Γράφει ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Απαγορεύθηκε η συμμετοχή μηχανοκίνητων στην παρέλαση το 2009 ενώ «λεφτά υπήρχαν» με…
Θα παρελάσουν ξανά τανκς στη φετινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη μετά από απόφαση του Πελοποννήσιου νέου Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ Αβραμόπουλου…
Μη μου θυμίσετε ότι Συν-Πρωθυπουργός και, ουσιαστικά, προϊστάμενος του κ Αβραμόπουλου είναι στην Κυβέρνηση ο κ Βενιζέλος που είχε «κόψει» τα τανκς από τις παρελάσεις καθότι, μάλλον, «λεφτά δεν υπήρχαν» …
Προφανώς, τώρα ξαφνικά, τα «λεφτά» βρέθηκαν!…
Αλλά πριν λοξοδρομήσει η σκέψη σας σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στην παρέλαση της υπενθύμισης του μεγαλοπρεπούς, ιστορικού ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά και της Ελλάδος στον φασιστικό Άξονα την 28η Οκτωβρίου 1940, πριν αρχίσουμε συζητήσεις για το κόστος συμμετοχής των μηχανοκινήτων και πώς έτσι στα καλά καθούμενα «βρέθηκαν τα λεφτά» ας επιστρέψουμε στην εβδομάδα που μόλις τέλειωσε και συγκεκριμένα στην έντονη αντιπαράθεση Αξιωματούχων του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σημείο αναφοράς «λεφτά και Ελλάδα».
Διαβάζοντας την ειδησεογραφία σχετικά με όσα λέγονται για την Πατρίδα μας (αναρωτιέμαι πόσα δημοσίως…δεν λέγονται) στις συναντήσεις που έγιναν αυτές τις μέρες στην Ουάσιγκτον μεταξύ αξιωματούχων της ΕΕ και το ΔΝΤ, αναρωτιέμαι εάν πρέπει να κλάψω ή να ξεκαρδιστώ στα γέλια…
Θα μου πούνε κάποιοι ‘κακόπιστοι’:
«καλά κ Πιπερόπουλε είναι δυνατόν να γελάσετε με τα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας και στην Ελλάδα της τρόικα;»
Και θα συναινέσουν κάποιοι ‘καλόπιστοι’:
«Δεν στέρεψαν τα δάκρυα όλων μας τρία χρόνια τώρα κ Πιπερόπουλε;»
Θα σας ξαφνιάσω δηλώνοντας ότι και οι δύο θέσεις με καλύπτουν και συμφωνώ απόλυτα και με τις δύο παραπάνω ερωτήσεις!…
Λογοπαίγνια; Πολιτικές μανούβρες; Χοντρόπετσες καταστάσεις;
Όλα μαζί και ακόμα περισσότερα όχι εκ μέρους μου προς τους φίλους και φίλες που διαβάζουν το blog αλλά εκ μέρους εκείνων που, όπως λένε, κάνουν ορθή διαχείριση της δικής μας κρίσης για το…καλό μας!…
Η έκθεση του DNT που δημοσιεύθηκε την περασμένη Τετάρτη θεωρεί ως απαραίτητη κίνηση ένα νέο «κούρεμα» για την Ελλάδα ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ώστε το χρέος μας να μειωθεί στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και να καταστεί βιώσιμο…
Την θέση αυτή του ΔΝΤ και της κ Λαγκάρντ δεν την υιοθετεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο κ Ρεν αντιτάχθηκε δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι μετά από 2 μειώσεις του ελληνικού χρέους στον ιδιωτικό τομέα ΔΕΝ χρειάζεται και νέο ‘κούρεμα…’
Η θέση του κ Άσμουσεν ήταν ακόμη πιο ‘ειρωνική’ απέναντι στο ΔΝΤ και την κ Λαγκάρντ καθώς δήλωσε ότι είναι εύκολο να μιλάνε για κούρεμα εφόσον μιλάνε «για λεφτά…άλλων!»
Βέβαια ο κ Ρεγκλινγκ σιγοτραγούδησε και πάλι το γνωστό του ‘ρεφραίν’ που ‘παίζει’ στην Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα τελευταία και λέει ότι έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα θα χρειαστεί και τρίτο πακέτο στήριξης…
Όσο για τον κ Ρεν, αυτός δεν σιγοτραγούδησε αλλά σε ήχο 4ο πλάγιο επανέλαβε τον γνωστό ψαλμό που λέει «οι αποφάσεις θα ληφθούν μετά τον Απρίλιο του 2014» αφού δούμε(;) το συζητούμενο πρωτογενές πλεόνασμα…
Δεν είπε ο κ Ρεν ότι «κουτσά-στραβά» (και ίσως…«ύποπτα») θα φτάσουμε στα μέσα του 2014 οπότε και θα γνωρίζουμε τα ΕΠΙΣΗΜΑ στοιχεία της Εurostat!…
Ο κ Ρεν, όμως, αποσιωπά το γεγονός ότι μέχρι τότε θα μας δίνονται, έστω σταλαματιά-σταλαματιά, τα «υπόλοιπα ψιλά» από τα συμφωνημένα δύο επαχθή μνημόνια και από την 1η Ιανουαρίου 2014 οι κκ Σαμαράς-Βενιζέλος θα προεδρεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
Αλλά πώς θα τα καταφέρουμε να «βγούμε στις αγορές» για δάνεια όπως μας ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ τα δύο μνημόνια:
με το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων να γυροφέρνει στο απαγορευτικό 10%;
την ανεργία να τραβά προς το 30% για το εργατικό μας δυναμικό (και να ξεπερνά το 60% για τη νεολαία);
τις επιχειρήσεις να «κατεβάζουν κεπέγκια» η μία μετά την άλλη;
τις επενδύσεις να κάνουν βόλτες στη γειτονιά των «ονείρων θερινής νυκτός»;
την κατάθλιψη να μας βουλιάζει ως Λαό κυριολεκτικά στο ναδίρ;
οι αυτοκτονίες να αγγίζουν πρωτόγνωρο για τους Έλληνες ζενίθ;
Είναι θέματα που δεν τα ακούσαμε να συζητιούνται στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη ΔΝΤ και ΕΕ…
Τελικά το ελληνικό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό δράμα που κατακερματίζει την κοινωνική αλληλεγγύη και τον κοινωνικό μας ιστό ήταν θέμα της «ατζέντας» ή ξέφυγε από την προσοχή των δανειστών μας;
Ή, μήπως το δράμα του ελληνικού λαού ανήκει στα θέματα που «δεν συζητιούνται δημοσίως;…»