Μάθετε πέντε από τις πιο αλλόκοτες και σκοτεινές ιστορίες που γράφτηκαν στα κρυστάλλινα νερά πέντε πασίγνωστων παραλιών.
Φραγκοκάστελλο, νότια Κρήτη
Η πανέμορφη παραλία στη νοτιοδυτική Κρήτη κοντά στα Σφακιά δεν αντλεί την βαριά της γοητεία μόνο από τα ρηχά τιρκουάζ νερά της, αλλά και από τους θρύλους που την συνοδεύουν. Συγκεκριμένα, η αμμουδιά κάτω από το βενετσιάνικο κάστρο, το οποίο χτίστηκε ως προστασία από τους πειρατές αλλά και τους πάντα επαναστατικούς Σφακιανούς, δίνοντας στην παραλία το όνομά της, έγινε ο τόπος όπου σκοτώθηκαν πολλοί κρητικοί πολεμιστές στις 17 Μαΐου του 1828, κατά την διάρκεια της Επανάστασης. Ο θρύλος θέλει τους Δροσουλίτες, τα φαντάσματα των νεκρών του μακελειού, να επισκέπτονται την παραλία σε κάθε επέτειο της μάχης.
Φιγουράρει στις αφίσες του ΕΟΤ και στις λίστες με τα παγκόσμια top 10 των ομορφότερων παραλιών, πάντα με το περίφημο ναυαγισμένο πλοίο σε περίοπτη θέση των φωτογραφιών. Πόσοι όμως γνωρίζουν την πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το ναυάγιο; Πρόκειται για το πλοίο «Παναγιώτης», που ανήκε σε έναν κεφαλλονίτη λαθρέμπορο. Με ένα παράνομο φορτίο γεμάτο τσιγάρα, ο «Παναγιώτης» σάλπαρε από την Τουρκία με στόχο να φτάσει σε διεθνή ύδατα, σε προσυμφωνημένη τοποθεσία όπου θα πουλούσε τον καπνό. Στο πλοίο επέβαινε το πλήρωμα, αποκλειστικά με κεφαλλονίτες ναυτικούς, καθώς και δύο ιταλούς λαθρεμπόρους που επέβλεπαν τη μεταφορά. Ωστόσο, μία χαλασμένη μηχανή και… ο κακός τους ο καιρός, τους ανάγκασε να αλλάξουν πορεία καθώς πλησίαζαν στο Ιόνιο. Η καταιγίδα και οι άνεμοι ώθησαν το πλοίο προς τη βορειοδυτική Ζάκυνθο, όπου τελικά ο «Παναγιώτης» βυθίστηκε κοντά σε έναν ορμίσκο. Η δύσβατη παραλία, που ως τότε οι ντόπιοι ονόμαζαν Άγιο Γεώργιο, απέκτησε το σημερινό της όνομα, ενώ το ναυάγιο προσάραξε τελικά στο αμμοχάλικο του τιρκουάζ ορμίσκου που αποτελεί σήμερα το κορυφαίο αξιοθέατο του νησιού.
Παραλία του Φονέα, Μάνη
Βοτσαλωτή και πανέμορφη, απομονωμένη λίγο έξω από την Καρδαμύλη και με επιβλητικά –έως τρομακτικά- βράχια να την περιβάλλουν, αυτή η μανιάτικη παραλία απέκτησε ένα εξίσου τρομακτικό όνομα, για την προέλευση του οποίου υπάρχουν διάφορες ερμηνείες, που αντιστοιχούν σε θρύλους της περιοχής. Ένας από αυτούς κάνει λόγο για ένα τεράστιο φίδι, που οι κάτοικοι του καστρομονάστηρου της Βαϊδενίτσας αποκαλούσαν Φωνέα γιατί κατασπάραζε τα κοπάδια των καλόγερων. Κάποτε, οι ντόπιοι προσπάθησαν να το κάψουν, κι εκείνο, τσουρουφλισμένο από τη φωτιά, έσπευσε να πέσει στο ρέμα που οδηγούσε στην θάλασσα και πνίγηκε εκεί. Ένας άλλος θρύλος μιλά για έναν πειρατή που ναυάγησε κάποτε στην παραλία και βρήκε καταφύγιο στην σπηλιά της. Μέχρι να καταφέρει να επισκευάσει το ναυαγισμένο πλοίο του, σκότωνε περαστικούς για να τους ληστέψει, κι έτσι έμεινε στην τοπική παράδοση ως ο «Φονέας».
Της Γριάς το Πήδημα, Άνδρος
Όχι, δεν είναι αυτό που νομίζετε. Η διάσημη παραλία της Άνδρου δεν κρύβει κάποια πιπεράτη σεξουαλική περιπέτεια με ηλικιωμένους πρωταγωνιστές, αλλά μία ιστορία πολέμου, προδοσίας και μετάνοιας. Σύμφωνα με τον νησιωτικό θρύλο, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Άνδρο, προσπάθησαν να κατακτήσουν το «Επάνω Κάστρο», όπου είχαν ταμπουρωθεί οι πολεμιστές του νησιού. Για να τα καταφέρουν, έπεισαν μία ηλικιωμένη γυναίκα και την έγκυο κόρη της να ξεγελάσουν τους εσώκλειστους Έλληνες, υποδυόμενες τις ανήμπορες γυναίκες, ώστε να ανοίξουν τις πύλες του φρουρίου. Έτσι ακριβώς έγινε, οι πόρτες του κάστρου άνοιξαν, και οι Τούρκοι εμφανίστηκαν ξαφνικά εισβάλλοντας στο φρούριο. Η γριά όμως, γεμάτη τύψεις για την προδοσία της, λέγεται πως πήδηξε από τον λόφο και πέτρωσε επί τόπου – εκεί όπου σήμερα υπάρχει ένας βράχος με παράξενο σχήμα, που παραπέμπει στο προφίλ μιας ηλικιωμένης γυναίκας η οποία φορά το μαντίλι της. Μία πιο απλή ερμηνεία του ονόματος της παραλίας κάνει λόγο για την αυτοκτονία μιας ηλικιωμένης γυναίκας, που δεν άντεξε την μοναξιά όταν έμεινε χήρα.
Ελαφονήσι, Χανιά
Μία από τις γνωστότερες και πιο όμορφες παραλίες του νομού Χανίων αλλά και όλης της Ελλάδας ταλαιπωρείται από μία παρανόηση σχετικά με το όνομα της, κάτι που κρύβει καλά την αιματοβαμμένη ιστορία της. Το εξωτικό «νησάκι» που χωρίζεται από την υπόλοιπη Κρήτη από μία λεπτή λωρίδα «βατής» θάλασσας, λέγεται στην πραγματικότητα «Λαφονήσι» και σε καμία περίπτωση δεν κατοικείται από ελάφια. Το όνομά της το χρωστά στους πειρατές που έκρυβαν εδώ τα λάφυρά τους. Την Κυριακή του Πάσχα του 1824, άλλη μια μαύρη σελίδα γράφτηκε στην Ιστορία της Κρήτης πάνω στα νερά του Ελαφονησίου, όταν οι Τούρκοι του Ιμπραήμ Πασά παγίδευσαν εδώ περίπου 800 γυναικόπαιδα, ηλικιωμένους και πολεμιστές ως αντίποινα για την Επανάσταση, και έσφαξαν τους περισσότερους από αυτούς, βάφοντας την παραλία κόκκινη από το αίμα. Οι υπόλοιποι πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.