Του Δημήτρη Ρομποτή
Κατά τη διάρκεια συνεντεύξεως προ διημέρου με τον ομογενή μεγαλοεπιχειρηματία και φίλο – έως κολλητό – της οικογενείας Κλίντον, κ. Αγγελο Τσακόπουλο, μου εξεμυστηρεύθη ότι όχι μόνο η Χίλαρυ «θα τρέξη» για πρόεδρος το 2016, αλλά θα κερδίση κιόλας!
«Θα είναι η επόμενή μας πρόεδρος», μου είπε χαρακτηριστικά….
Αυτό βέβαια δεν είναι κανείς σε θέση να το γνωρίζη αφού θα μιλήση ο κυρίαρχος λαός όταν έρθη η ώρα. Ο κ. Τσακόπουλος όμως είναι σε θέση να γνωρίζη αν σκοπεύη να βάλη υποψηφιότητα για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος η κα. Κλίντον κι’αυτό μας ενδιαφέρει επί του παρόντος. Ερωτηθείς δε, εξ εμού, εάν η ίδια του είπε κάτι τέτοιο, ο ομογενής μεγιστάνας απάντησε …ελληνοπρεπώς: «Μίλησα με τον άντρα της»! Και αρχηγού ομιλούντος, πάσα αρχή παυσάτω, υποθέτω.
Έχω την εντύπωση ότι ο κ. Τσακόπουλος θα αποδειχτή σωστός. Αν εξέφραζε απλώς ευσεβείς πόθους δεν θα το έλεγε με τόση σιγουριά. Ας μην ξεχνάμε δε, ότι κατά κανόνα η κα. Κλίντον δεν αποκαλύπτει τα σχέδιά της έως τελευταία στιγμή, αφήνει όμως να αιωρούνται διάφορες εικασίες χωρίς να τις διαψεύδη. Οταν προ 15ετίας εφημολογείτο ότι θα έθετε υποψηφιότητα για γερουσιαστής από τη Νέα Υόρκη – όπως και έκανε – για περίπου δυο χρόνια δεν το είχε παραδεχτεί. Τότε υπήρχε και το μεγάλο «εμπόδιο», ο δημοφιλής Δήμαρχος της πόλης Ρούντυ Τζουλιάνι, ο οποίος είχε κάνει γνωστές τις προθέσεις του για τη Γερουσία μόλις ολοκληρωνόταν η δεύτερη και τελευταία θητεία του (ως δημάρχου).
Η Χίλαρυ λοιπόν περίμενε την κατάλληλη στιγμή ώστε να εξασφαλίση ότι θα είχε ρεαλιστικές πιθανότητες να εκλεγή. Κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνη μόνο αν ο κ. Τζουλιάνι έβγαινε από τη μέση. Η ευκαιρία ήρθε και μάλιστα με …ελληνική σφραγίδα όταν χρειάστηκε η αμερικαική κυβέρνηση να απειλήση με εμπορικές κυρώσεις Γερμανία και Ελβετία προκειμένου να δωθούν 20 δις σε θύματα του Ολοκαυτώματος που είχαν καταθέσεις και ασφαλιστικά συμβόλαια πριν τον πόλεμο με τράπεζες και εταιρείες των χωρών αυτών. Η όλη υπόθεση βασίστηκε νομικά στα χαρτιά ενός Ελληνα εργοστασιάρχη από την Κοζάνη, ο οποίος δεν ήταν καν Εβραίος! Ο εγγονός του, ιδιοκτήτης εστιατορίου στη Νέα Υόρκη, είχε διαβάσει για τη μήνυση σε εφημερίδα και πήγε τα χαρτιά του παππού στον δικηγόρο που είχε αναλάβει την υπόθεση, ο οποίος μόνον που δεν τον φίλησε όταν τα είδε. «Εσένα περίμενα τόσα χρόνια», του είπε επί λέξει. (Ολα αυτά, όπως και την υποβολή της μήνυσης, τα έγραψα στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης, μερικές μέρες πριν τους «Τάιμς» μάλιστα.)
Τώρα θα ρωτήσετε ευλόγως πού κολλάνε όλα αυτά με την υποψηφιότητα της Χίλαρυς. Προκειμένου να πληρώσουν τις αποζημιώσεις οι γερμανικές και ελβετκές τράπεζες χρειάστηκε η αμερικανική κυβέρνηση, επί προεδρείας Μπιλ Κλίντον, να απειλήση τις δύο αυτές χώρες με οικονομκό εμπάργκο. Αποτέλεσμα ήταν η εβραϊκή υποστήριξη και ψήφος της Νέας Υόρκης (περίπου 25% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) να πάη στη Χίλαρυ. Χωρίς την ψήφο των Εβραίων ο Τζουλιάνι δεν είχε «τσανς» οπότε ασθένησε ξαφνικά από καρκίνο του προστάτη (από τον οποίον θεραπεύτηκε ως δια μαγείας έναν χρόνο μετά) και δήλωσε ότι δεν θα έβαζε υποψηφιότητα για γερουσιαστής. Ολα αυτά δεν είναι συνομωσιολογίες, απλά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς εργάζεται ένα πραγματικό «λόμπυ» και πώς τα παρασκήνια καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις, ανεξάρτητα από προθέσεις, διακηρυγμένες ή όχι.
Ετσι και τώρα η Χίλαρυ περιμένει την κατάλληλη στιγμή για την επόμενή της κίνηση φροντίζοντας να αφήνη τις πιθανότητες να αιωρούνται, χωρίς να επιβεβαιώνη ή να διαψεύδη κάτι. Βέβαια, οι συνθήκες δεν είναι οι ίδιες όπως όταν έβαλε υποψηφιότητα για τη Γερουσία και η προεδρία θέλει άλλα «γκατς». Από την άλλη, θα είναι το τελευταίο της χαρτί στην πολιτική κι’αφού το κρατάει μάλλον θα το παίξη …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη (neomagazine.com).