1ον. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος αφορά τους όρους του μνημονίου, όχι το ίδιο το μνημόνιο και όταν επιλέγεις τους όρους μιας συνθήκης, προφανώς αποδέχεσαι τη συζήτηση για συνθηκολόγηση…
Την αποδέχεσαι, αλλά διαφωνείς με τους όρους της, τους οποίους διαπραγματεύεσαι. Συνεπώς με το δημοψήφισμα αποδεχόμαστε, για πρώτη φορά ως λαός, το κατασκευασμένο από τους τοκογλύφους μνημόνιο, αλλά σε άλλη μορφή από τη προτεινόμενη από τους θεσμούς. Κάποιοι θα πουν ΝΑΙ, άλλοι θα που ΟΧΙ και όλοι μαζί θα το υποστηρίξουν ως συζητήσιμη λύση. Μπράβο μας. Ξεχάσαμε οτι κάποτε ήμασταν κατά του μνημονίου και υπέρ της εξεταστικής για την κρίση που περνάει ο λαός μας και από την οποία έχουμε χιλιάδες νεκρούς;
2ον. Τι θα γίνει με τη νέα πρόταση των θεσμών; Θα τη βάλουμε κι αυτή από βδομάδα σε δημοψήφισμα κι αν όχι, γιατί; Γιατί να μην κάνουμε δημοψηφίσματα για κάθε νέα πρόταση; Αφού κάναμε μία φορά και πανηγυρίζουμε οτι είμαστε δημοκράτες, θα μπορούσαμε να γίνουμε πιο δημοκράτες ακόμα, να κλείνουμε κάθε βδομάδα τις τράπεζες και να πηγαίνουμε σε κλίμα πανικού για ψηφοφορίες…
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση παραιτήθηκε από τη διαπραγμάτευση και για να μην πάμε σ’εκλογές και στήσουμε ξανά κάλπες και τελειώσει οριστικά η καριέρα των περισσοτέρων πολιτικών και των κομμάτων τους, κάναμε δημοψήφισμα, για να πάρει την απόφαση του δημοψηφίσματος ο πολιτικός κόσμος και να κυβερνήσουν όπως θέλουν.
Γιατί λέμε οτι θα κυβερνήσουν όπως θέλουν;
Γιατί βάζουν τον λαό να ψηφίζει για τους όρους του μνημονίου και του λένε οτι το ΝΑΙ ή ΟΧΙ αφορά το ίδιο το μνημόνιο. Δηλαδή το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι πολιτικά ακίνδυνο, αλλά στον λαό λένε πως είναι το παν. Ένα ναι ή όχι που αφορά την αποδοχή η όχι των όρων που θέτουν οι θεσμοί και αυτοί το μεταφράζουν σαν εθνικό αγώνα. Είναι λοιπόν πολιτικά ακίνδυνο, γιατί δεν τοποθετεί κανέναν πολιτικό σε θέση ευθύνης. Ο λαός όμως εκφράζεται μέσω του δημοψηφίσματος και όταν συμπεριφέρεται λες και θα κάνει το νέο ΟΧΙ, τότε παίρνει ο λαός την ευθύνη μιας μεγάλης πολιτικής απόφασης. Δεν έχει σημασία αν δεν είναι μεγάλη πολιτική απόφαση. Σημασία έχει οτι θα μετρηθεί ως τέτοια από τον λαό που πηγαίνει αρματωμένος στις κάλπες και οι πολιτικοί έχουν το πλεονέκτημα της προπαγάνδας που θα τους επιτρέψει να μεταφράζουν ανόητα δημοψηφίσματα σε ισχυρές λαϊκές εντολές. Ο λαός θα πει ένα ηχηρό ΝΑΙ /ΟΧΙ, το οποίο:
– Δεν έχει κανένα πολιτικό κόστος,
– Εξ αιτίας της προπαγάνδας και της πίστης οτι πρόκειται για ΝΑΙ/ΟΧΙ στο μνημόνιο, έχει μεγάλο πολιτικό βάρος, που το σηκώνει ο λαός και το κάνει “πάσα” στον πολιτικό κόσμο ως λαϊκή εντολή.
Με δυο λόγια, αντί να κάνουμε εκλογές και οι πολιτικοί να μπουν σε θέση ευθύνης, κάνουμε δημοψήφισμα και το κρίμα στο λαιμό μας…!
Συνεπώς το δημοψήφισμα είναι μια ανοησία εξυπηρετεί τον σάπιο πολιτικό κόσμο, αριστερούς και δεξιούς και όχι τον λαό μας.
Το σωστό σύνθημα του λαού λοιπόν είναι ΑΠΟΧΗ από το δημοψήφισμα και εκλογές, ώστε ν’αναλάβουν την ευθύνη οι ίδιοι οι πολιτικοί.
webarchive.gr