Η 45χρονη από το St. Albans πήγαινε στη δουλειά της ένα κρύο πρωινό του Φλεβάρη του 2010 όταν άκουσε έναν επιβάτη να…
δείχνει τη θέση δίπλα της σε έναν ηλικιωμένο κύριο λέγοντας: «Δεν μπορεί να καθίσει δίπλα σε αυτό. Δεν έχει αρκετό χώρο».
«Καταρρακώθηκα» είπε η ίδια ενθυμούμενη το περιστατικό. Η Sharon κατέβηκε κλαίγοντας στην επόμενη στάση και έφτασε ασθμαίνοντας στη δουλειά της. Η απόσταση που άλλοι θα έκαναν 15 λεπτά με τα πόδια, για την ίδια διήρκεσε πάνω από μία ώρα.
«Έφτασα καταϊδρωμένη, κουρασμένη και αργοπορημένη. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι» πρόσθεσε. Η Sharon ζύγιζε 128 κιλά και λόγω του δείκτη μάζας σώματός της ανήκε στην κατηγορία των νοσηρά παχύσαρκων. «Δεν ζούσα μέχρι τότε, απλά επιζούσα» είπε.
Ήταν πάντα λίγο πιο βαριά από τους φίλους της, όμως το έριξε ακόμη περισσότερο στο φαγητό ύστερα από μια τραγική απώλεια. Στα 19 της χρόνια έχασε τον πατέρα της, με τον οποίο είχαν πολύ στενή σχέση. «Δεν το καταλάβαινα τότε, όμως άρχισα να τρώω για παρηγοριά».
Η κατάστασή της χειροτέρευσε όταν το 2004 αρρώστησε βαριά και η μητέρα της. Μέχρι σήμερα έχει χάσει 63,5 κιλά. «Η απώλεια του βάρους είχε πολύ θετική επίδραση συνολικά στη ζωή μου. Νιώθω άλλος άνθρωπος πια. Πέρυσι περπάτησα στον αγώνα Race for Life.
Τώρα σκοπεύω να τον τρέξω. Δεν θα γυρίσω ποτέ πίσω στον παλιό μου εαυτό. Τώρα αν ξαναέβλεπα εκείνον τον άνθρωπο που με πλήγωσε στο λεωφορείο, θα τον ευχαριστούσα».
Πηγή: newsbomb.gr
Use Facebook to Comment on this Post