Παραλύσεις

Πολυπροβάλλονται τελευταία οι “λύσεις” του Δημοψηφίσματος ή – και – των Εκλογών (;).

– Πρίν, περίπου, τρείς μήνες είχαμε εκλογές και σχηματισμό ισχυρής (συν) κυβέρνησης, η

οποία ισχυροποιήθηκε περαιτέρω εξαιτίας της στήριξης μεγαλύτερης (από τα ποσοστά

της) μερίδας του λαού.

– Οι δανειστές εμφανίζονται άκαμπτοι, ανυποχώρητοι.

– Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.

– Οι οικονομικοί δείκτες επιδεινώνονται.

Το ίδιο και η ανεργία, τα λουκέτα των επιχειρήσεων, τα κοινωνικά προβλήματα, το

μεταναστευτικό τσουνάμι (προσφύγων και λαθρομεταναστών) η παντελής απουσία

επενδύσεων.

Απαιτούνται άμεσα – χθές! – ουσιαστικές, λυτρωτικές λύσεις, τις οποίες δεν μπορούν να

δώσουν τα προτεινόμενα.

Τι, επί ποίου, θα κληθεί να αποφανθεί το εκλογικό σώμα;

Αν θέλει ευρώ ή δραχμή; Εντός ή εκτός Ε.Ε; Ρήξη ή μη;

Συμφέρει ή όχι η εταιρική ευρωπαϊκή σχέση και προοπτική;

Έχουμε άραγε άλλους, αλλού να στραφούμε και να ακουμπήσουμε;

Σε αυτά έχουν αποφανθεί – στη συντριπτική πλειονότητά τους οι πολίτες (προεκλογικά,

εκλογικά, μετεκλογικά, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις)

Επομένως:

θα (ξανα)θέσουμε τα -ήδη απαντημένα – ερωτήματα, επειδή: “Ο κυρίαρχος (;) λαός θα

πρέπει να πάρει την τελική απόφαση”;

Θα κληθεί να … συμμετάσχει (εκ των υστέρων) σε κάτι που οι πολιτικοί χειρίστηκαν ήδη

κατά το δοκούν ;

Εξάλλου – έξαλλοι αντιπολιτευόμενοι, αλλά και νουνεχείς πολίτες θα θεωρήσουν πως οι

κυβερνώντες αναζητούν άλλοθι, συμμετόχους και “συνενόχους”, στις τάξεις του αμέτοχου

– στις διαπραγματεύσεις και χειρισμούς -λαού.

Τα Δημοψηφίσματα πρέπει να προηγούνται, όχι να ακολουθούν τετελεσμένα.

Οι προτεινόμενες εκλογές – για μεγαλύτερη αυτοδυναμία – είναι δίκοπο μαχαίρι.

Ενδέχεται (ουδείς γνωρίζει τις – τότε – συγκυρίες) να αποβούν : Μπούμεραγκ!

Να απωλέσει η Κυβέρνηση την εξουσία, οπότε …. τι γίνεται ;

Θα κυβερνήσει ποιός; Οι προηγούμενοι που πρόσφατα αποδοκιμάστηκαν ή οι (ακόμη)

αδοκίμαστοι: Ποτάμι, Χ.Α, ΚΚΕ, ή άλλοι;

Θα πάμε σε εσπευσμένη – αναιτιολόγητη – ιταλοποίηση με συνεχή κυβερνητικά σχήματα;

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο οι ΟΛΙΓΟΦΡΕΝΟΥΛΗΔΕΣ και οι

ΚΟΜΜΑΤΟΠΟΝΗΡΟΥΛΗΔΕΣ φαντάζονται. Το ρίσκο είναι πολύ μεγαλύτερο από το

κομμματικό όφελος, το οποίο προσδοκούν. (Σ.Σ Σε περίπτωση που η Κυβέρνηση

επανεκλεγεί, με μεγαλύτερα ποσοστά τι κερδίζει – η χώρα – πρακτικά; ένα ηχηρότερο όχι

στους δανειστές, από εκείνο που ήδη είπε και οδήγησε σε εκλογές ή Δημοψήφισμα;)

Ένα … “παρά” (…χωρίς παρά/ ευρώ) (δια)χωρίζει τη λύση, από την … παράλυση!.

Επιπρόσθετα θα επωμιστούν πολιτικό κόστος επειδή η καταφυγή σε εκλογές ή

Δημοψήφισμα θα θεωρηθεί ως απόδραση από τις ευθύνες τους.

Υ.Γ Τα κόμματά μας – κυβερνώντα και μη – οφείλουν να ρυθμίσουν, αρχικά, τα

εσωκομματικά τους προβλήματα.

Ακολούθως να συνεννοηθούν μεταξύ τους , για το καλό όλων μας.

Και αυτών των ιδίων.

Αν η πατρίδα βουλιάξει, κανείς δεν θα γλυτώσει, αφού ταξιδεύουμε στο ίδιο καράβι.

Όσο για εμάς τους …. ιθαγενείς, ας μας αφήσουν τουλάχιστον στην δυστυχία μας.

Άλλωστε τι νόημα είχαν πάντοτε – διαχρονικά τέτοια “ερωτήματα”;

Δεν συνήθιζαν – παραδοσιακά και δημοκρατικά – οι εξουσιαστές να κάνουν το δικό

τους;

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου

(Αρθογράφου – Σχολιογράφου)

Use Facebook to Comment on this Post