αναμεμειγμένων με λάσπη, να υπερπηδήσουν το κράσπεδο του πεζοδρομίου και να εισέλθουν στο κατάστημα και το υπόγειο.
Η ασφαλιστική εταιρεία υποστήριξε ότι μοναδικός υπεύθυνος για την επίμαχη πλημμύρα και τις ζημιές που σημειώθηκαν ήταν το Δημόσιο, αφού αυτό έχει την ευθύνη για την ομαλή λειτουργία του δικτύου απορροής των όμβριων υδάτων.
Ο Άρειος Πάγος, ο οποίος δικαίωσε τελικά την ασφαλιστική εταιρεία, αναφέρει ότι όπως αποδείχθηκε, το Δημόσιο δεν είχε προβεί με τα αρμόδια όργανά του σε εκτέλεση εργασιών καθαρισμού και συντήρησης του δικτύου όμβριων υδάτων και των φρεατίων υδροσυλλογής επί των οδών που περικλείουν το οικοδομικό τετράγωνο, όπου βρίσκονται οι κτιριακές εγκαταστάσεις της ζημιωθείσας εταιρείας.
Μάλιστα, αποτέλεσμα της παραλείψεως αυτής ήταν τα ύδατα της βροχής, τα οποία δεν εύρισκαν διέξοδο λόγω της απόφραξης των φρεατίων, να εισέλθουν στον ισόγειο και υπόγειο χώρο της οικοδομής.
Κατόπιν αυτών, στοιχειοθετείται «παράλειψη οφειλόμενων ενεργειών των οργάνων του Δημοσίου, τα οποία ήταν επιφορτισμένα και είχαν την ευθύνη για την ομαλή λειτουργία του επίμαχου δικτύου απορροής των όμβριων υδάτων προς αποτροπή της πλημμύρας και των εξ’ αυτής προκληθεισών καταστροφών στα εμπορεύματα και εργαλεία της ζημιωθείσας εταιρείας».
Οι αρεοπαγίτες απέρριψαν τους ισχυρισμούς του Δημοσίου ότι παράνομα η ζημιωθείσα εταιρεία χρησιμοποίησε το υπόγειο ως αποθήκη, καθώς αυτό προβλεπόταν ως χώρος στάθμευσης και όχι ως χώρος κύριας χρήσης.
Οι δικαστές απέρριψαν τον ισχυρισμό αυτό, υπογραμμίζοντας ότι η χρήση υπόγειου χώρου ως αποθήκη δεν συνιστά παράνομη μετατροπή σε χώρο κύριας χρήσης, αφού εξακολουθεί (το υπόγειο) να συνιστά βοηθητικό χώρο.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση -τονίζεται στην αρεοπαγίτικη απόφαση- δεν μπορεί το Δημόσιο να απαλλαχθεί των ευθυνών του από μόνο το γεγονότος ότι «ο εν λόγω χώρος, δευτερεύουσας πάντως χρήσεως, δεν προορίζεται για αποθήκη, αλλά αποκλειστικά ως χώρος σταθμεύσεως αυτοκινήτων» (γκαράζ).
Αλλά και αν ακόμη δεχόμαστε, αναφέρουν οι δικαστές, ότι ο υπόγειος χώρος ήταν αποκλειστικά για γκαράζ, από την παράλειψη του Δημοσίου, θα υπήρχαν ζημιές και στα αυτοκίνητα τα οποία θα ήταν σταθμευμένα.
Τέλος, απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο και ο ισχυρισμός του Δημοσίου, ότι έχει «τη διακριτική ευχέρεια» για την προτεραιότητα εκτέλεσης των έργων συντήρησης του δικτύου όμβριων υδάτων. Δηλαδή, υποστήριξε το Δημόσιο ότι επέλεξε να αρχίσει τη συντήρηση των φρεατίων από άλλη περιοχή και όχι από αυτή που έγινε η πλημμύρα του επίμαχου υπογείου.
Οι αρεοπαγίτες απέρριψαν τον ισχυρισμό αυτό, καθώς η πρώτη ανάθεση εργολαβίας για τον καθαρισμό των φρεατίων έγινε μετά την πλημμύρα στο επίμαχο υπόγειο και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2002.
