Στις 11 Μαρτίου του 1955, με κάθε επισημότητα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος έθεσε τον θεμέλιο λίθο στα εγκαίνια των έργων επέκτασης του σταδίου της Νέας Φιλαδέλφειας. Υποσχέθηκε ότι το κράτος θα βοηθούσε την προσφυγική ομάδα να τελειώσει το σπίτι της και οι φίλαθλοι παρακολούθησαν το φιλικό αγώνα μεταξύ της ΑΕΚ και των Ενόπλων Δυνάμεων που έληξε 1 – 1.
Το νερό είχε μπει πια στο αυλάκι. Το 1958 επί προεδρίας Ν. Γκούμα, οι εργασίες για γήπεδο 40 χιλιάδων θέσεων, άρχισαν για τα καλά. Κερκίδα προς την οδό Καππαδοκίας και κατά μήκος της λεωφόρου Νέας Ιωνίας, νέος στίβος 6 λωρίδων, υδρευτικά και αποχετευτικά έργα και χόρτο στον αγωνιστικό χώρο. Η ΑΕΚ ζητούσε δάνειο 2.5 εκατομμυρίων δραχμών από την Κτηματική Τράπεζα και οικονομική ενίσχυση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Μέσα σε μια τετραετία ο «ναός» είχε εκσυγχρονιστεί.
Στις 26 Μαΐου του 1961 η ΑΕΚ νίκησε 4-1 τον Ολυμπιακό με ρεκόρ εισιτηρίων στα γήπεδα της Αθήνας και του Πειραιά. Κόπηκαν 28.648 εισιτήρια. Τα καλουπώματα στις εξέδρες συνεχίστηκαν και το γήπεδο αναδείχθηκε ως το καμάρι της Νέας Φιλαδέλφειας και των προσφύγων της Νέας Ιωνίας. Μετά έγινε και η θρυλική σκεπαστή, όπου οι θεατές ήταν μόνο όρθιοι και το τραγούδι σε σταμάταγε ποτέ, όσο διαρκούσε το ματς.
Γύρω από το γήπεδο ακολούθησε οικοδομική ανάπτυξη. Η περιοχή έγινε γειτονιά. Το γήπεδο ήταν ανάμεσα σε πολυκατοικίες και στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας. Ήταν ένα από τα πιο σύγχρονα γήπεδα της εποχής που ισχυροποίησε τη θέση του Δικέφαλου ως πρωταγωνιστή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα εμπορικά καταστήματα, κυρίως χώροι εστίασης, έγιναν στέκι των αεκτζήδων Ακόμη στα περισσότερα θα δείτε πορτρέτα του Νεστορίδη, του Μίμη, του Θωμά, του Ντούσαν και τόσων άλλων. Αυτό που λείπει, είναι η έδρα τους.
Η κατεδάφιση του γηπέδου από τη διοίκηση Γρανίτσα, έγινε χωρίς εξασφαλισμένο σχέδιο και η ελπίδες ότι «η ΑΕΚ δεν είναι δυνατόν να μείνει χωρίς γήπεδο», αποδείχθηκαν λάθος.
