“Όσο λιγότερο είσαι και όσο λιγότερο εκφράζεσαι στη ζωή σου-τόσο περισσότερο έχεις και τόσο…
περισσότερο αλλοτριώμενη είναι η ζωή σου”
Καρλ Μάρξ
Και αυτό συνέβαινε στον ΣΥΡΙΖΑ.Το ευτυχές είναι ότι τον τελευταίο καιρό η πολιτική γραμμή αρχίζει και διαμορφώνεται σε τέτοιο βαθμό που ένας αξιόλογος οικονομολόγος όπως ο κ.Βαρουφάκης να μην χρειάζεται να καταλήγει στην διαπίστωση ότι δεν καταλαβαίνει ακόμα το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος.(στο δελτίο του ΣΚΑΙ)
Τί είχε συμβεί; Ενα κόμμα που εξαιτίας των δραματικών καταστάσεων που βιώνει η χώρα, απο το 4% έφτασε να έχει το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δίχως καθαρό ιδεολογικοπολιτικό στίγμα προσπάθησε – αρχικώς τουλάχιστον – να τα έχει καλά με όλους. Και όταν λέω με όλους, κυριολεκτώ.
Σε αυτό δεν φέρει ευθύνη η κομματική ηγεσία. Ο Τσίπρας αυτό παρέλαβε. Σε προηγούμενο άρθρο προσπαθήσαμε να εισχωρήσουμε στο εσωτερικό του κόμματος και διαπιστώσαμε ότι ήταν δύσκολη η χάραξη ενιαίας πολιτικής με δώδεκα συνιστώσες και με ανθρώπους που πρεσβεύαν διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω. Στον χώρο μπορούσες να πετύχεις ένθερμους υποστηρικτές σοσιαλδημοκρατικών ιδεών (επιρροές απο Gluksmann,Bernstain) μέχρι και συντρόφους που είχαν εντρυφήσει στην τροτσκιστική θεώρηση των πραγμάτων (συνιστώσα ΔΕΑ). Πραγματικά μια ετερόκλητη κάτάσταση που θα αποτελούσε ευλογία – με το σκεπτικό ότι ο πλουραλισμός απόψεων μπορεί να όδηγήσει σε κάτι καλό – αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσδοκούσε κυβερνητικό ρόλο και είχε την ιδιότητα ενός Ινστιτούτου η ενός Αριστερού κόμματος του 4% . Το πρόβλήμα μεγιστοποιήθηκε καθώς εν αντιθέσει με το ΚΚΕ και τη δογματική του προσέγγιση όσον αφορά τα κοινωνικά φαινόμενα, η Αριστερά καλύπτει ένα τόσο ευρύ φάσμα ιδεών που τον τίτλο του αριστερού να διεκδικεί ακόμα και ο κ.Ψαριανός που σε μια τηλεοπτική εκπομπή τον επικαλεστηκε πάμπολες φορές, ίσως για να το πιστεψει και ο ίδιος..
Η Αριστερά είναι βιωματική και εμπειρική προσέγγιση καταστάσεων που σε συνάρτηση με την μεγάλη βιβλιογραφία της και την επάφη με το κοινωνικό σύνολο και τους κοινωνικούς αγώνες του, να οδηγεί κάποιον στους κόλπους της. Και σε αυτό διαφέρει απο τον κάθε δεξιό συνασπισμό. Η κατοχή τίτλων σπουδών και αστικών διακρίσεων δεν αρκούν ώστε να αυτοπροσδιοριστεί κάποιος ως Αριστερός.
Στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, έλαχε να χαράξει το νέο πλαίσιο της Ευρωπαικής Αριστεράς. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο .Αρκεί τα ατομά που πλαισιώνουν τον σχηματισμό να το πιστέψουν.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με βραχεία κεφαλή.
Το ποσοστό του ανέρχεται στο 20 -21%, ενώ η ΝΔ βρίσκεται στο 19%. Στην εκτίμηση ψήφου αγγίζει το 29% και η δεξιά παράταξη το 28%. Μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία; Εξαρτάται.
Αν κάποιος θέλει να δεί το ποτήρι μισογεμάτο,ασφαλώς το ποσοστό αυτό αποτελεί ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Αν όχι, το ότι προηγείται μόλις με μια ποσοστιαία μονάδα σε μια χώρα που είναι υπο διάλυση και με έναν αντίπαλο που άλλα είχε υποσχεθεί την περίοδο των εκλογών και διαφορετική οικονομική πολιτική ασκεί, υπάρχει πρόβλημα.
