Γράφει ὁ Ἠλίας Λ. Τσιρογιάννης*
ΓλΩσσα ἀφ᾽ ἑνός τό ὄργανό μας γιά τήν μάση- ση-κατάποση τῶν τροφῶν μας…
(λείχω-γλείφω ->
λιχουδιά, λιγούρης Λατιν. Lingo γαλ. Langue = γλῶσσα), ἀλλά καί τό σύστημα φωνητικῶν
συμβόλων, διά τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος δια- τυπώνει (Τ-αῦ, τύπ-τάπ-τύπος) τίς σκέψεις του
καί ἐπικοινωνεῖ μέ τούς ὁμοίους του, πληρο- φορεῖ-πληροφορεῖται, ἤτοι γλῶσσα = πληρο-
φορία, εἶναι μίμημα τῆς φύσεως, «Γλῶσσα ἐστί μίμημα, φωνῆ, ὁ μιμεῖται» (Πλάτων).
Ἡ γλῶσσα πρώτη μαθήσεων δι᾽ ἧς ἔξεστι – εἶναι δυνατόν– τάς ἄλλας –ἐπιστήμας– μαθεῖν
(Ἀντισθένης).
Ὁ Κυβερνήτης, ἄν θέλη νά σώση τό ἔθνος (του),ὀφείλεινάδιασπείρηΠαιδεία(Ἀδ.Κοραῆς).
Ἡ γλῶσσα θα σώση το Ἔθνος(ΠάτερΚοσμᾶς).
Ἄν θέλης νά ἐξαφανίσης ἕνα λαό, ἀφαίρεσέ του τήν γλώσσα του (Λένιν).
Γνωστό στούς πάντες ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα-ὁμιλουμένη, πέραν τῆς Γραμμικῆς Α & Β, καί μέ
γραφή (πινακίδες Δισπηλιοῦ 5.250 π.Χ. δίσκος τῆς Φαιστοῦ κ.λπ.) ἀκόμη ἀπό πολλῶν (15-20)
χιλιετιῶν (ὡς Ὀδύσσεια, 1994 τοῦ Ζίφριγκ Πύρρου Πετρίδη), εἶναι ἡ Μητέρα τῶν Γλωσσῶν –
ἰδίως ἄμεσα, τῶν Λατινογενῶν μέ πρῶτο τό Alfabet (τους), – ἀγγλ., cyclos – (σάϊκλ), nautic –
νοτίκ (ναυτικός), Γαλ. Madame – τό κτητ. Μα + δάμαρ = παλακίς, Γερμ., Βroot = ψωμί, τροφή
(βρῶσις).
Ὁ πλανήτης μας Γῆ, κινεῖται στό στερέωμα τῶν ἄστρων τοῦ Σύμπαντος Κόσμου, ἑλληνικῶν
ὀνομα- τοδοσιῶν (Ἑρμῆς, Δίας, Ὠρίων, χάος…) διαρρέεται ἀπό ὠκεανούς καί ποταμούς
ἑλληνικῶν ὀνομάτων (Εἰρηνικός, Ἀτλαντινός, Ρῆνος, Ροδανός, Νεῖλος, ἔτσι καί χαρτογρα-
φεῖται, οἱ 5 Ἤπειροι πρωτίστως, μέ τούς δύο πόλους της, Εὐρώπη, Ἀσία, Ἀμερική, Ὠκεανία καί
μέ τά διάσπαρτα ἑλληνικά τοπωνύμια). Τά πρῶτα γραπτά κείμενα Γερμα- νικά ἀνάγονται στόν
4ο αἰ. μ.Χ.,Ἀγγλ. Στόν 8ο, Γαλλ. στόν 9ο μ.Χ. (ὡς «Ἕλλην Λόγος» τῆς Ἄννας Τζιροπούλου).
Οἱ ἠλεκτρονικοί ὑπολογιστές δέχονται ὡς μόνη συμβατή γλῶσσα τήν (ἀρχαία) ἑλληνική, ὡς μή
ὁριακή, μέ τίς λεπτές, σαφεῖς, πολυσχιδεῖς, διακριτές ἔννοιες λέξεων, μαθηματική ἡ δομή
τους, τά τελευταῖα προ- γράμματα Ἴκαρος, Γνῶσις, Νεύτων (ἑλληνικά τά ὀνό- ματα)
ἀναπαριστοῦν τίς ἀρχαιοελληνικές ἐκφράσεις σέ ὁλοκληρώματα (μαθηματικά), πολυεθνικές
δέ ἑται- ρεῖες προτρέπουν τά ἡγετικά στελέχη τους ἤ τά ἐπι- λέγουν νά μάθουν-γνωρίζουν
ἀρχαῖα ἑλληνικά.
