Ήταν ο πρώτος που συνδύασε την επιστημονική παρατήρηση και το πείραμα με τη φιλοσοφία…
Ο Ιπποκράτης πολέμησε τις δεισιδαιμονίες και βασίστηκε στον ορθό λόγο, όχι ως κλειστό σχήμα αλλά ενταγμένο σε μια γενικότερη φιλοσοφική θεώρηση του ανθρώπου και του κόσμου.
Αναζητούσε την αρμονία, στο ανθρώπινο σώμα, στην ψυχή και τη φύση. Οι θεμελιώδεις αρχές της ιπποκρατικής προσέγγισης είναι ευδιάκριτες στην Ολιστική και την Ομοιοπαθητική Ιατρική.
Ιπποκράτης: Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.
“Είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική, αυτός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος”.
Ο Ιπποκράτης βασίστηκε στις ιδιότητες της φωτιάς και το νερού για να εξηγήσει τη σύσταση της φύσης και του ανθρώπου. Πίστευε πως η πρόληψη των ασθενειών βασίζεται στη διατήρηση της ισορροπίας ανάμεσα στα υγρά, τη θερμότητα, το κρύο και την ξηρότητα, τα οποία συνέδεσε με το αίμα, το φλέγμα, την κίτρινη και τη μέλαινα χολή. Ο γιατρός για τον Ιπποκράτη πρέπει να αποκαταστήσει την ισορροπία των 4 αυτών χυμών του σώματος διευκολύνοντας τη θεραπευτική δράση της φύσης.
Χρησιμοποιούσε φυτά και βότανα, γιατί πίστευε βαθιά στη δύναμή τους. Από τα περίπου 256 φυτά που χρησιμοποιούσε, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων. Κάναμε μια λίστα με 7 βότανα, που αν και θεωρούνται κοινά, βρίσκονται δηλαδή σχεδόν σε κάθε σπίτι, έχουν πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες.
Δάφνη
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη: χρησιμοποιούνταν για να διευκολύνει τον τοκετό. Σύγχρονη χρήση: ως αφέψημα βοηθά στην αντιμετώπιση των εντερικών προβλημάτων. Το αιθέριο έλαιο της δάφνης θεωρείται ισχυρό αναλγητικό και αντισηπτικό.
Δυόσμος
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη: Χρησιμοποιούνταν ως καθαρτικό της μήτρας.
Σύγχρονη χρήση: Ως έγχυμα, ο δυόσμος συστήνεται για ναυτία, δυσπεψία, ημικρανία, κολικό, πυρετό, σπασμούς, κράμπες και πέτρες στη χολή. Έχει δράση αντισπασμωδική, εφιδρωτική, καταπραϋντική, ηρεμιστική και χωνευτική. Ως κατάπλασμα, ανακουφίζει από τους ρευματισμούς και τις νευραλγίες, ενώ δρα κατά ορισμένων δερματοπαθειών. Παράλληλα, μειώνει το πρήξιμο του στήθους κατά το θηλασμό.
Μάραθος
Ο Ιπποκράτης τον χρησιμοποιούσε για τους πόνους της μήτρας και τη μητρορραγία.
Σύγχρονη χρήση: Θεωρείται ότι προστατεύει από τους πόνους των ματιών, την κυστίτιδα, τα αρθριτικά, το άσθμα και τις στομαχικές διαταραχές.
Φασκόμηλο
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη ενδείκνυται για πνευμονικά νοσήματα και ως αναλγητικό της μήτρας.
Σύγχρονη χρήση: Το αφέψημα φασκόμηλου είναι διουρητικό και αποτοξινωτικό και ενδείκνυται για όσους έχουν αρθρίτιδα. Βοηθά στη λαρυγγίτιδα, διεγείρει την πέψη και τονώνει το νευρικό σύστημα. Οι κομπρέσες με φασκόμηλο ανακουφίζουν κοψίματα και πληγές ενώ πλύσεις με έγχυμα φασκόμηλου θεωρούνται ότι καταπολεμούν την πιτυρίδα.
Ματζουράνα
Ο Ιπποκράτης την χρησιμοποιούσε ως καθαρτικό.
Σύγχρονη χρήση: Ενδείκνυται ως αναλγητικό σε μυϊκούς πόνους, διαστρέμματα και νευραλγίες.
Μυρτιά
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη: Χρησιμοποιούνταν για τις πλύσεις της ευαίσθητης περιοχής των γυναικών, ενώ ο χυμός από τα βρασμένα φύλλα της θεωρείτο ότι διευκόλυνε τον τοκετό.
Σύγχρονη χρήση: Η Μυρτιά χρησιμοποιείται στην περίπτωση πονόδοντου, συνιστάται για τη θεραπεία των φλεγμονών και των μολύνσεων του γαστρεντερικού συστήματος, ενώ το έλαιο της έχει αντισηπτικές ιδιότητες.
Άγρια Τριανταφυλλιά
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη: Χρησιμοποιούνταν ως κατάπλασμα στα οιδήματα και στις φλεγμονές.
Σύγχρονη χρήση: Το έγχυμα των πετάλων είναι διουρητικό και καταπραϋντικό των νεύρων, ωφέλιμο στην αντιμετώπιση της αϋπνίας, της δυσκοιλιότητας και της χρόνιας εντερίτιδας. Το έγχυμα από τα φύλλα του άγριου τριαντάφυλλου είναι φάρμακο για τη διάρροια και τις πέτρες στα νεφρά. Οι καρποί του θεωρείται ότι έχουν διουρητική, αναζωογονητική και βιταμινούχο δράση.Το αφέψημα των πετάλων είναι τονωτικό και καθαρτικό.
Μία συμβουλή: Μην συνδυάζετε πολλά βότανα μαζί. Ένα ή δύο κάθε φορά είναι αρκετά.