Οι πολίτες ενώ κατακρίνουν τις επιλογές του κυβερνητικού συνασπισμού δεν εμπιστεύονται και τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ σε ευαίσθητα κοινωνικοπολιτικά θέματα που έχουν να κάνουν:
Α) Με την ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση: Οπως ήδη έχει επισημανθεί οι πολίτες επιθυμούν “καθαρές” απαντήσεις. Στο συνέδριο ο πρόεδρος του κόμματος προσπάθησε να ενώσει κομμάτια του πάζλ και εως ένα βαθμό τα κατάφερε. Η “ομογενοποίηση” του ετερόκλητου ιδεολογικού μείγματος που αποτελούσε τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Ετσι θα αποφευχθούν σουρεαλιστικές καταστάσεις άλλοι βουλευτές να αυτοπροσδιοριζονται ως Ευρωκομμουνιστές, άλλοι ως Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και κάποιοι ως Τροτσκιστές ακόμα και ως Αναρχικοί, δημιουργώντας αθελά τους σύγχιση στο εκλογικό σώμα.
Β) Με την μεταναστευτική πολιτική: Στο θέμα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ χωλαίνει. Αν και διαβάζοντας κανείς το προεκλογικό πρόγραμμα θα διαπιστώσει ότι οι θέσεις διέπονται απο λογική και κοινωνική ευαισθησία. Το πρόβλημα παρουσιάζεται καθώς έχει δημιουργηθεί στα ΜΜΕ που είναι φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση, η εντύπωση οτι η Αριστερά είναι a priori υπέρ των μεταναστών χωρίς να εξετάζει συγκεκριμένα περιστατικά και βλέποντας μόνο την μία όψη του νομίσματος. Το γεγονός ότι στην χώρα έχουν βρεί καταφύγιο άνθρωποι του μόχθου και άτομα που αντιμετώπιζαν διώξεις απο τα απολυταρχικά καθεστώτα της χώρας καταγωγής τους δεν αναιρεί ότι έχουν εισέλθει και άτομα που δημιουργούν σημαντικά προβλήματα. Προβλήματα που δημιουργούσαν και στις χώρες καταγωγής τους και ήταν και ο λόγος που πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Είναι ακατανόητο βουλεύτές να νοιώθουν αμηχανία να καυτηριάσουν το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ αυτό γεγονός. Αποτέλεσμα; Να κάνει πάρτυ η Χρυσή Αυγή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να νοιώθει μια ενοχικότητα στο να καυτηριάσει αυτές τις συμπεριφορές και εστιάζει μόνο στην μεγάλη κατηγορία των εξαθλιωμένων και των μεταναστών που ήρθαν για ένα καλύτερο αύριο.
Γ) Το πρόβλημα χάραξης οικονομικής πολιτικής: Εχει άμεση συσχέτιση με το ιδεολογικοπολιτικό περίβλημα του κόμματος το οποίο αρχίζει και γίνεται επιτέλους κατανοητό αλλά η προσπάθεια δεν πρέπει να σταματήσει. Η σύγχιση που προκαλείται στους πολίτες πρέπει να σταματήσει ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα όπως αυτό του κ.Λαφαζάνη απο τη μία πλευρά να κάνει λόγο στην εφημερίδα τα ΝΕΑ ουσιαστικά για έναν κοινωνικό μετασχηματισμό σοσιαλιστικού τύπου και απο την άλλη την ίδια σχεδόν στιγμή ο βουλευτής και συγγραφέας κ.Τατσόπουλος να κάνει λόγο για συμπόρευση με τη ΝΔ!
Δ) Το πρόβλημα της μειωμένης απήχησης των θέσεων του κόμματος που έχουν να κάνουν με το έθνος και την εθνική ασφάλεια.
Το θέμα αυτό δεν μπορεί να περιοριστεί σε λίγες γραμμές αλλά οι άστοχες δηλώσεις στελεχών του κόμματος κατα το παρελθόν, έδωσαν την δυνατότητα ιδιαιτέρως στην άκρα δεξιά να μονοπωλήσει και να προωθήσει την ιδεολογία της σε ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου.
Το παρών άρθρο αποτελεί μια εισαγωγή καθώς το κάθε πρόβλήμα που έχει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο πρός τις εκλογές μπορεί να αποτελέσει αυτοτοτελές αντικείμενο μελέτης.
Γράφει ο Θωμάς Σολ Ζυγούρης
για το www.news4all.gr
Use Facebook to Comment on this Post
