Μας θύμισε το θέμα ο αγαπητός σύντροφός μας Βαρδής Βαρδινογιάννης: Η παράνομη “Αυγή” του 1970 έχει ανοίξει τον λογαριασμό με τον κ. Χριστόδουλο. Διαβάστε για του λόγου το αληθές:
Σημειώνω ότι για την υπόθεση δεν έχουν γίνει ποτέ δηλώσεις του τότε αρχιμανδρίτη και νυν αρχιεπισκόπου… Ούτε ξεκαθαρίστηκε το όλο θέμα…
Διάβαζε ο Χριστόδουλος στα χρόνια της χούντας. Λέτε οι υπηρεσίες του Παπαδόπουλου να έδιναν στον αρχιγραμματέα της Συνόδου και την παράνομη “Αυγή”…»
Στην Ελλάδα για λόγους που έχουν να κάνουν με μεγάλες περιόδους δουλείας (ρωμαϊκής-βυζαντινής-οθωμανικής), με την αυταρχική διακυβέρνησή της (μοναρχία,δικτατορίες, κατοχή, αστυνομικό και ρουσφετολογικό κράτος), με την έλλειψη σοβαρής παιδείας, με χρόνια οικονομική καθυστέρηση και με την ιδιόμορφη Θεοκρατία της, αναπτύχθηκε ένα είδος ανθρώπου που εθίστηκε στην υποκρισία, τον χρηματισμό, την δουλοφροσύνη, την ευνοιοκρατία, την ασυνέπεια, τον χαμαιλεοντισμό και την ανευθυνότητα. Η διαφθορά διαχέεται σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, που κλέβουν, φοροδιαφεύγουν, λαδώνουν, χτίζουν παράνομα, καταπατούν το χωράφι του γείτονα, πετάνε μπάζα και σκουπίδια, ψευδομαρτυρούν, φιλάνε ποδιές διαποτισμένες με ουρικό οξύ και περιορίζουν τον ορίζοντα του ενδιαφέροντός τους στον οικογενειακό τους μικρόκοσμο. Όλα αυτά διανθίζονται με πολλά “Δόξα τω Θεώ” “Βόηθα Παναγιά μας” και επικλήσεις σε πλειάδα Αγίων που είναι έτοιμοι να συνδράμουν κάθε παλιανθρωπιά.
———————
Φωτοτυπία του πρωτοσέλιδου της παράνομης αντιδικτατορικής Αυγής της 31.8.1970 με κυκλωμένο το ακόλουθο απόσπασμα: «Οι θεομπαίχτες του ‘Ελληνοχριστιανικού” πολιτισμού έχουν τον υπεράξιο εκπρόσωπό τους τον αρχιμανδρίτη Χριστόδουλο. ‘Αποκαλύφθηκαν ενέργειαι από μακρού χρόνου και κατ’εξακολούθησιν, ασελγών πράξεων, επί των νεαρών τροφίμων του ιδρύματος στο οποίο τον διόρισε διευθυντή ο παπαευθύμ Ιερώνυμος..’.».
———————
Περικυκλωνόμαστε από καλούς οικογενειάρχες που όμως κλέβουν στο ζύγι και είναι κακοί πολίτες ενός ανέντιμου κράτους. Η αδιαφορία για το γενικό καλό και ο διογκωμένος μικροσυμφεροντολογισμός καλύπτονται πίσω από ποδοσφαιρικές ιαχές και πατριωτικές κορώνες κατά των Γυφτοσκοπιανών, των Τουρκαλάδων, των Βούλγαρων, των Αλβανών, των Εβραίων, των Αμερικανών, των Δυτικών, των παπικών, των Μασόνων και γενικά όλων αυτών που φθονούν την Ορθοδοξία μας, το ένδοξο παρελθόν μας και την κακομοιριά μας.
Ο λαός έχει πάθει ανοσία, παραβλέπει ή και καμαρώνει τις κλεψιές αυτών που έχουν το μέλι και το γλύφουν, ονειρεύεται ή και βιώνει δική του συμμετοχή στο φαγοπότι και μοιραία η ομερτά καλύπτει τις ενοχλητικές ειδήσεις που πλήττουν την κοινωνική Νιρβάνα. Θέλετε ένα τρανταχτό φρέσκο παράδειγμα; Η “Αυγή” (30/6/’07-Σχετική φωτοτυπία σας επισυνάπτω), αναδημοσίευσε το παράνομο φύλλο της του Αυγούστου του 1970, όπου καταγγελόταν ο τότε αρχιμανδρίτης και τώρα αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πως “Αποκαλύφθηκαν ενέργειαι από μακρού χρόνου και κατ’εξακολούθησιν, ασελγών πράξεων, επί των νεαρών τροφίμων του ιδρύματος στο οποίο τον διόρισε διευθυντή ο παπαευθύμ Ιερώνυμος..’.”, σημειώνοντας πως “για την υπόθεση δεν έχουν γίνει ποτέ δηλώσεις του τότε αρχιμανδρίτη και νυν αρχιεπισκόπου… Ούτε ξεκαθαρίστηκε το όλο θέμα…”.
Να δεχθώ ευχαρίστως πως πρόκειται για λάθος ή για συκοφαντία. Ο αρχιεπίσκοπος όμως δεν δικαιούται να σωπαίνει (πέρασαν πολλές ημέρες και η οικονόμος μου ξεποδαριάστηκε να τρέχει να αγοράσει “Αυγή”) είτε λόγω της γνωστής σε όλους μας χριστιανικής του μεγαθυμίας, είτε για άλλους λόγους που δεν μπορώ να αντιληφθώ. Εκπροσωπεί εκτός από τον εαυτό του και την Εκκλησία, είναι Ανώτατος Δημόσιος Υπάλληλος που τον πληρώνουμε όλοι μας και χρωστά κάποια διάψευση ή εξηγήσεις. Το ίδιο δεν δικαιούνται να σωπαίνουν οι συνάδελφοί του και το χριστεπώνυμο πλήρωμα το οποίο συνήθως ξεπερνά τον σκόπελο των ιερατικών σκανδάλων με την υποκριτική επωδό “Θα τον κρίνει ο Θεός”, την οποία όμως ποτέ δεν εφαρμόζει όταν θίγονται τα προσωπικά του συμφέροντα. Δεν πρόκειται για συνηθισμένο σκαμπρόζικο σκάνδαλο με αρχιερείς που ακούνε στα καλλιτεχνικά ψευδώνυμα Μπέμπα ή Σούλα, από αυτά που παραδοσιακά ακόμη κι όταν γίνονται πρωτοσέλιδα λησμονιούνται, συγχωρούνται και κουκουλώνονται, δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα “έξωθεν καλής μαρτυρίας”, αλλά ενδεχομένως για το κακούργημα της παιδεραστίας, αφού στα εκκλησιαστικά ιδρύματα οι τρόφιμοι είναι κατά κανόνα ανήλικοι.”