Τοῦ Λουξεμβουργιανοῦ εὐρωβουλευτοῦ Φράνκ Ἔνγκελ δημοσιεύθηκε στήν ἐφ. «Καθημερινή»
τῆς 18/9/2013 ἄρθρο του ὅτι «ἡ Εὐρώπη χρειάζεται τά ἀρχαῖα ἑλληνικά».
Τό Χρέος τῆς Πατρίδας μας κατά τό Σύνταγμά μας (ἀριθ. 16) εἶναι ἡ παροχή παιδείας,
ἑλληνικῆς τοῦ ἀρχέ- γονου Μοναδικοῦ Πολιτισμοῦ καί αὐτό βεβαίως διά τῆς, Μητέρας τῶν
γλωσσῶν, Γλώσσας μας, (συγκριτικό πλε- ονέκτημα ἔναντι πάντων, στήν ὑφήλιο, ὡς Ὅροι
Ἐμπο- ρίου κατά Οἰκον. Ἐπιστ., ἄλλως τό Ὑπέρ Ὄπλο μας) πού ἡ οὐσία τῆς ἔννοιας τῶν λέξεων
καί δι᾽ αὐτῆς ἀληθής (καί ὄχι ἐπιφανειακή) γνώση, γίνεται διά ἐτυμολογίας (ἔτυμον = ἀληθές,
ἐτεός, ἐκ τοῦ εἰμί) καί τοῦτο μόνον διά τῶν πνευμάτων (ψιλῆς καί δασεῖας, δηλαδή πολυ-
τονικά), ὡς π.χ. κάθειρξις ἐκ τῆς προθ. κατά + εἱρκτή (μέ δασεῖα = φυλακή) καί ἔτσι τό Τ
τρέπεται στό δασύ ὀδοντ. Θ. -> κάθειρξη.
Ὅμως ἀπό τό 1982 ἐπεβλήθηκε τρομοκρατικά-ἀντι- συνταγματικά (μέ 9 ἀγορητές στήν Βουλή)
μονοτονική (ἤδη Greeklish-Γκρίκλις) γραφή ἀντί τῆς ἀπό 2.500 ἔτη πολυτονικῆς (μέ ψιλές καί
δασεῖες) διά βιασμοῦ, εὐνου- χίζοντας, τρομοκρατικά τήν γλῶσσα μας, –ταυτότητα τῆς
Πατρίδας μας– καί ἔκτοτε οἱ πολιτικοί μας ταγοί καί ΜΜΕ τραλαλοῦν τό, ἐπακολουθήσαν,
ὑποτελικά, Οἰκο- νομικό χρέος καί μόνον καί οὐδέν περί τοῦ ἄνω Πολι- τισμικοῦ Χρέους,
ἀνορθώσεως τῆς Ἐθνικῆς μας παι- δείας, διά ἐπαναφορᾶς τῆς Πατρικῆς-Προγονικῆς Πο-
λυτονικῆς γραφῆς τῆς γλῶσσας μας.
Ὁ ὡς ἄνω βιασμός τῆς γλῶσσας μᾶς παραπέμπει στό ὑπό Ν. Κονεμένου Τό ζήτημα Γλώσσης
Λόγος ἔργου σκιά, εἰσαγωγή σελ. 17 – ἀπό τά «Ἡμαρτημένα τοῦ Λεξικοῦ Μπαμπινιώτη» τῶν Β.
Φίλια καί Γιάννη Πρι- νιακάκη–: …
Ἡ γλῶσσα εἶναι ἕνα πλατύ-ἥσυχο ποτάμι… Οἱ γραμματικές καί τά λεξικά δέν μπορεῖ νά
λειτουρ- γοῦν ὡς φράγματα πού τό παγιδεύουν ἤ ἀπειλοῦν νά ἐκτρέψουν τήν ροή του. Ἄν καί
ὅταν αὐτό συμβαίνει, εἶναι βιασμός τῆς γλῶσσας καί σημαίνει ὅτι προηγήθη- κε ἤ ἑτοιμάζεται
βιασμός τῆς ζωῆς…
Οἱ ταγοί μας μέ τούς ὑπηκόους τους ἐπιτέλεσαν- ἐπιτελοῦν Ἐθνικά τό καθῆκον τους;
Ὑπείκοντες ποῦ;
HλIαΣ λ. ΤΣιρογιαννηΣ * Ἐπίτιμος Δικηγόρος Ἀθηνῶν